Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου αρ. 101 που ολοκληρώσαμε την Μ. Τετάρτη το μεσημέρι. Πατήστε ΕΔΩ για να τον διαβάσετε όπως θα κυκλοφορήσει τη βδομάδα, αμέσως μετά το Πάσχα...

Μεγαλοβδομαδιάτικα ολοκληρώσαμε το 101 φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα άκρως προεκλογική κι ας μην είχαν ακόμα, ώς το μεσημέρι της Μ. Τετάρτης επίσημα ορίσει την ημερομηνία των εκλογών.

Κι αυτό το φύλλο είχε τις ιδιορρυθμίες του... Κατ' αρχήν είναι το πρώτο φύλλο στη μετά Μ. Φωτόπουλου εποχή του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ.

Στις εκλογές που έγιναν τον προηγούμενο μήνα ο Μανώλης διάλεξε το Μουσείο, δημιούργημά του, για να προσφέρει και δεν ήταν καν υποψήφιος. Νέος πρόεδρος είναι ο συνεργάτης του και γενικός γραμματέας του, Ευθύμης Ρουσιάς.

Φυσικά όλοι ξέρουν πως ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ υπήρξε παιδί του. Δεκαοκτώ χρόνια πάνε από τότε που τον “γεννήσαμε” μαζί , τον κανακέψαμε, τον ταΐσαμε γάλα να μεγαλώσει και τώρα, παλικάρι πια, τον παρέδωσε στη νέα ηγεσία του Σωματείου να τον πάει δυο βήματα παρακάτω... Διακριτικά λοιπόν ήταν κοντά μας. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Είπαμε, παιδί του είναι ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ...

Κι έτσι όλα έγιναν στους χρόνους που εμείς είχαμε συνηθίσει και ξέραμε. Πήρα έγκαιρα την ύλη, την έκανα σελίδες, την έστησα, τις είδαμε μόλις τα παιδιά του τυπογραφείου τις έκαναν, κάναμε τις διορθώσεις και και να, που μέσα στην πασχαλιάτικη εβδομάδα είμαστε έτοιμοι και φύγαμε για πιεστήριο...

Μια μικρή καθυστέρηση είχε να κάνει με το σκάνερ του τυπογραφείου. Μια μηχανική βλάβη του μας πήγε λίγο πιο πίσω. Μια καθυστέρηση ωστόσο που δεν μας ανέτρεψε τα σχέδια καθώς ήταν αδύνατον όλα όσα αφορούν την εκτύπωση να γίνουν μέχρι τη Μ. Παρασκευή. Έτσι κι αλλιώς θα πηγαίναμε μετά το Πάσχα.

Εμείς όμως φύγαμε ήσυχοι... Η δουλειά προχώρησε. Το τυπικό θέμα λύθηκε το απογευματάκι της Μ. Τετάρτης. Οι φωτογραφίες μπήκαν στη θέση τους έγκαιρα. Και η εφημερίδα θα είναι στην ώρα της στα σπίτια των συνταξιούχων του ΗΣΑΠ.

Το σημερινό πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ. Δείτε που επαναφέρεται η Σεισάχθεια...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 07/04/2012

Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά τη φετινή Πρωταπριλιά τα ψέματα που ειπώθηκαν ήταν τα λιγότερα από κάθε άλλη φορά. Ποιος είχε τη διάθεση, στην κατάσταση που είμαστε, να πάρει πρωτοβουλία και να κάνει πλάκες; Ούτε οι φίλοι, ούτε οι εφημερίδες, ακόμα και οι πολιτικοί “κουμπώθηκαν” και ας είμαστε ήδη σε μια άτυπη προεκλογική περίοδο.

Ίσως γιατί κυκλοφορούν τόσα ψέματα, χάριν των οποίων βρισκόμαστε σ΄ αυτή τη δύσκολη θέση, που δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλα. Έτσι ένα έθιμο “υποκλίθηκε” στην πραγματικότητα που είναι πιο σκληρή απ' ότι θα ήθελαν, ενδεχομένως οι εμπνευστές της.

