Οι υπέροχοι, δημιουργικοί άνθρωποι του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Τους χαίρομαι!

imerologio.tixu2025
Είναι παράδοση πια τα τελευταία χρόνια στο Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ με το οποίο συνεργάζομαι στην έκδοση της εφημερίδαςν τους "Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος", εδώ και τριάντα (30) χρόνια, να βγάζουν κάθε χρόνο το δικό τους ημερολόγιο. Όχι σαν αυτά που κυκλοφορού στη αγορά. Αλλά δημιουργημένο από την αρχή με δική τους θεματολογία, διαφορετική κάθε χρόνο και μοντέρνο σχεδιασμό. Φέτος, το 2025 είναι αφιερωμένο στους μεγάλους οραματιστές και πρωτεργάτες των ΣΑΠ - ΕΗΣ Αλέξανδρο και Νικόλαο Βλάγκαλη και Στρατή Ανδρεάδη. Κι αυτό που βλέπετε είναι το επιτοίχιο ημερολόγιο. Πατώντας ΕΔΩ θα το δείτε όπως εκριβώς είναι τυπωμένο.

imerologio.tixu2025
Κι αυτό είναι το επιτραπέζιο ημερολόγιο ή κατά τη γλώσσα του τυπογραφείου, ίδιο θέμα, όπως και το επιτοίχιο, αλλά με διαφορετική διάταξη, λόγου του μεγέθους που απαιτεί άλλη σειρά στην παρουσίαση. Με πλήρη ισττορική αναφορά σ' αυτή τη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας της χώρας μας, που κόστισε σε ανθρώπινες ζωές και πλούσο φωτογραφικό υλικό μιας εποχής που υποστηρίζει επαρκώς την προσπάθεια. Αποτελεί και συλλεκτικό είδος που απολαμβάνουν προνομιακά οι συνταξιούχοι των ηλεκτρικών σιδηροδρόμων, όπου κι αν μένουν σήμερα. Μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

ekdromes2025
Κι αυτό είναι ένα φυλλάδιο με τις προγραμματισμένες εκδρομές για την Ελλάδα και το εξωτερικό, το 2025. Διότι κι αυτό είναι κάτι που αγαπούν αυτοί οι άνθρωποι. Τα ταξίδια! Να γνωρίζουν νέους τόπους, πολιτισμούς, κουλτούρες... Και αναζητούν το καλύτερο σε συνεργασια με αξιόπιστα τουριστικά πρακτορεία σε πολύ καλές τιμές. Να, άλλος ένας λόγος που με κάνει να τους χαίρομαι. Διότι, όπως είναι δραστήριοι και δημιουργικοί στην έκδοση της εφημερίδας τους, έτσι είναι σε κάθε τομέας της ζωής τους! Δείτε το ΕΔΩ, όπως ακριβώς είναι τυπωμένο...

Όμορφη καλοκαιρινή παρέα από αυτές που έχουμε πραγματικά ανάγκη στη ζωή…

Posted in Επικαιρότητα

sxinias1.170814
Ο Αύγουστος είναι δύσκολος μήνας… Πολλοί λείπουν στις παραλίες ή στα πατρικά τους για μια μικρή καλοκαιρινή ανάσα κι ένα πρόβλημα για όσους μένουν πίσω, είναι η μοναξιά… Η μικρή εκδρομή στη θάλασσα είναι μια κάποια λύση…

sxinias2.170814
Το σημαντικό βέβαια είναι να είσαι με φίλους, ανθρώπους που σέβεσαι, εκτιμάς και εμπιστεύεσαι… Μαζί τους μπορείς να χαλαρώσεις, να παίξεις, νοιώσεις για λίγο άλλος άνθρωπος… Δεν είναι δύσκολο αυτό, φτάνει να υπάρχει καλή διάθεση.

sxinias3.170814
Είναι αυτή που ξεκλειδώνει την καρδιά και κάνει τους ανθρώπους να είναι και να αισθάνονται ελεύθεροι να επικοινωνούν… Και δεν χρειάζονται σπουδαία ή ακριβά πράγματα για να το πετύχεις αυτό. Καθόλου. Μόνο αγάπη χρειάζεται…

sxinias4.170814
Κανένας δεν είναι εδώ μόνος του… Έχουμε μπει όλοι στη λογική του μοιράσματος. Ακόμα και οι στιγμές όταν μοιράζονται είναι υπέροχες,,, Το να ανταλλάξεις εμπειρίες από τη ζωή, θα σου δώσει την ευκαιρία να ενθαρρυνθείς. Κι αυτό είναι το σημαντικό.

sxinias5.170814
Απόγευμα… Ο ήλιος γέρνει στη δύση του… Η παραλία του Σχινιά του Μαραθώνα έχει πάρει μια πολύ όμορφη όψη… Τη χαίρομαι… Κρατώ ένα στιγμιότυπο με ανθρώπους άγνωστους σε μένα. Δεν θέλω να το χάσω αυτό… Θα το κρατήσω τις σκληρές ώρες του γραφείου…

sxinias6.170814
Όπως κι αυτό στην άκρη της θάλασσας… Εκεί που σκάει το κύμα, απαλά… Την ώρα που έχεις αρχίσει ήδη να είσαι ιδιαίτερα γεμάτος με ότι έζησες, είδες, άκουσες… Μικρά πράγματα είναι τελικά αυτά που συνθέτουν την ευτυχία και τη χαρά στον άνθρωπο.

sxinias7.170814
Μια τελευταία μάτια λίγο πριν φύγουμε… Ηρεμία, γαλήνη και ήσυχη θάλασσα, τόσο που να την εμπιστεύονται μικρά παιδιά… Πέρασα πολύ όμορφα και ευχαριστώ όσους είχαν την ιδέα να με καλέσουν σ’ αυτό το μπάνιο στο Σχινιά του Μαραθώνα και να με βάλουν στην παρέα τους…

Το ειδικά διαμορφωμένο περίπτερο στη Θεσσαλονίκη κι ένα πούλμαν στη Γαλλία…

Posted in Μαρτυρίες

periptero1.thess.2014
Πολύ κουβέντα γίνεται για το περίπτερο που έχει στηθεί εδώ και λίγο καιρό στη Θεσσαλονίκη μέσω του οποίου γίνεται έργο. Πραγματικά πρόκειται για μια πολύ καλή ιδέα, καθώς μέσα από τις οθόνες και το σύγχρονο εξοπλισμό του, προωθείται το ίδιο ακριβώς, όπως και με το φυλλάδιο τον Αύγουστο. Γίνεται γνωστό στους ανθρώπους ο ιστότοπος jw.org

periptero2.thess.2014
Και μέσω αυτού δίδεται η δυνατότητα στους ανθρώπους να μάθουν για τον Λόγο του Θεού… Είναι μια πολύ καλή κατασκευή 25 τετραγωνικών μέτρων και οι αδελφοί εκεί, έχουν φροντίσει να μένει ανοιχτό ολόκληρο το 24ωρο. Και, δεν υπάρχει στιγμή που να είναι άδειο από κόσμο. Οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να δουν, να ακούσουν, να μάθουν…

periptero3.thess.2014
Το σημαντικό είναι ότι κάνει δουλειά εξαιρετική… Η δημόσια μαρτυρία που δίνεται είναι εντυπωσιακή. Συζητιέται και έξω από τα όρια της πόλης. Και εντάσσεται στο πλαίσιο της παγκόσμιας εκστρατείας του Αυγούστου, ώστε να γίνει πλατύτερα γνωστός ο επίσημος ιστότοπος των Μαρτύρων του Ιεχωβά…

astiko.galia1.2014
Εντυπωσιακό είναι και το ειδικά βαμμένο λεωφορείο που κυκλοφορεί στη Γαλλία, προβάλλοντας το ίδιο πράγμα, τον ιστότοπο… Κυκλοφορεί ανάμεσα στους ανθρώπους κι έτσι από όποια πλευρά κι αν το δεις αντιλαμβάνεσαι τη διαφήμιση. Για πρώτη φορά κάτι που δεν είναι εμπορικό με την έννοια του οικονομικού οφέλους, προσφέρει ουσιαστική βοήθεια στους ανθρώπους.

astiko.galia2.2014
Αυτό που μετρά, είναι η φαντασία… Και αληθινά, δείχνει να είναι αστείρευτη… Συνεχώς δίνει νέα ζητήματα, καθώς δεν πρόκειται για ατομικές πρωτοβουλίες, αλλά για κεντρική κατεύθυνση ενός παγκόσμιου έργου που αφορά στην υπόθεση της αλήθειας. Το να καταθέτεις τις προτάσεις σου, προσθέτεις στην ουσία συνολικά στο ίδιο έργο…

«Πιάσαμε» τις 730.000 επισκέψεις από διαφορετικές Ι.Ρ. Ευχαριστούμε από καρδιάς!

Posted in Επικαιρότητα

kastro.pari1
Το κάστρο του Πάρη δεν είχε πολύ ζωή… Ίσαμε δυο – τρεις ώρες του πήρε να το φτιάξει με τον πατέρα του πάνω στην άμμο και να το χαρεί, μέχρι κάποια άλλα πιτσιρίκια να του το καταστρέψουν…

kastro.pari2
Είχε όμως όλη τη γλύκα που έχουν τα παιδικά σχέδια και όνειρα… Ατέλειωτα και μεγάλα όπως είναι νομίζεις ότι ποτέ δεν θα τελειώσουν… Και το πρόσωπό του έλαμπε κάθε φορά που μιλούσε γι’ αυτό…

kastro.pari3
Μου το έδειχνε με καμάρι, όπως ακριβώς κάνουν όλα τα παιδιά, όταν δημιουργούν κάτι σημαντικό και πίστευε (είμαι σίγουρος…) όταν το έφτιαχνε ότι θα ζούσε για πάντα…

kastro.pari4jpg
Ήταν πραγματικά περήφανος γι’ αυτό το κάστρο… Έζησα λίγο χθες το παραμύθι αγγίζοντας τη ζωή από μια άλλη πλευρά της… Κι είχε πάνω της τη μαγεία και την ομορφιά των παιδικών χρόνων…

Είναι εντυπωσιακή η σταθερή προσέλευση στο Site τον τελευταίο καιρό. Αν και Αύγουστος με σκληρές κλιματολογικές συνθήκες καύσωνα, εντούτοις καθημερινά φτάνουν ως εδώ κάπου 600 άνθρωποι από διαφορετικές Ι.Ρ. ή αλλιώς πιο απλά για τους αδαείς περί των ηλεκτρονικών υπολογιστών, διαφορετικά κομπιούτερ από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Όπου είναι σε θέση να διαβάσουν και να κατανοήσουν τα ελληνικά.

Γνωρίζουν ότι εδώ θα βρουν να διαβάσουν κάτι ξεχωριστό και πάντως δεν πρόκειται να δουν τα χιλιοειπωμένα, ξεπατικώματα από αναρτήσεις άλλων που μπορεί να έκαναν εντύπωση. Τα σχόλια και οι φωτογραφίες είναι πραγματικά ετοιμασμένα για εδώ, με εξαίρεση αναδημοσιεύσεις των άρθρων μου στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, όπου δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια τώρα, έχω τακτική συνεργασία με τη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Το γεγονός επίσης ότι ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ δεν είναι μονοθεματικός του δίνει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει οποιοδήποτε άρθρο προσωπικά εκτιμώ ότι στη συγκεκριμένη φάση έχει ενδιαφέρον και αξίζει να το μοιραστώ μαζί σας.

Το γεγονός επίσης ότι δεν έχει συνεργάτες (αν και τον τελευταίο καιρό κάτι συμβαίνει σ’ αυτόν τον τομέα…) το κάνει να είναι ευέλικτο στην επιλογή και επεξεργασία των θεμάτων.

Θέλω μέσα απ΄ αυτό το σημείωμα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου σε σας που με διαβάζετε. Με ελάχιστες εξαιρέσεις που παραμένουν κολλημένοι στον κόσμος τους (δικαίωμα τους βέβαια, αν και θα μπορούσαν να το κάνουν έξω από εδώ…) είσαστε μια υπέροχη παρέα που δεν θα ήθελα με τίποτα να αλλάξω…

Έχετε ανοχές και δέχεστε απόψεις που ενδεχομένως να συγκρούονται με τις απόψεις του κόσμου και δικές σας… Τα σχόλια σας που δημοσιεύονται ελεύθερα και χωρίς καμιά προέγκριση από τον διαχειριστή της σελίδας το αποδεικνύουν αυτό με τον καλύτερο τρόπο… Αντί να ασκείτε μια στείρα και αδιέξοδη κριτική, όπως είναι το πλέον σύνηθες, δίνεται συγχαρητήρια και ενθαρρύνετε τον γράφοντα να συνεχίσει την προσπάθεια του στο διαδίκτυο…

Παρ’ ότι έχω ακούσει τόσα γι’ αυτό, δεν το φοβήθηκα ποτέ το internet. Γι’ αυτό και όπως θα δείτε στην μπάρα δεξιά επάνω, έχω τα τηλέφωνα μου για επικοινωνία. Και μ’ αρέσει που όταν κρίνετε σωστό και φρόνιμο τα χρησιμοποιείτε. Καλά κάνετε. Η επαφή μας μ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται πιο ζεστή και πιο ανθρώπινη…

Ωστόσο, ξέρω καλά πως οι ανθρώπινες σχέσεις δεν οικοδομούνται μέσα από μια ιστοσελίδα. Χρειάζεται πολύ δουλειά έξω, στην πραγματική ζωή και αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση για τον καθένα από μας, προκειμένου να το κατακτήσει… Δεν είναι εύκολο… Αλλά αξίζει η προσπάθεια…

Έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου, τι είναι ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ για μένα κι έτσι μπορώ και ισορροπώ άνετα μαζί του… Θέλω να βοηθά, στο βαθμό που μπορεί και είναι σε θέση να τα καταφέρει, ώστε να φέρει πιο κοντά τους ανθρώπους, να ενώσει, να σμίξει και αν αναδείξει τα θετικά στοιχεία της ζωής, εκείνα για τα οποία αξίζει να δίνουμε μάχη εκεί έξω, στον κόσμο, με καθαρή την καρδιά και τη συνείδηση.

Και σ’ αυτή τη λογική το παλεύω κάθε μέρα… Αν το καταφέρνω ή όχι, είναι κάτι που κρίνεται καθημερινά… Αλλά το γεγονός ότι έχουν έρθει σ’ αυτά τα επτά γεμάτα χρόνια ύπαρξης και λειτουργίας του 730.000 αναγνώστες και μερικοί παρέμειναν σταθεροί, δείχνει ότι κινούμαι στη σωστή κατεύθυνση…

Δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο και κάθε καινούρια μέρα αναθεωρώ πράγματα και χαράσσω ρότα προς νέες κατευθύνσεις… Με βήματα, σταθερά. Και με τη γνώση πως τίποτα δεν χαρίζεται… Εμείς ανοίγουμε δρόμους πλουτίζοντας τον εαυτό μας και τους φίλους μας, συνταξιδιώτες σ’ αυτό το ωραίο ταξίδι με νέες εμπειρίες.

Έτσι κινηθήκαμε μέχρι τώρα… Κι έτσι θα συνεχίσουμε… Ύστερα από 3555 αναρτήσεις είναι λιγάκι δύσκολο να αλλάξουμε. Άσε που δεν θέλουμε κιόλας…

Υπέροχες εικόνες για μια όμορφη Κυριακή… Τραβηγμένες με πολύ αγάπη, σίγουρα…

Posted in Επικαιρότητα

iliovasilema.kritiΝα ‘ναι, λέει, απόγευμα και να είσαι βόλτα στην εξοχή, στη διαδρομή που πεθυμά η ψυχή σου, σαν μια διέξοδο στην επαρχία… Να περπατάς και ο νους σου να βάζει χίλια πράγματα στο μυαλό… Από αυτά που απασχολούν τους απλούς ανθρώπους στην καθημερινότητα τους, όπως τι θα φάνε, πώς θα γεμίσουν, όμορφα και παραγωγικά τη μέρα τους κ. α. Και ξαφνικά, ο ήλιος γέρνει στο βασίλεμα του. Κι είναι φανταστικός…


luludi.150814
Η μια ομορφιά διαδέχεται την άλλη… Μετά το θεσπέσιο ηλιοβασίλεμα και τα υπέροχα, μοναδικά χρώματα του, ένα λουλούδι στην εξοχή, τραβηγμένο από κοντά. Μοιάζει με ένα είδος ιβίσκου, αν και διαφέρει από αυτό που φωτογράφησα στον Πέρα Τσούτσουρα, όταν είχαμε πάει για ένα διήμερο το φετινό καλοκαίρι… Φανταστικά χρώματα όμως, ε;


stafili.150814
Και αυτά τα σταφύλια!... Είναι η εποχή τους τώρα… Οι κληματαριές κοντεύουν να σπάσουν από το βάρος τους. Αχ να μπορούσα να φάω όσα μου κάνει όρεξη… Να μην είχα πρόβλημα… Σίγουρα θα μπορούσα να ζήσω μ’ αυτά και με τα σύκα… Ευλογίες υπέροχες, μοναδικές… Χαρές ξεχωριστές που δίνουν στους ανθρώπου οι εξαιρετικές γεύσεις τους…


kotules
Τελευταία για σήμερα σπέσιαλ φωτογραφία… Ένας κόκορας στο κοτέτσι τους, ανάμεσα στα… κορίτσια του… Ψηλός, καμαρωτός, τι κι αν είναι πίσω από την περίφραξη… Αυτός έχει τόσο χώρο, ώστε να μην αισθάνεται σαν σε φυλακή, αλλά σαν σε παράδεισο… Αυτά είναι ξεχωριστά στιγμιότυπα από την επαρχία. Εκεί που η ζωή είναι ακόμα αγνή και τα πράγματα κινούνται στους δικούς τους ράθυμους ρυθμούς τους Αυγούστου…

Και σήμερα στους δρόμους του κόσμου με το φυλλάδιο για τον ιστότοπο στο χέρι

Posted in Επικαιρότητα

ekstratia11
Δώσαμε στη χθεσινή ανάρτηση δέκα φωτογραφίες από όλον τον κόσμο, αδελφών που προωθούν σε μια παγκόσμια εκστρατεία, ολόκληρο τον Αύγουστο, το φυλλάδιο για την γνωριμία του επίσημου ιστότοπου των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εδώ από τη Βραζιλία.

ekstratia12
Παρόμοια η κατάσταση στο Μεξικό. Το «οικογενειακό» στιγμιότυπο από την εκστρατεία που πραγματοποιείται αυτόν τον μήνα σε όλο τον κόσμο το αποδεικνύει. Διαφορετικές ηλικίες, αλλά το χαμόγελο ίδιο κι απαράλλαχτο… Δε βρίσκετε;

ekstratia13
Όχι πως στην Ισπανία τα πράγματα είναι διαφορετικά… Οι νεαροί της φωτογραφίας το αποδεικνύουν, περίτρανα… Όταν ο στόχος είναι κοινός, σημασία δεν έχει σε ποιο μέρος του κόσμου είσαι, αλλά το γεγονός ότι δηλώνεις παρών, στο κάλεσμα.

ekstratia14
Μήπως στην Ιταλία έχουμε κάτι άλλο; Όχι βέβαια!... Κι εδώ η ομάδα παίζει πολύ όμορφα... Αυτό που μετράει είναι ο ζήλος και ο ενθουσιασμός να διακηρύξεις τα καλά νέα στις πόρτες των ανθρώπων. Αυτό ακριβώς κάνουν και νιώθουν ευτυχείς…

ekstratia15
Στο Σαν Φρανσίσκο έστησαν ένα διαφημιστικό πανό σε κεντρικό δρόμο. Εμφανές σε όποιον κινείται έξω… Αυτό που έχει σημασία είναι να περάσουν το μήνυμα στον κόσμο. Κι αυτό μπορεί να γίνει πιο εύκολα εφικτό, αν οι άνθρωποι γνωρίσουν αυτόν τον ιστότοπο.

