Και μετά την Ανάσταση, για τους Ορθόδοξους, όλα είναι ένα σουβλιστό αρνί και έθιμα

PenaΧθες λύπη για το θάνατο του Ιησού, σήμερα χαρά για την Ανάσταση. Την πιστεύουν όμως; Όχι, δυστυχώς, όλα αποτελούν έθιμα, σουβλυστό αρνί αν ο καιρός το επιτρέπει και μαγειρίτσα... Η γιορτή του Πάσχα, με τη μορφή που έχει σήμερα, δεν βασίζεται στην Αγία Γραφή. Επιπλέον, πολλά από τα έθιμά της προέρχονται από αρχαίες ειδωλολατρικές γιορτές της γονιμότητας. Και σήμερα Κυριακή, τσίκνα από τα σουβλιστα αρνιά, τσούγκρισμα με βαμμένα κόκκινα αυγά και στημένες οικογενειακές στιγμές... 

Ιστορική προέλευση: Το Πάσχα ήταν γιορτή των Εβραίων την οποία τηρούσαν σε ανάμνηση της απελευθέρωσής τους από την Αίγυπτο. Ο Χριστός όμως το κατάργησε και το αντικατέστησε με την τήρηση της Ανάμνησης του θανάτου του. (1 Κορινθίους 11:24) Το Πάσχα εισάχθηκε στη Χριστιανοσύνη μετά τους αποστολικούς χρόνους.

Ο καθηγητής θεολογίας Ν. Καλογεράς αναφέρει ότι “οι πρώτοι που εισήγαγαν τις ετήσιες γιορτές των Ιουδαίων στην εκκλησία δίνοντάς τους έννοια χριστιανική, ήταν οι εξ Ιουδαίων χριστιανοί, οι οποίοι και μετά τη μεταστροφή τους στη Χριστιανοσύνη εξακολουθούσαν να τηρούν τις γιορτές του ιουδαϊκού νόμου”. (Χριστιανική Αρχαιολογία, σ. 134, Αθήνα 1902, Έκδοση Α. Κωνσταντινίδης)

Ωστόσο, η Αγία Γραφή καταδίκαζε εκείνους που επέμεναν να τηρούν τον Ιουδαϊκό νόμο.—Γαλάτες 4:9-11.

Κουνέλια και λαγοί: Αυτά είναι σύμβολα της γονιμότητας τα οποία «προέρχονται από αρχαίες τελετουργίες και συμβολισμούς ειδωλολατρικών γιορτών της άνοιξης που γίνονταν στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή». —Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica).

Αβγά: Οι ιστορικοί συνδέουν τα αβγά του Πάσχα με τις ανοιξιάτικες γιορτές της γονιμότητας. Για παράδειγμα, ο καθηγητής Στίλπων Κυριακίδης, σε ειδική μελέτη του, τα συνδέει με την προσφορά αβγών κατά τη λατρεία θεών της γονιμότητας όπως ο Άττις, ο Άδωνις και άλλοι. Ο θάνατος και η ανάσταση του Άττιος γιορτάζονταν από 22 έως 25 Μαρτίου, «όπως περίπου και το Πάσχα». 

Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι δεν πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό, ακολουθώντας παραδόσεις και έθιμα που τον δυσαρεστούν. (Μάρκος 7:6-8)

Το εδάφιο 2 Κορινθίους 6:17 αναφέρει: «“Βγείτε από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε”, λέει ο Ιεχωβά, “και πάψτε να αγγίζετε αυτό που είναι ακάθαρτο”». Επομένως, όσοι θέλουν να ευαρεστούν τον Θεό, δεν γιορτάζουν αυτή τη γιορτή.

pasxa

Το Πάσχα είναι ο Ιουδαϊκός εορτασμός της θεϊκής απελευθέρωσης των Ισραηλιτών από την αιγυπτιακή δουλεία το 1513 Π.Κ.Χ. Ο Θεός, έδωσε εντολή στους Ισραηλίτες να θυμούνται αυτό το σπουδαίο γεγονός κάθε χρόνο τη 14η ημέρα του ιουδαϊκού μήνα Αβίβ, ο οποίος ονομάστηκε αργότερα Νισάν.—Έξοδος 12:42· Λευιτικό 23:5.

Η λέξη «Πάσχα» προέρχεται από μια εβραϊκή λέξη που σημαίνει «προσπέραση» και αναφέρεται στην περίπτωση κατά την οποία, ο Θεός γλίτωσε τους Ισραηλίτες από τη συμφορά που θανάτωσε κάθε πρωτότοκο στην Αίγυπτο. (Έξοδος 12:27· 13:15)

Προτού επιφέρει ο Θεός αυτή την καταστροφική πληγή, είπε στους Ισραηλίτες να τινάξουν στο ανώφλι και στους παραστάτες της πόρτας των σπιτιών τους το αίμα ενός σφαγμένου αρνιού ή κατσικιού. (Έξοδος 12:21, 22, υποσημείωση). Ο Θεός θα έβλεπε αυτό το σημείο και θα “προσπερνούσε” τα σπίτια τους, γλιτώνοντας έτσι τα πρωτότοκά τους.—Έξοδος 12:7, 13.

Ο Ιησούς γιόρτασε το Πάσχα στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. και αμέσως μετά εγκαινίασε έναν νέο εορτασμό: το Δείπνο του Κυρίου. (Λουκάς 22:19, 20· 1 Κορινθίους 11:20) Το γεύμα αυτό αντικατέστησε το Πάσχα, επειδή τηρείται σε ανάμνηση της θυσίας “του Χριστού [ο οποίος είναι] το πασχαλινό αρνί”. (1 Κορινθίους 5:7)

Η λυτρωτική θυσία του Ιησού είναι ανώτερη από την πασχαλινή θυσία επειδή ελευθερώνει όλους τους ανθρώπους από τη δουλεία στην αμαρτία και στον θάνατο.—Ματθαίος 20:28· Εβραίους 9:15. 

Δείτε περισσότερα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Δημοσιογραφικά

Για φαντάσου! Εγγυητής το... ΠΑΣΟΚ

Όταν οι δημοσιογράφοι έχουν το κότσια και ρωτάνε, όχι τις πάπιες όπως κάνουν οι δικοί μας στα μεγαλοκάναλα...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/06/2012

Πάει το έχασαν εντελώς το μέτρο εκεί στην Ιπποκράτους, προς το παρόν, γιατί βλέπω δρομολόγιο. Επόμενη στάση επιστροφή στη Χαριλάου Τρικούπη και στη συνέχεια στο… σπίτι τους με τη στάμπα του γιουσουφάκι που τα ξεπούλησε όλα στην αγορά…

Κι αντί να δουν πώς θα διασώσουν ότι μπορούν από τα δικά τους χαμένα έρχονται να… εγγυηθούν τη σωτηρία της πατρίδας… Έλεος πια. Σε κάφρους νομίζει ότι απευθύνεται ο κ. Βενιζέλος;

Τώρα που ο λαός τους απάλλαξε από τα κυβερνητικά καθήκοντα και έχουν πολύ χρόνο να ασχολούνται με τα του οίκου τους το 'ριξαν στις επιστολές.

Τελευταίο σουξέ η ανοιχτή επιστολή Βενιζέλου ότι και καλά η χώρα πρέπει να έχει κυβέρνηση διευρυμένης συνεργασίας στις 18 Ιουνίου… Για την Ελλάδα ή για … την τσέπη τους; Τι πλήρωσε αυτός ο ίδιος απ' όσα τα τελευταία χρόνια έχουν ζητήσει να πληρώσει ο ελληνικός λαός; Πόσο μειώθηκε ο μισθός του, η βουλευτική και υπουργική αποζημίωση του; Ας μας πει μια μέρα ο λαλίστατος κ. Βενιζέλος… Τώρα που έχει χρόνο κι όπως φαίνεται στο μέλλον θα’ χει ακόμα περισσότερο, αφού όπως το πάνε θα κάνουν σαν τα μούτρα τους το κόμμα που κάποτε ο ελληνικός λαός του έδωσε το 48% για να κυβερνήσει… ας ξαναδεί το θέμα.

Από θεωρίες έχει πείξει πια ετούτος ο λαός… Προτάσεις, ανοιχτές επιστολές, σχέδια… Μπάφιασε πια, κουράστηκε... Καιρός να ακούσει και κάτι που να τον αφορά. Κάποιον που να του πει πού θα βρει τα λεφτά, που είχε και του έκοψαν, για να πληρώσει τη δόση στην τράπεζα για το σπίτι και τις πιστωτικές κάρτες, κάποιον που να καταλαβαίνει πως περνά χωρίς παιδεία, υγεία, φάρμακα, χωρίς δουλειά, χωρίς αύριο, χωρίς μέλλον.

Αντί να χωθούν στο λαγούμι τους, να σιωπήσουν επιτέλους συνεχίζουν σε μια λογοδιάρροια άνευ προηγουμένου… Ως εδώ. Το μαύρο στις εκλογές της 17ης Ιουνίου θα είναι ακόμα μεγαλύτερο από αυτό της 6ης Μαϊου… Αλλά ούτε αυτό είναι σε θέση να δουν.

Αναλώνονται στις εσωτερικές διαδικασίες των τοπικών στελεχών και καμώνονται πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα… Αρνούνται να δουν πως με τις πολιτικές τους έφεραν τα πάνω – κάτω στους Έλληνες. Δεν αφουγκράζονται, δεν ακούνε την ανάσα από τη δυστυχία που έχουν σπείρει παντού…

Έχουν ξεμείνει, διαχειριστές ενός συστήματος που έχει πεθάνει στη φορμόλη που δεν τους σώζει πια και αυτοί επιμένουν να το παίζουν σωτήρες… Μπάστα! Όχι άλλο σώσιμο παιδιά. Αρκετά μας σώσατε ώς τώρα… Επιτέλους σοβαρευτείτε για μια στιγμή. Για μια έστω στιγμή δείτε την αλήθεια και την πραγματικότητα. Τι έχετε δημιουργήσει και αν μπορεί κάτι να μαζευτεί από αυτό το εξάμβλωμα.

Το ίδιο ζήτημα έχουν και εκεί στη Ν.Δ. Τα διαφημιστικά προεκλογικά σποτάκια τους είναι για κλάματα.... Διαφημιστές, μακριά και έξω από την αληθινή ζωή παίζουν με τα νεύρα μας.. Έλεος!...

  • Το κομμάτι αυτό δημοσιεύται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου.

Και ο ΤΥΠΟΣ ολοκληρώθηκε...

Αυτή είναι η πρώτη σελίδα του “ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών” που ολοκληρώσαμε προχθές. Πατήστε ΕΔΩ για να τη δείτε όπως θα κυκλοφορήσει, σε λίγο, τυπωμένη...

Ένα – ένα τα έντυπά μου μπαίνουν σε μια σειρά και ολοκληρώνονται ανοίγοντας το δρόμο για τις καλοκαιρινές μου διακοπές. Μετά τον “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ” που, παρεπιπτώντος, τον πήραμε πίσω για να βάλουμε ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ μια πολύ σοβαρή είδηση, δείτε ΕΔΩ, ήρθε η ώρα του “ΤΥΠΟΥ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών”. Έτοιμος κι αυτός. Στην μπάρα, δεξιά, όπως βλέπουμε το Site αυτό “παίζει” το PDF από την πρώτη στιγμή...

Θα ήμασταν έτοιμοι νωρίτερα, αλλά χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο για να βάλουμε μια φωτογραφική είδηση από την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, ένα από τα Σωματεία της δύναμης της Ομοσπονδίας των συνταξιουχικών οργανώσεων των σιδηροδρομικών στη Βόρειο Ελλάδα.

Σκεφτείτε τώρα: Να πάρουμε με κούριερ τη φωτογραφία, να την σκανάρω, να τη στείλω στο e-mail της Πόπης στη Σαλαμίνα που στήνει την εφημερίδα, να τη δούμε ξανά και να δώσουμε το “τυπωθείτω”...

Μοιάζουν απλά να τα διηγείσαι, αλλά έχουν τη δυσκολία τους όταν τα ζεις. Γιατί στο μεταξύ έπρεπε να ολοκληρώσουμε και τη Συντακτική Επιτροπή για τη νέα “ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ”, τελευταία εκδοτική προσπάθεια για το φετινό καλοκαίρι. Κι έχει τη δουλειά της κι αυτή. Και τα τρεξίματά της. Δεν είναι και μικρή, για 36 σελίδες Α4 πρόκειται...

Ας είναι, όλα πήγαν καλά με τον ΤΥΠΟ. Οι άνθρωποι ξέρουν τι θέλουν κι αυτό διευκολύνει πολύ τα πράγματα.

Το ωραίο είναι ότι όλα αυτά γίνονται στην ολoκλήρωση μιας προεκλογικής περιόδου, της δεύτερης μετά την 6η Μαϊου που δεν έδωσε τη δυνατότητα να ορκιστεί κυβέρνηση με συνοχή και στόχο. Κι όλοι τώρα έχουν πέσει σαν τα κοράκια πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ. Το τι επιθέσεις δέχονται τα στελέχη του δε λέγεται. Μερικά βίντεο που κυκλοφορούν γι' αυτό το σκοπό στο διαδίκτυο, είναι να τα κλαίνε οι ρέγγες. Προφανώς απευθύνονται σε ηλίθιους. Και το κάνουν τόσο εξώφθαλμα... Ευτυχώς, εγώ γελάω. Μπορώ ακόμα. Άλλοι γύρω μου, ούτε αυτό το προνόμιο έχουν.

Δεν ξεκόβομαι από την πραγματικότητα. Το Site εισπράτει και προβάλει όλη την επικαιρότητα με σχόλιο, όχι αμάσιτη... Η ενασχόληση μου με τα έντυπά μου βοηθάει πραγματικά στο ξελαμπηκάρει το μυαλό μου. Ξέρω τι ζητάω και το πιο σημαντικό πώς κι από πού θα το διεκδικήσω.

Με το ίδιο πάθος και την ίδια όρεξη θα δουλέψω και τη “ΦΩΝΗ”. Το έχετε διαπιστώσει, άλλωστε, αγαπώ τη δουλειά που κάνω και χαίρομαι την κάθε στιγμή που ασχολούμαι μ' αυτήν.

Κι αν ο καιρός ζεσταίνει και οι θερμοκρασίες αναβαίνουν μόνο στη σκέψη ότι σε 10 μέρες θα ετοιμάζω τις τελευταίες λεπτομέριες για το ταξίδι στην Κρήτη με συνεπαίρνει και με ξαναφέρνει στα ίσια μου.

Να 'στε καλά κι εσείς που μου δίνετε τη δυνότητα να μοιραζόμαστε πράγματα μέσα από αυτό το Site. Το γεγονός ότι τίποτα δεν πετιέται στο κενό, αλλά διαβάζεται, είναι ενθαρρυντικό...

Έτοιμος ο “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος”...

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο της διμηνιαίας εφημερίδας “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος” τ. 102 που ολοκληρώσαμε σήμερα και το στείλαμε πιεστήριο για εκτύπωση. Πατήστε ΕΔΩ για να το δείτε όπως ακριβώς θα κυκλοφορεί σε λίγο...

Μπορεί οι μέρςες που βιώνουμε να έχουν ένα έντονο προκελογικό χρώμα, δεδομένου ότι σε 10 μέρες έχουμε ξανά εκλογές, αλλά τίποτα δεν μας σταματά... Τα πράγματα ακολουθούν την πορεία τους. Το ίδιο και οι εφημερίδες που έχω μπροστά μου να ολοκληρώσω μέχρι να φύγω για το φετινό μου καλοκαιρινό μου μήνα στο χωριό μου.

Θέλω να τελειώσω μ' αυτές τις επγγελματικές υποχρεώσεις μου για να μπορέσω να χαλαρώσω στο θραψανό και να νοιώσω ξανά λίγο άνθρωπος.

Πρώτος στη λίστα ο “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος”. Πήρα την ύλη την περασμένη Παρασκευή, τη σχεδίασα το τριήμερο που είχα μπροστά μου, έγραψα και τις εκκρεμότητες και νάτην έτοιμη από χθες.

Σήμερα τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Περάσαμε τις διορθώσεις και το μεσημεράκι της δώσαμε το πασαπόρτε για το πιεστήριο. Να την έχουν οι ένθρωποι στα σπίτια τους πριν από τις εκλογές. Ο στόχος είναι εφικτός...

Λοιπόν, ευτυχώς, μετά την αποχώρηση του Μανώλη από την προεδρεία του Συλλόγου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ όλοι είχαμε έναν... προβληματισμό. Όμως ο ηγέτης αυτή τη δύσκολη ώρα φαίνεται. Άνοιξε τις φτερούγες του και φιλοξένησε ζεστά τη νέα ηγεσία υπό τον Ευθύμη Ρουσιά. Για να υπάρξει συνέχεια στο έργο του. Παρέδωσε άλλωστε σε φίλους και συνεργάτες δοκιμασμένους και αυτό ήταν ένα πολυ σημαντικό σημείο. Κι όπως εκεί δούλεψαν και δουλεύουν με αυταπάρνηση έτσι κι εδώ, στην εφημερίδα που εκείνος ίδρυσε, τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ, όλα πάνε μια χαρά.

Το έντυπο συνεχίζει στο δρόμο που εκείνος χάραξε, που σημαίνει προβολή της δράσης του Σωματείου και ερευνητική δημοσιογραφία, απ' αυτή που έχουμε ανάγκη στις μέρες μας και που όλο και λιγοστεύει στον Τύπο.

