Ότι αγαπώ τις βουκαμβίλιες το ξέρετε... Και δεν είμαι ο μόνος, τις αγαπάει και η σύζυγος μου η Σούλα. Γι' αυτό και φυτέψαμε στο πατρικό στην Κρήτη δύο βουκαμβίλες που τώρα έχουν προοδεύσει αρκετά. Δείτε ΕΔΩ. Αυτό όμως με τις ανθισμένες βουκαμβίλιες στην Αθήνα, φέτος, μας ξάφνιασε.


Είναι αρκετά χρόνια εκεί. Μπορεί και οκτώ χρόνια. Ποτέ δεν είχε βγάλει άνθη. Πέρσι έκανε μια προσπάθεια. Άνθισε ένα κλαδί της. Κι αυτός ήταν ένας καλός οιωνός. Φέτος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε ανθοφορία. Και προχθές που η καλοκαιρία το ήθελε και κάθισα έξω το παρατήρησα.


Μου άρεσαν πολύ και φωτογράφησα τις βουκαμβίλιες και από το μπαλκόνι και από το δρόμο. Όχι την ίδια ημέρα, αλλά και την επομένη. Τι σημασία έχει; Η ομορφιά μετράει. Και να, που δόθηκε η ευκαιρία σήμερα, ανήμερα της Πρωτομαγιάς να τις μοιραστώ μαζί σας, έτσι όμορφα και γλυκά μέσα από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.


Βέβαια είναι εντυπωσιακό πώς αντιλαμβάνονται οι φίλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όλη αυτή την ξεχωριστή ομορφιά. Ο Γιώργος από τα Σεπόλια μου... έδωσε οδηγίες πριβέ μέσω messenger (να μη μάθουν κι άλλοι το... μυστικό). Θα τις ακολουθήσω και ελπίζω σε ακόμα καλύτερα αποτελέσματα.


Ένα είναι βέβαιο. Ότι η ανθοφορία της, σημαδεύει την εδώ παρουσία της Σούλας. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Με τις δικές τις οδηγίες σηκώσαμε την τέντα να τη δει ο ήλιος, της αλλάξαμε γλάστρα και βάλαμε μεγαλύτερη με περισσότερο χώμα κι αυτή άπλωσε και αναπτύχθηκε πολύ όπως βλέπετε.


Έτσι στοργικά συνεχίζουμε να τη φροντίζουμε, όπως και τα υπόλοιπα λουλούδια της βεράντας. Η Σούλα λέει ότι έχει συμβάλει και η καθημερινή κουβέντα που κάνει μαζί τους. Ίσως αυτό ακούγεται λίγο υπερβολικό, αλλά μπορεί να έχει και κάποια βάση αλήθεια. Ακόμα και τα φυτά αντιλαμβάνονται την αγάπη.


Ζούμε στο κέντρο της Αθήνας, σε διαμέρισμα πολυκατοικίας και όλα αυτά δεν είναι συνηθισμένα. Στην επαρχία, όπου το χώμα είναι διαθέσιμο σε μεγάλες ποσότητες έχει κανείς μεγαλύτερες δυνατότητες. Εδώ όμως, στην τσιμεντούπολη όλα αυτά είναι κάπως υπερβολικά ωραία. Γι' αυτό και προσπαθούμε να τα βάλουμε στη ζωή μας.


Κι αυτά είναι ηρωικά. Αντέχουν καύσωνες, παγωνιές, καλοκαίρια και χειμώνες και συνεχίζουν να μας ακολουθούν στη ζωή μας με ένα  μοναδικό διακριτικό τρόπο. Γι' αυτό και πάντα θα ανανεώνουμε τις γλάστρες μας με καινούρια φυτά που θέλουν προσεγμένο χώμα και λίπασμα σε ιδανικές ποσότητες.

Γι’ αυτή τη συνάντηση έχουμε ξαναγράψει πριν λίγες μέρες ΕΔΩ. Είναι κάτι πολύ σημαντικό και γι’ αυτό επανερχόμαστε προκειμένου να λειτουργήσουμε ως υπενθύμιση για τους αδελφούς που ενδιαφέρονται να πάνε. Πρόκειται για την ετήσια Συνάντηση ατόμων της ουδετερότητας όλων των σειρών και όλων των ηλικιών.


Αυτή η συνάντηση όπως λέμε και στον τίτλο μας, θα γίνει στην Λίμνη Μουσών (Άσκρη) δίπλα στον Αλίαρτο της Θήβας !!! Σε ένα μοναδικό χώρο σε φυσικό περιβάλλον ακριβώς δίπλα στην λίμνη Μουσών σε καταπράσινο τοπίο περιφραγμένο με ξύλινο φράχτη σε ένα ράντζο με άλογα μπορούμε να απολαύσουμε εμείς και οι οικογένειές μας καφέ φαγητό ποτό μουσική χορό θεοκρατική συνομιλία και συντροφιά.


Η λίμνη Μουσών απέχει 15 χλμ από την Εθνική οδό στο ύψος του Αλιάρτου Θήβας στρίβοντας από το Κέντρο Υγείας Αλιάρτου 5χλμ προς το βουνό. Το μίνιμουμ κατανάλωσης ανά άτομο είναι μόνο 5 ευρώ και ο καθένας θα αποφασίσει αν θα υπερβεί και κατά πόσο το ποσό αυτό.


Μερικά πράγματα που πρέπει να έχετε υπόψη σας, όπως το μενού: Σουβλάκια σε καλαμάκι (χοιρινό κοτόπουλο ή κεμπάπ) με 1.5 ευρώ με το ψωμί, έξτρα ψωμί-κουβέρ 1 ευρώ, σαλάτα χωριάτικη 5 ευρώ ή σίζαρ 7 ευρώ, πατάτες τηγανητές 3 ευρώ, τυροσαλάτες τυροκαυτερές και τζατζίκι (2,5 ευρώ ).


Και από ποτά; Μπορείτε να γνωρίζετε ότι μπύρα σε ποτήρι ή σε κουτί 330ml (2,5 ευρώ) σε μπουκάλι 500 (3,5 ευρώ), αναψυκτικά (2,5 ευρώ), κρασί (0,5 lt 3,5 ευρώ), νερό 0,5 ευρώ το μικρό και 1,3 ευρώ το μεγάλο. Θα έλεγε κανείς πως σε σχέση με τον τόπο, είναι πολύ οικονομικά. Έτσι με μια μικρή προσπάθεια, κανείς δεν πρέπει να απουσιάσει


Σκοπός είναι να έρθουν αδελφοί από όλη την Ελλάδα και το Εξωτερικό!!! Για να δηλώσετε θέση για το πούλμαν από Αθήνα επικοινωνήστε με τον Θωμά Παπαδημάτο (6971626727) . Για να δηλώσετε θέση για το πούλμαν από Θεσσαλονίκη (με ενδιάμεσες στάσεις) επικοινωνήστε με τους Γιάννη Κούλιαλη (2310251240 & 698085222) Γαβριήλ Τζίντζηρα και Κώστα Καλέμη.


Για την Νότιο Ελλάδα επικοινωνήστε με τον Κυριάκο Μποβιάτσο (6946518081). Όποιος αδελφός έχει ΑΝΑΓΚΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ας το δηλώσει παρακαλούμε χωρίς δισταγμό! Θα υπάρξουν πολλές ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ που βέβαια δεν θα σας τις πούμε γιατί περιμένουμε να έρθετε εσείς προσωπικά να τις δείτε!!!


Μια από αυτές θα είναι η παρουσία αδελφών της ουδετερότητας της παλιάς εποχής στα δύσκολα χρόνια των πολυετών φυλακίσεων. Αδέλφια, παρακαλούμε ΔΙΑΔΩΣΤΕ την εκδήλωση... Ραντεβού την Κυριακή 28 Μαΐου 10 το πρωί!!! Να μην λείψει ΚΑΝΕΙΣ. Η συνάντηση είναι βέβαιο ότι θα έχει μεγάλη επιτυχία, επειδή περιβάλλεται με πολύ αγάπη.

Συνεχίζουμε, όπως σας υποσχεθήκαμε την ανταπόκρισή μας από τη Θεσσαλονίκη. Ψύχραιμα και ωραία, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν πρόκειται για δικό μας ταξίδι, αλλά για μια εκδρομή φίλων μας καλών. Κι όπως λένε οι ίδιες: Χρειαζόμαστε καμιά φορά και λίγο χρόνο για μας, αλλά και για να πάρουμε μια γεύση από τα λουτρά. Το ιαματικό νερό, πολύ καλό, αλλά και όλα τα άλλα, εγκαταστάσεις, ξενοδοχείο.


Σε μια πρώτη στάση, λίγο πριν τα λουτρά της Απολλωνίας, βρήκαμε αυτό το υπέροχο λουλούδι. Είναι δέντρο, ναι ολόκληρο δέντρο. Η περιοχή αρχικά καλυπτόταν από την θάλασσα και η γέννηση της λίμνης Βόλβης προήρθε τεκτονικά. Η σημερινή γεωμορφολογία του χώρου διαμορφώθηκε πριν από 1.800.000 έτη (κατώτερο Πλειστόκαινο), όταν ρήγματα στην προ-μυγδονική λεκάνη προκάλεσαν τη βύθισή της.


Κατ' αυτό τον τρόπο διακόπηκε η επικοινωνία της με τη θάλασσα και δημιουργήθηκε μια μεγάλη λίμνη, η λίμνη της Μυγδονίας. Οι τεκτονικές διεργασίες συνεχίστηκαν διοχετεύοντας πολλά από τα νερά της στον Στρυμονικό κόλπο. Όσα από αυτά έμειναν, περιορίσθηκαν στα βαθύτερα σημεία της λεκάνης σχηματίζοντας τις δύο μικρότερες λίμνες, την Κορώνεια και την Βόλβη.


Το πιο ωραίο όμως του διήμερου ήταν η συνάντηση μας με τον κ. Γιώργο. Κάτω από την διασταύρωση της Μαδίτου είναι ένας χώρος αναψυχής, δίπλα στη λίμνη. Εκεί λοιπόν υπάρχει ένα παλαιό πέτρινο κτίριο, που όπως φαίνεται ήταν εγκαταλειμμένο. Ο δήμος, όπως μας εξήγησε ο κύριος Γιώργος, του παραχώρησε αυτό το κτίριο, καθώς ήταν άστεγος και όχι αρκετά μεγάλος για να πάρει σύνταξη.


Το περιποιήθηκε βέβαια ο άνθρωπος, όπως μπορούσε και τώρα κατοικεί εκεί. Ο κ. Γιώργος ενθουσιάστηκε με τα καλά νέα για μια κυβέρνηση όπως η Βασιλεία του Θεού. Είδε τα βιντεάκια μας με μεγάλη χαρά. Μας παρακάλεσε δε να μην το ξεχάσουμε και να του φέρουμε κι άλλα περιοδικά, να διαβάζει. Υποσχεθήκαμε να γυρίσουμε με τους άντρες μας.


Ανταλλάξαμε κινητά τηλέφωνα για να έχουμε και μια επαφή. Θέλει πολύ να μελετήσει την Αγία Γραφή, όπως έλεγε το βίντεο, με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Καθώς είναι σε πολύ ωραία τοποθεσία για μια ημερήσια εκδρομούλα, σκεφτήκαμε να κάνουμε και μια εξόρμηση με την εκκλησία μας, να δει κι άλλους από τον λαό του Ιεχωβά. Και γενικότερα τι άνθρωποι είμαστε.


Ίσως αυτό ήταν και η πιο ωραία ανάμνηση από όλη μας την εκδρομή. Και πάλι ευχαριστούμε τον Ιεχωβά που μπορούμε να τον λατρεύουμε και να τον υπηρετούμε όποτε και όπου πάμε. Και μας, μας άρεσε κορίτσια και σας ευχαριστούμε από την καρδιά μας που μοιραστήκατε τόσο ρεαλιστικά αυτή την εμπειρία που έκανε κάποιους να νομίζουν ότι είμαστε κιόλας Θεσσαλονίκη…

Ο Δημήτρης Παπούλιας στο Βελεστίνο μέσα σε ένα κάμπο ανθισμένο... Έτσι είναι το Πήλιο αυτόν τον καιρό. Η άνοιξη έχει έρθει για τα καλά και το όποιο κρύο σποραδικά βγάζει από δω και πέρα τα… δόντια του δεν τρομάζει τους ανθρώπους. Άλλωστε πόσο θα κρατήσει, μόνο μια με δυο μέρες…


Και αυτή είναι η γυναίκα του Δημήτρη, η Βικτόρια... Ναι, το μέρος ήταν όμορφο για φωτογραφία και επωφελήθηκαν και η δύο, πότε ο ένας έκανε τον φωτογράφο, πότε ο άλλος. Θυμάστε ποιοι είναι ο Δημήτρης και η Βικτόρια; Ήταν οι αδελφοί που μας φιλοξένησαν στα ενοικιαζόμενα δωμάτια τους, τον Γενάρη του 2017 στη Ζαγορά Πηλίου.


Τις προηγούμενες μέρε,ς πήγαν μια βόλτα στο δρόμο Βόλος - Αγιά. Και κάπου εκεί βρήκαν τον υπέροχο κάμπο με τις μαργαρίτες... Ύστερα συνέχισαν στους Νερόμυλους. Από εκεί είναι και τα σπίτια και τα τοπία που βλέπετε φωτογραφημένα από τους ίδιους. Δεν είναι υπέροχα; Μοναδικά; Προσωπικά, μας αρέσουν πολύ!


Μέρη όμορφα, σπίτια με μια ξεχωριστή αρχιτεκτονική που αρέσει πολύ σε μας τους Αθηναίους, που συνήθισε το μάτι μας στα συμπλέγματα πολυκατοικιών όπου οι συγκάτοικοι μερικέ2ς φορές ούτε που γνωρίζονται μεταξύ τους, δεν μιλάνε και πολλές φορές δεν ξέρουν ούτε το όνομα του συγκατοίκου τους…


Αυτά είναι που μου αρέσουν και στα δικά μου ταξίδια. Τα «κλικ» πέφτουν βροχή… Προσπαθώ να περάσω στη μηχανή μου κάθε ξεχωριστή ομορφιά καθετί μη συνηθισμένο και χαίρομαι ειλικρινά όταν βλέπω να το κάνουν κι άλλοι αυτό. Και το πιο σημαντικό να μας σκέφτονται και να μας στέλνουν τέτοιες φωτογραφίες.


Δεν ξέρω πού ακριβώς είναι οι Νερόμυλοι… Υποψιάζομαι ότι είναι στην ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας, μιας και οι φίλοι που μας έστειλαν τις φωτογραφίες, μένουν εκεί. Μπορεί να είναι και μια ονομασία που αυτοί δίνουν. Στο Google που ζήτησα, δεν μου έδωσε δυστυχώς περισσότερες λεπτομέρειες.


Όμως τι σημασία έχει; Όλη η Ελλάδα είναι πανέμορφη, όπως και όλη η δημιουργία του Ιεχωβά Θεού. Έχει φτιαχτεί έτσι που, όσο κι αν προσπαθεί ο άνθρωπος να καταστρέψει τη φύση, εκείνη ξαναγεννιέται… Να γιατί πιστεύουν ακράδαντα ότι μπορεί να ξαναγίνει παράδεισος, όπως ήταν ο αρχικός σκοπός του…