Να κρατάμε ζωντανές τις μνήμες...
Να λειτουργεί η μνήμη, να μην ξεχνάμε... Και να ανταποδίδουμε σ' αυτούς που πρέπει "ευχαριστω" για τις σημερινές ελευθερίες μας κι ας είναι υπό διωγμό...
Το πρώτο προεκλογικό μήνυμα του ΠΑΣΟΚ. Ποιου ΠΑΣΟΚ δηλαδή, του Βενιζέλου θα ταν το σωστό... Ψέματα, ψέματα, ψέματα... Πώς τους έπεισαν οι διαφημιστές τους ότι με τέτοια ψέματα θα πείσουν τον ελληνικό λαό να τους ξαναψηφίσει ένω γνωρίζουν τι τους περιμένει την επόμενη μέρα, αν το κάνουν;
Ζήτησα της τη βοήθεια της ελεύθερης εγκυκλοπαίδειας Wikipedia να βρω στοιχεία για τούτο το δημοσίευμα. Οι δικές μου μνήμες ήταν πολύ μικρές. Το 1967 ήμουν μόλις οκτώ χρονών και μεγάλωνα σε ένα μικρό χωριουδάκι της Κρήτης, το Θραψανό, χωρίς να έχω καμιά απολύτως επαφή με τα πολιτικά. Αυτά ήταν προνόμιο των μεγάλων που διάβαζαν εφημερίδες και συμμετείχαν σε κινήσεις που, εκ των υστέρων, προσπάθησα να ερμηνεύσω.
Δεν ήξερα λοιπόν τίποτα για τη χούντα. Μόνο τις διώξεις στον πατέρα μου προσπαθούσα να ερμηνεύσω. Γιατί; Αφού ήταν ένας εργατικός άνθρωπος, γιατί να φυλακιστεί και να δικαστεί στα Χανιά για αντιστασιακή δράση;
Αυτά από τον μικρό δικό μου περίγυρο, γιατί υπήρχαν γύρω μου πολλές ανθρώπινες ιστορίες, αόρατες στα παιδικά μάτια μου που έκρυβαν τα δικά τους μεγάλα μυστικά, τις αγωνίες και τους πόνους για τους δικούς τους ανθρώπους.
Και κοίτα τώρα να δεις συγκυρίες... Και σήμερα, όπως και τότε, η χώρα πήγαινε σε εκλογές... Και τότε όπως και τώρα, υπήρχε μια μεγάλη κοινωνική αναστάτωση και ο κίνδυνος του... κομμουνισμού. Και τότε όπως και τώρα, χρειαζόταν ένας σωτήρας, από μηχανής Θεός για να οδηγήσει τη χώρα μακριά από την... καταστροφή. Πολλά, γαμώτω, τα κοινά στοιχεία. Ευτυχώς που είναι εντελώς άλλοι οι καιροί...
Το σημερινό κομμάτι έχει την έννοια της μνήμης. Που εκτιμώ ότι πρέπει να κρατάμε ζωντανή, αν θέλουμε να πάμε ένα βήμα πιο μπροστά. Για πρώτη φορά φέτος, ακόμα και τα συνδικάτα δεν εξέδωσαν καμιά ανακοίνωση, ένεκα του κλίματος των εκλογών φαντάζομαι...
Εκτός κι αν είναι που πέφτει Σάββατο, σε μη εργάσιμη μέρα, που δεν θέλω ούτε να το φανταστώ... Να, τι γράφει λοιπόν η Wikipedia:
Στις 21 Απριλίου του 1967 και ενώ είχαν προκηρυχθεί εκλογές για τις 28 Μαΐου, αξιωματικοί του στρατού, υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου, και συμμετοχή του ταξίαρχου Στυλιανού Παττακού και του συνταγματάρχη Νικόλαου Μακαρέζου κατέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα.
Έχοντας εξασφαλίσει περίπου 100 τεθωρακισμένα στην περιοχή της πρωτεύουσας, οι πραξικοπηματίες κινήθηκαν τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου και κατέλαβαν αρχικά το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Στη συνέχεια έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ με κωδικό Σχέδιο Προμηθεύς, με αποτέλεσμα να κινητοποιηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής. Το συγκεκριμένο σχέδιο προορίζονταν για την αναγκαστική ανάληψη εξουσίας από το στρατό με σκοπό την εξουδετέρωση κομμουνιστικής εξέγερσης, σε περίπτωση που εισέβαλλαν στην Ελλάδα δυνάμεις του Σοβιετικού Στρατού[7]. Ο έμπιστος του βασιλιά αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός Γ. Σπαντιδάκης, αντικαταστάθηκε από τον Οδυσσέα Αγγελή. Ο Αγγελής κάνοντας χρήση του νέου του αξιώματος έδωσε εντολή στο Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το Σχέδιο Προμηθεύς σε όλη τη χώρα.
Η μοναδική προσπάθεια για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως το πραξικόπημα ήταν από την πλευρά κυρίως του υπουργού Δημόσιας Τάξης Γεωργίου Ράλλη ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ' Σώμα Στρατού (Θεσσαλονίκη). Δεν πρόλαβε, αφού το σχέδιο Προμηθεύς είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή με αποτέλεσμα ο ταξίαρχος Βιδάλης να αγνοήσει το σήμα του Ράλλη.
Οι εφημερίδες, δυστυχώς, με τις ευλογίες των εκδοτών τους απαξιώνουν την ύλη τους και προωθούν αλλότρια περί τη δημοσιγραφία, πράγματα. Δείτε τι διαφημίζει ότι θα δώσει ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ της Κυριακής. Εμβατήρια!... Θου κύριε, φυλακή τω στόματί μου...