Εκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...
Ένα σημείωμα ακόμα για κάτι που ζήσαμε στην Αλμυρή Κορινθίας και άγγιξε την καρδιά μας
Είχα πει μέσα μου πως τα δυο δημοσιεύματα θα ήταν αρκετά για να καλύψω δημοσιογραφικά ένα υπέροχο, ξεχωριστό διήμερο που έζησα με φίλους και αδελφούς στην Αλμυρή Κορινθίας. (Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ τα δύο προηγούμενα...) Αλλά δεν άντεξα. Είχα πολλά που έπρεπε να βγάλω. Οπότε δεν το πολυσκέφτηκα...
Σ' αυτό το δρόμο έξω από το σπίτι των φίλων μας Παναγιώτη και Νίτσας περπάτησα καθώς βγήκα, για να γνωρίσω την περιοχή που μένουν και να τη φωτογραφήσω. Μεσημέρι. Με ζέστη. Αλλά μια άλλου είδους ζέστη, από αυτήν που έχουμε εδώ στην Αθήνα. Η δική μας είναι πιο δυνατή, πιο ανυπόφορη. Είναι και το μπετόν και η άσφαλτος.
Εδώ σ' αυτή τη βεράντα με τους ανεμιστήρες οροφής να μας δροσίζουν, κάτω από την τέντα, στο μεγάλο τραπέζι τρώγαμε το φαγητό μας. Εδώ κάναμε τις παρέες μας ώς αργά το βράδυ, με όμορφες εποικοδομητικές συζητήσεις. Εδώ έκανα κι εγώ με τον υπολογιστή μου τις αναρτήσεις που διαβάζατε εσείς... Όμορφα που ήταν...
Το πράσινο, οι κήποι από τα χέρια της Νίτσας και η εικαστική παρέμβαση από τα χέρια του Παναγιώτη στην εξώπορτα του σπιτιού τους. Λες και ήταν ο πύργος της ΣΚΟΠΙΑΣ. Αν προσέξετε προηγούμενα δημοσιεύματα θα τα δείτε και φωτισμένα... Κάτι πολύ ξεχωριστό που εγώ τουλάχιστον δεν είχα ξαναδεί και μου άρεσε ως σύλληψη και ως ιδέα.
Το αυτοκίνητο μας στο παρκινγκ της αυλής τους. Κάτω από τον ίσκιο των δέντρων. Και χρειαζότανε γιατί η ζέστη, τουλάχιστον το Σάββατο που πήγαμε ήταν πολύ δυνατή, ανυπόφορη. Τι ωραία που είναι στην επαρχία... Ξέρεις το μεσημέρι θα έχει ζέστη αλλά το απόγευμα θα δροσίσει… Τέτοια όμορφα, τα έχουν εκεί... Ναι, εμείς τα ζήσαμε…
Και κάτι από την παραλία του οικισμού της Αλμυρής, όπου το μεσημέρι της Κυριακής κατεβήκαμε να κάνουμε το μπάνιο. Φαίνεται ήρεμος ο δρόμος, αλλά μάλλον παραμόνευα τη στιγμή. Γιατί στην πραγματικότητα είχε και κίνηση και οι καφετέριες ήταν γεμάτες από κόσμο που είχαν κατέβει να πάρουν τον καφέ τους..
Εδώ, στη SUNRISE CAFE καθίσαμε και η θάλασσα, όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς, ήταν πολύ κοντά. Δίπλα ακριβώς, πάνω στα βότσαλα σχεδόν… Βρεγμένος, με την πετσέτα μου κάθισα στην πολυθρόνα δίπλα στη Σούλα που με περίμενε, υπομονετικά. Ένα δροσερό τσάι ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να πάρουμε μια τέτοια ζεστή μέρα.
Σχόλια (0)