Χθεσινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΛΟΓΟΣ. Αποτυπώνει μια μεγάλη αλήθεια που ζούμε όλοι, ο καθένας κατά το μερίδιο του. “Δολοφονικό μνημόνιο”....

Σκληρές αλήθειες... Πόσο να αντέξουμε; Η ΑΥΓΗ περιγράφει πολύ σωστά την κατεύθυνση που υφιστάμεθα. Δείτε λίγο το σημερινό πρωτοσέλιδο της...

Από την πρώτη σελίδα της ομογενειακής εφημερίδας ΚΗΡΥΞ. Μιλάει για επιδείνωση της παιδικής φτώχειας. Ρεζίλι ως την άκρη του του κόσμου...

Το βλέπουν και στην Κρήτη... Η ΠΑΤΡΙΔΑ επιλέγει αυτό το θέμα για σήμερα. Αναφέρεται στην ανεργία που “τσακίζει” το νησί...

Η ΓΣΕΕ καταδικάζει τις γενικευμένες πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού που αναπτύχθηκαν από παρόχους κατάρτισης στο πλαίσιο της Πρόσκλησης του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας «Επιταγή Εισόδου στην Αγορά Εργασίας για ανέργους έως 29 ετών» με συνέπεια τη «στρέβλωση» των όρων υλοποίησής της και «θύματα» χιλιάδες άνεργους νέους.

Ένα στιγμιότυπο από την ώρα εκπομπής της Δημοσιογραφικής Ομάδας στα μικρόφωνα του Ιστοφώνου... Αύριο θα είναι η τελευταία εκπομπή γι' αυτή τη σεζόν. Θα επανέλθουμε δριμύτεροι το Σεπτέμβρη, αφού πρώτα γεμίσουμε τις... μπαταρίες μας το καλοκαίρι... Μαρία Π., Μαρία Φ., Νίκη σε ζωντανή εκπομπή από την ΠΟΛΙΤΕΙΑ.

Άλλο ένα στιγμιότυπο από την ώρα εκπομπής... Ο Αλέξανδρος έχει φροντίσει να απαθανατίσει στιγμές με τη φωτογραφική του μηχανή. Οι σημειώσεις βοηθούν να έχουμε πιο συγκροτημένη σκέψη μπροστά στο μικρόφωνο του Ιστοφώνου...

Κι άλλη μια φωτογραφία με την Μαρία Π. και τον Μιχάλη, ανάμεσα σε δυο ακόμα παραγωγούς του Ιστοφώνου μέσα στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα, τότε που με αφορμή το διήμερο 30-31 Μαρτίου 2013 συμμετείχαμε όλοι κατά τις δυνάμεις μας...

Εκσυγχρονιζόμαστε! Κάτι σαν τα μεγάλα ραδιόφωνα που έχουν σεζόν, κάτι τέτοιο... Στην πραγματικότητα ακολουθούμε τους ρυθμούς της εποχής... Το καλοκαίρι μπαίνει πια για τα καλά στη ζωή μας, οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν, το μυαλό ξεσηκώνεται, θέλει βόλτες, δεν είναι να κλείνεται μέσα σε τέσσερις τοίχους...

Κάπως έτσι είναι και στο δικό μας ραδιόφωνο, το Ιστόφωνο. Αυτή την εβδομάδα, ένας – ένας οι παραγωγοί στις εκπομπές τους αποχαιρετούν τους ακροατές τους και ανανεώνουν το ραντεβού για τον Σεπτέμβρη. Θα το κάνουμε κι εμείς ως Δημοσιογραφική Ομάδα, αύριο στην εκπομπή μας, τελευταία για τη φετινή σεζόν...

Άκουγα χθες τα κορίτσια, την Όλγα και τη Δέσποινα στην εκπομπή τους ΕΞΥΠΝΑ ΛΟΓΙΑ. Μ' αρέσει όταν δουλεύω χαλαρά στο κομπιούτερ μου να έχω συντροφιά μουσική από ραδιόφωνο στο internet. Συγκινήθηκα. Έχει το στοιχείο αυτό, το ραδιόφωνο.

Εκεί όμως που ξεπέρασα τα όρια, ήταν το δίωρο 9 – 11 στην εκπομπή της Μαρίας Παπαγαβριήλ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΜΟΥ... Ντυμένη με όμορφα καλοκαιρινά τραγούδια και καίριες επισημάνσεις, θεώρησε προς το τέλος της εκπομπής της χρέος της (έτσι το αισθανόταν κι αυτό είναι το ωραίο...) να ευχαριστήσει δημόσια, από μικροφώνου όλους αυτούς που βρέθηκαν στο δρόμο της και τη βοήθησαν ουσιαστικά να ανοιχτεί στον υπέροχο κόσμο της δημοσιογραφίας και του ραδιοφώνου. Τα λόγια της βάλσαμο σε δύσκολους καιρούς. Καθαρά, αυθεντικά, ολοκληρωμένα χωρίς μισόλογα και υπονοούμενα...

Κάτι τέτοιες ώρες αισθάνομαι πως αξίζουν και μια και δυο και τρεις φορές, οι ατέλειωτες ώρες που έχω διαθέσει προσπαθώντας να μεταφέρω τη δημοσιογραφική μου γνώση και εμπειρία στα παιδιά που έρχονται με συνέπεια στα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας στο πλαίσιο των δράσεων αλληλεγγύης της ΕΚΑΠ και του ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΥ ΤΕΧΝΗΣ.

Τη Μαρία την έχω δυο χρόνια τώρα στην Ομάδα. Χωρίς να τη θυμάμαι, γιατί όσο μεγαλώνουμε η μνήμη ασθενεί, ήταν όπως επιβεβαιώνει η ίδια στη χορωδία του Μανώλη Παπαδάκη που είχαμε δάσκαλο της μουσικής στο ΠΟΛΥΤΡΟΠΟ ΤΕΧΝΗΣ όταν ήταν μικρούλα... Όμως η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζει, ότι καταπιάνεται είναι καταπληκτική. Γι' αυτό και τα λόγια της με άγγιξαν ακόμα περισσότερο...

Τελευταία εκπομπή λοιπόν για τη Δημοσιογραφική Ομάδα, αύριο... Τραβήξαμε κουπί για 22 ολόκληρες εβδομάδες. Αύριο είναι η 23η. Θυμάμαι όταν ήμουν στο ΚΑΤ, τον Οκτώβρη, μιλούσαμε με τον Αλέξανδρο στο Fecebook και λέγαμε να βγω και να ξεκινήσουμε ραδιόφωνο. Βγήκα, καλύτερα από ποτέ και το βάλαμε μπροστά να το υλοποιήσουμε.

Άγνωστο το ραδιόφωνο ως μέσο επικοινωνίας για τα παιδιά της Ομάδας, χρειάστηκε να μας πάρει χρόνο μέχρι να το γνωρίσουν καλά. Εγώ πάλι, είχα μια σχετική εμπειρία από τα FM κι αυτό βοήθησε στο να πάρουν τον αέρα του μικροφώνου...

Μπορεί να μην καταφέραμε να “δέσουμε” τέλεια ως Ομάδα (αυτό από μόνο του θέλει πολύ προσωπική δουλειά...) το αποτέλεσμα όμως, ως Ράδιο Ιστόφωνο, ήταν πραγματικά εντυπωσιακό...

Κάθε στιγμή μπροστά στο μικρόφωνο του ήταν μοναδική. Ευχαριστούμε Αλέξανδρε για την ευκαιρία που μας έδωσες να κάνουμε μαθητεία στο ιντερνετικό ραδιόφωνο...

Έτσι παρουσίασε η εφημερίδα ΒΡΑΔΥΝΗ την απόφαση των προέδρων των ΕΛΜΕ να κάνουν προσωρινά πίσω στην απεργία τους. Ο υπόλοιπος Τύπος, μούγκα στη στρούγκα...

Δεν ξέρω αν είστε γονείς που τα παιδιά σας πάνε σχολείο και μάλιστα σε τάξεις του Λυκείου που βιώνουν αυτές τις μέρες τη σκληρή διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων. Εγώ είμαι ένας από αυτούς που είδαν μια εβδομάδα πριν από τς εξετάσεις του καθηγητές να προχωρούν σε απεργία μέσα στις εξετάσεις.

Βεβαίως τα αιτήματα τους ήταν δίκαια γι' αυτό και ως γονείς είμαστε δίπλα στον αγώνα τους ... Όμως οι εξελίξεις, θα το προσέξατε, ήταν υπερβολικά γρήγορες και ραγδαίες.

Η Πολιτεία προχώρησε στην επίταξη τους, προληπτικά... Κι ενώ θα περίμενε κανείς να σκληρύνει η στάση των καθηγητών υλοποιώντας τις αποφάσεις των οργάνων ήρθε η απόφαση των προέδρων των ΕΛΜΕ να... ματαιώσει στην ουσία την απεργία ή διαβάζοντας την αλλιώς να αναβάλει προσωρινά την απεργία.

Δείτε αυτή την περίφημη απόφαση όπως την πήραμε από το επίσημο Site της ΟΛΜΕ:

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Γ.Σ. ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΩΝ ΕΛΜΕ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (15/5/2013)

Η Γ.Σ. των Προέδρων των ΕΛΜΕ της χώρας αποφάσισε τα εξής:

Πρόγραμμα Δράσης:

1.      Δευτέρα, 13/5 ενημερώσεις τους συλλόγους διδασκόντων όλων των σχολείων
2.      Τρίτη, 14/5 σύγκληση Γ.Σ. των ΕΛΜΕ τους χώρας
3.      Τετάρτη, 15/5 σύγκληση Γ.Σ. των Προέδρων των ΕΛΜΕ στην Αθήνα
4.      24ωρη απεργία την Παρασκευή 17/5 και 5νθήμερη απεργία από 20/5 έως 24/5/2013
5.      Νέες Γ.Σ. των ΕΛΜΕ τους 23/5 και ΓΣ προέδρων τους 24/5 για επανεκτίμηση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων

Το παραπάνω πρόγραμμα δράσης έχει ως γενικό πλαίσιο αιτημάτων τα αιτήματα που υπερψηφίστηκαν από την τελευταία Γ.Σ. των Προέδρων  (23 Φλεβάρη 2013: http://olme-attik.att.sch.gr/new/?page_id=1174).

ΑΙΤΉΜΑΤΑ –ΑΙΧΜΕΣ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ

1.      Καμία απόλυση εκπαιδευτικού – Διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων μονίμων και αναπληρωτών
2.      Άμεση απόσυρση του Π.Δ. για τους υποχρεωτικές μεταθέσεις
3.      Άμεση κατάργηση των νόμων για το νέο Πειθαρχικό Δίκαιο (ν.4093/12 και 4057/12) που έχει θέσει υπό διωγμό τους εκπαιδευτικούς
4.      Απόσυρση του ΠΔ για την Αξιολόγηση. Κατάργηση του ν.4142/13 για την Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας
5.      Διασφάλιση των οργανικών θέσεων που απειλούνται από την αύξηση του διδακτικού ωραρίου (ν.4152/13, παρ. Θ). Κατάργηση του ν.4152/13.
6.      Ουσιαστική οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα των νεότερων. Κατάργηση του ν.4024/2011
7.      Καμία κατάργηση – συγχώνευση σχολείου. 25 μαθητές κατ’ ανώτατο όριο στην τάξη
8.      Να μην περάσουν τα σχέδια νόμων για το Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο που είχαν δοθεί στη δημοσιότητα το προηγούμενο διάστημα
9.      Όχι τους μνημονιακές πολιτικές που διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση.

Ακολούθησε ονομαστική ψηφοφορία για το Πρόγραμμα Δράσης και το πλαίσιο αιτημάτων με τα παρακάτω αποτελέσματα:

Συνολικά ψήφισαν 85 ΕΛΜΕ (415 ψήφοι):

ΥΠΕΡ             78 ΕΛΜΕ (91,8%) με 382 ΨΗΦΟΥΣ (92%)

ΚΑΤΑ            4 ΕΛΜΕ με 16 ΨΗΦΟΥΣ

ΛΕΥΚΑ         3 ΕΛΜΕ με 17 ΨΗΦΟΥΣ

Σε 2^η ονομαστική ψηφοφορία τέθηκε το ερώτημα: «Αν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την υλοποίηση της κινητοποίησης τώρα».

Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην παραπάνω πρόταση ήταν το εξής:

Συνολικά ψήφισαν 84 ΕΛΜΕ (410 ψήφοι):

ΝΑΙ                18 ΕΛΜΕ (21,4%) με 96 ΨΗΦΟΥΣ (23,4%)

ΟΧΙ                 9 ΕΛΜΕ με 32 ΨΗΦΟΥΣ

ΛΕΥΚΟ         57 ΕΛΜΕ με 282 ΨΗΦΟΥΣ

Μετά την παραπάνω ψηφοφορία δεν θα πραγματοποιηθεί σε αυτή τη φάση η απεργιακή κινητοποίηση.

Με δήλωση του ΔΣ της ΟΛΜΕ θα συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις με διαφορετική μορφή (συλλαλητήρια κ.λπ.) και σύγκληση νέων Γ.Σ. το επόμενο 10ήμερο.

Απαιτούμε από την κυβέρνηση την άμεση άρση της επιστράτευσης και την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης όπως περιγράφονται στην απόφαση της Γ.Σ. των Προέδρων.

Το  Προεδρείο της Γ.Σ. των Προέδρων των ΕΛΜΕ της Χώρας

Και τι έμεινε λοιπόν; Μια πικρή γεύση από τον τρόπο που χειρίζονται τα πράγματα ορισμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Μια απογοήτευση που θα κάνει πολλούς να κλειστούν ακόμα περισσότερο στο καβούκι τους, να μη βγουν δηλαδή στους δρόμους μαζί με άλλους, αλλά να δίνουν μόνοι τους έναν αγώνα απελπισίας...

Υπάρχει λοιπόν μια προκηρυγμένη απεργία που θα γίνει σε άλλο χρόνο και μια επίταξη που δύσκολα θα ανασταλεί. Έτοιμη και διαθέσιμη για όποτε χρειαστεί στο μέλλον, κοντινό ή μακρινό...

Ο Αντώνης Μπιρμπιλής στο βήμα του 38ου συνεδρίου της ΟΜΕ ΟΤΕ, του τελευταίου στο συνδικαλιστικό του βίο...

Κι εδώ ο Αντώνης κάτω στο τραπέζι της διοίκησης της. Πάνω το προεδρείο του συνεδρίου. Πρόεδρος, ομόφωνα, ο Μάκης Σαμαράς...

Ελάχιστο χρόνο ήταν εκτός των διαδικασιών. Εδώ την ώρα που ο πρόεδρος της ΠΕΤ ΟΤΕ, Βασίλης Λάμπρου μιλά από το βήμα του συνεδρίου, εκφραστικός...

Άλλο ένα στιγμιότυπο λίγο πιο μακρινό που δείχνει τον πρόεδρο της ΠΕΤ ΟΤΕ στο βήμα και τον Αντώνη να παρακολουθεί προσεκτικός φορώντας τα μαύρα γυαλιά του...

Συνδικαλιστές της ΠΕΤ ΟΤΕ και ο χρηματοοικονομικός σύμβουλος της, Σωτήρης Χρυσάφης, παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις εργασίες του συνεδρίου...

Ένα από τα σημεία που μ' άγγιξαν (κι όχι μόνο εμένα, αλλά και πολλούς άλλους συνέδρους) ήταν η συγκινησιακή φόρτιση από τον αποχαιρετισμό του γενικού γραμματέα της ΟΜΕ ΟΤΕ και γνωστού μου για πάρα πολλά χρόνια από την ΠΕΤ ΟΤΕ, Αντώνη Μπιρμπιλή...

Είναι πολύ όμορφο να φεύγεις με το κεφάλι ψηλά, καταξιωμένος από πολιτικούς φίλους και “εχθρούς” και να δέχεσαι το χειροκρότημα από μια γεμάτη αίθουσα που “ξέχασε” την κριτική και “θυμήθηκε” πως, πάνω και πρώτα απ' όλα είμαστε άνθρωποι και χρειάζεται να παραμένουμε έτσι ως το τέλος της ζωής μας...

