Αποτελεί δημοσιογραφική υποχρέωση απέναντι στην αλήθεια και τον μικρό Άσα να επιστρέψουμε στο θέμα και να δούμε την εξέλιξη του ζητήματος του. Εδώ, με τον αδελφό του σε μια φωτογραφία κατά την αερομετοφορά του στο νοσοκομείο της Πράγας, από την Μάλαγα της Ισπανίας…


Ασφαλώς; Και η μητέρα του, όπως όλοι στην οικογένεια, θα νιώθουν καλύτερα μ’ αυτές τις εξελίξεις… Μόνο που τα καλά νέα, δυστυχώς, δεν αποτελούν ειδήσεις για τα ΜΜΕ. Αυτά επιδιώκουν την σκανδαλοθηρία κι εδώ το γήπεδο δεν είναι δικό τους…


Θυμάστε την πρεμούρα της Ιντερπόλ να εκδώσει ένταλμα σύλληψης για τον πατέρα του μικρού παιδιού και να τον κατηγόρησε ότι σχεδίασε και διέπραξε την απαγωγή του… γιού του. Γρήγορα το ένταλμα εξέπεσε… Δεν ήταν και από τις καλύτερες στιγμές στην ιστορία της…

Επειδή δεν υπάρχουν ειδήσεις στα ελληνικά ΜΜΕ για την υπόθεση του 5χρονου Άσα που τη μάθαμε όταν έστησαν πάνω της τους προβολείς τους, μετά την έκδοση του εντάλματος σύλληψης από Ιντερπόλ που κατέπεσε από τον Ισπανό εισαγγελέα και τα αγγλικά δικαστήρια, νομίζω ότι αξίζει να επιστρέψω με νεότερα… Γιατί υπάρχουν και είναι και καλά!

Τότε, χωρίς να ασχοληθούν και πολύ με το θέμα εστίασαν την προσοχή τους στο αίμα που οι γονείς του Άσα, αρνούνταν να τους χορηγήσουν λόγω συνείδησης ως Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αλλά δεν ήταν έτσι… Ή τουλάχιστον δεν ήταν μόνο αυτό… Αυτό όμως του έδενε περισσότερο το σενάριο καταγγελίας… Το πρόβλημα ήταν πολύ πιο σοβαρό. Το παιδί έχει όγκο στον εγκέφαλο και χρειάζονταν μια σύγχρονη θεραπεία που το αγγλικό νοσοκομείο δεν μπορούσε να παράσχει…

Έτσι λοιπόν πήραν το παιδί τους κι έφυγαν για την Ισπανία. Φαίνεται όμως ότι ούτε και εκεί βρήκαν αυτό που χρειάζονταν το παιδί τους. Από χθες με την προτροπή γιατρών, αποφάσισαν να το μεταφέρουν με ένα μικρό αεροπλάνο – ασθενοφόρο που τους πρόσφερε το νοσοκομείο της Μάλαγα στην Πράγα, πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Τσεχίας. Χτισμένη στον ποταμό Μολδάβα, στην κεντρική Βοημία, έχει 1,2 εκατομμύριο κατοίκους, όπου εκεί μπορεί να γίνει μια σύγχρονη θεραπεία πρωτονίων για τον όγκο στον εγκέφαλο.

Κατά την άφιξη τους εκεί ο πατέρας δήλωσε πως είναι πολύ χαρούμενος που το ισπανικό νοσοκομείο της Μάλαγα τον διευκόλυνε, ώστε να έχει τη θεραπεία που χρειάζεται το παιδί του.

Γιατροί του ιατρικού κέντρου ProtonTherapyCentre στο οποίο πήγαν δήλωσαν ότι είναι σε θέση να προσφέρουν την ειδική θεραπεία που έχει ανάγκη ο 5χρονος Άσα.

Σήμερα, Τρίτη, αναμένεται να ξεκινήσουν οι εξετάσεις του κι αν όλα πάνε καλά θα πρέπει να αρχίσει τη θεραπεία πρωτονίων από την ερχόμενη Δευτέρα.

Έτσι άλλαξαν τα συναισθήματα της οικογένειας του Άσα. Εκεί που ήταν πικραμένοι και απογοητευμένοι που νόμιζαν ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα να δώσουν στο παιδί τους τη θεραπεία που χρειαζόταν, είδαν τα πράγματα να αλλάζουν και τώρα είναι πολύ κοντά στο στόχο…

Ο καθηγητής JanStary, επικεφαλής του τμήματος ογκολογίας παιδιών του MotorUniversitiHospital δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου, ότι ο μικρός Άσα θα υποβληθεί θεραπεία πρωτονίων καθημερινά για ένα ολόκληρο μήνα… Κι αυτό θα αναστρέψει την κατάσταση, τόνισε.

Η θεραπεία που αναμένεται να κοστίσει 40 – 60.000 αγγλικές λίρες είναι δυσβάστακτο βάρος για την οικογένεια. Αλλά δε χάνουν το κουράγιο τους, δεν αποκάμουν… Εξάλλου έχουν νιώσουν τη συμπαράσταση του κόσμου στο διωγμό που υπέστησαν μετά την απόφαση τους να προσφέρουν το καλύτερο που μπορούσαν στο άρρωστο παιδί τους. Διακόσιες χιλιάδες υπογραφές μαζεύτηκαν μέσα σε ελάχιστο χρόνο…

Έχουν εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά και είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει η καλύτερη λύση… Τους το ευχόμαστε από την καρδιά μας! Μακάρι η ειδική αυτή θεραπεία να δώσει καρπούς και να γυρίσει ο μικρός Άσα υγιής κοντά στην οικογένεια του, στην πατρίδα του, μετά τη θεραπεία που θα κάνει στο νοσοκομείο της Πράγας.

Η Σεούλ είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Νότιας Κορέας (Δημοκρατία της Κορέας). Το όνομα της πόλης προέρχεται από την αρχαία κορεατική λέξη Seorabeol ή Seobeol, που σημαίνει η "κύρια πόλη". Η πόλη ήταν γνωστή στο παρελθόν διαδοχικά με τα ονόματα Wiryeseong (Baekje), Hanyang (Goryeo), και Hanseong (Joseon). Εδώ, οι εδελφοί καλωσορίζουν τους επισκέπτες από όλο τον κόσμο…


Η πόλη χρησίμευσε ως πρωτεύουσα κατά τη διάρκεια των δυναστειών Baekje και Joseon. Μετά την καθιέρωση της Δημοκρατίας της Κορέας το 1948, η Σεούλ έγινε πρωτεύουσα άλλη μια φορά και υποδείχθηκε η κυρίαρχη πόλη του έθνους. Με έναν πληθυσμό πάνω από δέκα εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν μέσα στα όρια των περιχώρων της, η Σεούλ είναι μια από τις πολυπληθέστερες πόλεις στον κόσμο. Επιπλέον με έκταση μόνο 607 τετραγωνικών χιλιομέτρων, είναι επίσης μια από τις μικρότερες και τις πιο πυκνοκατοικημένες μεγάλες πόλεις. Μια γενική άποψη του σταδίου που φιλοξένησε περισσότερους από 50.000 αδελφούς.


Η πυκνότητα πληθυσμού της Σεούλ έχει επιτρέψει να γίνει μια από τις παγκόσμιες ψηφιακά συνδεδεμένες πόλεις. Έχει επίσης περισσότερα από τρία εκατομμύρια καταχωρημένα οχήματα, που προκαλούν συχνά τις σχεδόν μόνιμες κυκλοφοριακές συμφορήσεις. Στη μεγαλύτερη ζώνη της περιοχής της Σεούλ, που περιλαμβάνει τη μεγάλη πόλη λιμένα Ιντσόν (Incheon), η πόλη έχει πάνω από είκοσι τρία εκατομμύριο κατοίκους.


Η πόλη είναι το πολιτικό, πολιτιστικό, κοινωνικό, και οικονομικό κέντρο της χώρας, καθώς επίσης και διεθνές κέντρο για πολλές οικονομικές και επιχειρησιακές οργανώσεις και θεωρείται μια από τις κορυφαίες 20 "παγκόσμιες πόλεις ποιότητας". Σαν σύμβολο του θαύματος στον ποταμό Χαν (Han), η Σεούλ έχει διαδραματίσει βασικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της Νότιας Κορέας.


Τα τελευταία χρόνια, η μητροπολιτική κυβέρνηση έχει λάβει μέτρα για έναν εκτενή καθαρισμό του αέρα της πόλης και κατά της ρύπανσης των υδάτων. Η αναγέννηση "Cheonggyecheon", ένα ρεύμα που χρησιμοποίησε για να διατρέξει στο κέντρο της πόλης Σεούλ, έχει επαινεθεί ως σημαντική επιτυχία στην αστική ανανέωση και πολεοδομική εμφάνιση.


