Με το όμορφο τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από το δίσκο του “Καλαντάρι” για τον νέο μήνα Ιούνιο που μπήκε σήμερα στη ζωή μας, ας τον καλωσορίσουμε κι ας δεσμευτούμε στον εαυτό μας πως θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να κυλίσει αξιοπρεπώς...

Ιούνιος από σήμερα... Το καλοκαίρι άρχισε να μας πλησιάζει... επικίνδυνα. Ας είμαστε έτοιμοι να... ξεροψηθούμε ως κάτοικοι της μεγαλούπολης, περιτριγυρισμένοι από κτίρια τεράστια και μια άσφαλτο που καίει... Ναι, ας δεχτούμε τις υψηλές θερμοκρασίες σε μια πόλη που δε είναι και τόσο φιλική προς τους κατοίκους της...

Απ' την άλλη πάλι μη βλέπουμε μόνο τα αρνητικά πράγματα. Υπάρχουν και πολλά θετικά, τόσο στον μήνα, όσο και στο καλοκαίρι που μπορεί να μας κάνουν να αναθαρρήσουμε λίγο.

Όσοι από μας έχουν το μικρό πλεονέκτημα των καλοκαιρινών διακοπών μπορούν να.. ακραγγίξουν τα πρώτα του σχέδια. Ευτυχώς, μπορώ ακόμα, ένα ολόκληρο μήνα, τον Ιούλιο να βρεθώ στο χωριό μου για να ξεκουραστώ, να ανασάνω σαν άνθρωπος, να φορτώσω τις μπαταρίες μου...

Το γεγονός ότι θα τολμήσω παρά τις όποιες ατέλειες έχει το πατρικό μου, να μείνω εκεί το φετινό καλοκαίρι, με επιφορτίζει με την ανάγκη να εργαστώ για να διεκπεραιώσω δουλειές που πρέπει να γίνουν.

Κι ωστόσο αυτό, ουδόλως με ανησυχεί. Και μόνο η σκέψη ότι για ένα μήνα θα βρίσκομαι σ' ένα πολύ φιλικό περιβάλλον, τον τόπο που γεννήθηκα, περπάτησα κι έμαθα τα πρώτα πράγματα για τη ζωή από αγαπημένους ανθρώπους, είναι για μένα πολύ σημαντικό.

Μ' αρέσει το καλοκαίρι στην Κρήτη. Για την ακρίβεια, όλες οι εποχές μου αρέσουν στο χωριό μου, αλλά η αναφορά στο καλοκαίρι έχει να κάνει με το πιο χαλαρό και το πιο ευαίσθητο σημείο που όλοι ζητούμε και θέλουμε να έχουμε στην ψυχή μας.

Μα, θα μου πεις, θέλει ένα ολόκληρο μήνα ώσπου να έρθει ο Ιούλης που θα φύγω... Και λοιπόν; Νομίζετε ότι για έναν δραστήριο άνθρωπο, όπως είμαι εγώ, μπορεί να είναι πολύς αυτός ο χρόνος; Δεν είναι, πιστέψτε με. Έχω τόσα πράγματα να κάνω καθημερινά εδώ και στην πραγματική ζωή εκεί έξω, που είμαι σίγουρος ότι ο Ιούνιος που σήμερα μπήκε στη ζωή μας θα φύγει κι αυτός πολύ γρήγορα, όπως και οι προηγούμενοι...

Μοίρα του χρόνου, αδυσώπητη... Να φεύγει, να χάνεται... Το θέμα όμως είναι να αφήνει κάτι θετικό πίσω της. Ίχνη για τον ιστορικό του μέλλοντος και για όσους βιώνουν μαζί μου, κομμάτια της ζωής...

Οι πρώτες βνοσταλγικές εικόνες από το Θραψανό έρχονται κι όλας στο μυαλό...

• Αλλαγή κλίματος... Διαβάστε ΕΔΩ μια πολύ ψύχραιμη ματιά ενός νέου παιδιού για την κρίση. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον...