Περάσαμε και τις 25.056 μοναδικές επισκέψεις στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...

25000

Μας αρέσει να περνάμε παραγωγικά τον ελεύθερο χρόνο μας, προθέτοντας κάτι όμορφο στη ζωή μας. Και χαιρόμαστε όταν τον βλέπουμε να έχει την αποδοχή σας. Να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, καταγράφοντας την καθημερινότητα, από μια άλλη σκοπιά... Να, λοιπόν που περάσαμε και τις  25.056 επισκέψεις, από εντελώς διαφορετικές Ι.Ρ.. Σας ευχαριστούμε.  Δείτε το πατώντας πάνω σ' αυτή τη φωτογραφία και θα σας πάει αυτόματα στο νέο site... Το εντυπωσιακό είναι ότι λειτουργεί άψογα, ενώ συνεχίζει παράλληλα, να είναι ζωντανό και το αρχείο. Το βλέπετε δώ, άλλωστε, μπροστά σας...

24006
Το χτίζουμε καθημερινά με πολύ υπομονή και αγάπη... Δυο μήνες μετά το νέο ξεκίνημα μας, φτάσαμε τις 2.000 επισκέψεις. Και συνεχίζουμε. Δείτε το ΕΔΩ. Έτσι κλείσαμε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας. Και υλοποιήσαμε τα σχέδια μας, να  μην "κατέβει" το site αυτό. Παραμένει ως ιστορία, σαν αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε τον Σεπτέμβρη του 2020, τότε που οι βροχές δοκίμασαν και το χωριό μου. Η μνήμη λειτουργεί άψογα και "δένουμε" το χθες με το σήμερα...

23001

Χωρίς να το θέλω, δυσκόλεψα και δυσκολεύω πολλούς που δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει το όνομα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Αν και μέσα στον ιστότοπο το εξηγώ αναλυτικά, δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι  διαβάζουν, το κάνουν αυτό προσεκτικά. Ας το αναφέρω άλλη μια φορά, ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι το όνομα του ανθρώπου που γεννήθηκε στο Θραψανό! Δείτε ΕΔΩ μια ανάρτηση που κάναμε τον Μάιο του 2020, όταν το συνεργείο του ALPHA επισκέφτηκε τα αγγειοπλαστεία του χωριού μου.

22000
Αυτό το site λοιπόν πέρασε στην ιστορία και λειτουργεί ήδη ένας νέος ιστότοπος, φρέσκος,όσο φρέσκο μπορεί να είναι το διαδίκτυο, με σύγχρονα χαρακτηριστικά που καταγράφουν τα πράγματα, από εδώ και πέρα, με το δικό του πρωτότυπο τρόπο. Με αληθινές ιστορίες που μιλάνε για το παρόν και δεν κάνουν διαγωνισμούς ειφυήας για να αποκτήσουν αναγνωσιμότητα. Δεν έχουμε διαφημίσεις και με επιλογή μας δεν λειτουργούμε εμπορικά, δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Δείτε ΕΔΩ άλλη μια ανάρτηση από την επίσκεψη του ALPHA στα ανθοκήπια του Θραψανού.

21.000
Σιγά –σιγά, υπομονετικά, ανοίγουμε νέους δρόμους με τον ανανεωμένο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΙΩΤΗ. Και να που ξεπεράσαμε και τις 21.000 επισκέψεις  από διαφορετικές Ι.Ρ, Είμαστε χαρούμενοι, επειδή ξέρουμε πώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω, που περιμένoυν καθημερινά να δουν την ανάρτηση μας, σ’ αυτό τo site, ενώ έχουν και τη δυνατότητα να τη σχολιάσουν. Δείτε μας ΕΔΩ.

Επικαιρότητα

Εκτύπωση

Από τη Γαλλία που ακόμα είναι ζωντανή, μέσα στη μνήμη μας και στην καρδιά μας...

galia1
Επιστροφή στις αναμνήσεις από το ταξίδι μας στη Γαλλία, στο Αβινιόν, κοντά στους αδελφούς μας Γιώργο και Αστρίντ. Εδώ είναι από την ταβέρνα δίπλα στο ποτάμι Ροδανός, όπου κάναμε το επίσημο γεύμα των δυο χρόνων γάμου μας με τη Σούλα. Θυμάστε την σχετική ανάρτηση; Δείτε ΕΔΩ.

galia2
Αναμνήσεις, σκόρπιες... Γεμάτες αγάπη και νοσταλγία για τους ανθρώπους που μας φιλοξένησαν κάνοντας το καλύτερο που μπορούσαν, ώστε οι μέρες μας και η διαμονή μας εκεί, να είναι ευχάριστη. Και τους ευχαριστούμε γι΄ αυτό. Καθίσαμε εδώ να πιούμε μια μπύρα...

galia3
Ήταν η μέρα που πήγαμε στις πηγές με τα πολλά τρεχούμενα νερά... Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί με το τάμπλετ του Γιώργου. Και γενικά όλες οι φωτογραφίες σ' αυτό το δημοσίευμα είναι είτε από τον Γιώργο, είτε από την Αστρίντ. Μας τις έστειλαν.

galia4
Αυτή η φωτογραφία είναι από το τραπέζι που μας έκανε ο αδελφός της Αστρίντ, ο Βαρσάν. Ένα γεύμα που κράτησε κοντά πέντε ώρες. Σέρβιραν με έναν μοναδικό τρόπο, ενώ η κουβέντα έπαιρνε και έδινε. Θύμισαν αρχαιοελληνικά συμπόσια. Μόνο το τραπέζι ήταν διαφορετικό.

galia5
Μέσα στο σπίτι του Γιώργου και της Αστρίντ. Εδώ σ' αυτό το τραπέζι είχαμε τα πρωινά μας και τα γεύματα... Α, δυο μέρες ήταν πολύ ζεστές και φάγαμε στο μπαλκόνι... Εξαιρετικοί και οι δυο στην κουζίνα. Ήταν απολαυστικά και ξεχωριστά όλα όσα μας έφτιαξαν και φάγαμε...

galia6
Μόλις έχουμε τελειώσει ένα πρωινό. Κι εγώ κάθομαι στο κομπιούτερ μου, προκειμένου να ολοκληρώσω τις αναρτήσεις μου. Ευτυχώς το πρόβλημα με τον κωδικό του Wi Fi, το λύσαμε γρήγορα. Έτσι η διαδικτυακή επικοινωνία μας, ήταν περισσότερο από καλή.

galia7
Μια στιγμή τρυφερότητας στο σαλόνι του Γιώργου και της Αστρίντ. Η αλήθεια είναι ότι μας κάνανε να νιώσουμε πολύ όμορφα και να αισθανθούμε το σπίτι τους ως κάτι δικό μας. Μέχρι και την κρεβατοκάμαρα τους μας έδωσαν να κοιμηθούμε. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ...
Εκτύπωση

Άδεια η Αθήνα, προνόμιο να τη ζεις έναν τέτοιον όμορφο, ανοιξιάτικο καιρό… Ναι, έτσι είναι…

athina150417
Μια όμορφη στιγμή ύστερα από πολύ καιρό στη μικρή βεράντα του σπιτιού μας… Ο παππούς Διονύσης, πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι που μας έστειλε ο αδελφός Θοδωρής από το Ηράκλειο Κρήτης, έχει καθίσει μαζί μας να φάει σαν άνθρωπος και να πιει, όπως κι εμείς, το ουζάκι του.

athina1.150417
Άλλη μια φωτογραφία με τη Σούλα… Πατέρας και κόρη, μαζί. Το θέλαμε πολύ αυτό και τα καταφέραμε να το κάνουμε… Δεν κάθισε πολύ. Λίγο μετά το φαγητό ζήτησε να τον ξαναπάμε στο κρεβάτι του, να ξεκουραστεί. Μια ώρα και κάτι κράτησε όλο αυτό, αλλά το χαρήκαμε και εμείς και εκείνος.

kala.neaΤέτοιες μέρες η Αθήνα είναι στα όμορφα της. Παλιά επέλεγα, τέτοιες μέρες να επωφεληθώ από την ολιγοήμερη άδεια των αργιών των ημερών και να πάω στο χωριό, όπου η φύση αυτή την εποχή αγκομαχά να ανθίσει.

Φέτος δοκίμασα το αντίθετο. Εξάλλου μόλις επιστρέψαμε από ένα δεκαήμερο ταξίδι στη Γαλλία, όπου ξεκουραστήκαμε αρκετά και το μάτι μας «χόρτασε» από το πράσινο, την ομορφιά της άνοιξης και τα τρεχούμενα νερά.

Και πώς είναι άραγε η Αθήνα τέτοιες μέρες; Οι δρόμοι της μοιάζουν λίγο με τους δρόμους του Δεκαπενταύγουστου, Η Λένορμαν, αλλά και το κέντρο της πόλης, είναι άδεια. Χρειάστηκε να κατέβω για κάποιες δουλειές που είχα και το διαπίστωσα με τα μάτια μου.

Το λέω αυτό με πεποίθηση γιατί τον τελευταίο καιρό, βλέπω στο διαδίκτυο κάποιες αναρτήσεις – καρμπόν προηγούμενων ετών: «Φεύγουν οι τελευταίοι εκδρομείς», «Αδειάζει η Αθήνα…», «Επί ποδός η Τροχαία…» κ.λπ. Μπορεί να έχουν κάποια βάση όλα αυτά, αν και ποτέ δεν κατάλαβα σε τι εξυπηρετούν.

Ο καθένας με οδηγό την ελεύθερη βούληση του είναι απολύτως βέβαιο ότι θα κάνει το καλύτερο που μπορεί για να περάσει καλά αυτός και όσοι περιλαμβάνονται στην οικογένεια του. Δεν χρειάζεται επομένως χειραγώγηση ως προς το τι θα κάνει και πού θα επιλέξει να πάει. Αυτονόητο το δικαίωμα του.

Ναι, μόνο που μερικοί συνάδελφοι μου, αδυνατούν να το κατανοήσουν και όλα τα ρεπορτάζ αυτών των ημερών περιστρέφονται γύρω από τη γιορτή των ημερών και τα έθιμα που έχουν επιτηδευμένα κολλήσει πάνω τους. Αρνούμαι να τα παρακολουθήσω. Όπως αρνούμαι να πάρω τα C.D. τους που δίνουν ως προσφορά με δυόμιση ευρώ επιπλέον από τις κυριακάτικες εκδόσεις τους που κυκλοφορούν από χθες στα περίπτερα και είναι με χορευτικά για να κάνουμε… κέφι.

Αμ, δε γίνεται έτσι κέφι, παιδιά! Και να τα καταφέρετε προς στιγμήν, τα προβλήματα θα είναι στη γωνία και θα σας περιμένουν, όταν τελειώσει το διάλλειμα των γιορτών και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ένταση. Η ουσία είναι αλλού και αυτό θα έπρεπε να επιδιώκουμε: Την εσωτερική ηρεμία, η οποία θα μας κάνει πιο δυνατούς για να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε με χαμόγελο, καλή διάθεση, καθαρό μυαλό και αντοχή, τα προβλήματα που θα γίνονται όλο και μεγαλύτερα για όλους μας καθώς πλησιάζουμε στον καιρό του τέλους.

Οι λέξεις αυτές γράφονται στη βεράντα του σπιτιού μας, μεσημέρι Σαββάτου. Οι μυρωδιές από τις ανθισμένες νεραντζιές «τρυπάνε» μύτες… Ένα όμορφο κελάηδημα ακούγεται από τη βεράντα του γείτονα, δίπλα, όπως και άλλα πουλιά και ας μην είμαι μέσα στη φύση, αλλά στην καρδιά της Αθήνας… Είναι όμορφα στην άδεια πόλη.

Ετοιμαζόμαστε να φάμε. Και το απόγευμα, αφού ξαπλώσουμε λίγο για να ξεκουραστούμε, οργανώνουμε να πάμε μια βόλτα στους φίλους μας Άρης και Χάρις. Και μετά, αν ο χρόνος μας παίρνει, να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Εκεί δεν θα είναι ήσυχα. Το ξέρουμε. Άνθρωποι από όλον τον κόσμο έρχονται να θαυμάσουν έναν πολιτισμό αρχαίο και τα επιτεύγματα του, όσα δηλαδή διασώζονται ακόμα.

Κι εδώ μπορείς να δεις ανθρώπους από όλες τις φυλές του κόσμου. Να παρακολουθήσεις συμπεριφορές και να νιώσεις πως δεν είσαι παρά μια κουκίδα ασήμαντη, ώστε η μετριοφροσύνη σου να έρθει στα ίσια της. Πράγμα που μας χρειάζεται συχνά – πυκνά, επειδή δεν θέλει και πολύ να πάρουν τα μυαλά μας αέρα και να νομίζουμε ότι τάχα μου είμαστε κάτι σημαντικό και ανεπανάληπτο… Αν είναι δυνατόν!
Εκτύπωση

Από τις νωπές αναμνήσεις μας στο Φοντέν ντε Βοκλούζ της Γαλλίας. Η φύση στα καλύτερα της

pigi1
Θα μείνουμε λίγο ακόμα στο Φοντέν ντε Βοκλούζ. Μας είχαν πάει ο Γιώργος και η Αστρίντ την Παρασκευή που μας πέρασε, καθώς μείναμε μαζί τους ένα δεκαήμερο, περίπου. Μια πολύ καλή επιλογή, αφού είχαμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε ένα τόπο με πολύ πράσινο και πολύ νερό. Φτάσαμε στις πηγή τους περπατώντας στο μονοπάτι.

pigi2
Ήσυχο μέρος αν και τουριστικό. Ίσως επειδή αυτή την περίοδο δεν έχει ακόμα αυξηθεί υπερβολικά. Υπάρχει πάντως μια υπερεκτιμημένη ακρίβεια. Μου έκανε εντύπωση ας πούμε που δεν έβρισκες εύκολα ελεύθερο πάρκινκ. Πανάκριβο. Τέσσερα ευρώ την ώρα και φυσικά... άδεια. Όλοι έψαχναν, όπως κι εμείς, να βρουν κάτι ελεύθερο σε χώρο για το αυτοκίνητα.

pigi3
Είμαστε ήδη στο Βοκλούζ της Προβηγκίας, 37 χιλιόμετρα ανατολικά της Αβινιόν με τα πολλά νερά και τις πηγές. Η επιλογή ήταν απόλυτα επιτυχής. Όπως έγραφε ένα διαφημιστικό της περιοχής  η Προβηγκία έχει τον Παράδεισό της στο Βοκλούζ. Η κωμόπολη είναι το κέντρο της αντίκας στην Προβηγκία με πολυάριθμα σχετικά καταστήματα, αλλά το χαρακτηριστικό της είναι ότι την διασχίζει ο ποταμός Sorgue.

pigi4
Μιλάμε για την μεγαλύτερη πηγή της Γαλλίας και την 5η μεγαλύτερη στον κόσμο με 630 εκατομ. m3 νερού το χρόνο, όπως διαβάσαμε στην έρευνα που κάναμε στο διαδίκτυο. Τους υγρούς μήνες της άνοιξης και του φθινοπώρου, μία αυξημένη ροή 90 m3/sec νερού, δημιουργεί ένα φαντασμαγορικό θέαμα κατά μήκος της όχθης του ποταμού. Το είδαμε, το νιώσαμε, το αισθανθήκαμε...

pigi5
Στο Βοκλούζ έχεις να δεις τόσα πράγματα. Και μου άρεσε, καθώς στην υπόγεια αγορά δίπλα στο ποτάμι, μπορούσες να δεις πολλά μαγαζιά με αναπαραστάσεις από τα καταστήματα της εποχής που άξιζε να τα δούμε όλα ανεβαίνοντας  με τα πόδια ώς την πηγή... Είδαμε ωστόσο και πολλά κλειστά, ίσως λόγω περιόδου. Ίσως το καλοκαίρι να είναι αλλιώς τα πράγματα.

pigi6
Τα δέντρα, όπως αυτή η συκιά, τώρα πετάνε τα φύλλα τους… Εστίασα λίγο το φακό μου πάνω της. Μου άρεσε που πίσω της φαινόταν το νερό που έτρεχε σε μεγάλες ποσότητες, ήταν μια πολύ όμορφη εικόνα που μας έδωσε τόση χαρά με την παρέα μας... Λίγο πριν φύγουμε ήπιαμε μια μπύρα, οι άνδρες μαύρη, οι γυναίκες ξανθιά.

pigi7
Μου έκανε εντύπωση που ζήτησα στο καφέ που καθίσαμε να μου βάλλουν το κωδικό στο Wi-Fi προκειμένου να μπω στο διαδίκτυο και να ανεβάσω από εκεί τις φωτογραφίες, αντί να περιμένω να γυρίσουμε σπίτι. Τελικά δεν... είχε. Κι έτσι κάθισα στ' αυγά μου, περιμένοντας να το κάνω αργότερα. Όπως και έκανα.
Εκτύπωση

Mοναδικές οι μέρες που περάσαμε κοντά στους αδελφούς μας, Γιώργο και Αστρίντ στο Αβινιόν

epistrofi1.080417
Επιστροφή στην Αθήνα… Πρώτο σημείωμα απολογισμού του ταξιδιού μας στο Αβινιόν της Γαλλίας. Είναι ίσως νωρίς ακόμα για κάτι τέτοιο, επειδή έχουμε στα μπαγκάζια μας κάπου 400 φωτογραφίες. Επομένως θα χρειαστεί να μείνουμε μερικές μέρες ακόμα. Αλλά θα το κάνουμε σταδιακά.

epistrofi2.080417
Σήμερα προτιμούμε να μείνουμε στην επιστροφή μας…  Και από δω θα είναι οι φωτογραφίες μας. Αποχαιρετιστήκαμε με τους αδελφούς μας Γιώργο και Αστρίντ, συγκινημένοι στο αεροδρόμιο της Μασσαλίας από όπου πήραμε το αεροπλάνο της επιστροφής. Η Μασσαλία είναι μια ώρα περίπου απόσταση από το Αβινιόν.

epistrofi3.080417
Όλες αυτές τις μέρες ο Γιώργος και η Αστρίντ φρόντισαν να είναι άνετες οι μέρες και πολύ παραγωγικές… Η αγκαλιά τους ζεστή, ανθρώπινη, όμορφη. Όλες αυτές τις μέρες που μας φιλοξενούσαν σπίτι τους, έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν ώστε η διαμονή μας να είναι άνετη και ξεχωριστή…

epistrofi4.080417
Όπως έγραψα στις αναρτήσεις που έχω δημοσιεύσει μέχρι τώρα από το Αβινιόν, είχαν σχεδιάσει το ταξίδι μας και το τι θα κάναμε τις μέρες που μέναμε εκεί ως την τελευταία λεπτομέρεια. Και τα πάντα ήταν προσεγμένα, διελεγμένα για μας, προσαρμοσμένα σε μας και στις ανάγκες μας, να γνωρίσουμε την πόλη.

epistrofi5.080417
Ναι, μας άρεσε πολύ αυτό το ταξίδι που έγινε στο πλαίσιο των δύο χρόνων γάμου, στην επέτειο μας. Είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα με τον Γιώργο και την Αστρίντ. Και στο  σπίτι τους μιλούσαμε ελληνικά. Ακόμα και η Αστρίντ το έκανε αυτό για μας και ας μην είναι Ελληνίδα. Σε πολλά υπερέβαλλε τον εαυτό της στη φιλοξενία.

epistrofi6.080417
Αλλά ούτε και με τους αδελφούς μας εκεί, όσο μείναμε και είχαμε επικοινωνία μαζί τους, δημιουργήθηκε η παραμικρή δυσκολία… Μπορεί να μην ξέραμε τη γλώσσα, αλλά το χαμόγελο, η ευγένεια και η διεθνής γλώσσα του σώματος, όλα αυτά ήταν πολύ οικεία σε μας. Ούτε μια στιγμή δεν δυσκολευτήκαμε…

epistrofi7.080417
Μείναμε μερικές ώρες στη Ρώμη να επιβιβαστούμε στο αεροσκάφος της Alitalia που θα μας έφερνε στην Αθήνα. Κι εδώ, στην αναμονή γράφτηκε αυτό το σημείωμα, ώστε να το δακτυλογραφήσω σήμερα και να το ανεβάσω στην ιστοσελίδα μου. Αν δεν χάναμε και μια βαλίτσα, όλα θα ήταν υπέροχα σ’ αυτό το ταξίδι..

epistrofi8.080417
Η γεύση είναι ακόμα γλυκιά στα χείλη μας από αυτό το υπέροχο ταξίδι των δέκα περίπου ημερών. Το να πούμε δημόσια ένα «ευχαριστώ» στους ανθρώπους που μας έδωσαν τόση αγάπη στη φιλοξενία τους, δηλαδή τον Γιώργο και την Αστρίντ, είναι πολύ λίγο. Αλλά το κάνουμε από την καρδιά μας, επειδή το αισθανόμαστε.
Εκτύπωση

Η παπική πόλη του θεάτρου Αβινιόν, όπως την είδε και την κατάγραψε το ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

avinion1.070417
Είναι ωραίο να κάνεις έρευνα στο διαδίκτυο για τον τόπο που βρίσκεσαι και να πέφτεις πάνω σε ένα πολύ καλά δημοσίευμα του ΑΘΗΝΟΡΑΜΑΤΟΣ για το Αβινιόν. Διαβάζουμε: Στην αριστερή όχθη του Ροδανού ποταμού, η Αβινιόν στέκεται σαν περήφανη νύμφη, οχυρωμένη μέσα στα επιβλητικά τείχη των παλαιών παπικών ανακτόρων, που κάθε καλοκαίρι μετατρέπονται σε φυσικό σκηνικό για το διασημότερο Φεστιβάλ θεάτρου, χορού και μουσικής της Γηραιάς Ηπείρου.

avinion2.070417
Στην καρδιά του γαλλικού Νότου, στο σταυροδρόμι μεταξύ Προβάνς και Λανγκεντόκ, με εύκολη πρόσβαση στην κοσμική Κυανή Ακτή, τις Κάννες, το Μόντε Κάρλο, τη Νίκαια και τη Μασσαλία, η Αβινιόν αποτελεί ιδανικό πέρασμα-σταθμό για τους ταξιδιώτες της μαγευτικής νότιας γαλλικής ζώνης, που εκτείνεται μεταξύ Ισπανίας και Ιταλίας. Το εκτυφλωτικό φως του ήλιου, το μεσογειακό της κλίμα, με τις υψηλές θερμοκρασίες αλλά και τους ισχυρούς ανέμους, κυρίως όμως το θερινό φεστιβάλ της, προσελκύουν χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο.

avinion3.070417
Ανθηρό πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο λόγω της γεωγραφικής της θέσης, έφτασε στο απόγειό της τον 14ο αιώνα -κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης "παπικής αιχμαλωσίας" της, όταν δηλαδή οι εθνικοθρησκευτικές συγκρούσεις οδήγησαν στη μετοικεσία της Αγίας Έδρας από τη Ρώμη στην Αβινιόν υπό την πιεστική "προστασία" του αυτοκράτορα της Γαλλίας. Επτά κατά σειρά διαδοχικοί Γάλλοι πάπες κατέστησαν την Αβινιόν έδρα τους και παπική κτήση μέχρι την απελευθέρωσή της επί Γαλλικής Επανάστασης.

avinion4.070417
Οι θρησκευτικοί κατακτητές όμως της χάρισαν το μεγαλείο μιας "δεύτερης Ρώμης". Για το περίφημο γοτθικό Παπικό Ανάκτορο, που πολλοί θεωρούν το πιο μεγάλο κι όμορφο σπίτι του κόσμου, ο συγγραφέας Προσπέρ Μεριμέ έγραφε χαρακτηριστικά: "Περισσότερο φρούριο τυράννου παρά κατοικία του απεσταλμένου του Θεού". Ναι, είναι πράγματι εντυπωσιακό…

avinion5.070417
Σήμερα η Αβινιόν διατηρεί ακέραια την αίγλη του αλλοτινού μεγαλείου της. Ένας περίπατος στα στενά δρομάκια της αρκεί για να σας πείσει. Χαρακτηριστικά αξιοθέατα: Η ερειπωμένη γέφυρα Πον Σεν Μπενεζέ ( πιο γνωστή ως Πον ντ' Αβινιόν ) είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης. Δυστυχώς, η πανέμορφη γέφυρα καταστράφηκε τον 17ο αιώνα, όταν τα ορμητικά νερά του Ροδανού γκρέμισαν το μεγαλύτερο μέρος της.

avinion6.070417
Το μεγαλύτερο γοτθικό παλάτι της Ευρώπης, το Παπικό Ανάκτορο ( άρχισε να χτίζεται το 1334 ) δεσπόζει περίοπτα στην κορυφή της ιστορικής πόλης, με μια καταπληκτική θέα στον ποταμό. Εμφανή παραμένουν τα σημάδια από τις λεηλασίες που υπέστη επί Γαλλικής Επανάστασης, αλλά η πολύτιμη ταπισερί Γκομπλέν είναι από τα ομορφότερα σωζόμενα δείγματα υφαντικής του 1500.

avinion7.070417
Απέναντι ακριβώς, μπορείτε να θαυμάσετε το Πτι Παλέ, με τους εξαιρετικούς πίνακες μεσαιωνικής ζωγραφικής και τα υπέροχα γλυπτά. Ανάμεσά τους, ο περίφημος πίνακας του Μποτιτσέλι "Η Παναγία και το Βρέφος". Προτείνουμε επίσης μιαν επίσκεψη στο Μουσείο Ανγκλαντόν, όπου θα δείτε έργα των Πικάσο, Σεζάν, Μανέ, καθώς επίσης και τα "Βαγόνια του τρένου" του Βαν Γκογκ ( κάτοικος για μια περίοδο της γειτονικής Αρλ ), τον μοναδικό πίνακα του ζωγράφου που έχει παραμείνει στην περιοχή.

avinion8.070417

Της Ιλειάνας Δημάδη από το ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Περισσότερα Άρθρα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA