Κάτι από τη Μάνη και τα Σπήλαια του Δυρού, που πήγαμε Αύγουστο, πριν δυο χρόνια…
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μάνη μαζί με τα παιδιά μας, τον Κώστα, την Άννυ και τα εγγόνια μας το περσινό καλοκαίρι, Δημήτρη και Άντονη. Καθισαμε εκεί από το απόγευμα της Πέμπτης 24 Αυγούστου ώς το απόγευμα της Δευτέρας 28/8/2023.
Και φυσικά, καθημερινά είχαμε ένα πρόγραμμα για το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, ζεστός, κι αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να χαρούμε ξεχωριστά την κάθε στιγμή. Ήταν ένας Αύγουστος στα καλύτερα του!
Προτίμησα σ’ αυτό το δημοσίευμα να μη βάλω άλλες φωτογραφίες. Μόνο μέσα από τα Σπήλαια του Δυρού, επειδή πραγματικά εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Και περιμένουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι στην ουρά του ταμείου, να κόψουν εισιτήριο 30 ευρώ για την είσοδο.
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε μαζί τους μέσα στα Σπήλαια για την ξενάγηση των 40 λεπτών. Το έχω δει τόσες φορές. Αλλά ο Κώστας με τον Δημήτρη με προμήθευσαν με τόσες φωτογραφίες από εκεί μέσα, που θα μπορούσα να δημοσιεύω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για καιρό…
Πέρα από τη φυσική ομορφιά, όλα στη Μάνη είναι πέτρα κι αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζει τη νότια Κρήτη και την Εύβοια στα πιο άγρια τους. Μια αγριάδα όμως που δεν σε φοβίζει, αλλά σου προξενεί δέος για τον Δημιουργό!
Έχουμε ήδη κάνει μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτή την επίσκεψη στα Σπήλαια του Δυρού. Δείτε τη ΕΔΩ. Και ΕΔΩ μια παλαιότερη που θα μπορούσατε να τη βρείτε ψάχνοντας ανάμεσα στις 6.500 δημοσιεύσεις που υπάρχουν σ’ αυτόν τον ιστότοπο. Και συνεχίζουμε
Παρακολουθώ από χθες συγκλονισμένος την υπόθεση του αυτόχειρα στην πλατεία Συντάγματος. Χρειάστηκε να κάνω 24 ενημερώσεις από τις 10το πρωί που ανέβασα την πρώτη ανάρτηση για το θέμα ώς της 4,30 που έφυγα από το γραφείο μου. Χιλιάδες κόσμου πέρασαν από το σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή...
Σημειώματα των πολιτών πάνω στο δέντρο κοντά στην είσοδο του Μετρό Συντάγματος. Οι Αθηναίοι πήγαν και άρχισαν τα θυμωμένα σημειώματα... Δείτε μερικά όπως τα διαβάσαμε κι εμείς...
Όμως αυτή η ιδιόχειρη επιστολή του ¨βγήκε” αργότερα στο διαδίκτυο. Την είδα αναδημοσιευμένη σε εκατοντάδες ιστότοπους και στα δίκτυο κοινωνική δικτύωσης. Ίσως να την είδατε κι εσείς, αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία της. Τη βάζω εδώ για να μείνει. Αποτυπωμένη στη μνήμη μας. Να πληρώσουν οι φταίχτες...
Φυσικά οι πολιτικοί μας δεν έχουν το Θεό τους. Μακριά και ξένοι, πέρα από καθετί που θυμίζει άνθρωπο, μηχανές που θεωρούν πως έχουν την ανάλυση στο τσεπάκι τους, δεν ντρέπονται να τη διατυπώνουν δημόσια. Και δεν ντρέπονται κάποιοι στα κανάλια της διαπλοκής να τους τη ζητούν και να την προβάλλουν...
