Να κάνουμε την Αθήνα χώρος ευθύνης και αλληλεγγύης. Να διασφαλίσουμε τα δικαιώματα στην πόλη. Με ασφάλεια... Οι πρώτες δηλώσεις του νέου δήμαρχου Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης. Φαίνεται ότι κάτι αλλάζει στην Αθήνα...

Μεγάλη υπόθεση να ξέρεις να “χάνεις” χωρίς να χάνεις την ψυχραιμία σου. Το είδαμε σ' αυτές τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Μερικοί νόμιζαν ότι θα είναι περίπατος. Αλλά έκαναν μεγάλο λάθος. Σε αρκετές περιφέρειες, τουλάχιστον σε 4 από τις 11 η μπίλια “έπαιζε” μέχρι τα μεσάνυχτα, ψήφο – ψήφο.

Στην Αθήνα, την πόλη που ζούμε, από νωρίς, γύρω στις 10 ο Καμίνης φαίνεται να περνάει μπροστά. Αν υποψιαστώ ότι κάτι θα αλλάξει στην Αθήνα θα τρελαθώ. Αλλά θα είμαι ψύχραιμος παρακολουθώντας τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας.

Σε αντίθεση με πολλούς Έλληνες τηλεθεατές που γύρισαν την πλάτη στους τηλεοπτικούς σταθμούς που μεταδίδουν αποτελέσματα και επέμεναν στα ηλίθια προγράμματα του τύπου Μπιγκ Μπράδερ ή παλιές ελληνικές ταινίες, εγώ τα παρακολούθησα.

Άκουσα με προσοχή τις δηλώσεις των υποψηφίων, νικητών και ηττημένων. Η τεράστια αποχή πρέπει να προβληματίσει πολύ τους πολιτικούς

Ο Πειραιά “καθάρισε” νωρίς. Νέος δήμαρχος είναι ο Μιχαλολιάκος. Ηττημένος ο Μίχας που “πλήρωσε” την “άνεσή του” η οποία έφτανε στα όρια της αλαζονείας.

Η Αθήνα στο 34% των καταμετρημένων ψήφων προηγείται με 52% ο κ. Καμίνης. Ένα νέο πρόσωπο στην κεντρική πολιτική σκηνή με πολλές υποσχέσεις για το αύριο.

10.06. Ο Σγουρός ως ο πρώτος εκλεγμένος περιφερειάρχης Αττικής κάνει δηλώσεις στην τηλεόραση. Το τοπίο φαίνεται ότι ξεκαθαρίζει. Αρκετά νωρίς. Αλλά η Αθήνα μάλλον πρέπει να περιμένει λίγο ακόμα...

10.10. Κάνει δηλώσεις ο κ. Κακλαμάνης, απερχόμενος δήμαρχος Αθηναίων. Πολύ σοβαρός αποδέχεται την ήττα του και συγχαίρει τον Γιώργο Καμίνη, τον νέο δήμαρχο Αθηναίων. Αξιοπρεπέστατος. Μου άρεσε...

10.32. Οι πρώτες δηλώσεις του Γ. Καμίνη από το εκλογικό του κέντρο. “Είναι μια νίκη των πολιτών της Αθήνας που ελπίζουν και συμμετέχουν. Ευχαριστώ τους πολίτες που μας πίστεψαν και ήταν κοντά μας. Θα ανταποκριθούμε στις προσδοκίες αυτών που μας ψήφισαν στο δεύτερο γύρο, αλλά και σ' αυτούς που δεν μας ψήφισαν αλλά μας ενώνει η αγωνία για το μέλλον αυτής της πόλης”.

Καλά ξεκινά ο νέος δήμαρχος...

Έξω από το 52 δημοτικό σχολείο Αθηνών, επί της Λιοσίων, την ώρα που έφτασα να ψηφίσω, σήμερα το μεσημέρι...

Ο καιρός είναι πολύ καλός. Ένας δυνατός ήλιος παίζει ανάμεσα στα σύννεφα. Πότε βγαίνει και πότε χάνεται για λίγο. Πήγα και σήμερα να ψηφίσω στο 2379 εκλογικό τμήμα Αθηνών. Παρέα με τον Λάμπρο.

Η αίσθηση που έχω, συγκρίνοντας τον κόσμο που συνάντησα, σε σχέση με την προηγούμενη Κυριακή, είναι ότι σήμερα θα έχει ακόμα μεγαλύτερη αποχή.

Στο δικό μου τμήμα δεν υπάρχει κανείς ψηφοφόρος στις 12.45. Μόνο ο δικηγόρος, η γραμματέας και μια... γιαγιά ως εκλογικός αντιπρόσωπος που έχει 15 βαθμούς μυωπία και τα ματομπούκαλα που φορά δεν την βοηθούν ούτε τα ψηφοδέλτια να βρει. Αφού περίμενα πέντε λεπτά για να μου δώσει 4 ψηφοδέλτια, δύο για το δήμο Αθηναίων και δύο για την περιφέρεια, έκανε λάθος και μου έδωσε δυο... ίδια για το δήμο. Δεν το έκανε σκόπιμα φαντάζομαι... Βγήκα από το παραβάν και πήρα μόνος μου τα σωστά!

Έξω από το 52 δημοτικό σχολείο Αθηνών, είναι η Δήμητρα Σιδερή, διαμερισματική σύμβουλος στο 4ο και υποψήφια ξανά με τον συνδυασμό του Γιώργου Καμίνη. Μ ε γνώρισε, μιλήσαμε, είναι αισιόδοξη για τα αποτελέσματα το βράδυ. Αυτά τα μηνύματα, λέει, παίρνει συζητώντας με τους απλούς ανθρώπους της γειτονιάς. Σε λίγες ώρες θα δούμε πόσο δίκιο έχει...

Δίπλα στην πιλοτή της πολυκατοικίας που μένω συνιδιοκτήτες χθες έσκαψαν τον μικρό ακάλυπτο χώρο και φύτεψαν λουλούδια. Μικρός τόπος, αλλά αν είναι να ομορφήνει λίγο, μπράβο τους...

Λέμε για τα σημερινά παιδιά πως δεν μας μοιάζουν. Πως τα μάθαμε να τα θέλουν όλα έτοιμα και δεν “κυνηγάνε” τη ζωή όπως κάναμε εμείς. Είναι όμως έτσι;

Ο Δεκέμβρης του 2008 έδειξε πως δεν είναι καθόλου έτσι. Μπορεί τα νιάτα να έχουν τον ενθουσιασμό και να τους λείπει η φρόνηση και ο... στημένος καθωσπρέπισμός, αλλά μας ξαφνιάζουν με την υπευθυνότητά τους.

Το βίντεο με το δωδεκάχρονο κορίτσι που μιλάει από το βήμα του ΟΗΕ είναι συγκλονιστικό. Και νομίζω ότι δεν έχει σημασία αν είναι φετινό ή παλιότερο.

Τα θέματα που αναπτύσσει είναι διαχρονικά. Μου το έστειλε στο e-mail η Μαριέττα Μουρούτη, συλλέκτης πολύ ωραίων στιγμών του internet που συνήθως μου στέλνει ότι αξιόλογο βρει. Χαίρομαι που έχω τέτοιους φίλους. Συχνά τα pps που παίρνω έχουν υπέροχες εικόνες που σε κάνουν να χαλαρώνεις όμορφα από το καθημερινό τρέξιμο.

Γιατί όμως ανέβασα ένα τέτοιο βίντεο την ώρα που είναι ανοικτές οι κάλπες για τον δεύτερο γύρο των εκλογών για δήμαρχο και περιφερειάρχη; Διότι χρειαζόμαστε, τέτοιες ώρες ευθύνης να “πιαστούμε” από κάπου.

Κι εδώ αποδεικνύεται πόσο μεστός είναι ο λόγος των νέων. Διαθέστε πέντε λεπτά να τον ακούσετε. Υπάρχουν υπότιτλοι που θα σας οδηγήσουν να κατανοήσετε καλύτερα το περιεχόμενο της ομιλίας...

• Πατήστε ΕΔΩ και απολαύσετε για μια ακόμη φορά ένα φανταστικό τραγούδι, παλιό, αλλά πάντα ξεχωριστό... Ενας φοβερός Τζων Λένον... Αφήστε το τραγούδι να.. τρέξει μόνο του και νοίωστε το περιεχόμενο των στοίχων και τις πανέμορφες εικόνες που τους συνοδεύουν...
  

Το Call of duty το πρωτοείδα ένα καλοκαίρι διακοπών στην Κρήτη. Πηγαίναμε με τον Λάμπρο τα απογεύματα στο Αρκαλοχώρι, στην καφετερία Sport Cafe , εκείνος για παιχνίδια στους υπολογιστές του μαγαζιού κι εγώ για να μπω από το μικρό PC μου στις ιστοσελίδες μου και τα e-mail μου μέσω WiFi του μαγαζιού.

Ο Λάμπρος τότε το γνώρισε και ξετρελάθηκε, αφού παιδιά από... διπλανούς υπολογιστές έπαιζαν στο ίδιο παιχνίδι. Φορούσαν και ακουστικά στ' αυτιά και καθώς δεν καταλάβαιναν ότι ακούγονταν, φώναζαν δυνατά σα να ήταν μέσα στο παιχνίδι.

Εμένα βέβαια δεν μου άρεσε που το θέμα του ήταν ο πόλεμος, που είχε σκοτωμούς, γι' αυτό και ποτέ δεν δοκίμασα να παίξω. Όταν ήρθαμε στην Αθήνα το αγόρασε για το PC την αρχή και μετά για το PS3. Και μέσω του internet πια, μπορούσε να παίξει με παιδιά από όλο τον κόσμο.

Τώρα η τρέλα για την τελευταία έκδοση του παιχνιδιού είναι το κάτι άλλο, αν κρίνω και από τα σχόλια που έγιναν στην ανάρτηση που μιλάω με χιούμορ γι' αυτό.

Η αλήθεια είναι ότι έχουν εκπληκτικά γραφικά και οι κατασκευαστές του παιχνιδιού έχουν στηριχτεί σε ιστορικά στοιχεία. Μάχες που όντως έγιναν. Την εποχή του ψυχρού πολέμου ή στο Βιετνάμ. Μπορεί να μοιάζει εθιστικό το να “στήνεσαι” για περισσότερες από δύο ώρες μπροστά στην οθόνη μιας τηλεόρασης προσπαθώντας να γίνεις ο ήρωας μιας πολεμικής μάχης ιδιαίτερα ρεαλιστικής. Μπορεί επίσης το παιχνίδι να γράφει πάνω στο κουτί με μεγάλα γράμματα ότι απευθύνεται σε ηλικίες μεγαλύτερες των 18 ετών. Μπορεί να λένε ψυχολόγοι ότι κάνει πιο βίαια τα παιδιά που εξοικειώνονται με το αίμα.

Ωστόσο πολλά από αυτά τα θεωρώ υπερβολικά. Τα παιδιά ξέρουν καλά πως πρόκειται απλά για ένα παιχνίδι και τίποτα περισσότερο. Ας μη γελιόμαστε. Η διαπαιδαγώγηση δεν γίνεται από την τηλεόραση. Στο σπίτι γίνεται, συζητώντας με τα παιδιά, ακούγοντας τα και αφιερώνοντας τους χρόνο στη συζήτηση.

Η ευτυχία του Λάμπρου είναι μεγάλη από την περασμένη Τετάρτη που πήρε την νέα έκδοση του Call of duty. Είναι πραγματικά προσεγμένη από τους κατασκευαστές μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και αξίζει τα λεφτά του.

Χάρηκα κι εγώ που έγινε αφορμή να γνωρίσω την εμπειρία και άλλων φίλων, πάνω στο παιχνίδι, από τα παιδιά τους. Έτσι αυτή η ιστοσελίδα βοηθά ουσιαστικά με τον διάλογο που αναπτύσσεται στην αμφίδρομη πληροφόρηση.

Έχω άδικο λοιπόν, όταν ζητώ να αφήσετε κατά μέρος τις αναστολές και να πάρετε μέρος στη συζήτηση προσθέτοντας το σχόλιο σας σε όποια ανάρτηση εκτιμάτε ότι αξίζει να το κάνετε;