Γεωγραφικά τώρα: Η Σεούλ βρίσκεται στα βορειοδυτικά της Νότιας Κορέας στον ποταμό Χαν σε βόρειο γεωγραφικό πλάτος 37°35' και ανατολικό μήκος 127°0', περίπου 45 χλμ. από την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη (DMZ) κοντά στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα. Τα στοιχεία για τη Σεούλ είναι παρμένα από την ψηφιακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia. Έτσι, για να γνωρίζουμε τον κόσμο που ζούμε…

Να ξημερώνει Κυριακή, μέρα λίγο πιο χαλαρή από τις συνηθισμένες και να έχεις τόσα να κάνεις… Στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, τι σημασία έχει, στον κόσμο καλύτερα να λες… Δείτε αυτό: Στην Κορέα η Διεθνής Συνέλευση έχει και λογότυπο…


Τοπική ενδυμασία αδελφού στην Κορέα, με το μυαλό πάντα στον επίσημο ιστότοπο των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Μια σκέψη, μια ψυχή, ένας αγώνας παντού σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Μια μοναδική ομορφιά που αξίζει να ζεις μαζί με όλη την αδελφότητα…


Λίγο πιο δίπλα, στις Φιλιππίνες, ίδια ακριβώς η κατάσταση. Μπροστά στην πινακίδα του τοπικού Μπέθελ φωτογραφήθηκε η αδελφή… Σεμνά και ταπεινά. Όπως αρμόζει στους ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλά, το καθετί που κάνουν και είναι βέβαιοι γι’ αυτό.


Ξανά στη Διεθνή Συνέλευση του Λονδίνου… Άλλη μια φωτογραφία που μας υπενθυμίζει πόσο όμορφα θα είναι στο νέο σύστημα πραγμάτων, όπου δεν θα υπάρχουν φυλετικές διαφορές και διακρίσεις. Αυτές που χωρίζουν σήμερα τους ανθρώπους…


Χαλαρές, ανθρώπινες στιγμές στην παραλία… Τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες, όλοι τις χρειαζόμαστε. Φυσικά και θα κάνουν το μπάνιο τους, όπως όλοι, αλλά δεν είναι υπέροχο να συνεχίζεις να νιώθεις πως δεν είσαι μόνος σου σ’ αυτήν την ομορφιά; Για σκεφτείτε το, λίγο…


Δοκιμασία Κυριακάτικη… Επιχειρήστε, παρακαλώ, να βάλετε σε μια σειρά τις λέξεις αυτές που με την πρώτη ματιά παραπέμπουν στον ιστότοπο από το σχήμα τους… Ένα μήνυμα, αισιοδοξίας δίνουν, φτάνει βέβαια να ξέρεις αγγλικά και να έχεις την υπομονή, διαθέτοντας λίγο χρόνο…

Χθες το απόγευμα είχα μια πολύ όμορφη συναναστροφή... Καλεσμένος στο σπίτι των αδελφών, Άκη και Τερέζας κάναμε προετοιμασία μελέτης της ΣΚΟΠΙΑΣ. Μαζί με άλλους αδελφούς… Μια εμπειρία μοναδική... Και ήταν τα πρόσωπα όλων, χαρούμενα, όπως αυτά των νεαρών μας από τη Βραζιλία…


Έχουν φτιάξει μια πολύ όμορφη ζεστή φωλιά για να στεγάσουν την αγάπη τους και το σπιτικό τους... Στις 11 Οκτώβρη παντρεύονται και δίνουν από τώρα τις προσκλήσεις στους φίλους με τους οποίους θέλουν να μοιραστούν τη χαρά τους. Κάνουν ένα πολύ μεγάλο βήμα στη ζωή τους... Το γνωρίζουν, γι’ αυτό είναι χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι…


Όλη η παρέα μας ήταν όμορφη και η κουβέντα μαζί τους πολύ εποικοδομητική... Γνώρισα για πρώτη φορά εκεί τον Σταύρο και την Άννυ. Εκπληκτικό ζευγάρι με χιούμορ και ωριμότητα. Τα αστεία τους είχαν βάση και χαμογελούσαν. Ήταν μαζί μας ευδιάθετοι ώς τις 11 το βράδυ αν και θα έπρεπε, ο Σταύρος, να σηκωθεί σήμερα στις 4 τα ξημερώματα, για δουλειά.


Ναι, όλη η παρέα ήταν υπέροχη! Η Ειρήνη, ο σύζυγος της Αντώνης και η κορούλα τους Άννα, ταπεινοί και ωραίοι… Το ίδιο και ο Ανρί που έλαμπε το πρόσωπο του καθώς σχολιάζαμε, με καλή διάθεση το όνομα του. Μας φάνηκε παράξενο, αν και το απαντά κανείς συχνά στη Γαλλία, αλλά σκέψου, έλεγε ο ίδιος, «να με έλεγαν Τζαφάρ…» όπως ήθελαν να με βγάλουν.


Όχι δεν ήμασταν εμείς ντυμένοι μ’ αυτές τις τοπικές ενδυμασίες που φοράνε οι αδελφοί μας από τη Διεθνή Συνέλευση του Λονδίνου… Απλά, καθημερινά, ήμασταν ντυμένοι, όπως η περίσταση καλούσε σε μια καλή παρέα φίλων που βρέθηκε για καλό σκοπό, σε μια βραδινή φιλική συντροφιά, χωρίς κανένα πρωτόκολλο με μόνο «φορτίο» την αγάπη.


Τελειώνοντας, η οικοδέσποινα Τερέζα, μας είχε μια ευχάριστη έκπληξη από την κουζίνα της… Υπέροχα μαγειρεμένα φαγητά σ’ ένα σπίτι που τώρα φτιάχνεται κι ακόμα έχει δρόμο μέχρι να ολοκληρωθεί… Ευχαριστώ Άκη για την ευκαιρία που μου έδωσες να βρεθώ μαζί σας, αυτή την όμορφη βραδιά, σπίτι σας... Κι ευχαριστώ επίσης τον Μιχάλη και τον Βαγγέλη που προστέθηκαν στην παρέα μας αργότερα, κάνοντας την ακόμα πιο όμορφη…

Ζεστό καλωσόρισμα στη Διεθνή Συνέλευση του Λονδίνου, στο αεροδρόμιο της πόλης… Πάντα θα υπάρχει μια ομορφιά ξεχωριστή κι ένα χαμόγελο μπροστά σου αληθινό, όπου κι αν ταξιδεύεις…


Ίδια εικόνα και στο Παρίσι, κάτω από τον Πύργο του Άιφελ… Στο σταντ που έχουν στήσει εκεί αδελφοί, διαφημίζουν τη Βασιλεία του Θεού. Κι εδώ υπάρχουν όμορφα χαμογελαστά πρόσωπα…


Αλλαγή τοπίου… Από την πόλη στον αγρό, κυριολεκτικά… Με όποιες καιρικές συνθήκες, ζέστη ή κρύο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ικανοί και το κάνουν με χαρά να οργώσουν τη γη και να κηρύξουν τα καλά νέα.


Από την πρόσφατη Διεθνή Συνέλευση στη Ζιμπάμπουε… Ήταν τόσο μεγάλη η προσέλευση που χρειάστηκε να στήσουν μια γιγαντοοθόνη έξω από το στάδιο προκειμένου ο κόσμος να παρακολουθήσει…


Συνηθίζεται σ’ αυτές τις μεγάλες συνάξεις να ανταλλάσσουν οι αδελφοί, δώρα… Απλά πράγματα… Γεμάτα αγάπη… Όπως αυτά τα αυτοσχέδια μενταγιόν που είναι τόσο όμορφα…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 06/09/2014

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η Θεσσαλονίκη παίρνει «φωτιά», καθώς με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, η ΓΣΕΕ και το Εργατικό Κέντρο της πόλης καλούν τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους άνεργους όλης της χώρας, να πάρουν μέρος στο μεγάλο εργατικό και κοινωνικό συλλαλητήριο, το Σάββατο 6 Σεπτέμβρη στις 6 μ.μ. στο Άγαλμα Βενιζέλου και στην πορεία διαμαρτυρίας που θα ακολουθήσει.