Είπαμε τον Αντώνη τον γνωρίζω και τον εκτιμώ πολύ για την προσωπικότητα του, για το θάρρος του να ξεφεύγει από τα στεγανά του κόμματος και να υπερασπίζεται με πάθος και διάθεση για συγκρούσεις τον ταξικό του λόγο.

Ναι, καθώς αποχωρεί από το συνδικαλιστικό κίνημα, όλο και θα αισθανόμαστε φτωχότεροι... Ευτυχώς, είμαι σίγουρος πως δεν πρόκειται να αποσυρθεί και να ιδιωτεύσει. Θα είναι κάπου κοντά μας, δίπλα μας, θα μας καθοδηγεί και θα μας συμβουλεύει...

Άκουσα πολλά ζωντανά όμορφα λόγια από τα χείλη του πάνω από το βήμα του 38ου συνεδρίου, ιδιαίτερα στη δευτερολογία του, χθες Σάββατο... Το χειροκρότημα ακούγονταν ώς έξω από το παραθεριστικό κέντρο. Δεν κατέγραψα τίποτα από κει. Έμεινα κι εγώ μαζί με τους άλλους να τον παρακολουθώ. Και να τον χαίρομαι...

Δείτε μ' ένα όμορφο τρόπο που “κλείνει” το φετινό πρόγραμμα δράσης της ΟΜΕ ΟΤΕ που υπογράφει.

Όταν τα συνδικαλιστικά συνέδρια είναι φορτισμένα συγκινησιακά,τότε σίγουρα οι σύνεδροι προσθέτουν και μια όμορφη πινελιά στη συνδικαλιστική εμπειρία τους. Γιατί πέρα από την κριτική αξίζει και πρέπει να παραμένουμε άνθρωποι. Κάθε στιγμή στη ζωή μας, ύστερα από μια δράση σε “ένα υπέροχο ταξίδι 40 ετών” όπως χαρακτηριστικά λέει ο Αντώνης Μπιρμπιλής:

Θέλω να σας ευχαριστήσω από καρδιάς και με δύναμη αλήθειας και όχι αληθοφάνειας για όσα μου δώσατε και την ευκαιρία να ζήσω μαζί σας σ' αυτό το υπέροχο ταξίδι των 40σχεδόν ετών...

Με κάποιους συναντηθήκαμε στη διαδρομή από παλιά. Πολλοί έχουν φύγει, κάποιοι φίλοι δυστυχώς και βιολογικά.

Χρωστώ τιμή και ευγνωμοσύνη σε όσους με έβαλαν σ' αυτό τον υπέροχο δρόμο του συνδικαλισμού.

Από τον Χριστοφορίδη και τον αγαπημένο μου αείμνηστο Δημήτρη Μανώλη, που μέσα από τα εργαστήρια της Καλλιθέας και την τότε ΑΣΚ, μετέπειτα ΔΑΚΕ, ανδρώθηκα.

Από τον μέντορα μου, φίλο, συμμαχητή, αλλά και αγωνιστή μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του, Χρήστο Κυριακόπουλο.

Από τον φίλο μου Αλέκο Λυμνιάτη, που η εσωτερική αντιπαράθεση για τον τρόπο που η παράταξη θα έπρεπε να “πολιτεύεται”, μου έδωσε τη δυνατότητα και τη βοήθεια του τότε νέου συνδικαλιστή και μετέπειτα αδελφού – με όλη τη σημασία της λέξης – Βασίλη Λάμπρου, να ηγηθώ από το 1997 της παράταξης, αλλά και των εντός πολλών παρενθέσεων αντιπάλων όλων των παρατάξεων που χαλύβδωσαν το φρόνιμα,την πίστη και την αφοσίωση στο κίνημα που υπηρέτησα για πάνω από 30 χρόνια.

Τριάντα χρόνια που εγώ το, το παιδί μια μιας μικρασιατικής οικογένειας, η οποία ήρθε από τον “συνωστισμό” της Σμύρνης, μεταφέρθηκε στην Πτολεμαϊδα, μετεγκαταστάθηκε στο Σταυρό Φαρσάλων, προσπάθησε.

Προσπάθησε και αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στον Καναδά όταν άλλοι πήγαν όπως λέει ο στίχος, “στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές” τη δεκαετία του 60.

Γύρισε ξανά και προσπάθησε να κάνει το όνειρο. Δημιούργησε αλλά πάλι αναγκάστηκε να έρθει στην Αθήνα για να ζήσει.

Θυμάμαι τον εαυτό μου... Πειραιάς σε οικοτροφείο. Σπουδές και δουλειά σε φάμπρικα, στα πλοία στη Σαλαμίνα, καθαρίζοντας τα έρμα τους, σε εργατικές κατοικίες στο Μοσχάτο και τη και τη Δραπετσώνα με καλέμι και συνήθως... ταβανάκι ως ηλεκτρολόγος, στα ψυγεία Ψαρών και Σωκράτους, δίπλα στις φυλακές των Βούρλων, τη νύχτα ξεφορτώνοντας νταλίκες για 100 δραχμές και τέλος επιλέγοντας μετά από διαγωνισμό αντί τα λιπάσματα, τον ΟΣΕ και το Ναυτκό, τον ΟΤΕ.

Εργαστήρια Καλλιθέας 6/2/1973, Εφορευτική Επιτροπή ΠΕΤ ΟΤΕ 1979, ΠΕΣ, ΚΕΣ και ομάδες δουλειάς. Αγώνας και αγωνία για την ανατροπή της “φθίνουσας υπηρεσίας” των εργαστηρίων και με έντονη τη συνδικαλιστική δράση όλων, δεδομένου ότι ο χώρος ηταν μαζικός αλλά και το κίνημα είχε μια διαφορετική προσέγγιση στα ζητήματα. Γιώτης, Ορφανός, Γίτσας, Μανώλης, Μαντζωράκης, Λυκάκης.

Εκτελεστική Επιτροπή ΠΕΤ ΟΤΕ 1990 με αρχηγό δυναμικό τον αείμνηστο Νίκο Κουτσούκο. Με τον Μεράκο να ζούμε τη διάσπαση των παρατάξεων και με τον Γιάννη τον Μανώλη, αλλά και πολλούς άλλους άλλους εξαίρετους συνδικαλιστές να αντιπαλεύουμε τον νόμο του Μάνου.

Πιο πρόσφατη και γνωστή η συνέχεια. Γνώρισα από στρατιωτικό διοικητή στον ΟΤΕ μέχρι και τον Αντωνακόπουλο. Από τον Τόμπρα μέχρι τον Βουρλούμη. Από τον Φάρο μέχρι την Παπαδοπούλου. Από τον Θεωνά, τον Δημογεροντάκη, τον Αντωνίου και τον Κλάδη, τον Σεργιάννη και το Κοτρώνη, τον σύντροφο και φίλο Κώστα Ανέστο και φυσικά τον έταιρο φίλο – αδερφό Γιώργο Παναγόπουλο, που ότι και να λένε κάποιοι, γράψαμε ιστορία. Και όπως έχω πει πολλές φορές εκτός άλλων, ιστορίες γράφουν οι παρέες, γιατί μπορούν και ξεπερνούν αγκυλώσεις και διαχωριστικές γραμμές. Το σπουδαιότερο που πιστεύω ότι καταφέραμε, ήταν οι διαδικασίες των συνελεύσεων, ιδιαίτερα στην περιφέρεια. Θα θυμούνται κάποιοι, ότι όταν τέλειωνε η συνέλευση κάθε παράταξη τραβούσε το... δρόμο της. Από το 2003 κατορθώσαμε να είμαστε όλοι μαζί και να μπορούμε να συζητούμε έτσι απλά, χωρίς ρετσέτες και συνθήματα, χωρίς κορώνες και λογύδρια. Αυτό ο δρόμος που και μέχρι σήμερα ακολουθούμε, εύχομαι να συνεχισθεί γιατί χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε να παραμένουμε άνθρωποι πάνω απ' όλα.

Γνώρισα και συνεργάστηκα και με άλλους πολλούς, που παραμένουν με εκτίμηση θεωρώ αμοιβαία, “αντίπαλοι”, αλλά φίλοι και συνάδελφοι.

Συγκρούστηκα δημιουργικά πιστεύω με τον Κελαϊδή, τον Σπυρόπουλο, την Μπέκου, τον Μανιάτη, τον Κατή, συνεργαστήκαμε με τον Οικονόμου, τον Σπυρούλια, δημιουργικά με τον Ανέστη τον Στάθη μέχρι και τώρα, δύσκολα και πολλές φορές ακραία με τον Φασάκη και τον Μπρόφα.

Δεν μπορώ να παραλείψω και την ΠΕΤ ΟΤΕ, τα διαστήματα με τον Μαριόλη και τον Ραπανάκη, τον Κοντιζά αλλά και τον διανοούμενο Βανδώρο.

Ξεχνώ πολλούς και σημαντικούς από τη μικρή ιστορική και λιτή καταγραφή, είναι όμως όλοι τους χαραγμένοι στη μνήμη μου με θετικό πρόσημο ακόμη και στις σκληρές αντιπαραθέσεις, γιατί μέσα και απ' αυτές άντλησα δύναμη και πείσμα, ορισμένες φορές, επιτρέψτε μου να πω, ίσως και δικαίωση.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στα στελέχη που διαχρονικά στήριζαν τη δυναμική του συνδικάτου και τη δική μου. Το προσωπικό που στην ουσία ήταν και είναι και τα επαγγελματικά στελέχη του κινήματος. Ο Ράλλης, Η Γωγώ, ο Νίκος, ο Δήμος, η Πόπη, η Αριστέα, η Μαρία, η Κατερίνα, ο Κώστας, η Μιράντα, ο Γιάννης, η κυρα Μαρία, η Σπυριδούλα. Διαχρονικές αξίες και άξιοι ισορροπιστές για εύρυθμη λειτουργία των συνδικάτων μας.

Για την παράταξη μου δεν θα μιλήσω. Είναι χιλιάδες τα ονόματα που οφείλω ευγνωμοσύνη, που μου έδωσαν την ευκαιρία αλλά και την εντολή και τους ευχαριστώ,εκτιμώντας οτι ανταποκρίθηκα στα πλαίσια των αρχών και των αξιών που πορευτήκαμε.

Απ' όλους αυτούς είχα και θεωρώ ότι έχω τη δεδηλωμένη της ψήφου εμπιστοσύνης έως σήμερα. Απ' όλους αυτούς που από την οδό Κοτοπούλη, όταν δεν μπορούσαμε να έχουμε γραφείο και τηλέφωνο στο σωματείο, μαζεύαμε δραχμή – δραχμή το ποσόν που απαιτούσε η κατάθεση ενός τηλεγραφήματος για τη σύγκληση Διοικητικού Συμβουλίου ή την εξόρμηση σε μια επαρχιακή πόλη, χρησιμοποιώντας την κανονική άδεια. Απ' όλους αυτούς, που με την πίστη και αφοσίωση τους στις αρχές και τις αξίες και παράλληλα σχεδόν με την απόλυτη εμπιστοσύνη που περιέβαλλαν, έδωσαν την ευκαιρία να γίνουν ρήξεις και τομές χωρίς εσωτερικούς τριγμούς, κρατώντας έτσι μια παράταξη ενωμένη, δυνατή και πρώτη. Μια παράταξη που επιτρέψτε μου να πω, πολλοί και έξω από το χώρο μας, ακόμα “ζηλεύουν”.

Θέλω να πω τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που σήμερα βρίσκομαι ενώπιον σας. Για όσα μου δώσατε ως ευκαιρία και δυνατότητα να κάνω, από το ρόλο και το θεσμό που μου εμπιστευθήκατε.

Δεν θέλω, ξέρετε, να αποτελέσει αυτό το κείμενο κανένα λογύδριο τέλους, γιατί γνωρίζετε όλοι ότι θα παραμένω στις κοινωνικές επάλξεις και θα προσπαθήσω να κάνω ότι μπορώ, όχι ως “συνταξιούχος” αλλά ως ενεργός πολίτης.

Όμως θεωρώ υποχρέωση αλλά και χρέος τιμής να ευχαριστήσω τον Παναγιώτη που σχεδόν 7 χρόνια τώρα, σε πολύ δύσκολες δύσκολες και ιδιαίτερες εποχές, πορευτήκαμε μαζί και αυτός ηγήθηκε του οργάνου και της παράταξής του, κάτω από πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις.

Βρέθηκε στο τιμόνι της παράταξης του όχι μόνο αναλαμβάνοντας ένα βάρος ευθύνης που δεν του ανήκε, αλλά σχεδόν κολυμπώντας σε θάλασσες άγνωστες και ταραγμένες. Τα παιδιά του πριν μάθουν το μπαμπά έμαθαν για τον 3429 αντί για το μαμά τον Αλογοσκούφη και τον Βουρλούμη.

Ήταν και παραμένει εκτός από πρόεδρος ένας πραγματικός φίλος, που προσπάθησε και όχι μόνο έμαθε κολύμπι, έγινε πάνω απ' όλα φίλος. Δύσκολος “αντίπαλος”  αλλά δημιουργικός συνεργάτης, πάντα ορθολογιστής και αναζητώντας μια διαφορετική προσέγγιση στα θέματα, βάζοντας όμως πάντα επί των “τύπον των ήλων” τη δική του σφραγίδα. Θεωρώ ότι οι συμβάσεις που υπογράψαμε, ειδικά η τελευταία, ήταν ιστορικές και θέλω από βήματος να πω ότι, Παναγιώτη σίγουρα η κριτική που έχουμε δεχθεί οι δυο μας είναι πολύ σκληρή και άδικη ακόμα και συκοφαντική, όμως μη μασάς. Όταν ηγείσαι και όσο θα είσαι παρών μόνο κριτική θα δέχεσαι και αυτή θα πρέπει και εσένα να σε χαλυβδώνει.

Για τον Νίκο Σιτζάνη, τι να πω; Ιδεολογικός αντίπαλος, πάντα όμως εκτός από φίλος, συνεργάτης και με παρότρυνση να τα ψάξω τα πράγματα και αλλιώς. Δεν ήταν όμως αυτό η αιτία που ο Βουρλούμης ψιθύριζε στον Αλογοσκούφη και τον Καραμανλή ότι ήμουν “πράκτορας της Παπαρήγα”!!!

Είχε μάθει προφανώς ότι η κυρά Στάσα ήταν Εαμίτισσα!

Με τον Γιάννη τον Δούκα είχαμε πάντα κόντρες, γιατί απ' τη φύση του είναι ανήσυχος και αναζητούσε το τέλειο, όσο για τον Φωλιά, το SAAB του χάρισε κάποιες ψήφους, όμως δεν παύει να υπήρξαν στιγμές που βρήκαμε συνεννόηση και αναγνώριση εκατέρωθεν των και των θέλω του καθενός.

Τέλος θα μου επιτραπεί να κάνω μια πολύ προσωπική κατάθεση ψυχής.

Όπως και να χαρακτηρίσει ο καθένας το πέρασμα μου αυτό από τα συλλογικά πράγματα στην όντως μεγάλη διάρκεια,σχεδόν 30 χρόνια, για ότι θετικό ένας έχει συμβάλει όχι μόνο με την υπομονή αλλά και με τη στήριξη, όχι μόνο με την αγωνία του ταξιδιού αλλά και με την καρτερικότητα της επιστροφής. Η γυναίκα μου η Ελένη, που εκτός από τα δυο λαμπρά παιδιά που μεγάλωσε, γιατί εγώ δεν είχα την ευκαιρία ή την τύχη να είμαι πολλές φορές κοντά τους στις επιτυχίες τους και στα προβλήματα τους, μου έδωσεεκείνη τη στήριξη αλλά και την εμπιστοσύνη στις ατέλειωτες ώρες που δεν ήμουν μαζί τους, για να μπορώ ύστερα από τόσα χρόνια να αισθάνομαι ότι κάτι έκανα και εγώ στη ζωή.

Γιατί χωρίς αυτή δεν θα ήμουν τίποτα και χωρίς την Ελένη δεν θα ήμουν αυτός που είμαι μπροστά σας. Για όλα τα υπόλοιπα, έχω εγώ την αποκλειστική ευθύνη.

Ένα ακόμα γενικό πλάνο της αίθουσας που πραγματοποιήθηκε το 38ο συνέδριο της ΟΜΕ ΟΤΕ. Συχνά παρουσίαζε αυτή την εικόνα...