Περιμένοντας με... στιλ τη μπαλιά της Ειρήνης. Η πρώτη επαφή με το σπορ ήταν καλή...

Ούτε κι εγώ ξέρω πόσα χρόνια είχα να παίξω πινγκ πονγκ. Αλλά, φαίνεται, ότι είναι σαν το ποδήλατο. Άμα το μάθεις δεν το ξεχνάς εύκολα.

Την Κυριακή το απόγευμα, την ώρα που έκλειναν οι κάλπες και κάποιοι υποψήφιοι αγωνιούσαν για την έκβαση των αποτελεσμάτων πήγαμε με τον Χριστόφορο, την Ειρήνη και τον Λάμπρο στο μπόουλινγκ, απέναντι από τα πολυσινεμά στου Ρέντη, να παίξουμε.

Η αλήθεια είναι ότι δε με... έπαιρναν στα σοβαρά για το παιχνίδι. Σου λέει, «τι δουλειά έχει ο γέρος τώρα με τα πιτσιρίκια»...

Ωστόσο το πάλεψα. Στάθηκα για τις 2.30 ώρες που μείναμε εκεί, όρθιος με αξιοπρέπεια. Και παίξαμε όλη την ώρα, μέχρι που ιδρώσαμε...

Νομίζω πως ο Χριστόφορος βρήκε έναν καλό αντίπαλο στο πρόσωπό μου. Κι εγώ το χάρηκα παίζοντας παρέα με τα παιδιά μου.

Η επόμενη μέρα ήταν λίγο πιο δύσκολη. Οι μυς των ποδιών μου... δοκιμάστηκαν. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να συνέλθω.

Η αλήθεια είναι πως έτσι αγύμναστος όπως είμαι, μάλλον δεν είναι είναι για μένα τέτοια αθλήματα...
Ωστόσο αν είναι να το ξανακάνουμε, έτσι όλοι μαζί, μέσα θα είμαι... Στιγμές φανταστικές που αξίζει να τις ζεις παρέα με τους ανθρώπους σου.

Η Ειρήνη αντιμετωπίζει θετικά τις... επιθέσεις μου. Ο Λάμπρος, ως φωτογράφος, καταγράφει τις στιγμές...

• Δείτε πατώντας ΕΔΩ ένα εκπληκτικό pps με πολλαπλά μηνύματα...
  

Αυτή τη φωτογραφία του βρήκα στο Google αναζητώντας τον Γιώργο Αμυρά.

Να πεις ότι ήταν αναγνωρίσιμος και για αυτό κέρδισε τις εκλογές; Μπορεί. Αλλά αποκλείεται να ήταν μόνο αυτό που έδωσε στον Γιώργο Αμυρά, συμπαρουσιαστή της εκπομπής «Μένουμε Ελλάδα» που παρουσιάζεται από τη συχνότητα της ΕΤ1, το τεράστιο ποσοστό των 7%.

Ο τύπος μας «τρέλανε» με τις δηλώσεις του προ των εκλογών ότι αυτός και οι άνθρωποι που συμμετείχαν στο συνδυασμό του του «Επιμένουμε Αθήνα» δεν επρόκειτο να χαλούσαν ούτε «ένα ευρώ» στην εκστρατεία τους.

Όλα τα έκαναν από το internet. Απλά, διακριτικά, χωρίς φυλλάδια, κάρτες και χιλιάδες σταυρωμένα ψηφοδέλτια... Πού κινήθηκαν και πώς, ούτε που τους πήρα είδηση σε όλη την προεκλογική περίοδο.

Μετά την καταμέτρηση των ψηφοδελτίων, το βράδυ της Κυριακής, ο νεαρός αυτός άρχισε να τραβά πάνω του τους προβολείς της δημοσιότητας.

Το ποσοστό που κατέγραψε τεράστιο για πρωτοεμφανιζόμενο και μάλλον πρέπει να μας προβληματίσει όλους. Είτε είμαστε απλοί πολίτες που συμμετέχουμε σε δράσεις στη γειτονιά, είτε πρόκειται για κομματικούς μηχανισμούς.

Υπάρχει κι αυτός ο δρόμος του αγώνα. Με χαμηλούς τόνους , αλλά με υπομονή και υπομονή, μπορείς να πείσεις για το διαφορετικό που εκπροσωπείς.

Εκτιμώ ακόμα πως πρόκειται για ένα πολύ ενθαρρυντικό φαινόμενο κι ας μην ξέρω κανέναν από τα παιδιά που κινούνται εκεί, το γεγονός ότι ξέφυγαν από τις κομματικές γραμμές και τις ιδεολογικοπολιτικές περιχαρακώσεις και εξέφρασαν με έναν πολύ απλό τρόπο που έπεισε τους ψηφοφόρους, ότι μας αξίζει μια άλλη, καλύτερη Αθήνα.

Εύχομαι και ελπίζω η ομάδα τους να διαχειριστεί με φρόνηση και περίσκεψη όλη αυτή τη λάμψη και να είναι η παρουσία τους στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας πραγματικά χρήσιμη. Η φωνή τους να ΄ναι κοντά στα αιτήματα των κατοίκων που αποζητούν μια πιο ποιοτική ζωή στην πρωτεύουσα και να μην συνδιαλλαγή με κανέναν από τους ισχυρούς της επόμενης Κυριακής που είναι βέβαιο ότι θα τους «τάξουν» πολλά για τους προσεταιρισθούν.

Τέτοιες νίκες τονώνουν όσους επιλέγουν συνειδητά να κινούνται εκτός κομματικών σχηματισμών, αφού αναδεικνύεται η δύναμη της ψήφου που μπορεί, επιτέλους, να κινηθεί και σε άλλα επίπεδα, πέρα από τα συνηθισμένα.

Σιδεροκέφαλοι στο νέο τους ρόλο!

Έτσι έκλεισε την προεκλογική του εκστρατεία ο Γ. Αμυράς. Το βίντεο το βρήκαμε στο You Tube εκ των υστέρων...

Πρωί – πρωί στο γραφείο μαζί με τις εφημερίδες μου. Τις θεωρώ πάντα πολύ καλύτερη συντροφιά από την τηλεόραση και το ράδιο. Έχουν πιο συμπυκνωμένες ειδήσεις, πιο σοβαρές αναλύσεις και είναι κι αυτή η αίσθηση του χαρτιού που μπορείς να το δεις και να το ξαναδείς, όποτε εσύ επιθυμείς.

Η πρώτη εκτίμηση είναι ότι πέρα από τα τοπικά ψηφοδέλτια ψηφοδέλτια με τις ιδιαιτερότητές τους, οι ψηφοφόροι έστειλαν χθες διπλή προειδοποίηση με τη μεγάλη αποχή (πάνω από 40%) και τη μείωση της διαφοράς από τη Ν. Δ. Τα μικρά κέρδη του ΚΚΕ θα πρέπει μάλλον να τα εντάξουμε στο λεγόμενο “μήνυμα”.

Τώρα ο Γιώργος συνεχίζει “λαβωμένος” κατά την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ χωρίς να... πηγαίνει σε εκλογές στις 12 Δεκέμβρη όπως απειλούσε, ενώ ο Δημαράς εισέπραξε, άδικα κατά τη γνώμη μου, το αποτέλεσμα του διλήμματος και που παραιτείται από βουλευτής.

Εμείς, εδώ στην Αθήνα θα βρεθούμε στις κάλπες και την επόμενη Κυριακή. Τόσο σε επίπεδο Δήμου, όσο και σε επίπεδο Περιφέρειας. Με πιο ξεκαθαρισμένα χαρτιά: Κακλαμάνης ή Καμίνης για δήμαρχος, Σγουρός ή Κικίλιας για την Περιφέρεια Αττικής.

Και τώρα ετοιμαστείτε για τις... αναλύσεις. Θα είναι και πολλές και ποικίλες. Αντοχή να έχετε...

Όσο για τους φίλους μας, θα τους παρακολουθούμε μέσω της σελίδας του ΥΠΕΣ. Μακάρι να πήγαν καλά. Δεν το ξέρω ακόμα. Για την ώρα το ευρύτερο ενδιαφέρον είναι στους συνδυασμούς. Η σταυροδοσία σε λίγο.

• Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δεν έβγαλε έκτακτη δευτεριάτικη έκδοση για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Δεν θεώρησε το γεγονός σαν κάτι πολύ ουσιαστικό. Το ίδιο έκαναν και όλες οι πρωινές εφημερίδες πλην του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ που έπρεπε με κάποιο τρόπο να πανηγυρίσει τη μικρή νίκη του κόμματος.
• Δείτε ΕΔΩ τα αποτελέσματα στο νέο δήμο του χωριού μου κι ΕΔΩ δείτε τι σταυρούς έχουν πάρει οι υποψήφιοι. Την επόμενη Κυριακή έχει κι εδώ ξανά κάλπες...
  

Κόσμος περιμένει υπομονετικά στην ουρά για να ψηφίσει... Όχι, το στιγμιότυπο δεν είναι από το δικό μου εκλογικό κέντρο στα Σεπόλια...

Η μέρα ξημέρωσε πολύ όμορφη σήμερα. Κοντεύει μεσημέρι κι έχει έναν ήλιο έξω υπέροχο. Αν δεν ήταν η ψυχρούλα του Νοέμβρη μέχρι και για... μπάνιο θα άξιζε να πάει κανείς.

Στην τηλεόραση από το πρωί οι τηλεοράσεις έχουν πιάσει “στασίδι” με τα ειδησεογραφικά τους προσαρμοσμένα στο κλίμα των ημερών. Συνδέσεις με τα εκλογικά κέντρα που ψηφίζουν οι πολιτικοί αρχηγοί και οι υποψήφιοι των συνδυασμών που θεωρούνται “μεγάλοι” και που συνήθως συνοδεύονται από... βαρύγδουπες δηλώσεις.

Γύρω στις 12.30 στο δικό μου εκλογικό κέντρο υπήρχαν ελάχιστοι ψηφοφόροι. Γενικότερα στο σχολικό συγκρότημα οι προσερχόμενοι ήταν λίγοι. Δεν υπήρχαν ούτε καν υποψήφιοι να μοιράζουν σταυρωμένα ψηφοδέλτια. Μόνο στα πέριξ υπήρχαν κάτω πεταμένες κάρτες και φυλλάδια υποψηφίων.

Μέσα σε 10' μπορεί και λιγότερο, είχα ασκήσει το εκλογικό μου δικαίωμα. Τηλεφώνησα και στην Ειρήνη να περάσουμε να την πάρουμε και να πάμε μαζί να ψηφίσουμε, στο ίδιο εκλογικό κέντρο, αλλά αρνήθηκε.

Ποιους να ψηφίσει; Αυτοί που ψήφισε την τελευταία φορά στις βουλευτικές εκλογές, έναν χρόνο πριν, με τις πολιτικές του συνέβαλαν στα να απολυθεί από τη δουλειά της. Δεν επέμενα. Καταλαβαίνω την πίκρα της. Όπως και τόσων άλλων χιλιάδων που θα αρνηθούν συνειδητά σήμερα να πάνε στην κάλπη και να ψηφίσουν...

Στην επιστροφή πάντως περάσαμε μια βόλτα από το σπίτι της. Η ίδια σηκώθηκε πριν από καμιά ώρα (είχαν χθες, ως αργά το βράδυ επισκέψεις φίλων) και κάνει οικοκυρικές εργασίες, ενώ ετοιμάζει το μεσημεριανό στην κουζίνα της.

Κάθισα στη βεράντα να πιω ένα σκέτο ελληνικό καφέ που μου έφτιαξε. Είναι πραγματικά ωραία, μεσημεριάτικα εδώ. Ο ήχος από το τιτίβισμα των πουλιών “μπερδεύεται” με τη μουσική από το εσωτερικό του σπιτιού της Ειρήνης. Ρουφώ την κάθε στιγμή...

Κι άλλοι ψηφοφόροι περιμένουν στη σειρά τους να μπουν στο εκλογικό τους τμήμα...