«Τα μηδενικά των στεφανιών», από την ποιητική συλλογή του Θανάση Ρέππα, καλημέρα…
Άλλη μια όμορφη γεύση πήρα διαβάζοντας το ποιητικό έργο του Θανάση Ρέππα, «Τα μηδενικά των στεφανιών»… Είχα έναν επιπλέον λόγο τώρα, που τον γνώρισα από κοντά, να μάθω ακόμα περισσότερα πράγματα για τον τρόπο σκέψης και έκφρασης των συναισθημάτων του. Έχω άλλωστε να ολοκληρώσω τα βιβλία που μου έστειλε ο Γιάννης Χρυσέλης, πριν «πιάσω» αυτά που μου έδωσε ο ίδιος ο συγγραφέας…
Οι άνθρωποι στον κόσμο, πλην δακτυλοδεικτούμενων ωραίων εξαιρέσεων, δεν διαβάζουν… Προτιμούν να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους συζητώντας με φίλους, κάνοντας βόλτες, εκδρομές, γνωρίζοντας νέους τόπους ή το χειρότερο, «παρκάροντας» μπροστά στην ανοιχτή τηλεόραση, παραδίδονται σε ότι άχρηστο, προσφέρει… Κι όμως υπάρχουν όμορφα πράγματα… Και το διάβασμα είναι ένα από αυτά…
Η ποίηση είναι μία από τις δύο βασικές κατηγορίες του λόγου, του έμμετρου λόγου, έναντι του πεζού λόγου και του διαλόγου και κατ΄ επέκταση της Λογοτεχνίας, ήταν ανέκαθεν δύσκολο να οριστεί και γι' αυτό έχουν δοθεί διάφοροι ορισμοί ανά τους αιώνες. Σύμφωνα με τον σημαντικό Αργεντινό συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες, "Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους". Διαβάστε, παρακαλώ αυτό το ποίημα που αφορά την αγάπη.
Για τη μελέτη της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας ενός λαού ή ενός τόπου είναι δυνατόν ν΄ αναζητηθούν διάφορα σχετικά συγγράμματα που όμως θα οδηγήσουν μακριά από το σκοπό τους, αν δεν αναζητηθεί και η τέχνη μ΄ όλα τα παρακλάδια της που ανέπτυξε ο συγκεκριμένος λαός συγκεκριμένου τόπου. Ανάμεσα στις διάφορες τέχνες την πρώτη θέση κατέχει πάντα η Τέχνη του Λόγου, που αποτελεί την Τέχνη των Τεχνών, αφού κύριο όργανό της είναι η γλώσσα, το κατεξοχήν εκφραστικό μέσο του ανθρώπου. Δείτε με προσοχή αυτά τα δυο ποιήματα, παρακαλώ…
Πιο παλιά μορφή της Τέχνης του Λόγου είναι η Ποίηση που είναι και η πλέον συναισθηματική, πιο μουσική, συνεπώς και πιο ψυχική από τον πεζό λόγο και τον σκηνικό διάλογο. Το βλέπουμε αυτό στο λόγο του Θανάση Ρέππα… Δεν είναι ένας ξερός αποκομμένος λόγος με ωραία καλολογικά στοιχεία και εικόνες... Το αντίθετο μάλιστα. Μερικές φορές νιώθεις τις αλήθειες του, μαχαιριές που οδηγούν σε προβληματισμό και επανεξέταση όσων έχουμε κάνει τρόπο ζωής… Δεν είναι εύκολο αυτό, αλλά είναι αληθινό…
Η ματαιοδοξία που μπορούμε να βρούμε στη ζωή, στους ανθρώπους, καθώς μιλάμε μαζί τους, είναι κάτι που έχει εντοπίσει ο ποιητής και στα «Μηδενικά των στεφανιών» το τονίζει σε κάθε ευκαιρία, μήπως και κατανοήσουμε αυτόν τον άσκοπο αγώνα για το τίποτα που οριοθετούμε καθημερινά… Κι από την άλλη, βάζει προτεραιότητες ικανές να μας ταρακουνήσουν από τον αδικαιολόγητο εφησυχασμό μας…
Μερικά ποιήματα του Θανάση Ρέππα από αυτή τη συλλογή είναι μικρά, αλλά αποτελούν σοφές σκέψεις, καταστάλαγμα εμπειρίας, ανάδειξης των πιο σημαντικών και σπουδαίων που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ως άνθρωποι στο σύντομο πέρασμα μας από τη γη… Απλά, αλλά σπουδαία και σημαντικά που αξίζει να τα έχουμε στο νου μας, πάντα…
Η ποίηση είναι στάση ζωής, δεν είναι λευκό χαρτί με μαύρα γράμματα. Δεν μπορεί κανείς να μένει αδιάφορος όταν ο κόσμος γύρω μας ματώνει...