ekstratia16
Στην ίδια πόλη της Αμερικής, ο νεαρός αδελφός έχει κέφια… Και γιατί να μην έχει; Κάνει ότι πιο όμορφο υπάρχει στον κόσμο, υπηρετεί τον Ιεχωβά Θεό, με όλη του την καρδιά και έχει σοβαρούς λόγους να είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος…

ekstratia17
Βόρεια της Ευρώπης, στη Νέα Ζηλανδία προφανώς δεν έχουν τη ζέστη που έχουμε εμείς στην Ελλάδα αυτές τις μέρες. Τον Αυγουστιάτικο καύσωνα… Γι’ αυτό και τους βλέπετε ντυμένους με κάπως πιο βαριά ρούχα. Αλλά κι εκείνοι μοιράζουν φυλλάδια.

ekstratia18
Ολόιδια και στην Κωνσταντινούπολη, όπου έχουμε μόλις μια ώρα διαφορά από την Αθήνα και μάλλον παρόμοια ζέστη. Μικροί και μεγάλοι είναι στο έργο που αφορά αυτόν το μήνα τη διαφημιστική εκστρατεία για τον ιστότοπο jw.org

ekstratia19
Εδώ, επιχειρούν ένα γράφημα σε κάποιον τοίχο... Σεμνό και καθαρό, προσφέρει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν μέσω του internet τον τρόπο προκειμένου να πλησιάσουν την αλήθεια μέσω του Λόγου του Ιεχωβά Θεού.

ekstratia20
Και φυσικά δεν θα μπορούσε να απουσιάσει η Ελλάδα από αυτή το παγκόσμιο έργο... Με τυπωμένες μπλούζες επιχειρούν οι συμπατριώτες μας τη δική τους προσέγγιση… Διότι, πέρα από τα φυλλάδια η φαντασία τους στο να πλησιάσει κάποιος το στόχο, μετρά ξεχωριστά…

Μια παγκόσμια εκστρατεία για τη διάδοση του ιστότοπου των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Posted in Επικαιρότητα

ekstratia1
Είναι εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει τον Αύγουστο σε όλο τον κόσμο… Μια παγκόσμια εκστρατεία για την προβολή του επίσημου ιστότοπου των Μαρτύρων του Ιεχωβά, jw.org, είναι σε εξέλιξη…

ekstratia2
Θα το παρατηρήσατε από όποια χώρα κι αν μας βλέπετε. Στόχος, να γίνει γνωστός όσο πιο πλατειά γίνεται ένας ιστότοπος που προβάλλει το έργο των Μαρτύρων του ιεχωβά και δίνει απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα.

ekstratia3
Και γιατί αυτό; Διότι έτσι θα δοθεί μεγαλύτερη μαρτυρία και διότι πέρα από τα περιοδικά, τα βιβλιάρια και τα έντυπα, αυτός είναι ένας έξυπνος τρόπος προβολής του περιεχομένου της Αγίας Γραφής.

ekstratia4
Παρακολουθήστε παρακαλώ τις φωτογραφίες αυτής της ανάρτησης… Είναι μόνο μερικές από αυτές που έχουμε στα χέρια μας και θα συνεχίσουμε και αύριο, για να τις δημοσιεύσουμε όλες…

ekstratia5
Όπως αναφέραμε και πιο πάνω θα έχουμε άλλες τόσες αύριο... Διότι, πραγματικά, δεν έχει ξαναγίνει μια τέτοια παγκόσμια εκστρατεία και μάλιστα μήνα Αύγουστο, για να διαφημίσει ένα συγκεκριμένο ιστότοπο. Κι αυτό ίσως κάτι λέει…

ekstratia6
Το Site που διαφημίζεται, έχει όλες σχεδόν τις ομιλούμενες γλώσσες του πλανήτη Γη. Και είναι η ξεχωριστή ομορφιά του. Είναι εύκολα προσβάσιμο και προσιτό στον καθένα που έχει καθαρή καρδιά…

ekstratia7
Με ζέστη, με κρύο, με ήλιο, με βροχή, ότι καιρό κι αν κάνει οι αδελφοί είναι στο έργο που έχουν αναλάβει με όλη τους την αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό. Εδώ το στιγμιότυπο είναι από την Νότια Αφρική…

ekstratia8
Τα ίδια και στην Αργεντινή… Παρά την κρίση που μας μεταφέρουν τα μέσα ενημέρωσης, οι αδελφές είναι χαμογελαστές. Και αυτό συμβαίνει γιατί έχουν απόλυτη συνείδηση του σημαντικού έργου που κάνουν.

ekstratia9
Τα σταντ είναι ίδια παντού, σε όλο τον κόσμο… Και τα χαμόγελα ίδια… Η χώρα και η γλώσσα μόνο αλλάζει. Και ίσως το χρώμα των ανθρώπων. Στην πραγματικότητα ανήκουν στον ίδιο λαό…

ekstratia10
Ίδια η κατάσταση και στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας… Προσέξτε παρακαλώ το φυλλάδιο που μοιράζεται… Είναι ακριβώς το ίδιο, παντού. Οι άνθρωποι έχουν άλλη μια ευκαιρία να μάθουν, αν θέλουν, την αλήθεια.

Δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα, άδεια η πόλη, μα πού πήγαν αλήθεια όλοι;

Posted in Δημοσιογραφικά

kalokeri1.2014
Αυτό είναι το τοπίο τέτοιες μέρες… Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ κλειστή, ένα δεκαήμερο τουλάχιστον, ακόμα.

kalokeri2.2014
Και το Στέκι, επίσης κλειστό. Πόρτες και παράθυρα… Τίποτα δεν κινείται…

kalokeri3.2014
Ίδια η κατάσταση και στο Συνεργατικό Καφενείο… Ψυχή δεν υπάρχει. Μάλλον δεν έχει να πάει κανείς, πουθενά…

kalokeri4.2014
Ακόμα και το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα είναι άδειο τις απογευματινές ώρες…

kalokeri5.2014
Δυο – τρία πλάνα που τράβηξα το αποδεικνύουν… Δεν είδα, ανάμεσα στις 6-7, ούτε έναν άνθρωπο. Αργότερα, κάπως άλλαξαν τα πράγματα…

kalokeri6.2014
Κι όμως, εδώ υπάρχει ένας πνεύμονας πρασίνου που θα μπορούσε να δώσει χαρά σε πολλούς…

penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 16/08/2014

Πώς είναι η επιστροφή στην Αθήνα ύστερα από ένα ολόκληρο μήνα μακριά της και ιδιαίτερα αυτές οι δύσκολες μέρες του Δεκαπενταύγουστου, που φέτος πέφτει και Παρασκευή και μπορεί να το εκμεταλλευτεί κανείς για μια ολιγοήμερη έξοδο εκτός των τειχών;

Μάλλον είμαι αναγκασμένος να μη πω καινούρια πράγματα. Έχουν γραφτεί βιβλία, έχουν γίνει ταινίες που περιγράφουν πολύ παραστατικά την κατάσταση που επικρατεί σε μια άδεια μεγαλούπολη, καυτή από πλευράς θερμοκρασίας, όπου η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο τραγική τα βράδια με την πυρωμένη άσφαλτο να μην αφήνει τις νύχτες μας να ηρεμήσουν.

Ας είναι, δεν έχω στόχο να είμαι πρωτότυπος… Η στήλη άλλωστε έχει δημοσιογραφικό, όχι λογοτεχνικό ενδιαφέρον… Κι αν το σκεφτείς καλά, εγώ τουλάχιστον τα κατάφερα γι’ αυτή τη μικρή απόδραση και φέτος. Του χρόνου, έχει ο Θεός… Άλλοι, δυστυχώς, δεν θα μπορέσουν με δεδομένη τη δυσκολία που βιώνουμε από οικονομική άποψη και για την οποία, αν μη τι άλλο ευθύνεται η κρίση των τελευταίων χρόνων που έχει δημιουργήσει ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα.

Και είναι πολλοί αυτοί... Άνθρωποι που μέχρι πριν λίγο χρόνια έκαναν το κουμάντο τους, ώστε να δώσουν αυτή τη μικρή «πολυτέλεια» των διακοπών στον εαυτό τους και τους ανθρώπους τους.

Τότε, πού είναι όλοι αυτοί; Η Αθήνα συνεχίζει να δείχνει άδεια. Οι δρόμοι της κινούνται άνετα, τα μαγαζιά δεν έχουν κόσμο, οι τράπεζες και τα γραφεία υπολειτουργούν, από πλευράς υπαλλήλων. Αλλά και τα πάρκα που μπορούν να δώσουν λίγη δροσιά έχουν κι αυτά τα κεσάτια τους… Εκεί που άλλοτε έσφυζε από ζωή, τώρα δεν κινείται τίποτα…episimansis

Ίσως χρειάζεται κάποιος πιο ειδικός από έναν δημοσιογράφο για να μελετήσει το φαινόμενο. Ομολογώ ότι σηκώνω τα χέρια ψηλά. Αδυνατώ να κατανοήσω πώς έχουν τα πράγματα… Είναι άραγε ζήτημα κατάθλιψης το ότι μένουν σπίτι τους, αποκομμένοι από τους φίλους και τους γνωστούς και αρνούνται να κάνουν παρέες και να μοιράσουν την πίκρα τους και την απογοήτευση τους, ώστε το βάρος στην πλάτη τους να γίνει πιο υποφερτό; Δεν ξέρω, υποθέσεις κάνω. Επειδή μόνο αυτό μπορώ…

Προσωπικά δεν έχασα ούτε στιγμή το δημοσιογραφικό αισθητήριο μου. Κινούμαι μέσα στην άδεια πόλη και παρατηρώ πρόσωπα και καταστάσεις… Είναι από τα πράγματα που δεν μπορώ να απαλλαγώ… Τη δουλειά σου την κουβαλάς σαν την χελώνα το καβούκι της, μέχρι το τέλος, δεν μπορείς να απαλλαγείς από τα κουσούρια της, είτε είσαι στην ενεργό υπηρεσία, είτε όχι…

Συχνά κάνω είδηση το κλειστό μαγαζί που κουβαλά πολύ πίκρα για τον ιδιοκτήτη του και τους ανθρώπους που είχαν ακουμπήσει τα όνειρά τους πάνω σ’ αυτό το μαγαζί. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι ψυχρό, αλλά πιστέψτε με, δεν το κάνω από διάθεση κουτσομπολιού. Μακριά από μένα, τέτοιο κακό…

Οι φίλοι μου είναι εκτός Αθηνών. Άλλο μαρτύριο κι αυτό… Ευτυχώς η επικοινωνία είναι συχνή, αλλά αρκεί άραγε αυτό για να πάνε τα πράγματα σωστά; Όχι βέβαια. Μη έχοντας όμως άλλη επιλογή, περιμένω… Έχω διαπιστώσει πως ο καιρός περνά πιο εύκολα όταν δεν τον μετράς. Το έζησα, στις δικές μου διακοπές φέτος. Σαν αέρας πέρασε ο μήνας… Κάπως έτσι θα περάσει κι ο Αύγουστος…

Η Αθήνα, βέβαια, θα συνεχίσει να έχει τα προβλήματα της, αλλά αυτά δεν έχουν να κάνουν, ούτε με την εποχή, ούτε με την πόλη. Είναι και θα παραμείνουν διαχρονικά και θα γίνονται μεγαλύτερα καθώς προστίθενται σ’ αυτά και η δύσκολη οικονομική συγκυρία.

Ο Αύγουστος στην Αθήνα, είναι σκληρός αν τον δεις με τα φυσικά σου μάτια και αφήσεις την καρδιά να σε παρασύρει σε καταστάσεις δύσκολες… Αλλά εμείς γνωρίζουμε τι φταίει και είμαστε σε θέση να το αλλάξουμε αυτό και να δώσουμε στον εαυτό μας και τους ανθρώπους μας, λίγη χαρά… Και φυσικά το κάνουμε με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις» που λόγω Δεκαπενταύγουστου κυκλοφορεί νωρίτερα στα περίπτερα…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA