Τις προηγούμενες μέρες γέμισε το διαδίκτυο υπέροχες εικόνες με το φεγγάρι γεμάτο. Η πανσέληνος είναι πάντα μια εξαιρετική ομορφιά για να την απολαύσει κανείς. Και βέβαια στον Ιούλιο θα περίμενε κανείς να την απολαμβάνει σε μια παραλία, αλλά εμείς που βρισκόμαστε στην Αθήνα το κάναμε και το απολαύσαμε, πραγματικά.


Κατεβήκαμε στο ιστορικό κέντρο… Εκεί που μας αρέσει όπως και σε εκατομμύρια ανθρώπους από όλο τον κόσμο να απολαμβάνουν τη βόλτα τους, κάτω από την Ακρόπολη, περπατώντας την Αποστόλου Παύλου στο Θησείο. Ή στα βράχια της Πνύκας με φόντο τη φωτισμένη Ακρόπολη… Δεν είναι η πρώτη φορά που πάμε εκεί. Το έχουμε ξανακάνει…


Το χρωστάμε στον εαυτό μας… Μικρές στιγμές που μας κάνουν χαρούμενους και ευτυχισμένους. Που δεν χρειάζονται σώνει και καλά χρήματα. Μόνο καλή διάθεση για μοίρασμα της ομορφιάς της στιγμής από ένα καλοκαιρινό φεγγάρι που μοιάζει σαν ζωγραφιά στον ουρανό της καρδιάς μας… Απλά πράγματα είναι που καμιά φορά τα αμελούμε.


Αυτή τη φορά το κάναμε λίγο πιο… εκδρομικά. Αφού περπατήσαμε αρκετά κάτω από την Ακρόπολη, έξω από το Ηρώδειο που είχε μια συναυλία αφιέρωμα στο Μανώλη Ρασούλη και οι ήχοι της έφταναν ως τα αυτιά μας., κατεβήκαμε στο καφέ «Κλεψύδρα», εκεί στα σκαλάκια της Πλάκας, να πιούμε μια παγωμένη μπύρα. Τη χρειαζόμαστε.


Ναι, ήταν μια πολύ όμορφη η χθεσινή βραδιά… Και οι απρόοπτες συναντήσεις την έκαναν ακόμα πιο όμορφη. Είμαστε στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτη και ξαφνικά ενώ ο κύριος φωτογραφίζει την κυρία με φόντο την Ακρόπολη που μόλις έχει αρχίζει να σκοτεινιάζει και γώ ψάχνω να δω από πού βγαίνει το φεγγάρι, ακούω να με φωνάζουν με το όνομα μου. Ήταν αδελφοί από την εκκλησία μας. Ο Πέτρος και η Άννα!


Μπορεί οι δικές μας φωτογραφίες να μην είναι τόσο όμορφες σαν αυτές που τράβηξε η φίλη μας Εύη, αλλά πραγματικά απολαύσαμε τη βραδιά μας σε μια βόλτα που μας αρέσει πολύ, κάτω από την Ακρόπολη. Δοκιμάσαμε να ανεβούμε και πάνω, αλλά οι αρχαιολόγοι είχαν κλείσει προληπτικά το χώρο. Δεν μας πείραξε καθόλου… Είχαμε περάσει τόσο υπέροχα!


Πήραμε το δρόμο της επιστροφής με μια φωτογραφία του φίλου μας Πέτρου από τη Χαλκίδα. Πάντα του αρέσει να φωτογραφίζει τη φύση. Είναι λίγο διαφορετική από τις δικές μας, αλλά έχει τη δική της ομορφιά… Πρόκειται για το ίδιο φεγγάρι που η χθεσινή ομορφιά του στην πανσέληνο μας έδωσε τόση χαρά και μας γέμισε ενθουσιασμό, καθώς είδαμε άλλη μια πλευρά της δημιουργίας…