Όταν άρχισε να ρίχνει τις πρώτες νιφάδες χιονιού, την Παρασκευή το βράδυ, πρώτη μέρα που είχαμε φτάσει στη Ζαγορά Πηλίου, δεν το πιστεύαμε. Ήταν βράδυ και κόντευε τις 10, αλλά φυσούσε ένας αέρας δυνατός και λέγαμε πως δεν θα το στρώσει…


Ο καιρός όμως ήταν δεμένος… Όλη νύχτα τα πήγαινε με σταθερότητα αξιοθαύμαστη. Όταν σηκωθήκαμε το πρωί του Σαββάτου, το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν καταπληκτικό. Πριν ακόμα πάρουμε το πρωινό μας βγήκα και τράβηξα μερικές φωτογραφίες.


Ήταν οι πρώτες που αξιοποίησα ανεβάζοντας τις στο Facebook, απ’ όπου η ανταπόκριση των φίλων ήταν εκπληκτική. Οι μετεωρολόγοι τελικά έπεσαν μέσα στις προβλέψεις τους καθώς χιόνισε μέχρι το κέντρο της Αθήνας, όπως είδαμε στο διαδίκτυο. Και η θερμοκρασία εδώ ήταν -7 βαθμούς Κελσίου.


Στη Ζαγορά όμως του Πηλίου που βρισκόμαστε ήταν το κάτι άλλο! Και μπορεί να μην κινηθήκαμε με το αυτοκίνητο για να επισκεφθούμε διάφορα μέρη, όπως είχαμε προγραμματίσει επειδή οι δρόμοι γλιστρούσαν, αλλά περάσαμε υπέροχα! Οι δρόμοι ήταν φορτωμένοι κι αυτό συνέχιζε να πέφτει όλη τη μέρα.


Κι ήταν όμορφο, απαλό, λεπτό σαν άχνη… Οι δρόμοι όπως είπα δυσκολεύονταν για τα αυτοκίνητα. Είδαμε πολλούς που τα χρησιμοποιούσαν για δουλειά με αλυσίδες. Αλλά εμείς που είχαμε και αλυσίδες μαζί μας, ούτε που το κουνήσαμε το SUBARU. Περπατήσαμε να πάμε στο Café στην πλατεία με τα πλατάνια.


Ναι, χρειάζονταν προσοχή… Στις κατηφοριές, το ένιωθες, δεν υπήρχε σταθερότητα, γλιστρούσες… Και το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα… Κι εμείς παίζαμε σαν τα παιδιά, τραβώντας αναμνηστικές φωτογραφίες γεμάτες τρέλα και χαρά. Τι όμορφα που ήταν! Πραγματικά ζήσαμε μοναδικές στιγμές…


Σε ποιον άραγε δεν αρέσει να γίνεται παιδί, τέτοιες ώρες; Γκριμάτσες στο φακό και χαμόγελα, κόκκινες μύτες και μελανιασμένα από το κρύο και την παγωνιά χέρια… Ευτυχώς το κονιάκ Μεταξά στο Café μας έδωσε ζωή και τη δύναμη να επιστρέψουμε σώοι και αβλαβείς στον ξενώνα μας, να ξεκουραστούμε λίγο.


Τις έχουμε ανάγκη τέτοιες ωραίες στιγμές… Από αύριο θα επιστρέψουμε στο γραφείο, στη σιγουριά και τη σταθερότητα μας… Και κάτι τέτοιες μνήμες θα μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μας για πολύ καιρό να φορτώνουν τις μπαταρίες μας για ζωή. Από αυτή την όμορφη πλευρά της που έχουμε τόσο ανάγκη.