Ίσως είναι υπερβολή να το ξαναπώ, αλλά η συνεργασία μαζί τους γίνεται κάτω από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να φανταστεί κανείς. Στην κουβέντα που προηγείται καταλαβάινω τι θέλουν και η υλοποίησή τους είναι πια μια εύκολη υπόθεση για ένα απεγγελματία σαν εμένα.

Μακάρι να είναι μερικούς ακόμη τέτοιους πελάτες...

Βρόγχος τα χρέη στους Έλληνες πολίτες...

Δείτε αυτό το βίντεο πριν πάτε να ψηφίσετε στις 17 Ιουνίου. Περιέχει μεγάλες αλήθειες που δεν μας λένε αυτοί που προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο μας. Μην τους κάνουμε τη χάρη...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/06/2012

Λίγο πριν τις επαναληπτικές εκλογές της 17 Ιουνίου, ελάχιστος κόσμος ασχολείται με το τι θα ψηφίσει ή με την τρομοκρατία που του ασκούν, τηλεόραση, τράπεζες και κόμματα στην περίπτωση που φύγουμε ή μας φύγουν από το ευρώ. Τους πολίτες τους καίει ένα πολύ σοβαρό θέμα: Τα χρέη που έχουν στις τράπεζες και που, έτσι όπως πάει το πράγμα, δεν βλέπουν φως στο άμεσο μέλλον.

Τραγικό για μια χώρα να βρίσκονται οι πολίτες της σ' αυτή την κατάσταση και να κάθεται αποσβολωμένη να μετράει τα θύματά, τους ανθρώπους που δεν βλέπουν φως στο τούνελ και προχωρούν σε απονενοημένα διαβήματα.

Κάθε μέρα ακούμε και για κάποιον συμπολίτη μας που βάζει τέρμα στη ζωή του... Οι εφημερίδες πια θεωρούν τυπική υποχρέωσή τους να δώσουν σελίδες σ' αυτό. Και μετά σιωπή... Έως ότου έρθει το επόμενο να ταράξει τα λιμνασμένα νερά της συνείδησης μας.

Παρακολουθώ αυτή την κατάσταση, όχι μόνο από επαγγελματική διαστροφή... Θεωρώ πως έχω κι εγώ ευθύνες γι' αυτό το κακό. Προσπαθώ να διερευνήσω την κατάσταση. Τι φταίει που οικογενειάρχες, άνθρωποι του μεροκάματου βάζουν τέλος στη ζωή τους;

Διαβάζω στις εφημερίδες: “Ήταν λίγα λεπτά μετά τις 7 το πρωί, όταν ο 62χρονος Αλέξανδρος έφυγε, όπως κάθε μέρα, από το σπίτι του για το μεροκάματο. Οι γείτονες τον είδαν σκυθρωπό, να φοράει τα ρούχα της δουλειάς και να έχει στα χέρια του το βαλιτσάκι με τα εργαλεία του. Είχε πάρει τις αποφάσεις του και ο δρόμος τον έβγαλε στο πάρκο του Αγίου Φιλίππου. Εκεί κάθισε σε ένα παγκάκι και ακολούθησαν μερικά λεπτά σιγής. Κατόπιν ανέκφραστος σηκώθηκε, πέρασε μια θηλιά στο λαιμό του και κρεμάστηκε από το ψηλότερο δέντρο. Μεροκαματιάρηδες που έφευγαν για τη δουλειά τους και γονείς που πήγαιναν τα παιδιά τους στο σχολείο πάγωσαν βλέποντας το τραγικό θέαμα.

Πάνω του βρέθηκε ένα χειρόγραφο σημείωμα γραμμένο με μελάνι που έσταζε απελπισία και αδιέξοδο: “Έγινα ελεύθερος επαγγελματίας και φεσώθηκα μέχρι το λαιμό. Τώρα στα 62μου με καλούν να πληρώσω γι αυτό. Εύχομαι τα εγγόνια μου να μη γεννηθούν στην Ελλάδα”. Η γειτονιά ήξερε ότι ο 62χρονος τα βγάζει δύσκολα οικονομικά, αλλά ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα φτάσει στην αυτοκτονία...”

Οι δημοσιογράφοι έχουν το χάρισμα να μεταφέρουν όλη την τραγικότητα της κατάστασης. Όχι ότι θέλει και τέχνη, αλλά έτσι όπως εξελίσσεται το πράγμα θα έχουμε ξεχωριστό ρεπορτάζ στα ΜΜΕ σε λίγο για τις αυτοκτονίες...

Χιλιάδες είναι αυτοί που έχουν ακολουθήσει αυτόν το δρόμο της απελπισίας τα τελευταία δύο χρόνια. Οικογενειάρχες που δούλευαν από το πρωί ώς το βράδυ για να μη λείψει τίποτα από το σπίτι τους και τα παιδιά τους. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ευαίσθητοι, που δεν έμαθαν ποτέ στη ζωή τους να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και την κοινωνία. Και τώρα που λόγω της κρίσης βρέθηκαν σ' αυτήν την κατάσταση, δεν μπορούν να τη διαχειριστούν σωστά και ψύχραιμα.

Σ' αυτό το κλίμα πάμε στις εκλογές. Κι αυτοί, μακριά νυχτωμένοι και στον κόσμο τους συνεχίζουν να μας απειλούν ότι θα βρεθούμε σε τραγική κατάσταση αν φύγουμε από το ευρώ. Είμαστε ήδη σε τραγική κατάσταση. Αλλά ούτε αυτό είναι σε θέση να το δουν...

  • Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην ομώνυμη στήλη μου στην εβδομαδιάια εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

Στην απεργία των ανθρώπων του Τύπου

Τη φωτογραφία που εμφανίζομαι κι εγώ στην πορεία την ώρα που περνάει μπροστά από τη Βουλή τη βρήκα σε ένα Site τυχαία... Δίπλα μου είναι η Βάσω, κάποτε προϊσταμένη της φωτοσύνθεσης της "Κ". Είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε λίγο...

Ένοιωσα την ανάγκη να συμμετέχω στη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση των ανθρώπων του Τύπου. Μακάρι να ένοιωθαν την ίδια ανάγκη κι άλλοι συνάδελφοι. Αλλά ήμασταν λίγοι. Υπερβολικά λίγοι. Τι στο καλό συμβαίνει; Τι άλλο περιμένουμε να μας συμβεί για να αντιδράσουμε;

Τόπος συνάντησης η Ακαδημίας 20, έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ. Ντάλα μεσημέρι μ' έναν ήλιο που τσακίζει κόκαλα. Μπορεί η απεργία στα ΜΜΕ να θεωρείται επιτυχημένη, αλλά νομίζω ότι δεν αρκεί αυτό. Χρειάζεται και η φυσική παρουσία στους δρόμους για να δυναμώσει ο αγώνας...

Η πορεία έχει φτάσει στη Σταδίου, στο υπουργείο Εργασίας και οι συνάδελφοι έχουν πιάσει έναν ίσκιο να ξαποστάσουν. Η αλήθεια είναι πως άλλο κόστος έχει το γράψιμο κι άλλο η αγωνιστικότητα. Από αυτό μάλλον πάσχει ο κλάδος. Το έζησα σήμερα από μέσα το πρόβλημα.

Μικρές σύντομες ομιλίες, λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία. Δεν είναι για πολλά – πολλά. Ο ήλιος είναι πολύ δυνατός. Στη βήμα ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρης Τρίμης, κάνει τις δικές του διαπιστώσεις. Και είναι σκληρές, το ξέρουμε, το ζούμε στο πετσί μας...

Τα ίδια ζητήματα αντιμετωπίζουν και οι διοικητικοί υπάλληλοι. Η πρόεδρος του, συν. Τζαβάρα. Με την ομιλία της από το απεργιακό βήμα τάραξε τα νερά. Τίποτα πια δεν είναι όπως το ξέραμε. Οι αλλαγές είναι ραγδαίες και σε βάρος μας...

Όχι πως στους υπαλλήλους Χάρτου τα πράγματα είναι καλύτερα. Ο πρόεδρος του συν. Είναι απόλυτος: Είναι ώρα να διαλέξουμε με ποιον θα πάμε. Με τα αφεντικά ή με τους εργάτες, είπε αφήνοντας να διαφανεί πως η απάντηση είναι καθαρή: Με τους εργάτες, βέβαια...

Ο πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ συν. Γιώργος Σαββίδης χαιρετίζει από το βήμα της συγκέντρωσης τους απεργούς. Αμέσως μετά ξεκίνησε η πορεία προς το υπουργείο Εργασίας. Είχα την ευκαιρία να δω παιδιά από την “Κ” και να μιλήσω μαζί τους.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA