Αυτό που έζησα το διήμερο Πέμπτη και Παρασκευή (6-7/6/2013) στο ανοιχτό θεατράκι του Λόφου Κολωνού, στην Αθήνα, ήταν κάτι το εντυπωσιακό. Πήγαινα από την αρχή και έφευγα στο τέλος. Ανέβασα στο Facebook “ζωντανά” περισσότερες από 100 φωτογραφίες παιδιών που μπορούσαν οι γονείς τους να τις πάρουν ελεύθερα. Εδώ ο πρόεδρος της Ένωσης Γονέων, Κώστα Κατσαρός...

Εκατοντάδες κόσμου πέρασε από τις κερκίδες του υπέροχου πέτρινου θεατράκιου. Κάθισε υπομονετικά, χειροκρότησε τα παιδιά του, τα βιντεοσκόπησε, τα φωτογράφισε, κράτησε στιγμές όμορφες για τον ίδιο και την οικογένεια του. Μια καλή αφορμή να αφήσει για λίγο την τηλεόραση με τα ψέματα της και να ξαναμπεί στην ξεχασμένη ατμόσφαιρα της γειτονιάς και της κοινωνικής συμβίωσης.

Οι πρόεδροι των Συλλόγων Γονέων της δύναμης της Ένωσης που τα χορευτικά των παιδιών τους πήραν μέρος στην εκδήλωση είχαν την ευκαιρία να χαιρετίσουν από το μικρόφωνο και να πουν δυο λόγια για τις δράσεις τους, Μερικοί μάλιστα, πιο προωθημένοι, είχα τυπώσει και πρόγραμμα. Όπως η πρόεδρος στο Σύλλογο Γονέων του 60 δημοτικού σχολείου Αθήνας, συναδέλφισσα, δημοσιογράφος, Ματίνα Παπαχριστούδη.

Μακάρι εμείς οι γονείς, οι παππούδες, οι γιαγιάδες, τα παιδιά, να είμαστε πάντα με καλή αφορμή κοντά. Ο πολιτισμός είναι μια τέτοια καλή αφορμή. Σε δύσκολους καιρούς μάλιστα, σαν αυτούς που διανύουμε, ενώνει και δίνει διέξοδο, χαμόγελα, ζωή... Και ποιος είναι αυτός που δεν θα ήθελε να πάρει νερό από τα γάργαρα νερά του...

Ήταν πραγματικά σπουδαίο και σημαντικό να βλέπεις τα παιδιά του δημοτικού σχολείου να είναι ντυμένα με στολές που παραπέμπουν στην ιστορία του τόπου και να χορεύουν ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς... Χαιρόσουν να τα απολαμβάνεις. Κι αυτά και τη δουλειά των δασκάλων τους και των Συλλόγων Γονέων που ξέρουμε καλά με πόσους κόπους και πόσες θυσίες γίνονται στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς...

Κρατάω ζωντανή αυτή την εικόνα των παιδιών του 54 Γυμνασίου Αθήνας. Εντυπωσιακή για παιδιά δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης... Φυσικό φαινόμενο όμως. Ήταν εκεί η διεύθυνση του σχολείου να ζήσει μαζί τους μια όμορφη στιγμή τους. Κι ήταν μέσα στη σκηνή οι μαμάδες τους, μέλη του Συλλόγου Γονέων οι περισσότερες που σε λίγο χρόνο αποφάσισαν να γίνουν ομάδα, να μάθουν και να χορέψουν για μας. Ένα μεγάλο μπράβο τους αξίζει. Την ερχόμενη Παρασκευή 14/6/2013 θα είναι εκεί και τα δικά μας παιδιά, του 54 Λυκείου Αθηνών...

Πήγαμε χθες στο ανοιχτό θεατράκι του Λόφου Κολωνού, όχι με προσωπικό ενδιαφέρον, με την έννοια ότι δεν έχουμε κάποιο παιδί κοντινό μας συγγενή. Απλά, πήγαμε για να χειροκροτήσουμε τα παιδιά...

Πρώτη μέρα των χορευτικών εκδηλώσεων της Ένωσης Συλλόγων Γονέων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας. Υπέροχα παιδιά. Εδώ τα ”μικρά” του 128 δημοτικού, χορεύουν λαϊκά τραγούδια...

Τα ίδια, άλλων τάξεων παιδιά από το 128 δημοτικό χορεύουν παραδοσιακούς χορούς. Κι είναι υπέροχα καθώς το παλεύουν όλα μαζί... Χάρμα οφθαλμών...

Να και τα παιδιά από τα 57 και 61 δημοτικών σχολείων που έκαναν από κοινού το πρόγραμμα τους εισπράττοντας το χειροκρότημα της κερκίδας.

Ο ήλιος γέρνει... Λίγο πριν φτάσει η πρώτη ημέρα των εκδηλώσεων της Ένωσης Γονέων στην ολοκλήρωση της, τα παιδιά των 57 και 61 δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στο Λόφο Κολωνού.

Κι εδώ, χοροί από τον ελληνικό κινηματογράφο... Μας άρεσε πολύ το χθεσινό πρόγραμμα. Γι' αυτό και θα πάμε και σήμερα να δούμε πέντε σχολεία να χορεύουν στο θεατράκι του Λόφου.

Το σημερινό δημοσίευμα της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ των ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ. Αποκαλυπτικό!

Το ίδιο θέμα από ΤΑ ΝΕΑ. Κουβέντα όμως για το αν γίνουν διορθωτικές κινήσεις...

Η ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ στον... κόσμο της. Αναδεικνύει το πρόβλημα της λειψυδρίας.

Ρυθμίσεις δανείων για... λίγους, αναφέρει η ΠΑΤΡΙΔΑ στο πρωτοσέλιδο της.

Ώστε ήταν λάθος το ελληνικό πρόγραμμα παραδέχεται τώρα, εκ των υστέρων, το ΔΝΤ. Το πρόγραμμα λιτότητας κατέστρεψε τη χώρα παραδέχονται τώρα οι ειδικοί του ταμείου και προσθέτουν πως το 2010 δεν σώθηκε η Ελλάδα, όπως κραύγαζαν οι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου, αλλά η ευρωζώνη, όπως αναγνωρίζει στο εσωτερικό του έγγραφο το IMF. Ίσως μια αναδιάρθρωση του χρέους να είχε διασώσει την ελληνική κοινωνία, λένε.

Θυμάστε, τον Απρίλιο και το Μάιο πως τα media είχαν απαγορεύσει ακόμη και τον υπαινιγμό πως μπορεί να υπάρχει μια τέτοια προοπτική. Μέρα και νύχτα σε όλα τα παράθυρα της τηλεόρασης, σε όλες τις ραδιοφωνικές συζητήσεις, με άρθρα στις εφημερίδες, ένας και μόνο εκβιασμός επαναλαμβάνονταν: “Μνημόνιο ή χρεοκοπία”. (Και τελικά την επέβαλαν τη χρεοκοπία στην ελληνική κοινωνία…)

Ήταν η εποχή που το να φιλοξενήσεις το Γ. Βαρουφάκη, συνιστούσε περίπου επαναστατική πράξη. Ήταν η περίοδος που όποιος τολμούσε να δώσει λόγο στον Κ. Λαπαβίτσα, έχανε τη δουλειά του. Πόσοι συνάδελφοί άραγε θυσιάστηκαν, επειδή, διέκριναν, το προφανές σήμερα, πως το πρόγραμμα δεν βγαίνει.

Υπήρξαν και οι άλλοι που επίσης γνώριζαν, ή διέθεταν την κοινή λογική και απλώς σιώπησαν, σε εκείνο τον κρίσιμο χρόνο. “Η αναδιάρθρωση του χρέους: όλοι ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι βιώσιμο, αλλά μας έλεγαν μην το πείτε τώρα, δεν είναι σωστό. Το αποτέλεσμα είναι ότι μέχρι το 2010 έλεγαν όλοι ότι το χρέος είναι βιώσιμο και εμείς δεν τους απαντούσαμε «όχι, δεν είναι!». Δεν τους λέγαμε ότι αυτά είναι βλακείες. Αυτό ήταν μια αυτοσυγκράτηση”, παραδέχθηκε ο Γιάννης Πρετεντέρης και με συνέντευξη του (δείτε την ΕΔΩ) περιγράφοντας στο βιβλίο του ένα μέρος από όσα έγιναν στο τρίγωνο εξουσίας μεταξύ των Τροϊκανών, της κυβέρνησης Παπανδρέου και των ιδιοκτητών των ΜΜΕ.

Με όλα αυτά, τις απολύσεις των “αντιρρησίων” δημοσιογράφων, τους “ενσωματωμένους” από την Τρόικα, παρουσιαστές και τα διεφθαρμένα ανώτατα στελέχη τα media, χέρι- χέρι με την κυβέρνηση Παπανδρέου, οδήγησαν αυτό το λαό στον καταστροφή.

• Από ένα εύστοχο σχόλιο του φίλου Βασίλη Κ. που ρίχνει το μεγάλο βάρος στα ΜΜΕ. Συμφωνώ και προσυπογράφω. Το κακό είναι ότι σ' αυτό το... πείραμα χάθηκαν πολλές ανθρώπινες ζωές...

Πάμε όλοι απόψε στο λόφο Κολωνού να χειροκροτήσουμε τα παιδιά μας... Ξεκινούν τα χορευτικά των σχολείων υπό την αιγίδα της Ένωσης Γονέων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Δήμου Αθηναίων...

Σας δίνουμε τις πρώτες αποκλειστικές εικόνες από τις πρόβες του δρώμενου που θα παιχτεί στο πλάι του ντοκιμαντέρ για τα τρία χρόνια κρίσης στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Εδώ η Μαρία Φ. Και ο Αλέξανδρος υποδύονται τους γονείς και η εξαιρετική Μυρτώ, το μικρό κορίτσι που έχει ωριμάσει πρόωρα, λόγω καταστάσεων...

Ο Κώστας είναι από μόνος του μια ξεχωριστή περίπτωση. Η Μαρία Π. που εγραψε τα κείμενα του θεατρικού δρώμενου, σχεδίασε το ρόλο του και τον ιχνηλάτησε. Ο Κώστας μπήκε μέσα και σαν... μηχανοδηγός που ήταν στο Ιστόφωνο, το ισοπέδωσε... Η αλήθεια είναι όμως πως έχει το χάρισμα να σε παίρνει, ως θεατή, από το χέρι και να σε οδηγεί στα δικά του μονοπάτια...

Ιδού ο παππούς με τη γιαγιά... Εξαιρετική η Κατερίνα, πλάι μου. Ένα κείμενο φορτισμένο συγκινησιακά που περιέχει μεγάλες αλήθειες για τη ζωή. Μια ανθρώπινη σχέση που κρατάει σαν την παλιά κολόνια, διαχρονικά. Είναι η πρώτη μου θεατρική απόπειρα και παρακαλώ πολύ να έχω τη συμπάθεια και την κατανόηση σας. Ένα λιθαράκι βάζουμε στο να κατανοήσουμε μερικά πράγματα γύρω μας...

Ένα κομμάτι της φετινής Δημοσιογραφικής μου Ομάδας. Από αριστερά ο Μιχάλης, πλάι του η Μαρία Φ., δίπλα μου η Νίκη και η Κατερίνα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε χθες το απόγευμα στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Δεν μπόρεσε να είναι εκεί η Μαρία Π., η Έλενα, ο Σπύρος και άλλα παιδιά που παρακολούθησαν τα Σεμινάρια. Η αυλαία για τη φετινή σεζόν έπεσε, χθες. Ξανά μαζί το φθινόπωρο. Για την ώρα ας ζήσουμε το καλοκαίρι...