Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Άρχισαν τα όργανα, ο Άκης στη "στενή"

Άλλες καλύτερες μέρες για τον Άκη. Τότε που πιστεύαμε κι εμείς μαζί του πως ότι έκανε ήταν για το... σοσιαλισμό. Τώρα ο Άκης (ο καημένος) είναι στη ΓΑΔΑ κι εμείς δεν ξέρουμε τι θα γίνει αύριο κι αν θα ζούμε με όλα όσα μας έκαναν οι σύντροφοί του που τον χειροκροτούν ενώ χορεύει το δικό του μακρί ζεϊμπέκικο...

Συνελήφθη λίγο πριν από τις 11.00 το πρωί στο σπίτι του στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου ο Ακης Τσοχατζόπουλος ύστερα από ένταλμα που είχε εκδοθεί εις βάρος του από τον ειδικό ανακριτή Πρωτοδικών και την εισαγγελέα Ευγενία Κυβέλου. Αμφότεροι σχημάτισαν δικογραφία για τον τρόπο απόκτησης των περιουσιακών στοιχείων του πρώην υπουργού και συγκεκριμένα για την υπόθεση της αγοράς των υποβρυχίων από την γερμανική εταιρεία Ferrostaal.

Στον κ. Τσοχατζόπουλο αποδίδεται το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, ενώ για την ίδια υπόθεση εκδόθηκαν άλλα 4 εντάλματα σύλληψης, σε βάρος προσώπων που μέχρι στιγμής δεν έχουν δημοσιοποιηθεί.

Χωρίς να του έχουν περαστεί χειροπέδες, ο κ. Τσοχατζόπουλος μπήκε στο αυτοκίνητο της αστυνομίας και οδηγήθηκε κατευθείαν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής. «Στον ανακριτή πάμε. Θα τα πούμε εκεί», δήλωσε ο πρώην υπουργός ενώ εισερχόταν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής για τη διαδικασία διακρίβωσης στοιχείων. Στη συνέχεια θα οδηγείτο στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών.

Για το θέμα των περιουσιακών στοιχείων του πρώην υπουργού διενεργήθηκε προκαταρκτική εξέταση από τις εισαγγελείς πρωτοδικών Ευγ. Κυβέλου και Ελ. Σίσκου που ξεκίνησε το 2010, με αφορμή δημοσιεύματα για την υπόθεση της αγοράς του ακινήτου επί της Διονυσίου Αεροπαγίτου και αφορούσε τη νομιμότητα της αγοραπωλησίας και το σύνολο των περιουσιακών του στοιχείων με ερευνώμενα αδικήματα τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, αδίκημα διαρκές, αλλά και φορολογικές παραβάσεις.

Στο πλαίσιο της έρευνας ο πρώην υπουργός κλήθηκε ενώπιον των Εισαγγελέων με την ιδιότητα του υπόπτου τον Οκτώβριο του 2011. Με το πέρας της προκαταρκτικής ο φάκελος διαβιβάστηκε στον ειδικό ανακριτή κ. Μάλλη ο οποίος σε συνεννόηση με την Εισαγγελία εξέδωσε ένταλμα σε βάρος του πρώην υπουργού.

«Η Δικαιοσύνη να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της»

Στην πρώτη της αντίδραση για τη σύλληψη Τσοχατζόπουλου, η Ιπποκράτους σχολίασε ότι η «Δικαιοσύνη πρέπει να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της». Οι ίδιες πηγές προσέθεταν μάλιστα ότι «θα ήταν προτιμότερο (σσ: η Δικαιοσύνη) να το είχε κάνει με μεγαλύτερη ταχύτητα».

ΣΥΡΙΖΑ: Να παγώσει η προμήθεια των γερμανικών υποβρυχίων

Σχολιάζοντας το ίδιο θέμα εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, ο Δ. Παπαδημούλης ανέφερε:

«Το ένταλμα σύλληψης εναντίον του Α. Τσοχατζόπουλου μεταξύ άλλων και για το σκάνδαλο της προμήθειας των 4 γερμανικών υποβρυχίων απαιτεί όχι μόνο δικαστικές αλλά και κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Η κυβέρνηση και τα κόμματα που την στηρίζουν οφείλουν έστω και τώρα να παγώσουν την προμήθεια των γερμανικών υποβρυχίων εξοικονομώντας ταυτόχρονα για το δημόσιο ποσό ύψους τουλάχιστον 1 δισ ευρώ».

Η δήλωση του Άκη

"Επικοινωνιακό προεκλογικό «δώρο» στα δύο μεγαλύτερα κόμματα αποτελεί σήμερα, Μ. Τετάρτη και ημέρα προκήρυξης των εκλογών, η θεαματική προσαγωγή μου στον Ανακριτή Αθηνών κ. Γ. Μαλλή. Η εναντίον μου δικογραφία που του είχε διαβιβαστεί πριν λίγες μέρες εκκρεμούσε και εξεταζόταν στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών με εντολή του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου από τον Ιούνιο του 2010, πάνω από 20 μήνες, χωρίς αποτέλεσμα.

Το σημερινό περιστατικό αφορά τις ηγεσίες των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων, που είχαν άψογα συνεργαστεί, -τα έκαναν «πλακάκια», τους είπε αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος-, και στη σκευωρία, αλλά και στις επιθέσεις σε βάρος μου στο πλαίσιο της Βουλής και της Προκαταρκτικής Επιτροπής με σκοπό την διάσωση των δικών τους υπουργών και των άλλων δικών τους ανθρώπων. Είχαν σκοπό να κατασκευάσουν έναν μόνο ένοχο, εμένα, τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, που υπηρέτησα στη συγκεκριμένη θέση μέχρι το 2001, ενώ η κατασκευή των υποβρυχίων «214» διαρκεί μέχρι και σήμερα στη βάση της ίδιας ακριβώς σύμβασης.

Όπως το Δικαστικό Συμβούλιο του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου απεφάνθη τον Αύγουστο του 2011 ότι είναι απαράδεκτη και ανυπόστατη η σε βάρος μου κατηγορία από τη Βουλή σχετικά με την παθητική δωροδοκία, έτσι, είμαι βέβαιος, ότι στο Δικαστικό Συμβούλιο Πλημμελειοδικών της τακτικής Δικαιοσύνης που ακολουθεί θα λάμψει για μία ακόμη φορά η αλήθεια και θα καταρρεύσει η σε βάρος μου σκευωρία.

Δυστυχώς, αυτή ενώ εξυφάνθη εναντίον μου, συμπαρέσυρε σκόπιμα και εκβιαστικά και μια σειρά από αθώους συμπολίτες μου που ουδεμία ευθύνη και ουδεμία σχέση έχουν με όσα επιχείρησαν να μου προσάψουν. Θλίβομαι για την απαράδεκτη δοκιμασία στην οποία οι άνθρωποι αυτοί υποβάλλονται. Εμένα αφορά, σε τελική ανάλυση, η υπόθεση αυτή και κανέναν άλλον.

Δηλώνω ότι ο αγώνας μου, που ξεκίνησε εδώ και δύο χρόνια, ενάντια σε αυτή τη μοναδική σκευωρία πολιτικής δίωξης με νομικό μανδύα, η οποία τον τελευταίο καιρό παίρνει μορφές συκοφαντίας, σπίλωσης, ηθικής απαξίωσης εναντίον μου, θα συνεχιστεί ανυποχώρητα.

Συνδέεται άμεσα –και αυτό καλώ τους πολίτες να αντιληφθούν- με τον εκφυλισμό, την παρακμή και τη διάλυση του πολιτικού συστήματος που οδήγησε τη χώρα στη σημερινή κατάσταση αποσάθρωσης της κοινωνικής συνοχής και εξαφάνισης της κοινωνικής αλληλεγγύης, των δικαιωμάτων των πολιτών και της ίδιας της Δημοκρατίας.

Όπως επανειλημμένα έχω δηλώσει, 40 χρόνια στην πολιτική τίποτα δε με συνέδεσε ποτέ με έκνομες ενέργειες ή παράνομες πράξεις. Η αλήθεια θα λάμψει και ο καθένας θα αναλάβει τις ευθύνες του".

  • Οι πληροφορίες είναι από ΕΘΝΟΣ.gr
  • Μα είναι δυνατόν να θέλουμε λίγες μέρες για την Ανάσταση και να έχουμε τέτοιες ειδήσεις; Συνέλαβαν τον Άκη Τσοχατζόπουλο! Δείτε ΕΔΩ πως το είδε Πιτσιρίκος...

Σαν σήμερα ξεκίνησε αυτό το Site

Αυτό είναι το κόστος για το Domain archive.thrapsaniotis.gr. Για δυο χρόνια ακόμα θα είναι δικό μου. Ύστερα χρειάζεται ανανέωση. Αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς και οφείλουμε να τους σεβόμαστε...

Κι αυτό είναι το κόστος για τη φιλοξενίας στους σέρβερ της On Screen με το πρόγραμμα Business – thrapsaniotis που μου επιτρέπει να έχω καθημερινά μεγάλο όγκο φωτογραφιών στη σελίδα μου, συνήθως δικών μου, για να μοιράζομαι μαζί σας...

Όχι δεν ήταν Μεγαλοβδομάδα, όταν πριν τέσσερα χρόνια σαν σήμερα αποφάσιζα να προχωρήσω στη δημιουργία αυτού του Site ύστερα από την κουβέντα που είχα με το φίλο μου Δήμο. Είχα δει τα πρώτα προβλήματα από τη λειτουργία του Blog μου ύστερα από δυο χρόνια. Είχα αρχίσει, εγώ ο άσχετος περί το internet να ψυχανεμίζομαι τη δύναμη του και την παρέμβαση που μπορεί να έχει στη ζωή μας.

Έτσι έκανα αυτό το λογαριασμό στην On Screen και άρχισα, δειλά, πειραματικά, να το δουλεύω παράλληλα με το Blog μου με πολύ μικρά, συντηρητικά βήματα... Ήθελα αυτά να είναι σταθερά, χωρίς πισωγυρίσματα. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί έτσι έχω μάθει να κάνω στη ζωή μου. Ότι δεν μπορώ να κατανοήσω σήμερα, το βάζω στην άκρη κι επανέρχομαι σε λίγο, όταν νιώσω πως είμαι σε θέση να κάνω αυτό το βήμα...

Το πρόβλημα δεν το κρύβω κάτω από το χαλί, το αντιμετωπίζω, πρόσωπο με πρόσωπο και λύνω τους λογαριασμούς μου μαζί του...

Τον πρώτο χρόνο, όσοι αναγνώστες είναι από τότε μαζί μας θα το θυμούνται, ήταν απλά ένα Blog. Έτσι το έβλεπαν όσοι είχαν την υπομονή να φτάσουν μέχρι εδώ, ως επισκέπτες...

Αλλά εγώ το “δούλευα” μέσα μου... Κι ακόμα και τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, το "δουλεύω"...

Θέλω να είναι ζωντανό, ενημερωμένο, να παρακολουθεί την επικαιρότητα και να την καταγράφει με τη δική του ματιά... Άλλοτε να βγάζει τον τοπικιστή Θραψανιώτη που έχω μέσα μου, άλλοτε τον δημοσιογράφο – ερευνητή κι άλλοτε τον απλό καθημερινό άνθρωπο της διπλανής πόρτας που “ξεφορτώνει" εδώ ότι αγαπά και πονά, αναζητώντας ανοιχτά αυτιά για να τα μοιραστεί μαζί τους.

Αυτός είναι ο Θραψανιώτης που γράφει με την καρδιά πιο πολύ, παρά με το μυαλό. Που λέει φωναχτά τις σκέψεις του και κρατάει πολύ λίγα πράγματα, ακριβά φυλαγμένα μέσα του για τον εαυτό του και τους ανθρώπους του...

Σκέψεις κι αυτές σήμερα Μεγάλη Τετάρτη... Ήθελα όμως να τις βγάλω... Οι δυο αποδείξεις πληρωμής ήταν η αφορμή. Αυτά είναι και τα μόνα έξοδά μου όλη τη χρονιά για να μπορούμε να κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι.

Αν το δείτε αθροιστικά, άλλοι χαλάνε πολύ περισσότερα για τα τσιγάρα τους. Εγώ διάλεξα αυτό σαν μια μικρή απόλαυση σ' αυτή τη ζωή. Ίσως επειδή έχει να κάνει με μοίρασμα...

  • Στο μεταξύ το απόγευμα αναμένεται να ανακοινωθεί η διάλυση της Βουλή και ημερομηνία εκλογών. Σε μια ημέρα που οι τεχνικοί της ιδιωτικής τηλεόρασης και όχι άδικα έχουν 24ωρη απεργία... Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ.

Ζούμε στη Μεγαλοβδομάδα

Τραγούδια που εκφράζουν τις μέρες που περνάμε... Μην περιμένετε να τα ακούσετε από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο. Η ποίηση δεν πουλάει... Αλλά ο Παλαμάς θα είναι πάντα Παλαμάς, ότι κι αν κάνουν...

Ό,τι πιο όμορφο έχει γραφτεί απο έναν απο τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές. Βγάζει τόσο πόνο! Kαι τη νοσταλγία του ποιητή για τα παιδικά του χρόνια κοντά στην θάλασσα.... Bέβαια για αυτή την μελοποίηση δεν υπάρχουν λόγια! Μεταφέρει σε όλους εκείνους που το ακούνε μία ''γλυκιά'' πίκρα και άλλα άπειρα συναισθήματα που μπορεί μόνο κάποιος που θα καταλάβει βαθιά το νόημα του συγκεκριμένου ποιήματος να νοιώσει!...

Το τραγούδι είναι από το ποίημα του Κωστή Παλαμά “Το Ταξίδι”. Η σύνθεση είναι του Σταμάτη Κραουνάκη, όπως και η ερμηνεία και έχει ηχογραφηθεί στις 26 Σεπτεμβρίου 2003 στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Παλαιό Πανεπιστήμιο.

Το πήρατε είδηση; Μεγάλη Τρίτη σήμερα... Παρακολουθώ στο Fecebook πολλούς που, για να μπουν στο κλίμα των ημερών “ανεβάζουν” ύμνους, ψαλμούς, κάποιες ευχές για Καλή Ανάσταση... Είναι κι αυτό ένας τρόπος να ζεις τη ζωή... Η στέλνουν e-mail σε φίλους και γνωστούς με την καθιερωμένη καρτούλα...

Όχι βέβαια ο καλύτερος... Γιατί η ζωή είναι εκεί έξω... Εκεί που υπάρχει αληθινός πόνος, πίκρα και δάκρυα από ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους χωρίς να φταίνε, με την ύφεση που κάποιοι δημιούργησαν.

Μεγαλοβδομάδα πάει να πει θλίψη για τα πάθη του Χριστού... Και κάποτε, όχι πολύ μακριά, τα νοιώθαμε όλα αυτά.

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά το ίδιο πια... Αλήθεια, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα γύρω μας.

Τα πάθη του λαού και δικά μας πάθη είναι μεγάλα... Και δεν αρκεί μια Ανάσταση, σαν αυτή που κάνουμε κάθε χρόνο και τρέχουμε μετά γρήγορα – γρήγορα σπίτι για τη μαγειρίτσα και το σουβλιστό αρνί την επομένη με όλη την ιεροτελεστία της προετοιμασίας. Νομίζω δεν αρκεί...

Κι όμως πρέπει να την αλλάξουμε αυτή την κατάσταση. Πρέπει να ξαναγίνουμε οι άνθρωποι που ήμασταν, με όνειρα, με ζωντανή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας...

Το χρωστάμε στον εαυτό μας... Κόντρα σ' αυτούς που προσπαθούν να καταστρέψουν τις ζωές μας με τις μειώσεις των μισθών, των συντάξεων με τη συνολική καταστροφή που ευαγγελίζονται...

Μεγαλοβδομάδα... Λες και ο καιρός ακολουθεί κατά γράμμα το κλίμα των ημερών. Η άνοιξη έδωσε τη θέση της ξανά, για λίγο έστω, στο χειμώνα... Μαύρος ουρανός, συννεφιασμένος, βροχερός.

Τη “φαγαμε” χθες το μεσημέρι τη βροχή στην επιστροφή με τη μηχανή στο σπίτι... “Παπί” έγινα... Και σταμάτησα για λίγο σ' ένα υπόστεγο στην άκρη της Λένορμαν μέχρι να περάσει η μεγάλη μπόρα...

Μεγαλοβδομάδα... Μικρές περιπλανήσεις στο κλίμα και το χρώμα των ημερών... Έτσι, πατώντας τα πόδια μας στη γη...

Όμορφα τραγούδια, τραγούδια με τα οποία μεγάλωσε η δική μου η γενιά. Τότε που τα πράγματα ήταν πιο ξεκαθαρισμένα και ήξερες που πάει τι και γιατί...

Ένα ουζάκι στην παραλία του Ασπροπύργου

Ο καιρός ήταν υπέροχος από το πρωί μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής. Έτσι μετά τα κάρτ είπαμε να πάμε στις ψαροταβέρνες της παραλίας Ασπροπύργου να πιούμε ένα ουζάκι. Ένα ελαφρό αεράκι που φύσαγε δεν ήταν αποτρεπτικό να καθίσουμε έξω κάτω από τη μικρή τέντα. Ο ήλιος ζεστός, σωζύγιαζε τα πράγματα...

Καθίσαμε στου “Μπόκου”, μια ψαροταβέρνα από το 1974, καθώς έγραφε φαρδιά – πλατιά στην πινακίδα του. Καλό το σέρβις στην παραγγελία της πρώτης φοράς. Εκεί που χώλεναν ήταν αν ήθελες κάτι επιπλέον. Δυο φορές ζητήσαμε ένα δεύτερο πιάτο πατάτες που δεν ήρθαν ποτέ. Και κάτι ακόμα. Το φαϊ του νόστιμο, μα οι μερίδες μικρές και οι τιμές του, στην προ κρίσης εποχή...

Άφησα τη ματιά μου να... τρέξει ένα γύρω. Η αρμύρα της θάλασσας τρυπούσε τα ρουθούνια. Άνοιξη που έφερνε λίγο προς το καλοκαίρι... Καλή διάθεση χρειάζονταν μόνο. Χωρίς γκρίνια, αν και οι άνθρωποι του “Μπόκου” έδειχναν να... πνίγονται κατά τις τρεις το μεσημέρι όταν όλα τα τραπέζια γέμισαν από κόσμο...

Είχα ακούσει για την παραλία του Ασπροπύργου, αλλά δεν είχε τύχη να πάω ποτέ. Και τώρα που περπάτησα λίγο το χώρο διαπίστωσα πόσο δίκιο είχαν... Το μόνο που μένει σ' αυτούς τους ανθρώπους που ζουν απ' αυτή τη δουλειά είναι να κοιτάξουν γύρω τους, να αφουγκραστούν τι συμβαίνει στην κοινωνία και να προσαρμοστούνξ στις καταστάσεις κάνοντας πιο προσιτές τις τιμές τους...

Όμως η θάλασσα είναι πρόκληση, δίπλα σου... Να σκάει το κύμα κάτω από τα πόδια σου και 'χεις να μοιραστείς με την παρέα σου ένα ούζο και μια μπύρα. Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα... Κι αυτός ο ήχος των μικρών κυμματισμών που σκάνε πάνω στα βότσαλα είναι λυτρωτικός να τον απολαμβάνεις ρουφόντας την κάθε μοναδική στιγμή...

Ήταν προχωρημένο το μεσημέρι όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Είχε αρχίσει να βγάζει και μια ψυχρούλα, ο καιρός άλλαξε, ο χειμώνας επέστρεψε δρυμήτερος για λίγο. Ποιος είπε πως ο Μάρτης είναι μόνο παιχνιδιάρης; Ο Απρίλης να δεις... Για πότε ανοίγουν οι ουρανοί και βρέχει ο Θεός με το Θεό, ούτε που καταλαβαίνεις...

Στα καρτ του Ασπροπύργου με τον Λάμπρο

Όμορφη, καλοκαιρινή Κυριακή, είπαμε να πάμε μια βόλτα στον Ασπρόπυργο, στα κάρτ στην οργανωμένη πίστα του Speed Park και να κάνουμε χρήση του κουπονιού που είχε δώσει δώρο η Ειρήνη, στα γενέθλια του Λάμπρου, πέρσι τον Οκτώβρη. Τον Απρίλη έληγε και υπήρχε μια μικρή αγωνία. Τελικά όλα έγιναν. Και έγιναν καλά...

Ταλαιπωρηθήκαμε λίγο μέχρι να βρούμε την πίστα, αλλά αποζημειωθήκαμε και με το παραπάνω. Η εμπειρία του Λάμπρου μοναδική, το ίδιο και η δικιά μας που βρεθήκαμε σε ένα τέτοιο χώρο για πρώτη φορά... Φτάσαμε νωρίς την Κυριακή. Οι υπεύθυνοι με τους οποίους είχαμε μιλήσει τηλεφωνικά μια μέρα νωρίτερα, μας είπαν ότι έπρεπε 10.30 να είμαστε εκεί...

Έτσι και έγινε... Κοντρολάραμε το χρόνο και τον φέραμε εκεί που έπρεπε... Γιατί από τον Κολωνό ώς τον Ασπρόπυργο, έχει και λίγο δρόμο... Ευτυχώς δεν είχε κίνηση και παρά το γεγονός ότι η πίστα του καρτ είναι στο πουθενά, χωρίς καλή σήμανση, δεν δυσκολευτήκαμε να τη βρούμε. Ευγενικοί οι υπεύθυνοι... Κι ένας κύριος που είχε έρθει με τον εννιάχρονο εγγονό του να τρέξει με το αγωνιστικό του στάθηκε κοντά μας από την πρώτη στιγμή. Έπαθα πλάκα με τον μικρό Χρήστο. Άψογος πιλότος...

Η θέα από το σημείο που καθόμασταν ήταν όντως πανοραμική. Παρ' όλα αυτά διέθετε ειδική εξέδρα υπερυψωμένη απ' όπου μπορούσες να παρακολουθήσεις τις πίστες του καρτ, να καταγράψεις με το φακό ή το βίντεο όλη τη δράση των οδηγών. Ανέβηκα. Και τα έκανα και τα δύο. Βίντεο και φωτογραφίες... Με το Wi-Fi μάλιστα του Speed Park “ανέβασα” τις φωτογραφίες κατευθείαν στο Facebook. Έκανα και μια τσάρκα από κει στις Ομάδες μου...

Αποτελεί μια ευχάριστη εμπειρία η παρουσία και μόνο εκεί... Είδαμε νεαρούς άπειρους που έμπαιναν πρώτη φορά στις πίστες με αυτά τα μικρά αλλά μαγικά αυτοκινητάκια ή με μότο κρος, αγωνιστικά. Με έναν μάλιστα, που ξεχώρισε ως οδηγός, μιλήσαμε... 19χρονος, πρωταθλητής Ελλάδος, να χαίρεσαι να το βλέπεις. Οδηγεί μηχανή από τα τρία του χρόνια, από οικογένεια, μάνα και πατέρα που λατρεύουν τις μηχανές. Όχι μόνο το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά, αλλά βγάζει και καλύτερους καρπούς...

Πέρσι το Πάσχα είχαμε παρακολουθήσει με τον Λάμπρο αγώνες μότο κρος ανωμάλου στην πίστα της Μεγαλόπολης και θυμάμαι πόσο εντυπωσιακό ήταν το θέαμα και πόσους θεατές, παρά το κρύο και το ψιλόβροχο είχε προσελκίσει... Είχα κάνει τότε ειδική ανάρτηση. Δείτε ΕΔΩ. Η σημερινή όμως εμπειρία ήταν κατά πολύ ανώτερη. Βοήθησε και ο καλός καλοκαιρινός καιρός... Κι έτσι απολαύσαμε το γεγονός. Δείτε περισσότερα για τιν πίστα ΕΔΩ...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA