Το γράφημα των ΝΕΩΝ στη σελίδα 13, σήμερα, όπου φαίνεται καθαρά ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών... Τραγική διαπίστωση...

Έτσι όμορφα κι απλά, όπως συμβαίνει γενικά στη ζωή μας, έτσι γίνονται όλα... Απόψε το βράδυ τον αποχαιρετούμε τον Απρίλη που φεύγει...

Κι από αύριο ξημερώνει Μάης... Ένας μήνας αλλιώτικος... Πιο όμορφος, πιο γλυκύς, πιο κοντά στο καλοκαίρι...

Αν χρειαζόταν να κάνουμε έναν μικρό απολογισμό για τον Απρίλη που φεύγει τι θα λέγαμε; Θα αναφέραμε ασφαλώς τον αγώνα που κάνουμε για να σταθούμε στα πόδια μας, με τη δύναμη που αντλούμε, να συνεχίσουμε να δίνουν μάχες στην καθημερινότητα μας...

Τίποτα δεν μας χαρίστηκε... Όλα χρειάζεται να τα κερδίσουμε... Κι από σήμερα αυτό που προέχει είναι η αυριανή Πρωτομαγιά... Τι είναι λοιπόν; Η γιορτή των λουλουδιών, ο οργασμός της ανθισμένης φύσης, η μνήμη των εργατικών αγώνων...

Μερικοί τα έχουν ξεκαθαρίσει αυτά στο μυαλό τους... Άλλοι πάλι τα έχουν λίγο αχταρμά, ριγμένα ανάκατα. Κι αν θα πάνε στην απεργιακή συγκέντρωση, πού θα πάνε; Και πόσο αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα αυτό στις μέρες μας;

Διάλεξα ένα δημοσίευμα από τις εσωτερικές σελίδες των σημερινών ΝΕΩΝ για να διακοσμήσω την ανάρτηση μου. Πρόκειται για ένα κομμάτι του Ηλία Γεωργάκη, παλαιού εργατικού συντάκτη (παλιά οι εφημερίδες είχαν τέτοια ειδικότητα, τώρα έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα δεν ξέρω αν χρειάζεται...) που κάνει αναφορά στην ημέρα. Είναι σε καλή ανάλυση για να μπορείτε να το διαβάστε, αν θέλετε...

Υπάρχει επίσης ένα γράφημα που αποδεικνύει ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι στη χειρότερη θέση των τελευταίων δεκαετιών. Δείτε το κι αυτό...

Το Site όπως έχετε αντιληφθεί παρακολουθεί την επικαιρότητα και την καταγράφει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Βοηθώντας μας να κατανοήσουμε καλύτερα τα πράγματα βλέποντας τα κι από μια άλλη σκοπιά...

Το δημοσίευμα των ΝΕΩΝ της 30/04/2013. Είναι καλό το αφιέρωμα γραμμένο από τον εργατικό συντάκτη, Ηλία Γεωργάκη...

Πολύ καλή ήταν η επιλογή μου να πάω στο πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Δείτε τι κατέγραψα με την κάμερα μου... Εκεί, κάθε μέρα, υπάρχει και κάτι σημαντικό. Και μια... παιδική παράσταση με θέμα την οικογένεια είναι σημαντικό θέμα. Δυστυχώς δεν την έχουμε όλη, γιατί δεν μπορούσε να γίνει τεχνικά, αλλά έχουμε ένα μεγάλο της μέρος. Απολαύστε τη μαζί  μου...

Δεν άντεξα ούτε δέκα λεπτά στη συνέλευση της πολυκατοικίας που μένω. Η ανακοίνωση από τη διαχείριση έκανε λόγο για “έκτακτη συνέλευση”. Ούτε λόγος για το θέμα της...

Ήμουν συνεπής. Ακριβώς στις 11 π. μ. όπως έλεγε η ανακοίνωση. Βρήκα εκεί τη διαχειρίστρια και έναν ένοικο να περιμένουν. Ένα τέταρτο αργότερα ήρθαν άλλοι 4. Μας έλλειπαν δυο - τρεις. Καμιά δεκαριά οικογένειες είμαστε όλοι κι όλοι...

Και τι ταλέντο φοβερό... Μέσα σε 10 λεπτά η είσοδος της πολυκατοικίας όπου γινόταν η συνέλευση πλημμύρισε από κραυγές επιθετικές και αντεγκλήσεις για ελάσσονος σημασίας ζητήματα. Γιατί κάποιος ρίχνει μωρομάντιλα στην τουαλέτα με αποτέλεσμα να βουλώνουν τα φρεάτια της αποχέτευσης, γιατί κάποιοι βάζουν μέσα στην πυλωτή τις μηχανές (με φωτογράφιζαν ως ένοχο μαζί με άλλους) δημιουργώντας πρόβλημα στην μεταλλική εξώπορτα της πολυκατοικίας. Προβλήματα, προβλήματα και φωνές...

Μυρμήγκιασε το κεφάλι μου. Κι ήταν πρωί μιας ανοιξιάτικης Κυριακής... Έφυγα. Προτίμησα να πάω μια βόλτα στο πάρκο να ξελαμπικάρει το μυαλό μου, ακούγοντας το τιτίβισμα των πουλιών...

Λυπάμαι που μένω σε μια τέτοια πολυκατοικία. Μακάρι να κυλίσει γρήγορα ο καιρός να βγω στη σύνταξη και να φύγω μακριά... Οι άνθρωποι βιώνουν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε λόγω της οικονομικής δυσπραγίας και τα βγάζουν εντελώς λάθος.

Αντί να βρούμε κώδικες επικοινωνίας, αντί να μοιραστούμε πράγματα, μια καλημέρα, ένα χαμόγελο, ψάχνουμε να βρούμε τι μας χωρίζει... Ταλέντο κι αυτό...

Είναι οι ίδιοι που αδιαφορούν για την ψυχική υγεία του διπλανού τους, αλλά “αγωνιούν” μη τυχόν και το μέταλλο της εξώπορτας πάθει κάτι... Είναι οι ίδιοι που για να... προστατευθούν από τους κλέφτες, κλειδώνουν την... εξώπορτα της πυλωτής από τις 9.30 το βράδυ.

Δεν θέλω να συνεχίσω... Δεν έχω πια αντοχές, ούτε ανοχές... Λυπάμαι που αναπνέω τον ίδιο αέρα μαζί τους κι αν μπορούσα και είχα τη δυνατότητα θα έφευγα, αύριο κιόλας...

Το χειρότερο της ιστορίας είναι ότι τα σπίτια αυτά που μένουμε προσωρινά, δεν είναι δικά μας. Μπορεί να πληρώνουμε τα χαράτσια, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, το νερό, αλλά μέχρι να αποπληρώσουμε τα δάνεια μας θα ανήκουν στις τράπεζες. Για ποια λοιπόν ιδιοκτησία κάνουμε λόγο; Πόσοι από αυτούς που φώναζαν και ωρύονταν το πρωί της Κυριακής, χθες, το έχουν καταλάβει αυτό; Ουδείς, προφανώς... Διότι είναι βέβαιο πως αν το καταλάβαιναν θα είχαν άλλη, πιο χαμογελαστή συμπεριφορά, πιο ανθρώπινη...

Δεν το έχω κάνει ποτέ ,να φύγω από μια συνέλευση. Το έκανα χθες... Ελπίζω κάτι να αλλάξει αυτή τη διαμορφωμένη άποψη μέσα μου... Ώς τότε δεν πρόκειται να ξαναπάω σε συνέλευση της πολυκατοικίας μου...

Την κοινωνική συναναστροφή που χρειάζομαι θα ψάξω να τη βρω αλλού... Δεν χρωστώ στον εαυτό μου, αυτόν τον αυτοβασανισμό. Τελεία και παύλα. Αρκετά... Όλα έχουν και τα όρια τους. Όλα... Πολύ λυπάμαι γι' αυτό...

Ένα όμορφο, σε εικόνες τουλάχιστον, βιντεάκι που “ψαρέψαμε” στο You Tube για να το μοιραστούμε μαζί σας... Απολαύστε το...

Από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων... Χωρίς έλεος για τους εργαζόμενους. Με μια τροπολογία ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Μανιτάκης καταργεί δικαστικές αποφάσεις... Αυτό είναι συντεταγμένο κράτος... Όχι παίξε – γέλασε. Από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.

Και για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία περί τίνος πρόκειται, δείτε τον τίτλο της εφημερίδας Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ. Έστω τώρα ότι είστε, ακόμα, εργαζόμενοι και ο εργοδότης σας απολύει και σας δίνει τη νόμιμη αποζημίωση που δικαιούστε. Μη χαίρεστε. Άλλοι προηγούνται...

Το ίδιο θέμα και στην τοπική εφημερίδα του Ηρακλείου Κρήτης ΠΑΤΡΙΣ. Εκμηδενίζονται οι αποστάσεις και η τεχνολογία δίδει τη δυνατότητα να χειρίζονται τα μεγάλα θέματα την ίδια στιγμή. Αρκεί να υπάρχει η πρόθεση. Αυτό είναι που λείπει συνήθως...

Στο ΛΟΓΟ εντυπωσιάζονται από τους ελέγχους του ΙΚΑ και τα αποτελέσματα που έδωσε και βγάζει το συμπέρασμα που αποτυπώνει στον τίτλο του, ότι “όλη η Ελλάδα μια Μανωλάδα”. Έτσι απλά κατεδαφίζουν όλα όσα νομίζαμε ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί ένα κράτος δικαίου...

Τελευταίο πρωτοσέλιδο για σήμερα από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Αφορά την υγεία και μακάρι να μη χρειαστεί να πέσει κανείς στα νύχια εκείνων που την υπηρετούν. Εφιαλτικά τα στοιχεία που δίδει στη δημοσιότητα η εφημερίδα. Αλήθεια σας λέω, τυχερός όποιος είναι καλά στην υγεία του...

Τα λέγαμε και προχθές γι' αυτή την παράξενη άνοιξη που βιώνουμε. Δείτε ΕΔΩ. Μια κρύο, μια ζέστη... Δεν ξέρεις πώς να ντυθείς και τι να βάλεις... Σαν να ταλανίζεται ο καιρός, ανάμεσα στο καλοκαίρι και το χειμώνα, λίγο πριν τον αποχαιρετήσει οριστικά...

Έτσι ξαφνικά θα γύρει η πλάστιγγα στο καλοκαίρι και η ζωή, κυρίως στην πόλη, θα γίνει αβίωτη... Να σας πω τώρα... Εμένα, μου αρέσει έτσι άστατος που είναι. Το πρωί να θέλει κασκόλ στη μηχανή και το μεσημέρι να μην υποφέρεται το δερμάτινο σακάκι... Έχει τις δικές τους αναζητήσεις. Μοναδικές, όπως κι αν το δεις κι από όποια πλευρά κι αν το πιάσεις...

Σήμερα, ας πούμε, το πρωί είχε έναν υπέροχο ήλιο έξω, όλο υποσχέσεις... Κι ωστόσο η θερμοκρασία ήταν χαμηλή κι έκανε κρύο... Αυτά είναι τα ωραία, τα απρόβλεπτα, αυτά που κάνουν τη ζωή μας να έχει τα πάνω της και τα κάτω της και να μας δίνει ώθηση για το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε...

Κάπως έτσι ο Απρίλης οδεύει προς το τέλος του και ετοιμάζεται να καλωσορίσει τον Μάη...

Το μήνα που θα μας φέρει, θέλουμε δε θέλουμε στο καλοκαίρι... Με όσα καλά κουβαλάει μέσα του. Ικανά να κάνουν τη ζωή μας να φαίνεται καλύτερη... Διότι, πώς να το κάνουμε... Χρειαζόμαστε από κάπου να πιαστούμε... Κι ο καιρός είναι ένα από αυτά. Δείτε το κι αλλιώς...

Πρωτομαγιά μπροστά μας... Αυτή είναι η αφίσα για το φετινό γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην πλατεία Κλαυθμώνος... Διαβάστε ΕΔΩ τη διακήρυξη για τη φετινή Εργατική πρωτομαγιά. Ας γνωρίζουμε τουλάχιστον το συμφέρον μας...

Το σύνηθες μικρό αφιέρωμα για τα 10.000 “κλικ” από διαφορετικές Ι.Ρ. με τις επισκέψεις σ' αυτήν την ιστοσελίδα κάνουμε ως χρέος και σήμερα... Μας αρέσει αυτή η επικοινωνία... Εμείς γράφουμε, βάζουμε και φωτογραφίες ή βίντεο, σχολιάζουμε την επικαιρότητα κι εσείς επικροτείται αυτή την προσπάθεια...

'Οτι κάνουμε εδώ, δε γίνεται τυχαία... Έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του, ότι υπάρχουν άνθρωποι που περιμένουν αυτή την ενημέρωση.

Με οδηγό την ψυχραιμία και τη νηφαλιότητα που λείπουν στις μέρες μας κι ενώ γνωρίζουμε ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της ζωής... Δεν είναι εύκολο αυτό. Πάντα θα υπάρχει κάτι να μας αναστατώνει, να μας εκνευρίζει... Το θέμα είναι να το ξεπερνούμε και να δίνουμε τη μάχη για να σταθούμε όρθιοι και με αξιοπρέπεια.

Δείτε, οι προκλήσεις γύρω μας είναι πολλές... Ας τις αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα, όπως κάνουμε στη ζωή μας για πολλά πράγματα.

Η υπόσχεση μας είναι μόνιμη και σταθερή: Είμαστε δω κάθε φορά που έχουμε κάτι να πούμε. Όχι με το άγχος να καλύψουμε το χώρο. Εξάλλου περισσότερες από 3.000 εγγραφές και αναρτήσεις ώς τώρα, κάπως έτσι έγιναν... Δίνοντας ένα προσωπικό στίγμα που δεν έχει να κάνει με τον τρόπο που το κάνουν οι επαγγελματίες του είδους.

Εξάλλου τίποτα δεν είναι απλό και εύκολο.

Οι προσπάθειες που καταβάλλονται είναι συνεχείς... Ναι, προσπαθούμε με τη γλώσσα της αλήθειας να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους. Οι μικρές “νίκες” κάθε 10.000 “κλικ” μας το υπενθυμίζουν. Σε καλό δρόμο είμαστε... Ούριος άνεμος πνέει στα πανιά μας...