Οι υπέροχοι, δημιουργικοί άνθρωποι του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Τους χαίρομαι!

imerologio.tixu2025
Είναι παράδοση πια τα τελευταία χρόνια στο Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ με το οποίο συνεργάζομαι στην έκδοση της εφημερίδαςν τους "Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος", εδώ και τριάντα (30) χρόνια, να βγάζουν κάθε χρόνο το δικό τους ημερολόγιο. Όχι σαν αυτά που κυκλοφορού στη αγορά. Αλλά δημιουργημένο από την αρχή με δική τους θεματολογία, διαφορετική κάθε χρόνο και μοντέρνο σχεδιασμό. Φέτος, το 2025 είναι αφιερωμένο στους μεγάλους οραματιστές και πρωτεργάτες των ΣΑΠ - ΕΗΣ Αλέξανδρο και Νικόλαο Βλάγκαλη και Στρατή Ανδρεάδη. Κι αυτό που βλέπετε είναι το επιτοίχιο ημερολόγιο. Πατώντας ΕΔΩ θα το δείτε όπως εκριβώς είναι τυπωμένο.

imerologio.tixu2025
Κι αυτό είναι το επιτραπέζιο ημερολόγιο ή κατά τη γλώσσα του τυπογραφείου, ίδιο θέμα, όπως και το επιτοίχιο, αλλά με διαφορετική διάταξη, λόγου του μεγέθους που απαιτεί άλλη σειρά στην παρουσίαση. Με πλήρη ισττορική αναφορά σ' αυτή τη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας της χώρας μας, που κόστισε σε ανθρώπινες ζωές και πλούσο φωτογραφικό υλικό μιας εποχής που υποστηρίζει επαρκώς την προσπάθεια. Αποτελεί και συλλεκτικό είδος που απολαμβάνουν προνομιακά οι συνταξιούχοι των ηλεκτρικών σιδηροδρόμων, όπου κι αν μένουν σήμερα. Μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

ekdromes2025
Κι αυτό είναι ένα φυλλάδιο με τις προγραμματισμένες εκδρομές για την Ελλάδα και το εξωτερικό, το 2025. Διότι κι αυτό είναι κάτι που αγαπούν αυτοί οι άνθρωποι. Τα ταξίδια! Να γνωρίζουν νέους τόπους, πολιτισμούς, κουλτούρες... Και αναζητούν το καλύτερο σε συνεργασια με αξιόπιστα τουριστικά πρακτορεία σε πολύ καλές τιμές. Να, άλλος ένας λόγος που με κάνει να τους χαίρομαι. Διότι, όπως είναι δραστήριοι και δημιουργικοί στην έκδοση της εφημερίδας τους, έτσι είναι σε κάθε τομέας της ζωής τους! Δείτε το ΕΔΩ, όπως ακριβώς είναι τυπωμένο...

Η ομορφιά του να δίνεις, κάνει την καρδιά να χαίρεται… Σπουδαίο προνόμιο!

Posted in Κρήτη

giannis1.290714
Με είχε, μέρες τώρα, ο ξάδελφος μου, ο Γιάννης, «πολιορκήσει» να μου κάνει το τραπέζι. Συνηθίζεται αυτό στην Κρήτη για τους ξενιτεμένους… Κι εγώ, ύστερα από 39 και πλέον χρόνια απουσίας από το χωριό μου, έχω πολιτογραφηθεί «ξένος» και προσωρινός κάτοικος στον τόπο μου… Και πραγματικά το απολαύσαμε χθες το απόγευμα. Το σπίτι του ήταν πολύ φιλόξενο, σαν την καρδιά του…

giannis2.290714
Έτσι όμως και αισθάνομαι… Κι αυτό με κάνει να τον αγαπώ περισσότερο, να εκτιμώ το καθετί που μου προσφέρεται και να νοσταλγώ τη στιγμή που θα επιστρέψω για πάντα… Ας είναι… Μάλλον είναι κουραστικό να αναφέρομαι συχνά σ’ αυτό το πράγμα. Απλά μου καίει την ψυχή και προσπαθώ να το «βγάζω» στην πρώτη ευκαιρία… Καλό μου κάνει…

giannis3.290714
Χθες λοιπόν έγινε αυτό, το περίφημο τραπέζι… Δεν είχε επισημότητες, ιδιαίτερα ενδύματα, τυπωμένες προσκλήσεις κ.λπ. Και δεν ήταν πολλοί οι καλεσμένοι. Εκείνος (ο Γιάννης), η μητέρα του (θεία Άννα) κι εγώ… Αλλά είχε πολύ αγάπη και πλούσια διάθεση προσφοράς… Κι αυτό είναι που λείπει στις μέρες μας. Αντί να βγούμε από τα καλούπια που μας βάζουν, καμωνόμαστε πως δεν θέλουμε, αλλά μπαίνουμε με τη θέληση μας, όλο και πιο βαθιά…

giannis4.290714
Απογευματάκι πήγα στο σπίτι του Γιάννη. Και είχε κάνει όλες τις προετοιμασίες του. Άναψε φωτιά για να ψήσει το κρέας και να τηγανίσει τις πατάτες με το δικό τους παραδοσιακό τρόπο… Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα στην παρέα είναι ότι δεν προσπάθησε να βάλει κάτι ψεύτικο πάνω του για να προσθέσει σε ευγένεια. Ήταν απλός και αληθινός…

giannis5.290714
Αυτό είναι που λείπει από τους ανθρώπους σήμερα… Ξέχασαν να είναι ο εαυτός τους… Χάθηκαν κάπου ανάμεσα στα «πρέπει» και τα «μη» και έπαψαν να χαμογελούν, να κουβεντιάζουν, να μοιράζονται χαρές και λύπες, εμπειρίες ζωής… Ο Γιάννης Θεοδωράκης τα κρατά όλα αυτά. Τα διδάχτηκε από τους γονείς του και δείχνει να μην έχει καμιά διάθεση να τα αφήσει να χαθούν…

giannis6.290714
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά όλη τη διαδικασία στο ψήσιμο την οποία κράτησε αποκλειστικά για τον εαυτό του, ο Γιάννης… Έκανε τα πράγματα, όπως τότε, την εποχή που ήμασταν παιδιά και μας άρεσε να ζούμε. Μου έδωσε μια μοναδική ευκαιρία και τον ευχαριστώ γι’ αυτό: Να γυρίσω το χρόνο, μερικές δεκαετίες πίσω… Τότε που η αγνότητα είχε μια αξία ξεχωριστή, τότε που ήμασταν Άνθρωποι…

giannis7.290714
Πλούσιο το φαγητό στο τραπέζι μας. Συγνώμη αν μοιάζει προκλητικό στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Δεν την έβαλα μ’ αυτό το σκοπό, τη φωτογραφία. Ήθελα απλά να σας δείξω πως η ομορφιά και η απόλαυση βρίσκεται στην αγάπη που πάει παρέα με την άδολη προσφορά. Μακάρι να είναι πάντα έτσι πλούσιο το τραπέζι τους, τόσο για τον ίδιο, όσο και για την οικογένεια του. Θέλω κι από δω να τον ευχαριστήσω για την όμορφη βραδιά που μου πρόσφερε…

Μια έκθεση ανθοκομίας στο πάρκο Γεωργιάδη, στο κέντρο του Ηρακλείου Κρήτης…

Posted in Κρήτη

luludia1.2014
Τα λουλούδια πάντα μου άρεσαν… Απλά είχα κάνει περίπλοκη τη ζωή μου και δεν κατάφερνα να απολαμβάνω αυτή την απόλυτη ομορφιά της φύσης. Τώρα που τα βάζω σε μια σειρά, επιχειρώ να αλλάξω κι αυτόν το τομέα… Το παρατήρησα φέτος, στον εαυτό μου…

luludia2.2014
Υποθέτω το έχετε κι εσείς αντιληφθεί με τις τόσες αναρτήσεις στο Facebook, αλλά και σ’ αυτό το Site από λουλούδια που φέτος, για κάποιο λόγο, έχω προσέξει περισσότερο… Στην ουσία δηλαδή, δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο. Απλά άνοιξα τα φύλλα της καρδιάς μου και της έδωσα τη δυνατότητα να απολαύσει μικρές στιγμές, στη σωστή τους διάσταση.

luludia3.2014
Αυτές τις φωτογραφίες που βλέπετε, τις τράβηξα πριν δύο, ίσως και περισσότερες εβδομάδες… Και περίμεναν υπομονετικά να έρθει ο χρόνος τους για να δημοσιευθούν εδώ… Αφορούν τη «2η Έκθεση Ανθοκομίας και Βοτάνων» που διοργάνωσε η περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου Κρήτης, στο πάρκο Γεωργιάδη του Ηρακλείου.

luludia4.2014
Πρόκειται, λένε οι γνωρίζοντες, για μια έκθεση θεσμό στην οποία συμμετέχουν ανθοκόμοι και δενδροκόμοι με λουλούδια – δέντρα – κηπευτικά – φάρμακα – λιπάσματα για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και αποτελεί μια αφορμή για περισσότερο πράσινο σε μια πόλη, σαν το Ηράκλειο, που το χρειάζεται…

luludia5.2014
Είχα λοιπόν την ευκαιρία να περπατήσω ανάμεσα στους όμορφα στημένους πάγκους και να φωτογραφίσω αυτά τα απίθανα φυτά που προορίζονταν, είτε για ομορφιά, καλλωπισμό, είτε για φυτά που θα έδιναν καρπούς στον κήπο μας. Πόσο μ’ αρέσει ένας τέτοιος κήπος που θα μου δίνει τη δυνατότητα να απολαμβάνω τους καρπούς τους πάνω από τα δέντρα…

luludia6.2014
Είναι κι αυτό, ένα από τα μικρά όνειρά μου, αν τα καταφέρω, έχοντας τις προϋποθέσεις να ζήσω αξιοπρεπώς στο χωριό μου, να μπορέσω να το υλοποιήσω… Οι ρίζες υπάρχουν. Λογαριάζω πολλά χρόνια πίσω, τότε που ως παιδί είχαμε κήπο κι εμένα μου άρεσε πολύ να συμμετέχω στο φτιάξιμο του και στην κήπευση των λαχανικών…

luludia7.2014
Αλλά τούτα εδώ δεν είναι ακριβώς κηπευτικά… Είναι λουλούδια που ομορφαίνουν τη ζωή μας, είτε με τα ροδοπέταλα τους, είτε με τα αρώματα τους… Διόλου ευκαταφρόνητα. Το αντίθετο μάλιστα. Σκέψου να ζεις σ’ ένα σπίτι που περισσεύει αυτή η ομορφιά με πολύ – πολύ αγάπη… Ένας μικρός παράδεισος, μπροστά σου..

Σήμερα πάμε να δούμε τον Κώστα Χατζή και τη Μαρινέλλα στο γήπεδο του ΟΦΗ...

Posted in Επικαιρότητα

xatzis.marinela.maziΤο «Ρεσιτάλ» ήταν ένας δίσκος σταθμός στην ιστορία της όμορφης μπαλάντας… Η συνεργασία Χατζή – Μαρινέλλας, το 1976, άφησε εποχή… Σχεδόν 40 χρόνια μετά, μερικά πράγματα ξαναέρχονται στην επικαιρότητα. Όχι πως σταμάτησαν και ποτέ να είναι διαχρονικά..
xatzis.marinela

imagesΠάντα μου άρεσε ο Κώστας Χατζής. Αυτή η βραχνή, η ιδιόμορφη φωνή του, η ήρεμη μουσική με την κιθάρα του και οι προσεγμένοι ποιοτικοί στοίχοι των τραγουδιών, έδιναν τη δυνατότητα για σκέψη και προβληματισμό…

Τότε, πηγαίναμε στις μπουάτ της Πλάκας για να τον ακούσουμε, να σιγοτραγουδήσουμε και να χειροκροτήσουμε τα κοινωνικά μηνύματα που έδιναν. Μηνύματα δυνατά για κάθε έναν από εμάς που είχε αρχές και ήθελε να προσέχει πώς περπατάει…

Τέσσερις δεκαετίες μετά, ο Κώστας Χατζής και η Μαρινέλλα δίνουν σήμερα μια συναυλία στο γήπεδο του ΟΦΗ κι εμείς θα πάμε να τον δούμε από κοντά, όπως τότε… Αυτά είναι τραγούδια… Όχι ετούτα που γράφονται σήμερα και δεν έχουν παραπάνω από ένα χρόνο ζωής…

Αντιγράφουμε από το δελτίο Τύπου για τη σημερινή συναυλία στο Ηράκλειο της Κρήτης:

Η συνεργασία τους και η φιλία τους μπορεί να μετράει δεκαετίες πίσω, αλλά ένας κύκλος παραστάσεων πριν από έναν χρόνο (2013), με τον ίδιο τίτλο "Ρεσιτάλ", στο Παλλάς ήταν η αφορμή για να ανάψει και πάλι εκείνη η "φλόγα" δημιουργίας και η Μαρινέλλα και ο Κώστας Χατζής να ξαναβρεθούν μαζί στη σκηνή. Όπως τότε το 1976 στον θρυλικό "Σκορπιό".

Δύο χρόνια μετά και έχοντας εισπράξει τον ενθουσιασμό και τη συγκίνηση του κόσμου που γέμισε ασφυκτικά τα θέατρα στα οποία εμφανίζονταν σε όλη την Ελλάδα, οι δύο καταξιωμένοι ερμηνευτές με την ίδια συγκίνηση και πάθος και με το "Ρεσιτάλ" τους, ετοιμάζονται για ένα μικρό κύκλο συναυλιών στην Ελλάδα.

Έτοιμοι και πάλι να "μεθύσουν" το κοινό με τις μεγάλες τους επιτυχίες, αλλά και τη μοναδικότητα και αυθεντικότητα των ερμηνειών τους. Το αξέχαστο "Ρεσιτάλ" του χειμώνα του 1976 επιστρέφει και φέρνει μαζί του μελωδίες και εικόνες από μια Ελλάδα όχι τόσο μακρινή, αλλά σίγουρα πολύ διαφορετική.

Η βραδιά ξεκινά με τον Κώστα Χατζή να ερμηνεύει με την κιθάρα του και με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο μερικά από τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια που έχει γράψει όπως το "Θυμάμαι", το "Δεν είμ’ εγώ", το "Σπουδαίοι άνθρωποι αλλά...". Στη συνέχεια η Μαρινέλλα, με το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο, τραγουδά τις μεγάλες τους επιτυχίες όπως "Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει", "Σ’ αγαπώ", "Κι’ ύστερα", "Πάρε με μαζί σου τσιγγάνε", "Η αγάπη όλα τα υπομένει..." και πολλά άλλα.

Στο δεύτερο μέρος, αρχικά η Μαρινέλλα και στη συνέχεια ο Κώστας Χατζής, συνοδευόμενοι από δεκαμελή ορχήστρα, ερμηνεύουν τραγούδια από τους δίσκους "Ρεσιτάλ" και "Ταμ-Ταμ", ενώ η παράσταση κλείνει με τους δύο καλλιτέχνες, ντουέτο, σ’ ένα εντυπωσιακό και μαγευτικό φινάλε.

Θα πάμε νωρίς να βρούμε μια καλή θέση, έτσι που η βραδιά να χαραχτεί στην καρδιά μας… Θα είμαστε εκεί απόψε το βράδυ να ξαναζήσουμε στιγμές μοναδικές καθώς θα μας παρασέρνει στους στοίχους και τις μελωδίες μιας άλλης εποχής που επιμένει να είναι μέσα μας και δεν θέλει με τίποτα να φύγει…

Θα ανοίξουμε την καρδιά μας να καλοδεχτούμε τον τροβαδούρο της αγάπης

Η ζωή στα χέρια ανυπόληπτων ανθρώπων… Ή πώς η ΔΕΗ και ο ΟΓΑ δολοφονούν...

Posted in Επικαιρότητα

eftixia1.xania
Την Ευτυχία Ποποδάκη από τα Χανιά που έχασε τη ζωή της πριν λίγες μέρες, όταν η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα στο σπίτι της, χωρίς καμιά προειδοποίηση, δεν την γνώρισα από κοντά. Είχα ακούσει όμως τόσα όμορφα πράγματα γι’ αυτήν και τον αγώνα που έδινε ως τετραπληγική που ήταν, σαν να την γνώριζα. Τόσο στεναχωρήθηκα…

eftixia2.xania
Τα κανάλια και οι εφημερίδες «έπαιξαν» το θάνατο της, από μια διάθεση για δημοσιότητα σε ότι αφορά την κοινωνική πλευρά του ζητήματος. Έτσι κι αλλιώς ξεσηκώθηκε πολύς θόρυβος, έχει παρέμβει εισαγγελέας και ιατροδικαστής. Αυτά θα διευκρινιστούν... Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι έχασε τόσο άδικα τη ζωή μια πιστή Μάρτυρας του Ιεχωβά.

eftixia3.xania
Γι’ αυτή την τελευταία πλευρά της, τα ΜΜΕ φρόντισαν να μη γράψουν τίποτα. Κι όμως η Ευτυχία ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, απλός, ευαίσθητος όπως μας την περιέγραψαν εκείνοι που την ήξεραν από κοντά και φρόντισαν να μας δώσουν αυτές τις αυθεντικές φωτογραφίες της από το κρεβάτι του πόνου.

eftixia4.xania
Έτσι κι αλλιώς εδώ έβγαλε τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Αλλά δεν υπέκυψε στα όποια προβλήματα της υγείας της… Είχε επίσης προβλήματα απέναντι σε ένα ανάλγητο κράτος και τους θεσμούς του που ποτέ δεν ψάχνουν πιο ειδικά τις περιπτώσεις, αλλά αντιμετωπίζουν κάθε φορά με τον ίδιο τρόπο, ισοπεδωτικά, όλους. Διαβάστε ΕΔΩ μια επιστολή που έγραψε η ίδια λίγα χρόνια πριν, μιλώντας για τη ζωή της..

eftixia5.xania
Σ’ αυτή την κατάσταση, η αδελφή Ευτυχία Παπαδάκη είχε τέτοια πίστη στον Ιεχωβά, που κατάφερνε μέσα από ειδικά συστήματα στον υπολογιστή της να μελετά καθημερινά τη Γραφή, να κάνει τα κύρια σημεία στη Διακονία και να τα στέλνει με e-mail για να βοηθήσει κι άλλους. Κάπου εδώ κλείνω το γόνυ με σεβασμό και ενώνω τη φωνή μου με όσους ζητούν δικαίωση για τον άδικο χαμό της. Δείτε ΕΔΩ τα τελευταία δημοσιεύματα για τον αποχαιρετισμό της.
eftixia10.xania
Είναι πολύ σκληρό να ασχολείσαι με τις ειδήσεις. Μερικές φορές εκεί που νομίζεις πως η καθημερινότητα είναι ρουτίνα, έρχεται κάποια, σαν γροθιά στο στομάχι να σου ταράξει τα σωθικά… Όπως αυτή η είδηση για τον φρικτό θάνατο της 56χρονης, Ευτυχίας Ποποδάκη, όταν η ΔΕΗ της έκοψε το ρεύμα του σπιτιού της για ένα απλήρωτο λογαριασμό 800 ευρώ, τα περισσότερα των οποίων ήταν χαράτσια…

Η είδηση, όπως την είδαμε στις εφημερίδες είχε ως εξής:

Σοκ έχει προκαλέσει η καταγγελία ότι μία τετραπληγική γυναίκα από τα Χανιά, η οποία εδώ και χρόνια υποστηριζόταν μηχανικά, έχασε τη ζωή της, επειδή η ΔΕΗ προχώρησε στη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος λόγω ανεξόφλητων λογαριασμών.

Η 56χρονη Ευτυχία Ποποδάκη, τετραπληγική εδώ και μία 20ετία, βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της, στην Νέα Χώρα Χανίων. Μία ώρα νωρίτερα συνεργείο της ΔΕΗ- όπως καταγγέλλεται- είχε προχωρήσει στο άνοιγμα του ρολογιού, είχε κάνει διακοπή και είχε τοποθετήσει ενημερωτικό αυτοκόλλητο.

Οργισμένοι συγγενείς της θανούσας, ανήμποροι να πιστέψουν πόσο άδικα χάθηκε ο άνθρωπος τους, μετέβησαν χθες στο Αστυνομικό Μέγαρο Χανίων προκειμένου να υποβάλουν μήνυση κατά παντός υπευθύνου και εναντίον της ΔΕΗ για τον θάνατο της.

«Δεν είναι δυνατον να κόβουν το ρεύμα σε μια γυναίκα που ζούσε χάρις στην υποστήριξη μηχανήματος. Χωρίς τεχνική υποστήριξη η μητέρα μου είχε μια ώρα ζωής καθώς τόσο διαρκούσε η ζωή της μπαταρίας» δήλωσε ο γιος της θανούσας Ανδρέας Παπαδάκης.

Ο ίδιος επισήμανε ότι οι οφειλές για το ρεύμα είχαν πληρωθεί στο ακέραιο και μόνο ο τελευταίος μήνας δεν είχε εξοφληθεί.

«Σήμερα (χθες) το μεσημέρι μας ειδοποίησε η γυναίκα, η οποία πρόσεχε τη μητέρα μου για μερικές ώρες καθημερινά. Έλειψε για μια ώρα από το σπίτι και όταν επέστρεψε βρήκε τη μητέρα μου νεκρή. Την παρέλαβε ασθενοφόρο και την πήγε στο Νοσοκομείο Χανίων όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος της. Όταν πήγαμε σπίτι εμείς είδαμε ότι το ρολόι της ΔΕΗ είχε ανοιχθεί, είχε γίνει διακοπή και είχε μπει ένα ενημερωτικό αυτοκόλλητο της ΔΕΗ. Το ρεύμα έκλεισε μια ώρα περίπου πριν τον θάνατο της μητέρας μου», κατήγγειλε.

Πριν λίγους μήνες ο ΟΓΑ είχε κόψει τη σύνταξη της άτυχης γυναίκας με την αιτιολογία ότι εμφανίζονταν να διαθέτει κατάστημα ανθοπωλείου το οποίο όμως είχε κλείσει από το 1994! Η οικογένεια της Ευτυχίας Παπαδάκη είχε κάνει ένσταση στον ΟΓΑ, ο διοικητής του οποίου είχε ενημερωθεί και για το συμβάν μετά από δημοσιεύματα υποσχέθηκε να την εξετάσει. Μέχρι σήμερα αναμένονταν η απόφαση της εκδίκασης της ένστασης.

Η Ευτυχία Ποποδάκη υποστηριζόταν μηχανικά από τον Ιανουάριο του 2003 καθώς έπασχε από Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση. Σε επιστολή της μέσω συστήματος με υπέρυθρες ακτίνες, τον Μάρτιο του 2014, αναφερόταν στην σοβαρή περιπέτεια της υγείας της με αφορμή τη διακοπή της σύνταξης της από τον ΟΓΑ. Οι δύο γιοι της, άνθρωποι του μεροκάματου, δεν μπορούσαν να καλύψουν το κόστος των αναλώσιμων υλικών, περίπου 1000 ευρώ, για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη της μητέρας τους. Έκαναν ένσταση με την βοήθεια του Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων.


Σταθάκης: “Αυτονόητη η εισαγγελική παρέμβαση”

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Σταθάκης, επισημαίνεται: «Σήμερα στα Χανιά θρηνούμε το χαμό μιας συμπολίτισσας μας, που παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας και τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε, δεν έπαψε ούτε στιγμή να αγωνίζεται με αξιοπρέπεια και με τη στήριξη της οικογένειάς της για να τα ξεπεράσει.

Απέναντί της είχε να αντιπαλέψει όχι μόνο την αδιαφορία και τη γραφειοκρατία φορέων όπως η ΔΕΗ ή ο ΟΓΑ, αλλά κυρίως την ανάλγητη αντίληψη ότι οι ζωές όλων μας είναι ασήμαντες και αναλώσιμες μπροστά στους στόχους ενός παράλογου, αναποτελεσματικού και τελικά καταστροφικού οικονομικού προγράμματος.

Δυστυχώς, με μια αδικαιολόγητη κι εντελώς απαράδεκτη και απάνθρωπη απόφαση η ιδιωτικοποιούμενη ΔΕΗ διέκοψε την ηλεκτροδότηση του σπιτιού της και συνακόλουθα τη μηχανική υποστήριξη που την κρατούσε στη ζωή.

Θεωρώντας την εισαγγελική παρέμβαση αυτονόητη, εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια της θανούσας».
  • Της Ευαγγελίας Καρεκλάκη από την εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ του Ηρακλείου Κρήτης.

Διεθνής Συνέλευση στη Γερμανία! (18 - 20 Ιουλίου, Frankfurt, Commerzbank - Arena)

Posted in Επικαιρότητα

frankfurti1.2014
Στην Γερμανία, όπου υπάρχει πολύ το ελληνικό στοιχείο, πραγματοποιήθηκε Διεθνή Συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, από τις 18 - 20 Ιουλίου στην πόλη της Φρανκφούρτης. Υπολογίζεται ότι 40.000 άτομα πήγαν στο Commerzbank - Arena για να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα στα ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά.

frankfurti2
Ήταν ακόμα μια Διεθνής Συνέλευση από τις συνολικά 17 που θα λάβουν χώρα φέτος σε διάφορα μέρη της γης. Εμείς που είχαμε την εμπειρία της Αθήνας ενθαρρυνθήκαμε. Κι ευχαριστώ τους αδελφούς που μπήκαν στον κόπο να μου στείλουν μερικές φωτογραφίες από εκεί, ώστε να τις μοιραστούμε. Και μαζί μ’ αυτές, τη χαρά…

frankfurti3
Αυτό που γίνεται αισθητό τόσο στο Αθήνα, όσο και στη Γερμανία με την πρώτη ματιά, είναι ο διεθνής χαρακτήρας της αδελφότητας μας. Τέτοιες όμορφες εικόνες δεν τις βλέπεις πουθενά έξω στον κόσμο και προσκιάζει τον καλύτερο κόσμο που ονειρευόμαστε ότι θα ζήσουμε, αδερφωμένοι, όλοι όσοι καταφέρουμε να έχουμε αυτό το προνόμιο.

frankfurti4
Ήταν υπέροχο να ξαναζείς την αγάπη και την ενότητα που χαρακτηρίζει το λαό του Ιεχωβά και μας έκανε να ανυπομονούμε ακόμα περισσότερο για τον καιρό κατά τον οποίο θα απολαμβάνουμε την συντροφιά της διεθνούς αδελφότητας μας κάτω από παραδεισιακές συνθήκες και για πάντα!

frankfurti5
Υπήρξε η διευθέτηση ώστε όλοι οι χώροι να συνδεθούν μέσω Videostream με την Φρανκφούρτη για τις βασικές ομιλίες του προγράμματος. Μια ζεστή ατμόσφαιρα όπου όλα κύλησαν όπως ακριβώς είχαν προγραμματιστεί. Άλλη μια μοναδική εμπειρία που καταγράφεται θετικά στις καρδιές μας.

frankfurti6
Το Σάββατο 20/7 είχαμε τη μεγάλη χαρά να δούμε στην Φρανκφούρτη 288 καινούριους αδελφούς κι αδελφές να συμβολίζουν την αφιέρωση τους στον Ιεχωβά με το βάφτισμα, ενώ συνολικά σε όλες τις τοποθεσίες ήταν 1.494 άτομα! Δεν είναι σπουδαίο και σημαντικό να βλέπεις αυτό το λαό να μεγαλώνει συνεχώς;

frankfurti7
Ήταν εκεί αντιπρόσωποι από 63 συνολικά χώρες. Παρόντες στην Φρανκφούρτη ήταν 37.000 (από τους οποίους περίπου 3000 ελληνόφωνες) ενώ τα άτομα που παρακολούθησαν συνολικά και τις 33 συνελεύσεις που διεξάχθηκαν ταυτόχρονα στην Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Λουξεμβούργο και Λίχνενσταϊν ήταν 224.000!

Η Blackrock επισημαίνει πως η χώρα μας είναι και σήμερα πολύ κοντά στη χρεοκοπία…

Posted in Δημοσιογραφικά

pikrodafnes1.180714Πικροδάφνες άγριες, στην άκρη του δρόμου που ωστόσο είναι γεμάτες όμορφα άνθη. Τις συναντάμε συχνά στα παρτέρια των μεγάλων δρόμων. Καμιά φορά όμως είναι και δίπλα στα σπίτια μας…

pikrodafnes2.180714
Υπέροχη ομορφιά, όπως την είδα πριν λίγες μέρες στους δρόμους που περπατώ στις καλοκαιρινές διακοπές που βρίσκομαι στο χωριό μου Θραψανό στην Κρήτη. Δε χόρταινε η ψυχή μου να τις απολαμβάνει.

pikrodafnes3.180714
Ακόμα μια φωτογραφία από πικροδάφνες… Φέτος διακρίνω στον εαυτό μου μια ευαισθησία να προσέχω πολύ τα λουλούδια… Θα το έχετε διακρίνει, φαντάζομαι. Πάντα μου άρεσε, αλλά αυτή τη φορά κάτι με κάνει να εντείνω την προσοχή μου μου σ’ αυτά.
pikrodafnes4.180714
penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 26/07/2014

Χωρίς νόημα φαίνεται ότι ήταν οι προεκλογικοί πανηγυρισμοί των κομμάτων που συμμετέχουν στη συγκυβέρνηση, ότι η πορεία της ελληνικής οικονομίας, από την καλή διαχείριση που είχαν επί των ημερών τους, έδωσαν πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο μάλιστα και μοίρασαν υπό τύπον χαρτζιλικιού στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και τους ένστολους.

Ωστόσο η αλήθεια φαίνεται να είναι εντελώς διαφορετική. Όχι πως δεν την γνωρίζαμε αλλά όταν έρχεται ένας τραπεζικός κολοσσός να λειτουργήσει ως ελεγκτής της οικονομίας μας και επισημαίνει ένα ζήτημα που αφορά την αύξηση του χρέους, τότε αυτό μάλλον θα πρέπει να προβληματίσει πολύ…

Αλλά ο Έλληνας, όπως έδειξε και η τελευταία εκλογική μάχη για τις Ευρωεκλογές και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεν έχει κατανοήσει και πολλά πράγματα... Ή έχει χάσει εντελώς την ελπίδα του σ’ ένα καλύτερο αύριο που δικαιωματικά του ανήκει και αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους.

Το να δίνει τη δυνατότητα, ψηφίζοντας παραδοσιακά εκείνους που τον οδήγησαν σ’ αυτήν την κρίση είναι ζήτημα ευφυΐας, θέμα προς διερεύνηση ψυχοκοινωνιολόγων…episimansis

Η έκθεση της Blackrock που η συγκυβέρνηση με τον έλεγχο που διαθέτει στα ΜΜΕ φρόντισε να περάσει στα ψιλά ή στις εσωτερικές σελίδες των εφημερίδων, αναφέρει ξεκάθαρα πως όχι μόνο δεν μειώθηκε το δημόσιο χρέος που μας οδήγησε στα καταστρεπτικά για τους Έλληνες Μνημόνια, αλλά ήταν κι ο θάνατος μας, αφού όχι μόνο δεν τιθασεύεται στο πέρασμα των χρόνων, αλλά διευρύνεται κιόλας…Το 174,1% έφτασε το εθνικό χρέος, αυξημένο κατά 13,5% σε σχέση με το 2013!

Στο δείκτη κινδύνου της Blackrock που δείχνει τις χώρες που βρίσκονται αντιμέτωπες με τις μεγαλύτερες πιθανότητες χρεοκοπίας με βάση τα δημοσιονομικά τους στοιχεία φιγουράρει η Ελλάδα και μάλιστα στις πρώτες θέσεις.

Το αντίθετο ισχύει με τη Νορβηγία, η οποία χάρη στα εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα χρέους, αλλά και ένα θεσμικό πλαίσιο πολύ ισχυρό στην εφαρμογή κινδύνων από χρηματοδοτικούς κραδασμούς, η οποία εμφανίζεται ως η πιο ασφαλής χώρα. Γερμανία, Ολλανδία και Φινλανδία ακολουθούν, ενώ το αντίστροφο ισχύει για την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ιταλία και την Ελλάδα.

Μάλιστα η χώρα μας είναι πρώτη στη σχετική λίστα, η οποία συντάχτηκε τον Ιούνιο. Αν είχε γίνει τον Ιούλιο, τότε ενδεχομένως θα ήταν πρώτη η Αργεντινή.

Υψηλή «βαθμολογία» πήρε η Ελλάδα και στο top 10 της Standard & Poors με τις πιο επικίνδυνες χώρες για χρεοκοπία. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το μοντέλο αξιολόγησης του οίκου, πρώτη είναι η Αργεντινή και δεύτερη η Βενεζουέλα, ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος είναι στην 5η και την 6η θέση αντίστοιχα, όταν η Αίγυπτος βρίσκεται στη δέκατη θέση.

Το χειρότερο είναι ότι όλοι οι δείκτες εισροής χρημάτων στην Εφορία είναι ιδιαίτερα χαμηλοί, ένδειξη ότι δεν υπάρχει καθόλου ρευστό στην αγορά για να καλύψει ούτε τις καθημερινές ανάγκες. Έτσι το πλεόνασμα για τον Ιανουάριο – Ιούνιο 2014 σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, είναι πολύ μικρότερο από τις αρχικές εκτιμήσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.

Να λοιπόν κάτι που ως ενεργοί πολίτες θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει… Να ερωτήματα που θα έπρεπε να θέτουμε στους κάθε είδους πολιτικάντηδες που έχουν κυβερνητικές ευθύνες, αντί να τους χειροκροτούμε στους προσεκτικά επιτηδευμένους δεκάρικους τους, είτε μέσα στη Βουλή, είτε όταν έρχονται στις εκλογικές περιφέρειες για να «αφουγκραστούν» τους ψηφοφόρους τους.

Ως πότε θα τους ανεχόμαστε να μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας, ότι τάχα μου ενδιαφέρονται για το δικό μας καλό και για τη… σωτηρία της Ελλάδας; Κάποτε πρέπει να λογοδοτήσουν για όλα αυτά, θέτοντας τους οριστικά στο περιθώριο.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αυτό το Σάββατο 26/7 στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Η φύση μ’ αρέσει κι όταν μπορώ το εκμεταλλεύομαι να είμαι και να περπατώ κοντά της…

Posted in Κρήτη

garnias1.220714
Συχνά, όταν είμαι στο χωριό, μου αρέσει να παίρνω τη μηχανή μου και να πηγαίνω μια βόλτα έξω στα χωράφια… Ανάμεσα στις ελιές, τα αμπέλια και τα περβόλια, εκεί που οι καρποί περισσεύουν αυτή την περίοδο, καθώς πλησιάζουμε τον Αύγουστο… Έτσι τις προηγούμενες μέρες έφαγα τα πρώτα φετινά σύκα…

garnias2.220714
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να τρυγάς τον καρπό πάνω από τα δέντρα… Αλλά και γενικότερα η επαφή με τη φύση είναι κάτι που με συναρπάζει… Είναι, ίσως, οι μνήμες που κουβαλά το DNA μας… Δεν αποκλείεται… Από μικρός μου άρεσε να την πλησιάζω και να περνώ ώρες κοντά της…

garnias3.220714
Εδώ η μοναξιά είναι διαφορετική… Άσε που έχεις παρέα και τα τζιτζίκια που αυτή την εποχή έχουν ανοίξει σε πλήρη ένταση το τραγούδι τους και ο ήχος τους μ’ αρέσει… Πέρσι είχα μπει στη διαδικασία και κατέγραψα στην κάμερα μου μια τέτοια απίθανη δημιουργία. Το YouTube το φυλάει κι έτσι μπορείτε να το δείτε στο τέλος της ανάρτησης.

garnias4.220714
Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, περπατώντας ανάμεσα στη χέρσα ή οργωμένη γη, όπου το σταφύλι, άγουρο ακόμα, αλλά με υπέροχη γεύση, έχει κάνει την εμφάνιση του και ευφραίνει τον ουρανίσκο μας, αισθάνομαι προνομιακά να περπατώ… Εξάλλου ο καιρός των διακοπών μου λιγοστεύει…

garnias5.220714
Αυτή τη φορά διάλεξα τον Γκαρνιά να περπατήσω… Είναι μια περιοχή κοντά στο Θραψανό, φορτωμένη με μνήμες… Είδα τα μελίσσια του Αγησίλαου, έφαγα από τις τελευταίες κοντούλες αχλαδιές που υπήρχαν εκεί κι άφησα την καρδιά μου να ταξιδέψει πίσω, ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς…

garnias6.220714
Μικρές περιπλανήσεις με νόημα στη θραψανιώτικη γη που με γέννησε και με μεγάλωσε κρατώντας με κοντά της μέχρι να ανοίξω τα φτερά μου για να φύγω μακριά, στην αφιλόξενη Αθήνα όπου πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωή μου… Να, γιατί νιώθω τόσο όμορφα κοντά στη φύση και το κάνω σε κάθε ευκαιρία…

garnias7.220714
Καταγράφω στιγμές με την κάμερα μου… Τέτοια ρεπορτάζ είναι κάπως ανορθόδοξα για έναν επαγγελματία σαν κι εμένα… Κι ωστόσο, αυτό ακριβώς είναι που μ’ αρέσει: Η ανατροπή! Να βιώνω αυτό που πεθυμά η ψυχή μου χωρίς «μη» και «όχι». Και όποτε μου δίνεται η ευκαιρία το κάνω με όλη μου την καρδιά…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA