Έχουμε αρχίσει να ανακαλύπτουμε της ομορφιές της Σμύρνης, μιας τουρκικής πόλης στα παράλια της, προς τη μεριά του Αιγαίου. Αυτό που βλέπετε τώρα, είναι το δεύτερο δημοσίευμα. Το πρώτο ήταν αυτό ΕΔΩ. Αφορμή ένας διαδικτυακός μας φίλος, ο Yaşar Durmaz. Δεν γνωριζόμαστε από κοντά, αλλά τα λουλούδια του, καθημερινά είναι υπέροχα:


Από εκείνον είναι και τα σημερινά... Και, από καιρό σε καιρό, εφόσον συνεχίζει να ανεβάζει σχεδόν καθημερινά, όχι μόνο από τα δικά του λουλούδια, αλλά και και από τη γειτονιά του ή τις βόλτες που κάνει. Έχουν μια ομορφιά ξεχωριστή όλα. Ίσως και από το γεγονός, ότι ξέρει πώς να κρατάει τα φακό του.


Ο Yaşar Durmaz μας αρέσει που σπάει το μύθο της "προαιώνιας" έχθρας που κάποιοι σκόπιμα καλλιεργούν για τους Τούρκους και τους Έλληνες. Στην πραγματικότητα, οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Τα εθνικιστικά, αφορούν τις κυβερνήσεις και κάποιους "κολλημένους" σε μύθους βγαλμένους από δύσκολους καιρούς.


Μακριά από εμάς, κάθε τέτοιο κακό... Δώσαμε μάχη για να βγάλουμε από πάνω μας, όλα αυτά τα ρατσιστικά και εθνικιστικά, που από μωρά προσπαθούν να μας "κολλήσουν". Σημασία έχει να βρούμε εκείνα που μας ενώνουν και όχι εκείνα που μας χωρίζουν. Αυτό λοιπόν και κάνουμε τώρα. Η ομορφιά των λουλουδιών, ενώνει.


Δεν είναι εύκολο να προσπεράσεις τέτοιες ομορφιές... Μένουμε λοιπόν εδώ και χαμογελάμε, αντί να κατσουφιάζουμε, επειδή τις ίδιες ακριβώς ομορφιές θα τις δούμε και στους δικούς μας κήπους, καθώς η αγάπη των ανθρώπων για τα λουλούδια, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των συμπατριωτών μας.


Καταλαβαίνουμε τι υπέροχο είναι να απολαμβάνεις τη δημιουργία στοχαζόμενος Εκείνον που συνέβαλε σ' αυτό. Όσο κι αν εδώ, σε αντίθεση με τα αγριολούλουδα κάποιος τα φροντίζει. Αλλά και πάλι το να τα ποτίζεις ή να τα λιπαίνεις μόνο, δεν είναι αρκετό. Χρειάζονται και πολύ αγάπη