Είμαστε τώρα περισσότερη από μια εβδομάδα στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου και περνάμε πολύ όμορφα. Τόσο που θα θέλαμε να διευρυνθούν κι άλλο, αλλά το ξέρουμε, δεν είναι πάντα εύκολο, ούτε και στο χέρι μας. Αλλά γι’ αυτό που μας έχει δοθεί ως τώρα, ευχαριστούμε…


Διότι έχουμε την απόλυτη πεποίθηση ότι έτσι πρέπει να κάνουμε όταν μας προσφέρετε απλόχερα τόση αγάπη και φιλοξενία. Κάθε στιγμή εδώ είναι όμορφη… Κι εμάς που μας αρέσει, το δείχνουμε σε κάθε βήμα και κίνηση. Στις φωτογραφίες που τραβούμε στους τόπους που επιλέγουμε να πάμε για να περάσουμε την ώρα μας.


Τα τελευταία χρόνια μας αρέσει πολύ το συγκεκριμένο μέρος. Κι έχουμε δημιουργήσει τις δικές μας φιλίες. Τους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε πράγματα και νιώθουμε καλά μαζί τους. Είναι στη σκέψη μας κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Και προσπαθούμε να βρούμε χρόνο για να τον περνάμε μαζί τους.


Είναι κι αυτή η ομορφιά της φύσης και της θάλασσας. Ο αέρας που αναπνέουμε που είναι καθαρός και το καλοκαίρι κρατά ακόμα, αν εξαιρέσει τους αέρηδες που έχουν σηκωθεί λίγο… Είναι που ο Αύγουστο πλησιάζει προς το τέλος. Τι κι αν έχει, λέει, τσούχτρες ο Κορινθιακός. Εμείς το κάναμε το μπάνιο μας στην Αλυκή χωρίς πρόβλημα, αν και υπήρχε μια μικρή αγωνία.


Όμως αυτό το «μελανό» σημείο δεν μπορεί να κάνει τις μέρες μας λιγότερο όμορφες… Η θαλάσσια αύρα υπάρχει πάντα. Είτε η θάλασσα είναι ήρεμη, είτε τρικυμισμένη… και συχνά, για το μεσημεριανό μας, πέρα από το εστιατόριο του παραθεριστικού κέντρου της Τέμενης, διαλέγουμε ταβερνάκια κοντά μας και δίπλα ή πάνω στο κύμα…


Ή κάτω από τον πλούσιο ίσκιο που δημιουργείται από τα πλατιά φύλλα της μουριάς… Ιδιαίτερα όταν δεν είναι μια η δυο, αλλά πολλές. Όπως αυτές που είδαμε στο Διακοφτό, στην αυλή της «Ταβέρνας του Κώστα» που καθίσαμε για το μεσημεριανό μας φαγητό. Η δροσιά τους ήταν υπέροχη, μοναδική.


Κάπως έτσι κυλά η ζωή μας εδώ, στις διακοπές μας. Και όπως είπαμε και πριν, μας αρέσει πολύ. Το χρειαζόμαστε και το θέλαμε αυτό. Και ιδού που πραγματοποιείται με τον καλύτερο τρόπο. Να, γιατί είμαστε ευγνώμονες σ’ αυτούς που μας έδωσαν αυτή τη δυνατότητα. Ας είναι καλά. Το καλό που έκαναν, θα το βρουν μπροστά τους.

Είχαμε μόλις το προηγούμενο δεκαήμερο, όταν επισκεφθήκαμε στο σπίτι τους, στην Αλμυρή Κορινθίας τους φίλους μας Παναγιώτη και Νίτσα, πολύ όμορφα πράγματα. Δείτε τα δημοσιεύματα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να τα θυμηθείτε… Νιώσαμε υπέροχα κοντά τους… Το λέγαμε τότε: Είμαστε στον παράδεισο…


Και ξαφνικά, ενώ βρισκόμαστε στην Τέμενη για τις δικές μας μικρές διακοπές, είδαμε το πρόσωπο τη κόλασης να τρίζει τα δόντια του και τους φίλους μας να περνούν δύσκολες ώρες με το άγχος και την αγωνία για τη ζωή τους και τις περιουσίες τους να κυριαρχεί… Και ιδού ο ίδιος τόπος, κόλαση, παρανάλωμα της φωτιάς…


Δεν είναι καθόλου εύκολα πράγματα αυτά… Ζήσαμε μαζί τους τη αγωνία καθώς αναγκάζονταν να ξεσπιτωθούν αφού οι φωτιές είχαν φτάσει πια κοντά στο σπίτι τους και να περάσου, όπως – όπως την νύχτα τους στην παραλία του οικισμούς κοντά στην ασφάλεια τη θάλασσας. Ναι, τους βάλαμε στις προσευχές μας.


Στα τοπικά site που παρακολουθούσαμε, διαβάζαμε: Ολονύχτια «μάχη» με τις φλόγες έδωσαν τη βραδιά που μας πέρασε στις περιοχές Ρυτό και Άνω Αλμυρή Κορινθίας, όπου χθες το απόγευμα ξέσπασε πυρκαγιά σε δασική έκταση. Καλύτερη ήταν αργά το βράδυ η εικόνα της πυρκαγιάς η οποία εκδηλώθηκε το απόγευμα σε δασική έκταση στην περιοχή Ρυτό Κορινθίας, κοντά στο Σοφικό.


Έκκληση της Ελληνικής Αστυνομίας να μην υπάρχουν μετακινήσεις στο δρόμο της Επιδαύρου λόγο της μεγάλης φωτιάς και για διευκόλυνση της πυροσβεστικής. Οι άνεμοι φαίνεται να έχουν κοπάσει πλέον στο σημείο, ενώ νωρίτερα έβρεξε για λίγο, χωρίς ωστόσο να περιοριστεί ιδιαίτερα η έκταση της πυρκαγιάς.


Για την κατάσβεση της φωτιάς επιχειρούν 70 πυροσβέστες με 33 οχήματα και πεζοπόρο τμήμα 60 ατόμων. Παράλληλα, ρίψεις νερού από αέρος πραγματοποιούσαν μέχρι τη δύση του ηλίου έξι αεροσκάφη και πέντε ελικόπτερα. Παρ’ όλα αυτά ο κίνδυνος ήταν εκεί. Οι αναζωπυρώσεις συνεχίζονταν… Και τα συνεργεία της τηλεόρασης, εκεί...


Και ευτυχώς ύστερα από δυο μέρες τα πράγματα άλλαξαν… Η μυρωδιά του καμένου που κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική είναι ακόμα εκεί… Αλλά αυτή τη φορά τη γλύτωσαν με τη δύναμη του θεού. Με την ανευθυνότητα όμως που διακρίνει τους ανθρώπους κανείς δεν ξέρεις πως θα είναι τα πράγματα την επόμενη φορά. Οι φωτογραφίες είναι της Νίτσας, εκτός από μερικές που έχουν λογότυπο και είναι από το https://korinthostv.gr

Διακοπές είμαστε… Και περνάμε καλά… Κάθε μας μέρα φροντίζουμε να είναι ξεχωριστή, όπως της πρέπει. Αλλά γι’ αυτά θα έρθει η ώρα να γράψουμε. Τώρα τα ζούμε… Και ξεχωρίσουμε τις στιγμές… Σήμερα με τη βοήθεια φίλων – συνεργατών θα σας πάμε λίγο πιο βόρεια από την Πελοπόννησο, στο πανέμορφο Πήλιο…


Θάλασσα! Η ομορφιά της φύσης σε όλο της το μεγαλείο. Με σύνεση μιας και την ίδια ώρα άλλοι φίλοι μας, δοκιμάζονταν με διάφορες μορφές. Όμως αυτά έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις. Ξαφνικά… Και κάπου εκεί, πέρα από την αυθόρμητη συμπαράσταση, νιώθεις πιο πολύ την ανάγκη να ξεφύγεις, παίρνοντας μαζί σου τους αναγνώστες σου.


Ας δούμε λοιπόν τις Σπηλιές στις ακτές Πουρί. Πρόκειται για ένα χωριό δέκα μόλις λεπτά από τη Ζαγορά Πηλίου, προς τη μεριά του Αιγαίου. Βλέπετε πλάνα τραβηγμένα μέσα από τη θάλασσα, έτσι ώστε να δούμε αλλιώς τις πανέμορφες ακτές. Συνήθως το βλέπουμε ανάποδα το πράγμα… Κι αυτό έχει την ομορφιά του.


Το Πουρί βρίσκεται στη βορειανατολική πλευρά του Πηλίου, στο τέρμα του αμαξωτού δρόμου και σε απόσταση 50χλμ από το Βόλο. Ο δρόμος περνάει πρώτα από τη Ζαγορά, συνεχίζει βόρεια και σε 6χλμ καταλήγει στο Πουρί. Είναι ασφαλτοστρωμένος και χαραγμένος στη γραμμή του παλιού καλντιριμιού, που ένωνε τα δύο χωριά.


Διέρχεται ανάμεσα από κτήματα με μηλιές και από μέρη με άγρια βλάστηση. Στο μέσο της διαδρομής είναι ο χείμαρρος ‘Καλοκαιρινός’, ο οποίος στις δυνατές μπόρες κατεβάζει με ορμή πολλά νερά, που στο παρελθόν αρκετές φορές έχουν παρασύρει το γεφύρι και έχουν προξενήσει σοβαρές ζημιές.


Στα δυτικά του γεφυριού, στην τοποθεσία ‘Μεγαλοβράχος’, το νερό πέφτει με πάταγο από ύψος εκατό και πλέον μέτρων, σχηματίζοντας τους χειμερινούς μήνες θεαματικό καταρράχτη, το μεγαλύτερο στο Πήλιο. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν στις αρχές Απριλίου του 1912 ήρθε ως εδώ έφιππος, συνοδευόμενος απ’ το δήμαρχο Ζαγοράς Ιωάννη Κασσαβέτη και πολλούς επισήμους, γοητεύτηκε πολύ από τη σπάνια ομορφιά του τοπίου και είπε αυτά τα λόγια: «Ουδέποτε εις την ζωήν μου είδον ωραιοτέραν φύσιν».


Σκαρφαλωμένο σε πλαγιά με πυκνή βλάστηση, το Πουρί έχει μαγευτική θέα στο Ανατολικό Πήλιο και το Αιγαίο πέλαγος. Αποτελεί ιδανικό τόπο για περιπατητές και λάτρεις της φύσης - μονοπάτια συνδέουν το χωριό με περιοχές του Πηλίου. Στο χωριό λειτουργεί εργαστήριο κατασκευής χειροποίητων προϊόντων (κεραμικά, ξυλόγλυπτα, κοσμήματα, μεταλλικές κατασκευές). Το Πουρί έχει 538 κατοίκους. Απέχει 51,5 χλμ ΒΑ από το Βόλο.


Όλες αυτές τις πληροφορίες μπορείς να τις βρεις κάνοντας μια έρευνα στο διαδίκτυο. Το σπουδαίο και το σημαντικό όμως είναι να είσαι εκεί και να ζεις τις στιγμές… Εμείς το βάζουμε στους στόχους μας, αν ο Ιεχωβά το επιτρέψει. Μέχρις τότε, ας θαυμάσουμε αυτές τις μοναδικές φωτογραφίες του φυσικού τοπίου. Καλοκαίρι είναι, το δικαιούμαστε…