Πρόκειται για κάτι καινούριο; Όχι βέβαια! Κάθε χρόνο, η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται… Πέρα από τους ντόπιους εργαζόμενους, στη διαδήλωση παίρνουν μέρος, άνθρωποι ακόμα και από την Αθήνα. Εξάλλου γι’ αυτό το λόγο το Εργατικό Κέντρο Αθήνας έχει δρομολογήσει τρένο που θα φύγει το πρωί του Σαββάτου από την πρωτεύουσα και θα επιστρέψει πίσω, αργά το βράδυ της ίδιας ημέρας…

Ποια η ουσία ενός τέτοιου εγχειρήματος; Πέρα από το να κάνουν γνωστά τα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, ο ίδιος ο κ. Σαμαράς για τον οποίο υποτίθεται ότι γίνεται η διαδήλωση προκειμένου να εισπράξει από πρώτο χέρι τη λαϊκή οργή, δεν θα είναι εκεί… Η παρουσία του στη Θεσσαλονίκη θα είναι ολιγόωρη, σύμφωνα με τον προγραμματισμό που έχει εκπονηθεί από το κυβερνητικό επιτελείο… Θα πάει απλά για να καταγράψουν οι κάμερες της τηλεόρασης το γεγονός και την ομιλία του, που όπως λένε θα δώσει στίγματα της ανάκαμψης της οικονομίας και αναμένεται να έχουν το αντίκτυπό τους στην κοινωνία.

Οι εργαζόμενοι πάντως, μάλλον από συνήθεια, θα καταγγείλουν τον καταστροφικό ρόλο της κυβέρνησης και την αντεργατική της πολιτική που οδηγεί στη φτώχεια, την εξαθλίωση, τη λιτότητα, τον εκφοβισμό, τις απολύσεις, τις φοροεπιδρομές…

Όχι πως έχουν άδικο, αλλά το να λες τα ίδια και τα ίδια πράγματα κάθε χρόνο, χωρίς να κάνεις κάτι (κι αυτό αφορά τις συνδικαλιστικές ηγεσίες – κυρίως της ΓΣΕΕ…) δεν έχει κανένα νόημα. Μοιάζει πιο πολύ με… υποχρέωση που πρέπει να κάνεις για να μην φαίνεσαι ότι κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια, διευκολύνοντας την εφαρμογή των όποιων αντεργατικών επιλογών…

Διότι, πέρα από αυτά, οι κατηγορίες που προσάπτουν στην κυβέρνηση είναι πολύ σοβαρές: Με τις διαρκείς παρεμβάσεις της στα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, μέσα από τις αλλεπάλληλες επιστρατεύσεις απεργών, καταργούν και παρακάμπτουν δημοκρατικούς θεσμούς και διαδικασίες. Όταν αναφέρεται με έμφαση στη διακήρυξη που κυκλοφορεί για τη ΔΕΘ, ότι «η κυβέρνηση εκτός από την οικονομία, κακοποιεί κατ’ επανάληψη και τους δημοκρατικούς θεσμούς, ενώ κουρελιάζει το Σύνταγμα με στόχο την εξυπηρέτηση πολιτικών και αντεργατικών σκοπιμοτήτων και κάθε έννοιας δημοκρατίας», μάλλον κάτι περισσότερο από ένα επετειακό συλλαλητήριο, πρέπει να κάνεις… Έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό.

Στις διαπιστώσεις συμφωνούν όλοι, επειδή ακριβώς μιλούν για πράγματα και καταστάσεις όχι σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά πρακτικά… Τα ζουν, τα αντιμετωπίζουν στην πραγματική τους ζωή, ξέρουν τι σημαίνει ανεργία και νέες ελαστικές μορφές απασχόλησης, είδαν πώς αποδομήθηκε το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τι επιπτώσεις είχε αυτό στο μισθό τους…

Ένιωσαν να γυρίζει ο κόσμος ανάποδα, είδαν ακόμα και τους στοιχειώδεις προγραμματισμούς τους να ανατρέπονται. Αλλά δεν φτάνει να διαπιστώνουν ότι «συνδικάτα και εργαζόμενοι, απαιτούμε, εδώ και τώρα, οριστικό τέλος στον αυταρχισμό και στη φωτοχοποίηση». Με κάποιο τρόπο θα πρέπει να το κάνουν αυτό γνωστό, καθημερινά και με αποφασιστικότητα.

Αντί να δίνουν την αίσθηση της ενότητας μέσα από ένα κείμενο διακήρυξης, γραμμένο σε κάποιο κλιματιζόμενο γραφείο της Αθήνας, ας δουν από κοντά τα προβλήματα του κόσμου και ας κάνουν κάτι πιο ουσιαστικό. Αρκετά πια, με τα επετειακά συλλαλητήρια…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Το λιοντάρι της ιστορίας μας, δίνει τροφή για σκέψη… Ας μην το αφήσουμε να περάσει έτσι… Μια μικρή στάση για στοχασμό θα μας κάνει, σίγουρα, καλό…



Και μετά ας χαρούμε μαζί με όσους έχουν επιλέξει συνειδητά στη ζωή τους να υπηρετούν τον Δημιουργό του Σύμπαντος, εφαρμόζοντας τις αρχές του σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους. Αν μη τι άλλο, όπως δείχνει και η φωτογραφία, είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι…

Μια φορά ήταν ένας γέρος πολύ φτωχός κ’ είχε κάμποσα παιδιά. Κάθε μέρα έπαιρνε το γαϊδούρι του κ’ επήγαινε στο δάσος κ’ έκοβε με το πελέκι του ξύλα- χτυπούσε απο δώ, χτυπούσε απο κεί, όσο μπορούσε.

Μια μέρα έρχεται μπροστά του ένα λιοντάρι και του λέει:

- Κάτσε, γέρο, να ξεκουραστείς κ’ εγώ να σου κόψω τα ξύλα, να φορτώσεις το ζώο σου και να πας να τα πουλήσεις και να πάρεις τίποτε των παιδιών σου για να φάνε.

Έτσι κι έγινε. Έκατσεν ο γέρος να ξεκουραστεί, του έκοψε το λιοντάρι τα ξύλα, εφόρτωσε το γαϊδούρι του κ’ έφυγεν ο γέρος...

Ύστερα από μερικές μέρες ξαναπήγεν ο γέρος στο δάσος και το λιοντάρι του είπε:
- Φέρνε, γέρο, το ζώο σου κάθε μέρα να σου το φορτώνω ξύλα.

Από τις πολλές φορές μια μέρα έκαμνε ζέστη φοβερή. Κουράστηκε το λιοντάρι κόβοντας τα ξύλα και είπε:
-Κάτσε, γέρο, από κάτω απ’ την ελιά πού έχει δροσιά, να ρθώ κι εγώ να βάλω το κεφάλι μου πάνω στα γόνατά σου, να ξεκουραστώ.

Ακούμπησε το κεφάλι του στα γόνατα του γέρου και τον ερώτησε:
- Είμαι όμορφος, μπάρμπα;
- Είσαι όμορφος, γιέ μου.
- Είμαι αντρειωμένος;
- Είσαι, λιοντάρι μου, είσαι!
- Είμαι και νιούτσικος;
- Είσαι.
- Είδες τι παλικάρι είμαι εγώ; έχω όλα τα χαρίσματα!
- Τα έχεις όλα τα καλά, μα έχεις κ’ ένα μεγάλο κακό. Βρωμάει πολύ το στόμα σου!

Το λιοντάρι αμέσως σηκώθηκε, φόρτωσε τα ξύλα στο γάιδαρο και είπε στο γέρο:
- Έλα τώρα, πάρε το πελέκι σου και δώσ’ μου μιά μέσα στο σβέρκο.
- Ποτέ δεν θα το κάνω αυτό, γιέ μου, να χτυπήσω μέσ’ στο σβέρκο με το πελέκι ένα πλάσμα πού μου έκαμε τόσο καλό!
- Μα εγώ το θέλω, είπε το λιοντάρι κι ο γέρος του έδωσε μιά με το πελέκι του και του άνοιξε μιά πληγή δυό δάχτυλα βαθιά.

Επήγαινε πάλι κάθε μέρα ο γέρος στο δάσος και το λιοντάρι, έτσι πληγωμένο πού ήταν, έκοβε ξύλα κι ο γέρος τα φόρτωνε στο ζώο του.

Άμα πέρασε αρκετός καιρός, του λέει το λιοντάρι:
- Κοίτα, γέρο, πώς σου φαίνεται ο σβέρκος μου;
- Έγιανε τέλεια, καλέ γιέ μου! του λέει ο γέρος.
-Κοτζάμ πληγή έγιανε, του απαντά, μα ο λόγος πού μου είπες, πώς βρωμάει το στόμα μου, έμεινε μέσα στην καρδιά μου και άιντε φύγε και να μη ξανάρθεις πια, γιατί θα σε φάω.

Γι αυτό λένε: Η μαχαιριά γιανίσκει (γιατρεύεται) μα ο κακός λόγος μεινίσκει (μένει).

• Αυτή την ιστορία που μόλις διαβάσατε, μου την έστειλε ένας φίλος στο e-mail. Και τον ευχαριστώ από καρδιάς, όπως και όλους εσάς που επικοινωνείτε μαζί μου, είτε με e-mail, είτε με σχόλια σ’ αυτή εδώ τη σελίδα. Συνεχίζετε να το κάνετε. Μας βοηθάει όλους…