Ωστόσο κάθε ζωή έχει την αξία της... Και κάθε μέρα χάνονται τρεις ζωές κατά μέσο όρο. 2.000 τους μετράνε την τελευταία διετία. Είτε αυτό γίνεται στο Σύνταγμα, είτε στην απομακρυσμένη επαρχία, ίδιο το κακό. Πάρτε τους στο κατόπι τους ηθικά υπεύθυνους. Τέρμα οι ανοχές... Αρκετά, ώς εδώ! Τα ψέματά τους και η κοροϊδία πρέπει να “αμειφθούν”. Το πρωτοσέλιδο της ESPRESSO.
Κι άλλο ένα δημοσίευμα του σημερινού Τύπου (εδώ η ΑΥΡΙΑΝΗ) που μας ξάφνιασε θετικά με τα ανακλαστικά του. Για πρώτη φορά ξεφεύγει από την πεπατημένη και κάνει ένα σοβαρό θέμα πρώτο. Κι επειδή κι εμένα με... ξένισε το γεγονός η επόμενη ανάρτηση θα είναι είναι αφιερωμένη στα σημερινά πρωτοσέλιδα μ' αυτό το θέμα.
Μια πρώτη φωτογραφία του τραγικού αυτόχειρα στο Σύνταγμα. Μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι αντί να μετράμε θύματα στους δρόμους; Η φωτογραφία είναι από το site του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ.
Δείτε τον Γιώργο Δελαστίκ σε μια από τις σπάνιες τηλεοπτικές εμφανίσεις του, δίνει μια ερμηνεία για όλα όσα απίστευτα συμβαίνουν γύρω μας. Μπορεί και να έχει σχέση ακόμα και με την αυτοκτονία που συγκλόνισε την Αθήνα σήμερα το πρωί...
"Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσής μου. Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο αντίδρασης, εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και γίνω βάρος στο παιδί μου." είναι το σημείωμα που άφησε δίπλα του, ο 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός που αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι, σήμερα το πρωί, στο συντριβάνι του Συντάγματος.
Είδηση πριν από λίγο... Ωραία ξεκινά ετούτη η Τετάρτη... Το ακούω και αρνούμαι να το πιστέψω. Δεν γνωρίζω τον άνθρωπο, αλλά καταλαβαίνω πως για να φτάσει μέχρι του να αφαιρέσει μόνος του τη ζωή του κάτι φοβερό θα συνέβη. Και το χειρότερο είναι απ' ότι ακούω αυτό έχει σχέση με την οικονομική κατάσταση του. Θα μάθουμε μέχρι το απόγευμα περισσότερα πράγματα.
Για την ώρας δείτε την είδηση, όπως δημοσιεύθηκε πριν λίγο, στο site του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ:
Έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο και αυτοκτόνησε. Το συγκλονιστικό περιστατικό προκαλεί σοκ.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες πρόκειται για άντρα 77 ετών. Ο θάνατος του άγνωστου άντρα επήλθε αμέσως μετά τον αυτοπυροβολισμό του.
Η αυτοκτονία έγινε λίγο περίπου στις 8.45 το πρωί της Τετάρτης στην πλατεία Συντάγματος.
Το ΕΚΑΒ ενημερώθηκε για το τραγικό συμβάν στις εννέα παρά τέταρτο το πρωί. Δύο διασώστες που έφτασαν με μοτοσυκλέτα στην πλατεία Συντάγματος δεν μπόρεσαν να προσφέρουν καμία βοήθεια στον άτυχο άντρα και αρκέστηκαν να διαπιστώσουν το θάνατό του.
Η σορός του αυτόχειρα Δ.Χ. μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Από το δελτίο ταυτότητας του νεκρού διαπιστώθηκε ότι η ηλικία του ήταν 77 ετών.
Αυτή η φωτογραφία από το Twitter του γνωστού μουσικοσυνθέτη Διονύση Τσακνή κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Μήπως τελικά έχει δίκιο;
Η Έλενα Ακρίτα βάζει το θέμα στη σωστή του διάσταση... Δεν είναι το Σύνταγμα. Η συγκεκριμένη πράξη που συμβαίνει πια σε όλη την Ελλάδα είναι που πρέπει να μας ανησυχήσει σοβαρά και να μας... ξεβολέψει από τον καναπέ μας. Πριν έρθει η σειρά μας...
Δήλωση ΣΟΚ του αυτόχειρα:
«Φεύγω για να μην αφήσω χρέη στα παιδιά μου»
Αυτές ήταν οι τελευταίες κουβέντες που βγήκαν σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, από τα χείλη του άνδρα που έστρεψε στον εαυτό του ένα όπλο και αυτοκτόνησε σήμερα το πρωί μέσα στην πλατεία Συντάγματος. Όλα έγιναν λίγο πριν τις 9 το πρωί.
Κόσμος πήγαινε κι ερχόταν στο πιο κεντρικό σημείο της Αθήνας, όταν ένας άνδρας μεγάλης ηλικίας, μπροστά στο παρτέρι απέναντι από την είσοδο του ΜΕΤΡΟ, έβγαλε από την τσέπη του ένα όπλο, είπε: "Φεύγω για να μην αφήσω χρέη στα παιδιά μου", και το έστρεψε στον εαυτό του.
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο πυροβολισμός «πάγωνε» όσους βρισκονταν εκεί γύρω και ο άνθρωπος αυτός σωριαζόταν νεκρός.
Δείτε τη δήλωση του μάρτυρα στο τραγικό συμβάν που έχει παγώσει το πανελλήνιο, όπως την κατέγραψε το newsit.gr
Ένα πρώτο βίντεο από το Σύνταγμα. Κυκλοφορεί ήδη στο διαδίκτυο. Μου το επεσήμανε η καλή φίλη Μαριέττα Μουρούτη...
Τα πρώτα σχόλια στο internet
Διαβάζω στο Facebook τα πρώτα σχόλια. Αυτό που ακολουθεί είναι του stavrou Fintikaki:
Ένα τραγικό συμβάν ήρθε να ταράξει τη συνήθη καθημερινότητά μας, αλλά συνάμα και για να μας προβληματίσει για το που τελικά οδηγούμαστε!! Ίσως αυτό καθ' εαυτό το γεγονός (τραγικό...) να είναι η απάντηση σε αυτούς που θέλουν να πιστεύουν ότι όλα βαίνουν καλώς... Η σημερινή αυτοκτονία ηλικιωμένου συνανθρώπου μας στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά στα έκπληκτα βλέματα των περαστικών, δείχνει σε τι αδιέξοδα έχει οδηγηθεί ένα μεγάλο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας... Ο τόπος που επέλεξε να επιχειρήσει το απονενοημένο διάβημά του ο αυτόχειρας, σηματοδοτεί τους κύριους υπεύθυνους για τη σημερινή επκρατούσα κατάσταση... Μην προσπαθείτε λοιπόν να μας πείσετε ότι φταίνε μόνο οι διεφθαρμένοι πολίτες, βομβαρδίζοντάς μας από τα Μ.Μ.Ε τις τελευταίες ημέρες με ειδήσεις επίορκων και διεφθαρμένων υπαλλήλων!!! Σεις τους εκθρέψατε χαϊδευοντάς τους τα αυτιά και άλλοτε κτυπώντας τους φιλικά την πλάτη κατά το δοκούν... Φταέι το σύστημά σας που χρόνια τώρα το υπηρετούν διεφθαρμένοι - ανίκανοι και οι ανεύθυνοι πολιτικοί ...
Η Δέσποινα Παπαδημητρίου παραθέτει τους στοίχους του Πάμπλο Νερούντα αυτούς γεμάτους νόημα:
''Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το έγκλημα ζήτω την τιμωρία/ εκείνου που 'δωκε το σύνθημα του θάνατου ζητώ την τιμωρία/ εκείνων που προστατέψανε αυτό το έγκλημα ζητώ την τιμωρία/ δε θέλω να μου δίνουνε το χέρι, το μουλιασμένο από το δικό μας αίμα/ δεν τους θέλω για πρεσβευτές, ούτε ήσυχους μέσα στα σπίτια τους/ θέλω να τους δω να δικάζονται, σε τούτο δω το μέρος, σε τούτη την πλατεία''....
Να κάτι τέτοια λένε και μας"κουφαίνουν". Διαβάστε ΕΔΩ και συνδυάστε το με την εμμονή τους να μας οδηγήσουν σε μισθούς Βουλγαρίας...
Μια πρώτη φωτογραφία της Ομάδας μας στα σεμινάρια δημοσιογραφίας της Τετάρτης. Η Danutza, ξαφνικά και χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, μας έστισε και ιδού το αποτέλεσμα από το Iphone της. Μοιάζει λίγο οικογενειακή και κατά μια έννοια, είναι...
Ένας μήνας κλείνει σήμερα από τότε που ξεκινήσαμε στο ΠΟΛΥΤΡΟΠΟ ΤΕΧΝΗΣ τα μαθήματα αλληλεγγύης με δωρεά σεμινάρια δημοσιογραφίας. Είναι μέσα στις δράσεις της ΕΚΑΠ και του ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΥ ΤΕΧΝΗΣ και πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη 6-8, Λένορμαν 172 στον Κολωνό.
Μου άρεσε η ιδέα των μαθημάτων που γίνονται και αφορούν κι άλλους τομείς. Δείτε ΕΔΩ. Βοήθησε και το γεγονός ότι είχα κι εγώ περισσότερο διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο τώρα που δεν πάω πια στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Ωστόσο δεν πίστευα πως θα συναντούσα τέτοια καλή πάστα παιδιών.Δεθήκαμε γρήγορα και προχωρούμε με πολύ ικανοποιητικούς ρυθμούς. Όποιος δεν μας ξέρει, ξαφνιάζεται. Δικαιολογημένα. Πού να φανταστεί ότι μέσα σ' αυτό το μήνα φτιάξαμε ένα Blog, μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ και λειτουργούμε μια Ομάδα στο Facebook. Κι αυτή μπορείτε να τη δείτε ΕΔΩ. Το ωραίο είναι ότι και τα δύο λειτουργούν άψογα.
Το Blog μετράει ήδη κοντά τις 70 εγγραφές και το έχουν δει περίπου 7.000 επισκέπτες, η Ομάδα, με 26 μέλη, έχει καθημερινή ενημέρωση, ενώ και μέσα από αυτό δίνονται πολύ συχνά ασκήσεις που βοηθούν τους σπουδαστές να συμμετέχουν πιο ουσιαστικά στα σεμινάρια...
Δενόμαστε κάθε μέρα και περισσότερο κι έχω την αίσθηση ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Και μπορούμε να κάνουμε πολλά.
Αν μη τι άλλο, ακόμα και αν δεν γίνουν δημοσιογράφοι, που κάποιοι θα γίνουν φαίνεται από τώρα, θα γίνουν καλοί αναγνώστες, “ψαγμένοι” και υποψιασμένοι ώστε να μην “τρώνε” αμάσητο ότι τους σερβίρετε από τα κυρίαρχα ΜΜΕ.
Οι Τετάρτες μου απέκτησαν πια ένα σημαντικό νόημα. Η όλη προετοιμασία θέλει το χρόνο της και πάντως τίποτα δε γίνεται στο πόδι και πρόχειρα. Τα παιδιά, πέρα από την διαδικτυακή ενημέρωση στις συναντήσεις μας παίρνουν και ένα χαρτομάνι με το μάθημα, ολοκληρωμένα αποσπάσματα από το εξειδικευμένο βιβλίο του Χρήστου Πασαλάρη που ξαναβρήκα ύστερα από 32 χρόνια από τότε που το πρωτοδιάβασα, 42 χρόνια μετά την έκδοσή του, πρωτοποριακό ακόμα και σήμερα καθώς και αποκόμματα από εφημερίδες με ενδιαφέροντα δημοσιεύματα από τη βδομάδα που μας πέρασε... Ένα πολύ καλό υλικό για όποιον ήθελε να το κρατήσει στο αρχείο του...
Οι φίλοι μου λένε πέρα από τη βοήθεια που έχουν πάρει τα παιδιά από τα σεμινάρια κι εμένα μ' έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο. Είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεις ανταπόκριση στην προσφορά σου...
Παρεπιπτώντως, θυμηθείτε απόψε στις 8 να περάσουμε μια βόλτα από το μπαρ ΡΟΥΦ στο Γκάζι όπου έχει την παρουσίαση του βιβλίου του Σωκράτη Μαντζουράνη. Εμείς θα πάμε εκεί αμέσως μετά το σεμινάριο...
Το θέμα των δηλώσεων του δημάρχου Αθηναίων κ. Γ. Καμίνη όπως το προβάλει στο σημερινό του φύλλο ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ. Ωραία αλλαγή κάναμε στην Αθήνα...
Αυτός είναι ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης που θα έφερνε την αλλαγή στην Αθήνα. Θλίψη να τον ακούς... Και τα έργα του ανύπαρκτα... Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπος και τις υπηρεσίες του Δήμου που ηγείται, που ΄πεχει την ευθύνη επειδή εδώ και ένα σχεδόν χρόνο, τον Μάιο κλείνει ακριβώς ένας χρόνος που τα ανοιχτά γήπεδα της πλατείας Σωτήρη Πέτρουλα στον Κολωνό είναι χωρίς μπασκέτες... Λίγη ντροπή να υπήρχε, θα ήταν λίγο πιο σεμνός... Η νεκρή πόλη τον μάρανε, όχι οι... νεκροί άνθρωποι...
Πρόκληση: Αφού δεν τα κατάφεραν όσες φορές το επεχείρησαν το κάνουν ξανά, ξετσίπωτα, λίγο πριν τις εκλογές, αν και όποτε γίνουν. Επανέρχονται με τροπολογία για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Δείτε ΕΔΩ...
Την ώρα που η Ελληνική οικονομία βυθίζεται για 5η χρονιά σε πρωτόγνωρη ύφεση και η κοινωνία μαστίζεται από την ανεργία και την φτώχεια, οι μαθητευόμενοι μάγοι της Τρόικα εμμένουν δογματικά στην ίδια αδιέξοδη συνταγή της άγριας λιτότητας.
Στην προσπάθεια τους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα για την αποτυχημένη «συνταγή» που επέβαλλαν στην Ελλάδα, επανέλαβαν και ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου τις ίδιες νεοφιλελεύθερες απόψεις τους.
Στοχοποιούν τους μισθούς του Ιδιωτικού Τομέα στην Ελλάδα ζητώντας να φτάσουν σε επίπεδα Βουλγαρίας θεωρώντας το εργασιακό κόστος ως την βασική αιτία για την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, όταν με τα τραγικά και αναποτελεσματικά μέτρα που επέβαλαν και υιοθέτησε η κυβέρνηση, το μόνο που κατάφεραν ήταν να κατακρεουργήσουν μισθούς, ημερομίσθια και συντάξεις, χωρίς να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα παρά μόνο τα κέρδη των επιχειρηματιών. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι δραματικό όχι μόνο για την Ελληνική Οικονομία αλλά και την κοινωνία καθώς εξαφανίζει θέσεις εργασίας και αποδυναμώνει κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας.
Ας εγκαταλείψουν επιτέλους αυτές τις φαεινές ιδέες γιατί το μόνο που καταφέρνουν έως σήμερα είναι να οδηγούν τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού στην περιθωριοποίηση και στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής.
Επιβάλλεται να αλλάξει ριζικά αυτή η πολιτική και να αναζητηθούν λύσεις εξόδου από την κρίση με μέτρα ενίσχυσης της ανάπτυξης και της πραγματικής οικονομίας. Αυτό το αίτημα δεν διεκδικείται πλέον μόνον από τους Έλληνες αλλά και από όλους τους Ευρωπαίους εργαζόμενους, από κάθε υπεύθυνο φορέα που αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα αλλά και τα αίτια που αναπαράγουν την κρίση, τα ελλείμματα και τα χρέη.
Αυτός είναι ο πραγματικός αρμαγεδδών του καιρού μας. Δείτε ΕΔΩ.
Οι άνθρωποι δεν έχουν το Θεό τους... Μπροστά στον.... κίνδυνο να γίνουν εκλογές φέρνουν στη Βουλή τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια για να μπαλώσου τρύπες και υποσχέσεις στους ψηφοφόρους τους... Δείτε ΕΔΩ και θαυμάστε τους...
Οι εικόνες ανέβηκαν χθες η μια μετά την άλλη στη σελίδα της Akademia Platonos στο Fecebook. Δεν ήταν μόνο αυτές, τα παιδιά είχαν κέφια και ανέβασαν πάνω από 15. Δείτε χρώματα κι ομορφιές...
Αναγνωρίζουμε το μοντέλο της φωτογραφίας, αλλά δεν θα το... αποκαλύψουμε... Ο φακός έτσι κι αλλιώς εστιάζει στο ανοιξιάτικο, ανθισμένο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Δυο βήματα από το κέντρο της Αθήνας...
Χωμάτινα μονοπάτια και δίπλα υπέροχα ανθισμένα δέντρα... Πρόκληση για μια κυριακάτικη βόλτα με κατάληξη το Συνεργατικό Καφενείο (Μοναστηρίου και Τηλεφάνους) για ρακές. Ψάχνουμε μακριά τις ομορφιές και είναι δίπλα μας...
Υπέροχο κίτρινο... Η φωτογραφική μηχανή του Γιώργου, άμα υπάρχει θέμα, κάνει θαύματα. Ιδού ένα από αυτά. Δείτε τις εικόνες, αντλείστε κουράγιο, δύναμη και αισιοδοξία. Η ζωή είναι ωραία...
Κοίτα, πήγαν με τα ποδήλατά τους και κάθισαν, παρέα, στο γρασίδι του πάρκου... Η νέα γενιά, αυτοί που ξέρουν να ζήσουν και το επιχειρούν αναζητώντας τα μεγάλα, ανάμεσα στα μικρά και καθημερινά που άλλοι προσπερνούν...
Εδώ θα μείνουμε... Με πολλά “ευχαριστώ” από καρδιάς στα παιδιά που είχαν την ιδέα της φωτογράφισης του πάρκου, αυτή την εποχή και την υλοποίησαν. Να δούμε κι αυτή την πλευρά, τη φωτεινή πλευρά της ζωής... Και να πάμε κι εμείς, να περπατήσουμε σ' αυτόν τον παράδεισο...
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!
Είδηση πριν από λίγο... Ωραία ξεκινά ετούτη η Τετάρτη... Το ακούω και αρνούμαι να το πιστέψω. Δεν γνωρίζω τον άνθρωπο, αλλά καταλαβαίνω πως για να φτάσει μέχρι του να αφαιρέσει μόνος του τη ζωή του κάτι φοβερό θα συνέβη. Και το χειρότερο είναι απ' ότι ακούω αυτό έχει σχέση με την οικονομική κατάσταση του. Θα μάθουμε μέχρι το απόγευμα περισσότερα πράγματα.
Ένας μήνας κλείνει σήμερα από τότε που ξεκινήσαμε στο ΠΟΛΥΤΡΟΠΟ ΤΕΧΝΗΣ τα μαθήματα αλληλεγγύης με δωρεά σεμινάρια δημοσιογραφίας. Είναι μέσα στις δράσεις της ΕΚΑΠ και του ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΥ ΤΕΧΝΗΣ και πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη 6-8, Λένορμαν 172 στον Κολωνό.
