Σίγουρα σ’ αυτό το Site δεν σας έχουμε συνηθίσει στα αθλητικά. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και στο φόρτε μας. Προσωπικά δεν ένοιωσε την ανάγκη να διαβάσω ποτέ αθλητικές εφημερίδες, ακόμα κι όταν ήμουν στον κόσμο, πολύ περισσότερο κανένα απολύτως φανατισμό για οποιαδήποτε ομάδα ποδοσφαίρου…


Αλλά αυτός ο ποδοσφαιρικός αγώνας είχε κάτι το ασυνήθιστο και ξεχωριστό γι’ αυτό και εκτιμώ ότι οπωσδήποτε έχει θέσει εδώ… Καταρχήν συμμετείχαν αδελφοί μας που διακράτησαν ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ σε εποχές πολύ πιο δύσκολες από τις δικές μας. Και κατά δεύτερον, οι άνθρωποι έχουν χιούμορ κι αυτό δεν το βρίσκεις εύκολα στις μέρες μας


Ας κρατήσουμε λοιπόν τους τύπους των αθλητικών εντύπων και ας δώσουμε τα ονόματα όσων συμμετείχαν. Όπως λέει το ρεπορτάζ, μάλλον οι ομάδες δεν είχαν ονόματα (τι νόημα θα είχε, άλλωστε…) ΟΜΑΔΑ 1: Τόμπρος, (Ραπτάκης αλλαγή), Καραθανάσης, Δεροχανεσιάν, Παναγιωτίδης, Μπιντής, Καραλέκας, Τζάλιας.


Στην ΟΜΑΔΑ 2 συμμετείχαν οι: Ζαχαριουδάκης, Χόρτης, Χατζηπαρασκευάς, Μπουρμπούλης, Χόρτης τζούνιορ, Παντούλιας τζούνιορ, Μπιντής τζούνιορ (αλλαγή), Αλεξόπουλος, Ταμβάκης. Όσοι ήταν εκεί απόλαυσαν έναν ξεχωριστό αγώνα, όχι τόσο από τεχνική άποψη, όσο από πλευράς συνεργασίας και αγάπης. Εμείς θα σας δώσουμε το αποτέλεσμα: Ο αγώνας έληξε ισόπαλος 8-6 υπέρ της ομάδας 1...


Τα σχόλια του ρεπόρτερ μας είναι χαρακτηριστικά: Παρά τα 30+ χρόνια μετά οι Καραθανάσης - Δεροχανεσιάν έπαιξαν σαν 20άρηδες, τόσο σε τρίπλα όσο και σουτ... Και οι δύο τερματοφύλακες Ραπτάκης - Ζαχαριουδάκης έδωσαν ρεσιτάλ!!! (χωρίς να υποτιμάται ο Τόμπρος που ξεκίνησε στην 1.. Απλά οι άλλοι δύο ήταν επαγγελματίες...


Και όπως κάθε αθλητικό έντυπο που σέβεται τον εαυτό του έχουμε και σχολιασμό: Τα εύσημα επίσης σε Τζάλια, Μπιντή, Παναγιωτίδη, Αλεξόπουλο. Οι τζούνιορ της ομάδας 2 (Χόρτης, Μπιντής και Παντούλιας) ξελάσπωσαν την ομάδα κρατώντας το σκορ σε μικρή απόσταση, αλλιώς θα είχαμε πανωλεθρία...

Φυσικά έχουμε και δηλώσεις. Όχι πολλές, μία αλλά χαρακτηριστική, του Ταμβάκη: «Θα κάνουμε προετοιμασία και θα παίξουμε ρεβάνς! Θα βάλω και κάτι στο νερό. Πάντως κερδίσαμε σήμερα! Μην κοιτάτε το σκορ!!!» Για όσους ξέρουν τον αδελφό, θεωρούν τις δηλώσεις του στον ρεπόρτερ μας, στα όρια του.


Μέσα από την καρδιά μας θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους πήραν μέρος σ’ αυτό τον αγώνα που έγινε την περασμένη Δευτέρα, κάπου στον Άλιμο. Δεν έχει σημασία το πού, ακριβώς. Όσοι ήταν να πάνε στις κερκίδες, ήταν εκεί και τους χειροκρότησαν. Επειδή τους άξιζε. Το να τολμάς να κάνεις πράγματα είναι πολύ μεγάλη υπόθεση!

Παρατηρητής του αγώνα ορίστηκε ο Σταύρος Γαργάλας που ήρθε από την Λάρισα... Ο Σταύρος πήρε δικαιωματικά αυτή τη θέση, μιας και τρέφει σεβασμό από όλους από τον καιρό της φυλακής κι αυτό είναι κάτι που το κατακτάς...

Προς αναπλήρωση των θερμίδων που χάθηκαν κατά την διάρκεια του αγώνα οι αγωνιζόμενοι αλλά και οι θεατές πήγαν σε κοντινό μαγαζί για σουβλακομαχία... Και αν συμπεράνουμε από τη φωτογραφία, τα κατάφεραν μια χαρά...

• Το ρεπορτάζ του αγώνα έγινε από τον Κώστα Χατζηπαρασκευά

Ο σύζυγος της Γεωργίας ετοιμάζει τον κήπο τους. Για φασολιές μας φέρνουν αυτά τα φοιτά. Ελπίζω να μην κάνουμε λάθος. Διαθέσιμοι σε οποιαδήποτε διόρθωση…


Να και η ίδια η φίλη μας Γεωργία ως… βοσκοπούλα, ανάμεσα στο κοπάδι με τα πρόβατα της οικογένειας… Τι όμορφη εικόνα για μας που ζούμε στη μεγαλούπολη…


Ιδού στο περιβόλι με τις ντομάτες. Πρωτόγνωρα πράγματα για μας που η μόνη μας σχέση μ’ αυτές είναι ότι τις ψωνίζουμε από τον πάγκο της λαϊκής αγοράς.


Κι όμως, έτσι μεγαλώνουν και ωριμάζουν. Γι’ αυτό είναι και νόστιμες… Θυμάμαι όταν πήγαινα τα καλοκαίρια στο χωριό μου μ’ άρεσε να τις κόβω και να τις τρώω εκεί επιτόπου, χωρίς αλάτι ή κάτι άλλο.


Να πως γίνεται η καλλιέργεια της ντομάτας μέσα στο θερμοκήπιο… Δεν ξέρω πόσο καλή είναι στην υγεία διότι βάζουν και φάρμακα πετυχαίνουν όμως καλή παραγωγή.


Άλλη μια πλευρά της θερμοκηπιακής ντομάτας όμως πολύ εύστοχα τη χαρακτηρίζει η Γεωργία στο κομμάτι της παρακάτω. Μ’ αυτό προσθέτουν στο εισόδημα τους…

Η αγροτική ζωή είναι σκληρή και δύσκολη… Σε φέρνει όμως πιο κοντά στον δημιουργό… Ο μικρός παρατηρεί τον πατέρα του πόσο μοχθεί για το πιάτο στο τραπέζι της οικογένειας.

Ένα τέτοιο ήσυχο, ήρεμο περιβάλλον είναι υπέροχο για να διαβάσεις τη Γραφή σου. Δίπλα στα προβατάκια σου μέσα στη φύση. Και η Γεωργία το κάνει, προς τιμήν της…


Φίλοι μας νεαροί με οικογένεια και παιδιά, από την Ηλεία γράφουν στο site την προσωπική τους εμπειρία σχετικά με την απόφαση τους να ζήσουν στο χωριό και να ασχολούνται με αγροτικές εργασίες. Μας έστειλαν μάλιστα και τις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο, πιστοποιώντας όσα λένε… Ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτή τη συνεργασία. Και περιμένουμε κι άλλες από τους αναγνώστες μας…

Γράφει η φίλη μας Γεωργία:

Δεν γεννήθηκα κοντά στη φύση. Γεννήθηκα και γω στην τσιμεντένια πρωτεύουσα στο θορυβώδες περιβάλλον της Αθήνας. Παρ’ όλα αυτά σήμερα, στα 27 μου, όταν ανοίγω το παράθυρο μου κάθε πρωί αντικρίζω το βουνό και οσμίζομαι τα πεύκα και το νωπό χώμα από τη δροσιά.

Η καταγωγή μου είναι από ένα ορεινό χωριό της Ηλείας και κάθε καλοκαίρι περνούσαμε εδώ τις διακοπές μας με τους γονείς μου. Έτσι ήμουν πολύ μικρή όταν ήρθα σε επαφή με την ζωή στο χωριό… Έβλεπα το θειο μου που είχε ζώα και δικό του τυρί και περιβόλι με δικά του λαχανικά και ζαρζαβατικά.

Κάθε χρόνο ανυπομονούσα να έρθει το καλοκαίρι για να ξαναζήσω σε αυτό το περιβάλλον. Τελικά κατέληξα να μένω μόνιμα εδώ, αφού γνώρισα το σύζυγο μου ο όποιος είναι αγρότης. Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να τον πείσω να φύγουμε από το χωριό, ούτε και να αφήσει τα ζώα του ή τις καλλιέργειες...

Εξάλλου αν κάποιος γνωρίζει αγρότες θα ξέρει ότι η δουλεία τους (για τους περισσότερους τουλάχιστον) είναι η ζωή τους, το οξυγόνο τους. Έτσι νιώθω και γω πλέον. Η δική μας ενασχόληση είναι η εκτροφή προβάτων και η θερμοκηπιακή ντομάτα...

Παράλληλα έχουμε και τις κότες μας και το περιβόλι με τα λαχανικά μας για χρήση δική μας… Δεν είναι εύκολο να είσαι αγρότης. Μπορεί να ακούγεται όμορφο και ευχάριστο αλλά η δουλεία του αγρότη είναι από τις πιο δύσκολες.

Στις περισσότερες εργασίες έστω και μια μέρα υπάρχει ρεπό και φυσικά ένα ωράριο των 8 ωρών μέσο όρο. Η δουλειά του αγρότη δεν έχει ημέρες και ωράρια. Ούτε άδειες και διακοπές. Ότι εποχή και αν είναι, όποιες και αν είναι οι καιρικές συνθήκες, πρέπει να είναι άγρυπνος. Πρέπει να είναι παρών.

Τον Οκτώβριο συνήθως αρχίζουν να γεννούν τα ζώα. Αν και συνήθως δεν υπάρχουν προβλήματα στον τοκετό, κάποια δυσκολεύονται. Εκεί ο κτηνοτρόφος πρέπει να παίξει το ρόλο του "μαιευτήρα". Μετά, κάποιες δεν θέλουν να θηλάσουν τα μωρά τους. Εκεί πρέπει να τα κρατάς ένα - ένα για να θηλάσουν.

Πρέπει να είσαι άγρυπνος σε σχέση με τον καιρό, ώστε στα τέλη του καλοκαιριού να σπείρεις τα χωράφια. Να καθαρίζεις τους στάβλους. Να ψάχνεις για να βρεις καλό σανό για το χειμώνα.

Να πλένεις καθημερινά το δοχείο - ψυγείο της εταιρείας που ρίχνεις το γάλα και το παίρνουν για τυρί. Να πλένεις δύο φορές την ημέρα τα δοχεία που μεταφέρεται το γάλα. Να φροντίζεις να έχεις κεφάλαιο ώστε να ξεκινήσεις την κάθε σεζόν μέχρι να αποδώσουν τα ζώα.

Τώρα ο τομέας των θερμοκηπίων έχει διαφορετικές δυσκολίες. Χρειάζεται κεφάλαιο για να αγοράσεις τα φυντάνια. Καθημερινό πότισμα. Λίπανση. Επίσης να είσαι άγρυπνος για τους "εχθρούς" των φυτών. Διάφορα έντομα ζιζάνια και ασθένειες απειλούν να ισοπεδώσουν τον κόπο σου. Πέρσι το πάθαμε και μείς. 3.000 ντοματιές καταστράφηκαν από ένα είδος πεταλούδας.

Το χειμώνα έχεις επιπλέον να ρίξεις ελιές. Το καλοκαίρι να κόψεις ξύλα για το χειμώνα.

Έτσι δεν είναι στάνταρ οι ώρες που απασχολούμαστε με τις αγροτικές δουλειές. Άλλες φορές είναι 12 ώρες την ημέρα, άλλες 15, άλλες λιγότερες, άλλες περισσότερες.

Όμως όση κούραση και αν υπάρχει, κάποιες και ψυχική και σωματική, δεν θα αλλάζαμε με τίποτα αυτή τη ζωή για κάτι άλλο. Είμαστε κοντά στη φύση, μπορούμε να παρατηρούμε τη δημιουργία και πραγματικά έχουμε δει υπέροχα πράγματα.

Γνωρίζουμε τι κρέας και τι λαχανικά τρώνε τα παιδιά μας. Πίνουν φρέσκο κατσικίσιο γάλα. Μαθαίνουν με τη σειρά τους να αγαπούν τη φύση και να νιώθουν κοντά στο δημιουργό τους. Εξάλλου ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να φροντίζει τη φύση και όχι να στριμώχνεται ανάμεσα στα τσιμέντα.

Τώρα πια, όταν επισκέπτομαι την Αθήνα την κοιτάω και αναρωτιέμαι: "Πως ζούσαμε εδώ τόσα χρόνια;" Ναι δεν θα αλλάζαμε αυτό που έχουμε τώρα. Εξάλλου αυτή είναι η πραγματική ζωή.

Το καλοκαίρι είναι πολύ όμορφα στο Πήλιο. Αν κι εμείς το ζήσαμε χειμώνα καιρό, όταν είχαμε πάει αρχές του χρόνου στη Ζαγορά φιλοξενούμενοι φίλων μας, το βέβαιο είναι, όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες, πως πραγματικά αξίζει το κόπο να το επισκεφθεί κανείς αυτόν τον καιρό.


Κι αν αναζητάτε κατάλυμα, σας προτείνουμε τα ενοικιαζόμενα δωμάτια της Βικτόριας και του Δημήτρη στη Ζαγορά, δέκα λεπτά από τη θάλασσα, τηλ. 24260 22440 6948001865 εφόσον φυσικά προηγηθεί ένα τηλεφώνημα και βεβαιωθείτε ότι υπάρχει διαθεσιμότητα δωματίων…


Αυτό σημαίνει θα μπορείτε να κάνετε τα μπάνια σας στο Αιγαίο και ταυτόχρονα θα έχετε την ησυχία και τη δροσιά ενός ορεινού χωριού με πολύ ωραίους ανθρώπους, χαμογελαστούς και φιλόξενους που θα σας φτιάξουν τη διάθεση… Σας το λέμε με βεβαιότητα.


Θα πηγαίναμε πρώτοι, αλλά υπάρχουν λόγοι ανώτεροι από την επιθυμία μας που μας κρατούν για λίγο πιο πίσω… Ως προγραμματισμός υπάρχει, απλά δεν ξέρουμε πότε και πώς θα τον υλοποιήσουμε. Άλλωστε οι παλιοί αναγνώστες ξέρουν πως ότι λέμε εδώ το εννοούμε.


Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε είναι παρμένες αυτή την εποχή από ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους. Απλές, όμορφες χωρίς καμιά ιδιαίτερη επιτήδευση. Επειδή είναι και οι ίδιοι μέρος αυτού του κόσμου και ότι κάνουν το κάνουν με πολύ μεράκι κι αγάπη.


Είναι και για μένα ωραία αυτή η… περιπλάνηση στο Πήλιο, καλοκαιριάτικα. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ πώς γνωρίσαμε τη Ζαγορά χειμωνιάτικα και φανταστείτε πώς θα είναι να ζεις τις διακοπές σου καλοκαιριάτικα εκεί… Πιστέψτε με, είναι φανταστικά!

Σήμερα σας έχουμε κάτι όμορφο από τον Καναδά, το Βανκούβερ… Πρόκειται για την εγγονή της Σούλας την Βικτόρια – Αθανασία Πόλς (κάπως έτσι θα το έγραφε στα ελληνικά, αν ήξερε), αλλά μιλάει αγγλικά, αυτή είναι η επίσημη γλώσσα στην περιοχή που μένουν.


Εδώ τη βλέπουμε μέσα στο σπίτι τους… Το ξέρουμε καλά. Φιλοξενηθήκαμε εκεί 15 μέρες το 2015 και σ’ αυτό το σπίτι κάναμε το γάμο μας… Είναι πραγματικά ξεχωριστό και φαίνεται και από τις φωτογραφίες που συνοδεύουν το σημερινό δημοσίευμα. Ο Στήβ, ο μπαμπάς, είναι μοναδικός.


Κι εδώ είναι έξω από την πόρτα εισόδου… Η Βικτόρια ετοιμάζεται να πάει στο πάρτι αποφοίτησης από το χάι σκουλ, το λύκειο όπως το λέμε εμείς εδώ. Και είναι γι’ αυτήν μια μεγάλη στιγμή που έχει την επισημότητα του σχολείου της καθώς αυτό αναλαμβάνει τη διοργάνωση σε ξενοδοχείο της πόλης.


Για τα παιδιά αυτό είναι πολύ σπουδαίο που το περιμένουν πώς και πώς. Εδώ τελειώνει η σχολική ζωή τους, η ξενοιασιά. Τα περισσότερα θα μπουν στη ζωή επιλέγοντας με τι θα ασχοληθούν επαγγελματικά, ενώ κάποια, τα λιγότερα, θα συνεχίσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.


Μερικά πράγματα τώρα για τη Βικτόρια. Είναι όπως είπαμε η πρώτη κόρη της Έστερ, της κόρης της Σούλας, η εγγονή της δηλαδή μαζί με τη μικρότερη αδελφή της τη Χλόη. Σεμνή, αγαπά το βιβλίο, ένα κορίτσι με ήθος και αρχές που ετοιμάζεται να βαφτιστεί Μάρτυρας του Ιεχωβά, ακολουθώντας το δρόμο των γονιών της.


Την ερχόμενη εβδομάδα έχει προγραμματιστεί η Περιφερειακή Συνέλευση στο Βανκούβερ και μάλιστα, για πρώτη φορά, στο μεγαλύτερο στάδιο της πόλης, χωρητικότητας 18.000 ατόμων. Όλοι εκεί είναι χαρούμενοι για το γεγονός και η νεαρή Βικτόρια ακόμα περισσότερο και από την αποφοίτηση της.


Βλέπεις στο εξωτερικό κρατάνε μερικές στιγμές που η ζωή τις κάνει να ξεχωρίζουν… Η Βικτόρια θα θυμάται αυτό το πάρτι του σχολείου της. Και θα αφήσει για πάντα πίσω της την ανεμελιά για να ακολουθήσει κάτι πιο σοβαρό στον επαγγελματικό τομέα… Με την αγάπη μας της ευχόμαστε τα καλύτερα!