Είναι τόσα τα υπερβολικά που ακούμε καθημερινά ώστε κανένα ψέμα δεν θα έκανε αίσθηση. Θα γίνουμε πιο σοφοί; Ευχής έργο θα ήταν να γινόταν έτσι.

Το χρειαζόμαστε και ως έθνος και ως λαός. Έχουμε ανάγκη να “πιαστούμε” από κάπου, να ονειρευτούμε ξανά, να κάνουμε σχέδια για το αύριο χωρίς να τρομάζουμε το ξημέρωμα της καινούριας μέρας.

Και τώρα, μπροστά στο Πάσχα, η ανάγκη μεγαλώνει... Ας το κρατήσουμε πάντως αυτό, ακόμα και αν αμέσως μετά ή λίγο πριν τις γιορτές, ορίσουν ημερομηνία εκλογών.

Ας απαιτήσουμε, επιτακτικά αυτή τη φορά, οι υποψήφιοι να μη μας πουν άλλα ψέματα. Ας τους πείσουμε ότι δεν θα τους ανεχτούμε, αν δεν είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν πραγματικά, να τους ξαναδούμε να κρατάνε κρατικά οφίτσια και να ψηφίζουν νομοσχέδια χιλιάδων σελίδων με άσχετες τροπολογίες της τελευταίας στιγμής που, ανθρώπινα, δεν προλαβαίνουν να διαβάσουν. Όχι αυτό δεν το κάνουμε...

Και επειδή έχουν ρίξει στην αγορά τις δημοσκοπικές εταιρίες για να “γραδάρουν” τις διαθέσεις του κόσμου, επιχειρούν μέσα από το βαρύ πυροβολικό τους, την τηλεόραση και τον Τύπο να αποπροσανατολίσουν σε άλλα “ανώδυνα” θέματα τύπου ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ και αναπήρων μαϊμού, που κάθε τόσο ξεφυτρώνουν κατά χιλιάδες... Αναρωτιέμαι ποιος τους “έσπειρε” όλους αυτούς τους τύπους; Μήπως είναι οι ίδιοι μ' αυτούς που τώρα του “δίνουν”; Λέω τώρα εγώ...

Η φετινή Πρωταπριλιά έκανε φανερά τα όρια μας στο ψέμα... Και το ενθαρρυντικό είναι ότι δεν το τόλμησαν. Φοβισμένοι από τα έργα τους κρύφτηκαν κάτω από τη γη, μέχρι να περάσει το κακό. Εξάλλου έχουν συνηθίσει οι πολιτικοί να λειτουργούν κάτω από τέτοιες συνθήκες. Η δυσκολία γι' αυτούς είναι να αλλάξουν. Όχι στα λόγια, εκεί είναι καλοί, στις πράξεις...

Ας είναι. Χαμογέλασα λίγο... Να, που για άλλη μια φορά αποδεικνύεται σοφό πως “κι ο άγιος φοβέρα θέλει”... Έστω και με αυτόν τον επώδυνο τρόπο και λειτουργώντας σε βάρος ευπαθών ομάδων συνανθρώπων μας. Στις εκλογές, αν και όποτε γίνουν, να δείτε τι θα πάθουν όλοι αυτοί οι σαλτιμπάγκοι.

Μόνη διέξοδος η ανακοίνωση ότι πολλοί από τους σημερινούς βουλευτές δεν θα είναι υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια των κομμάτων τους. Και νομίζουν ότι ξεμπέρδεψαν μ' αυτό... Κούνια που τους κούναγε...

• Το άρθρο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη με την υπογραφή μου...
  

Ένας Ιταλός δημοσιογράφος μιλά για την ελληνική κρίση. Διότι όπως κι εδώ έτσι κι έξω υπάρχουν άνθρωποι στα κανάλια ή στο Τύπο που ασχολούνται με τα διεθνή θέματα. Άσε που με την Ιταλία είμαστε μια γειτονιά...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 31/03/2012

Ετούτο που ζούμε αυτές τις μέρες είναι παράδοξο σαν όλα αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μας τον τελευταίο καιρό σε σχέση με την οικονομία, την απομύζηση των ισχνών εισοδημάτων μας, την αγωνία για το αύριο, αν υπάρχει τέτοιο και τη δυνατότητα να μπορούμε να κάνουμε όνειρα αναμένοντάς το.

Λοιπόν, όλοι γύρω μιλούν για εκλογές, τα κόμματα ετοιμάζουν τις ανάλογες επιτροπές αγώνα, μόνο που... επίσημα δεν έχει ανακοινωθεί συγκεκριμένη ημερομηνία εκλογών. “Παίζουν” ανάμεσα στις 29 Απρίλη και 6 Μαΐου ή και 13. Δεν το έχω ματαδεί κάτι τέτοιο...

Βέβαια έχουν οι άνθρωποι να τελειώσουν κάτι νομοσχεδιάκια εφαρμοστικά του Μνημονίου 2 που θα μας αποτελειώσουν και μετά, αμέσως μετά, θα ανακοινώσουν εκλογές. Θέλουν, βλέπεις, να είναι μέσα στις συνταγματικές προθεσμίες η όποια απόφασή τους, λες και ότι κάνουν τα τελευταία δύο χρόνια έχει καμιά σχέση με το Σύνταγμα.

Ας είναι... Διαβάζω στις εφημερίδες ότι ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κλιμακώνουν την αντιπαράθεσή τους εν όψει των εκλογών με συνέπειες στην πορεία του νομοθετικού έργου της κυβέρνησης Παπαδήμου... Και γελάω με τις... στημένες κοκορομαχίες.

Το ωραίο είναι ότι οι εφημερίδες που διεκπεραιώνουν αυτό το θλιβερό καθήκον αναφέρουν ότι, παρότι “τυπικώς, η προεκλογική εκστρατεία δεν έχει εκκινήσει, τα δύο κόμματα έχουν πάρει θέση μάχης, επιχειρώντας να ματαιώσουν νομοσχέδια, που έχουν προωθηθεί προς ψήφιση στη Βουλή, προκειμένου να μη δεσμευτούν προεκλογικά”.

Απίστευτο... Όπως απίστευτα είναι όλα όσα υφιστάμεθα και δεν αντιδρούμε, απλά τα παρακολουθούμε παθητικά, ως να αφορούν άλλους και όχι εμάς...

Η ανακοίνωση της ημερομηνίας των εκλογών, όπως ανέφερε κυβερνητικός αξιωματούχος αναμένεται να ανακοινωθεί εντός των ημερών. Μ' αρέσει που οι αναλυτές αναφέρουν πως η πορεία του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. προς αυτές “δεν θα είναι ανέφελη”. Τι λέτε ρε παλικάρια; Πόσο χρόνο προβληματισμού σας πήρε για να καταλήξετε σ' ένα τέτοια συμπέρασμα; Μήπως θα θέλατε ο λαός με την ψήφο του να πει ένα μεγάλο “ευχαριστώ” σε όσα υπερβολικά βάρη έως θανάτου του προσθέσατε στην πλάτη του για τη σωτηρία, δήθεν, της Ελλάδος;

Εκτιμώ ότι δεν γίνονται αυτά τυχαία... Θέλουν να απαξιώσουν την όποια δυναμική μπορεί να έχουν ακόμα οι εκλογές. Με τη διαδικασία φαστ φουντ, ψηφίστε, ψεκάστε, τελειώσατε, ψάχνουν απλά ένα άλλοθι για να εφαρμόσουν τις ίδιες ακριβώς πολιτικές που έχουν συνυπογράψει με τους τροϊκανούς δανειστές μας.

Θα τους αφήσουμε να λένε μέσα στα μούτρα μας πόσο ηλίθιους μας θεωρούν ως λαό; Ή θα τους τιμωρήσουμε για την αλαζονική συμπεριφορά τους και τα ψέματα που μας σερβίρουν ως αλήθειες; Αυτό είναι το ζητούμενο... Και υπ' αυτήν έννοια καλωσορίζουμε τις εκλογές όποτε και αν γίνουν...

• Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου.

δ

Αυτή είναι η πρώτη σελίδα της νέας εφημερίδας του ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ τ. 387 που ολοκληρώσαμε χθες. Πατήστε ΕΔΩ για να τη διαβάστε όπως θα κυκλοφορήσει, σε λίγο, τυπωμένη...

Όταν συνεργάζομαι με τους ανθρώπους της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών Ελλάδος για να βγάλουμε το καινούργιο φύλλο είναι για μένα μια ξεχωριστή εμπειρία. Χαίρομαι γιατί δεν είναι άνθρωποι που λένε πολλά – πολλά. Διατυπώνουν στα ίσια αυτά που χρειάζονται για να κατανοήσω στη συνεργασία μας, τι θέλουν να περάσουν στον κόσμο που εκπροσωπούν και ύστερα έχουμε τα αστεία μας...

Στο Τύπο αυτό έχει οπωσδήποτε την ομορφιά του. Γιατί δε είναι όλα άσπρα – μαύρα και γιατί πάντα έχω κάτι να πάρω από τη συνεργασία μου μαζί τους.

Την αρχή παίρνω την ύλη... Ανάκατη, όπως τη μαζεύουν σε ένα φάκελο. Κυρίως ανακοινώσεις των Σωματείων ή των Ενώσεων που εκπροσωπούν και κάποια αλληλογραφία από τη δράση τους, το δίμηνο που πέρασε ή κάτι πολύ σημαντικό για το δίμηνο που θα έρθει. Καμιά φορά γράφουν και κανένα άρθρο. Ιδιαίτερα ο Βασίλης που έχει επιφορτιστεί και με την ευθύνη της έκδοσης...

Ύστερα θα πρέπει να τα δουλέψω όλα αυτά, να τα βάλω σε μια σειρά με βάση τη φιλοσοφία και την προσωπικότητα που έχουμε δώσει στην εφημερίδα, να βάλω τίτλους, να σχεδιάσω τις σελίδες και όλο αυτό το υλικό, χειρόγραφο, να το δώσω στην Πόπη, στη Σαλαμίνα για να το δουλέψει στο κομπιούτερ της.

Μια ολόκληρη διαδικασία που όμως δεν διαρκεί πολύ. Μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα όλα είναι έτοιμα. Η Πόπη μου στέλνει το υλικό σε αρχείο PDF να το το δούμε, να κάνουμε τις τελευταίες διορθώσεις και να το στείλει στα πιεστήρια της ΛΥΧΝΙΑΣ στο Μενίδι για εκτύπωση. Κάπου εδώ σταματά η δική μου παρέμβαση. Το θέμα είναι πια τεχνικό και ξεφεύγει από τις δικές μου αρμοδιότητες...

Ωστόσο μ' αρέσει όλη αυτή η ιστορία με τους ανθρώπους της Ομοσπονδίας. Πάει τώρα ένας χρόνος από τότε που ξεκινήσαμε αυτή τη συνεργασία. Εκείνοι είχαν μια έτοιμη εφημερίδα, μηνιαία, την οποία όφειλαν απέναντι στους συνταξιούχους σιδηροδρομικούς που εκπροσωπούν να συνεχίσουν τη μηνιαία έκδοση. Κι εμένα με ενδιέφερε κάτι καινούργιο στη δουλειά μου.

Την αρχή η εφημερίδα συνέχισε την τακτική μηνιαία παρουσία... Έτσι τη βρήκαν και έτσι ήθελαν να συνεχίσει. Αναγκάστηκαν όμως να πάνε στο δίμηνο όταν ξαφνικά πέρσι τον Αύγουστο, με νομοσχέδιο εξαπλασίασαν σχεδόν τα ταχυδρομικά έξοδα. Οι άνθρωποι έχουν 6.500 μέλη σε όλη την Ελλάδα. Πού να αντέξουν την οικονομική αιμορραγία;

Η εφημερίδα έχει μια ιδιαίτερη αισθητική, αφού καλύπτει ένα ειδικό σκοπό. Είναι η προσωπικότητά της και τη σεβόμαστε. Προσωπικότητα που “χτίζουμε” κάθε φορά προσθέτοντας και κάτι για να την κάνουμε πιο όμορφη. Γιατί η εφημερίδα είναι λίγο σαν τη γυναίκα. Τις θέλει τις πινελιές της. Διατηρεί έτσι τη φρεσκάδα, την ακμαιότητα και τη ζωντάνια της...