Κι όμως η άνοιξη είναι όμορφη κι ας έχει τα σκαμπανεβάσματα της...

Μεσημεράκι Κυριακής, λίγο πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για Αθήνα, κατεβαίνουμε μια βόλτα στο ποτάμι. Ο Λούσιος είναι εξαιρετικός. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να καθίσω εδώ με τις ώρες και να απολαμβάνω την κάθε στιγμή...

Όπου υπάρχει νερό,υπάρχει και πράσινο. Δέντρα , πλατάνια που τώρα αρχίζουν να δένουν σε “μάτια” τα καινούρια φύλλα τους. Το καλοκαίρι θα είναι χαρά Θεού, εδώ. Αφού και τώρα που είναι άνοιξη αισθάνεται κανείς ωραία...

Το Ασκληπιείο της αρχαίας Γόρτυνας Τόπος ιερός, ιατρεία της αρχαίας εποχής. Κάπου εδώ θα υπάρχει και η αρχαία πόλη! Πού; Τα δέντρα έχουν μεγαλώσει, αγριέψει και κρύβουν τους θησαυρούς που, αν έχει χρόνο και υπομονή μπορείς να ανακαλύψεις...

“Σκλαβώνω” με τη φωτογραφική μηχανή του κινητού μου τοπία... Όμορφα. Εξαιρετικού φυσικού κάλλους. Κοίτα εικόνες που θα πάρουμε μαζί φεύγοντας για την Αθήνα.

Πασχίζω να “πιάσω” στιγμές..Καθετί γύρω μου μ' αρέσει. Έχει μια ομορφιά ιδιαίτερου φυσικού πλούτου. Θα μπορούσα να καθίσω εδώ με τις ώρες. Ακόμη και μόνος μου...

Κυριακάτικο μεσημέρι στο ποτάμι. Μια βόλτα που αρέσει όποιον καιρό και να την κάνεις. Το καλοκαίρι όμως είναι είναι στο φόρτε του. Σκεφτείτε, ολοπράσινα τα πλατάνια, μαγεία είναι... Και το νερό στο ποτάμι να κάνει έναν ήχο μοναδικό...

Ολάνθιστο δέντρο. Δεν ξέρω τι είναι. Σίγουρα όχι αμυγδαλιά. Θα τοθυμόμουνα. Την έχω ξαναδεί καλοκαίρι. Θα το τσεκάρω και θα ξέρω τι καρπούς κάνει έτσι ντυμένο σαν νυφούλα τον Μάρτη...

Μύρισε άνοιξη στον αυλότοιχο με τα ανθισμένα λουλούδια. Μια εξαιρετική ομορφιά που κάνει το μάτι να ταξιδεύει. Ένα κλίκ αρκεί για να απαθανατίσεις τη στιγμή...

Κατηφορίζοντας για την πλατεία του χωριού δίπλα στα παλιά κοινοτικά γραφεία είναι αυτό υπέροχο ανθισμένο δέντρο. Έβγαλα τη μηχανή και το φωτογράφισα. Η άνοιξη είναι εδώ...

Η μέρα του Σαββάτου εξελίχθηκε σε μια άκρως ανοιξιάτικη μέρα... Ένας ήλιος δυνατός είναι η πρόκληση να βγεις μια βόλτα στην πλατεία και να πιεις ένα καπουτσίνο στο καφέ. Ναι, είναι ζεστός ο ήλιος. Τόσο που χρειάζεται να βρεις ίσκιο να καθίσεις...

Στην επαρχία όμως είναι ωραία να καθίσεις στον ίσκιο της τέντας του καφέ. Παίζει απλά μια μουσική, δεν διακρίνω ακριβώς τι τραγούδι είναι κι ακούγονται οι κοντινές παρέες που μιλάνε... φωνάζοντας και τα αυτοκίνητα που περνάνε στο πλάι...

Η πλατεία της Μεγαλόπολης το 'χει αυτό. Και δεν χρειάζεται και πολύ για να πας. Κάτι να ξέχασες και στο πίτσ φιτίλι βρέθηκες από το χωριό.

Άδειοι οι επαρχιακοί δρόμοι, ελάχιστα αυτοκίνητα κυκλοφορούν. Τι φταίει άραγε; Να 'ναι που η βενζίνη στα τοπικά βενζινάδικα είναι 2 ευρώ παρά κάτι λεπτά; Ε, θα παίζει κι αυτό το ρόλο του. Το σκέφτεται ο άλλος να... ξεμυτίσει στους δρόμους.

Όμως μια τέτοια ανοιξιάτικη μέρα αξίζει τον κόπο να το τολμήσεις. Δεν είναι να κάτσεις μέσα. Ούτε και για ξάπλα ενδείκνυται. Εδώ υπάρχει χώρος για εξορμήσεις μέσα σ' αυτή την υπέροχη ομορφιά της φύσης. Που δεν έχει ακόμα ξεμπουμπουκιάσει καθώς τα χιόνια και οι βροχές ήταν όψιμα εφέτος, αλλά που θα 'ρθει με πολύ γρήγορους ρυθμούς, λίγο να κρατήσει αυτός ο δυνατός ανοιξιάτικος ήλιος και οι υψηλές θερμοκρασίες...

Σε λιγότερο από ένα μήνα έρχεται το Πάσχα. Κι ως τότε ο τόπος θα είναι αγνώριστος. Ένα μπουκέτο λουλούδια η φύση, να την πιεις στο ποτήρι.

Επιστρέφει το βλέμμα μου στην πλατεία. Έχει απομείνει λίγος ακόμα καπουτσίνο στο φλιτζάνι μου. Πίνω μια γουλιά... Άρχισε να φυσάει ένα ελαφρό αεράκι που το γυρίζει σε μια ψυχρούλα σε μας που έχουμε επιλέξει να καθίσουμε στον ίσκιο.

Τρεις η ώρα παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το Ελληνικό. Η μικρή εκδρομή στη Μεγαλόπολη για δουλειά και καφέ ολοκληρώθηκε...

Απόψε το βράδυ θυμηθείτε να αλλάξετε την ώρα στα ρολόγια σας... Όχι πως θα χάσει η Βενετιά βελόνι αν δεν το κάνετε, αλλά θα προσαρμοστείτε με τους υπόλοιπους γύρω σας, δίπλα σας. Ψύχραιμα. Μην ακούτε πως θα χάσουμε μια ώρα ύπνου, επειδή στις 3 τη νύχτα θα μετακινηθούν οι δείκτες των ρολογιών μια ώρα μπροστά. Εμείς ορίζουμε το βιολογικό μας ρολόι κατά πώς θέλουμε...

Όμορφες εικόνες από το χωριό... Να χαίρεται το μάτι σου αυτή τη φυσική ομορφιά με το πράσινο να κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα. Μια φύση που αγκομαχά να 'νθίσει ακολουθώντας τους ρυθμούς της άνοιξης...

Ξεκούραση, αυτό ακριβώς σημαίνει... Να αφήνεις το βλέμμα σου να “φεύγει” μακριά χωρίς σκοτούρες και άγχη. Η ζωή στο χωριό είναι οπωσδήποτε πιο χαλαρή. Το νιώθεις αυτό ακόμα κι αν πρόκειται για μια ανάσα του Σαββατοκύριακου...

Οι εγγραφές στο χωριό έχουν το δικό τους τρόπο και ρυθμό. Πρέπει να γίνουν σπίτι και μετά να αναζητήσω Wi-Fi για να συνδεθώ στο internet και να κάνω τις αναρτήσεις μου. Και η όλη διαδικασία έχει το δικό της ξεχωριστό ενδιαφέρον. Όχι που νομίζατε ότι τα πράγματα είναι απλά, όπως στις πόλεις... Αμ, δε...

Είναι όμορφα να ξυπνάς στο χωριό με τα κελαηδίσματα των πουλιών...Κοιμήθηκα νωρίς χθες...Από τη μια το τρέξιμο της μέρας κι απ' την άλλη το ταξίδι που έχει την κούρασή του με έστειλαν νωρίς στο κρεβάτι μου.

Και να, Σαββατιάτικο πρωινό στο χαγιάτι με τον καφέ μου, νωρίς νωρίς, κατά τις 7. Ο ήλιος δεν έχει βγάλει ακόμα τις φωτεινές του ακτίνες από τις βουνοπλαγιές του Μαινάλου. Κι ας είναι μέρα...

Σηκώθηκα “χορτάτος” από τον ύπνο και μ' αρέσει να αναπνέω τον πρωινό μου αέρα και να απολαμβάνω αυτή την ησυχία, όπου πραγματικά το μόνο που ακούγεται είναι το κελάηδημα των πουλιών...Και κάπου στο βάθος ακούγεται αχνά, ο ήχος μιας μηχανής κι ενός σκυλιού που γαβγίζει...

Ας είστε από χωριό και διαβάζετε αυτές τις γραμμές,πιθανόν να λέτε: Με τι ασχολείται τώρα ο άνθρωπος... Αλλά δεν είναι τόσο απλό το πράγμα. Για μας που ανάγκη το 'φερε να ζούμε στην πόλη, είναι πολύ σπουδαία αυτά τα απλά πράγματα.

Το να φύγεις από τη βουή της πόλης και να έρχεσαι στον αέρα της επαρχίας, είναι σπάνιο κι όμορφο. Κι εμένα μ' αρέσει αυτή η επαφή με τη φύση. Κυκλοφορεί στο ντιενέι μου, γεννημένος και μεγαλωμένος στην επαρχία, καθώς είμαι...

Αυτό το διήμερο την “έκανα” εκτός των τειχών... Η πόλη αυτή “βαραίνει” τα βλέφαρα και τη ψυχή. Χρειάζεται που και που μια ανάσα ζωής. Η επαφή με την επαρχία που μετά τις βροχές του χειμώνα και τον ήλιο, αγκομαχά να ανθίσει, να ομορφύνει, να γίνει πολύχρωμο χαλί. Ήδη το πράσινο έχει φουντώσει και όπου να 'ναι θα γεμίσει ανθάκια και παπαρούνες. Να κάνουν παρέα στις ανθισμένες αμυγδαλιές που τόλμησαν πρώτες στο καταχείμωνο να “χαμογελάσουν” και να στείλουν το δικό τους αισιόδοξο μήνυμα για τη άνοιξη που έκανε ήδη την εμφάνισή της με λούσα και χωρατά...

Παρακολουθώ από μακριά τα των παρελάσεων. Συνειδητή επιλογή να φύγω μακριά από την πόλη, στην επαρχία, με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Πάει τώρα μια εβδομάδα που λένε πως θα έχουμε επεισόδια με τους επίσημους. Για να δούμε αν αποδώσουν τα μέτρα ασφαλείας που πήραν. Ενδιαφέρον έχει... Δείτε ΕΔΩ μια αντίδραση από τους πολίτες...