Στο παραπάνω ποίημα με τίτλο ΘΕΑΤΡΟ ο Θ. Ρέππας γράφει:
"Δεν υποκρίνομαι,
πονώ στ΄αλήθεια.
Δεν βάφομαι...
Η ποίηση είναι στάση ζωής, δεν είναι λευκό χαρτί με μαύρα γράμματα. Δεν μπορεί κανείς να μένει αδιάφορος όταν ο κόσμος γύρω μας ματώνει...
Στο παραπάνω ποίημα με τίτλο ΘΕΑΤΡΟ ο Θ. Ρέππας γράφει:
"Δεν υποκρίνομαι,
πονώ στ΄αλήθεια.
Δεν βάφομαι κόκκινος,
ματώνω στ΄αλήθεια."
Συμφωνώ μαζί σου Γιάννη… Η ποίηση είναι στάση ζωής… Και είναι ένα χάρισμα που δεν το έχουν όλοι, όσοι γράφουν… Ο συμπυκνωμένος λόγος αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα για έναν συγγραφέα… Το ξέρω από προσωπική εμπειρία.
Ως επαγγελματίας γραφιάς, έχω...
Συμφωνώ μαζί σου Γιάννη… Η ποίηση είναι στάση ζωής… Και είναι ένα χάρισμα που δεν το έχουν όλοι, όσοι γράφουν… Ο συμπυκνωμένος λόγος αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα για έναν συγγραφέα… Το ξέρω από προσωπική εμπειρία.
Ως επαγγελματίας γραφιάς, έχω γράψει στη ζωή μου εκατομμύρια λέξεις… Με την ευκολία όμως του πεζού λόγου και της καταγραφής της επικαιρότητας… Ποτέ ως τώρα δεν τόλμησα να διανοηθώ να γράψω ποίηση… Όμως εσύ έχεις γράψει και ξέρω ότι συνεχίζεις να γράφεις… Μόλις σου επιστρέψω τα βιβλία του Θανάση Ρέππα που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις να διαβάσω, περιμένω να δω και δική σου δουλειά… Εντάξει;
Σου εύχομαι με την καρδιά μου να το πραγματοποιήσεις σύντομα, Γιάννη… Είναι βέβαιο, γνωρίζοντας το γραφτό σου από το έργο που έχεις δημοσιεύσει ήδη, τη «Δυτική Όχθη» ότι θα μας παρασύρεις πάλι στα όμορφα και καθαρά μονοπάτια της ψυχής σου…
Μέσα...
Σου εύχομαι με την καρδιά μου να το πραγματοποιήσεις σύντομα, Γιάννη… Είναι βέβαιο, γνωρίζοντας το γραφτό σου από το έργο που έχεις δημοσιεύσει ήδη, τη «Δυτική Όχθη» ότι θα μας παρασύρεις πάλι στα όμορφα και καθαρά μονοπάτια της ψυχής σου…
Μέσα σ’ αυτή τη βρώμα και τη δυσωδία των τελευταίων καιρών, έχουμε ανάγκη από ένα καθαρό, γάργαρο λόγο που να ακουμπά την ψυχή μας και να μας ανοίγει νέους δρόμους στη σκέψη μας και το μυαλό μας, μέσα από γόνιμες και θετικές σκέψεις ενθάρρυνσης…
Σχόλια (4)