Επιστροφή στα των μίνι διακοπών στο Ελληνικό Αρκαδίας... Έχουμε ακόμα κάτι όμορφες φωτογραφίες που αξίζει να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή. Εδώ η Καρύταινα, ψηλά από το κάστρο, όπου πήγαμε το μεσημέρι της Δευτέρας του Πάσχα, λίγο πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα...

Σπίτια με πέτρα στην Καρύταινα... Ευτυχώς κάποιοι τα ανακαινίζουν... Δεν υπάρχει χειρότερο από το να τα βλέπω να πεθαίνουν και να φυτρώψνουν συκιές μέσα από τις πεσμένες στέγες... Είναι σαν να κόβεις τις γέφυρες με τις μνήμες την ώρα που είναι, περισσότερο από ποτέ αναγκαίες. Δείτε εδώ μια ομορφιά που έχουν. Ακόμα κι αυτά που ακόμα δεν έχουν στέγες...

Ήταν δροσερός ο καιρός προχθές... Μπορεί να μην έβρεχε μα η μέρα δεν είχε “συνέλθει” ακόμα από τις βροχές των προηγούμενων ημερών. Έτσι η μαυρίλα επανέρχεται κάθε φορά που ο ήλιος παιχνίδιζε ανάμεσα στα σύννεφα. Παρ' όλα αυτά αποτολμήσαμε να πάμε μια βόλτα ώς το στενό δρομάκι που οδηγεί στο κάστρο της Καρύταινας...

Μ' αρέσει ο ανηφορικός δρόμος, το μονοπάτι που οδηγεί στο κάστρο. Δεν ανεβήκαμε ώς την κορυφή. Μια πινακίδα μας προειδοποιούσε πως “λόγω των έργων που ήταν σε εξέλιξη η είσοδος θα γινόταν με δική μας ευθύνη”. Δεν ήταν όμως αυτό που μας έκανε να μην ανεβούμε. Μάλλον την κούραση σκεφτήκαμε...

Να και η είσοδος του κάστρου. Η πινακίδα που σας έλεγα είναι πρόχειρα “πιασμένη” πάνω στη σιδερένια καγκελόπορτα. Επιστρέψαμε στην πλατεία, στο καφέ της “Βρένθης” για να πάρουμε ένα ένα καφέ, μια σοκολάτα κι ένα ποτό. Πιο βολικό το βρήκαμε...

Μια τελευταία ματιά πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα. Ωραία ήταν μερικές μέρες στο χωριό. Μια ανάσα ζωής με κίνηση σε άλλους ρυθμούς πιο χαλαρούς και πιο όμορφους. Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ και το χάρηκα...