Ένα υπέροχο ανθισμένο τοπίο έξω, είναι η άνοιξη που πεθυμά να ζήσει η ψυχή μας...

Σαν το μικρό αυτό κοριτσάκι μπροστά στο πιάνο που συναντήσαμε στην επιστροφή μας από την Τέμενη Αιγίου, πριν ένα μήνα περίπου, όταν σταματήσαμε για μεσημεριανό φαγητό στο ρεστοράν που είναι πάνω στην εθνική, λίγο έξω από την Κόρινθο καθοδόν για την Αθήνα...

Παραράξενη στ' αλήθεια ετούτη η άνοιξη... Από τη μια ο ήλιος, η ζέστη κι από την άλλη το κρύο και η βροχή... Για πότε εναλλάσουν αυτά τα καιρικά φαινόμενα ούτε που προλαβαίνεις να τα καταλάβεις και να πάρεις τα μέτρα σου...

Κάπως έτσι είναι εύκολο να την αρπάξεις κιόλας... Ζεσταίνει, βγάζεις κάποια ρούχα και ιδρωμένος καθώς είσαι, κρυώνεις... Αυτή είναι η μια πλευρά. Η δύσκολη,της άνοιξης. Γιατί η άλλη συνεχίζει να είναι υπέροχη και μοναδική.

Αν τα καταφέρεις και βγεις λίγο πιο έξω από την τσιμεντούπολη και βρεις λίγο πράσινο, το μάτι σου δε χορταίνει να βλέπει έναν πολύχρωμο καμβά που ούτε ο καλύτερος ζωγράφος θα ήταν δύσκολο να αποδώσει... Ένα χωράφι γεμάτο κίτρινες μαργαρίτες, μια ανθισμένη νεραντζιά που ευωδιάζει, ένα καταπράσινο δέντρο με τα μπουμπούκια να προσπαθούν να δώσουν το καλύτερο και όλες οι αισθήσεις αναστατώνονται...

Ναι, η άνοιξη είναι η πιο όμορφη εποχή του χρόνου και όχι τυχαία... Ότι γεννοβολά, έχει να κάνει με την ίδια την ύπαρξη της ζωής. Μια τριανταφυλλιά άγρια, αλλά γεμάτη κατακόκκινα ρόδα, νοιώθω να με καλωσορίζει κάθε φορά που το πρωί πάω τον Λάμπρο στο σχολείο του. Είναι εκεί, δίπλα στις γραμμές του τρένου, στην Κωνσταντινουπόλεως, πλάι στην αμυγδαλιά που πριν ένα μήνα ήταν ολάνθιστη νυφούλα. Και τώρα τα άνθη “έδεσαν” σε καρπό και η ίδια η αμυγδαλιά έγινε καταπράσινη...

Σας ακούω τώρα να λέτε “κοίτα με τι καταπιάνεται...” Ίσως αν ζείτε στην επαρχία αυτές οι εικόνες που περιγράφω να είναι εικόνες καθημερινές, συνηθισμένες και να μην τους δίνετε τη σημασία που τους πρέπει... Φανταστείτε εμάς τους ανθρώπους της πόλης, πόσο σημαντικό είναι να βιώνουμε τέτοια ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη φύση...

Προσωπικά θεωρώ πως και τα πιο μικρά πράγματα στη ζωή μας έχουν την αξία τους. Μια αξία που της δίνει δύναμη για να μπορούμε να συνεχίσουμε να το παλεύουμε όρθιοι και με αξιοπρέπεια. Κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο. Πιστέψτε με...