Το περίπτερο στη Θεσσαλονίκη που έκανε αίσθηση στην Χριστίνα Ταχιάου και προκάλεσε την μήνη του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Άνθιμου…

Από καιρό απορούσα με τους καλοντυμένους νεαρούς που κυκλοφορούσαν και διένειμαν έντυπα σε περαστικούς στη Θεσσαλονίκη. Δεν μπορούσα να καταλάβω εάν πρόκειται για πωλητές ή για πιστούς. Η απορία μεγάλωσε όταν, στα μέσα Αυγούστου, είδα να έχει στηθεί στην Παραλία το μεγάλο και μοντέρνο περίπτερο, στελεχωμένο με πολύ χαμογελαστά κι ευγενικά άτομα. Ένα περίπτερο που θα μπορούσε να διαφημίζει τη Visa, την Colgate, την Apple ή το Smart.

Τρελάθηκα ένα πρωί όταν, γυρίζοντας από το τρέξιμο, η συμπαθέστατη κυρία θέλησε να μου δώσει ενημερωτικό φυλλάδιο των Μαρτύρων του Ιεχωβά. «Μα, είναι 7 παρά 5 το πρωί!» της είπα. «Σας είδα που απολαμβάνετε τη φύση και την παραλία και σκέφτηκα γιατί όχι!» μου απάντησε με μια απέραντη γλυκύτητα.

Δεν πίστευα στα μάτια μου, λίγες μέρες αργότερα όταν, στη Γερμανία, σε όλες τις πόλεις που πήγα, έβλεπα μπροστά μου παντού το ίδιο φυλλάδιο και τους χαμογελαστούς διανομείς του. Μάλιστα, έπιασα κάπου κουβέντα και με προμήθευσαν με το βιβλίο «What does the Bible really teach?» που, δυστυχώς όπως είπαν, δεν διέθεταν εκείνη τη στιγμή στη μητρική μου γλώσσα.

Μπήκα στο site τους. Εκεί να δεις! Το περιεχόμενο υπάρχει σε όποια γλώσσα ή διάλεκτο μπορείς να σκεφτείς. Μέχρι και στη Ρομανί, αλλά ΚΑΙ στη Ρομανί της Βόρειας Ελλάδας ΚΑΙ στη Ρομανί της Νότιας Ελλάδας!

Εντόπισα 10 σημεία συναντήσεών τους στη Θεσσαλονίκη κι αποφάσισα να πάω στην επόμενη συνάθροισή τους για να δω περί τίνος πρόκειται. Επιστράτευσα τον Σπύρο, συνήθη Μάρτυρα της Χριστίνας στα ρεπορτάζ. «Έχουμε ραντεβού με κάποιον για να μιλήσουμε;» με ρώτησε όταν μπαίναμε στο ωραίο κτίριο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπου φιλοξενούνται οι δημόσιες συναθροίσεις. «Όχι. Είμαστε περίεργοι που θέλουμε να δούμε τι είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά», του απάντησα.

Στο ασανσέρ θυμήθηκα τα λόγια ενός φίλου στον οποίο είχα εκφράσει την πρόθεση να πάω στη συνάθροιση. «Πηγαίνουν πολύ καλοντυμένοι». Τον επιβεβαίωσαν η 30χρονη με τα ψηλοτάκουνα κι ο κοστουμαρισμένος 40χρονος. «Όλοι στον τέταρτο πηγαίνουμε;» είπαν. «Ωραία!»

Στον τέταρτο, μας υποδέχτηκε ένα κοριτσάκι γύρω στα 12. «Καλησπέρα σας!» μας έσφιξε θερμά το χέρι. Μπήκαμε μέσα. Παραλληλόγραμμη αίθουσα, καρέκλες με θέα προς ένα μικρό βάθρο, κόσμος να κάθεται, όλοι χαμογελαστοί και καλοντυμένοι. «Ποιος σας σύστησε;» μας ρώτησαν. «Κανείς. Ήρθαμε μόνοι μας», ανέλαβα τις διαπραγματεύσεις. «Ωραιότατα. Καθίστε, ορίστε και το βιβλίο για να παρακολουθείτε». Καθόμαστε, κοντά στην έξοδο. Όταν είσαι εντελώς ξένος μέσα σε μια ομάδα στην οποία δεν έχεις καμιά πρόθεση να ενταχθείς, δεν πας στο κέντρο της. Αν και οι άνθρωποι είναι πολύ ευγενικοί μαζί μας. «Τι είναι το πρόγραμμα Υπηρεσίας Αγρού;» ρωτώ μια κυρία, δείχνοντάς της τον πίνακα των ανακοινώσεων. «Είναι η διανομή που κάνουμε και η προσέγγιση του κόσμου», απαντά. «Α, από εσάς γίνεται; Όχι από πωλητές-υπαλλήλους;» ρωτώ αφελώς. «Βεβαίως από εμάς». Σε λίγο, με αφορμή την ευφορία που επικρατεί, την ξαναχτυπώ στην πλάτη. «Είστε τόσο ευτυχισμένοι όσο δείχνετε;» «Ναι, είμαστε ευτυχισμένοι. Έχουμε ελπίδα, θα έρθει η Βασιλεία του Θεού. Αυτό που ζούμε δεν θα κρατήσει για πάντα. Η ελπίδα μας κάνει ευτυχισμένους».

Στις 8 ακριβώς αρχίζει η συνάθροιση.

Στο βάθρο, κάποιος διαβάζει από το βιβλίο «Πλησιάστε τον Ιεχωβά». Με τον Σπύρο, κάνουμε ότι διαβάζουμε κι εμείς. Μετά από μια παράγραφο ανάγνωσης, ο κύριος από το βήμα (ο έχων το γενικό πρόσταγμα) αρχίζει τις ερωτήσεις. «Ποιος δείχνει ανυπακοή; Ποιος θα απαντήσει;». Το ακροατήριο σηκώνει τα χέρια για να απαντήσει, όπως στο σχολείο. Κάποιος δίνει το μικρόφωνο. Μικροί μεγάλοι παίρνουν το λόγο και απαντούν. «Αυτό που έκανε ο Σατανάς το έκανε για τη διακυβέρνηση», λέει ο έχων το γενικό πρόσταγμα. Ακούγονται διάφορα όπως «Κανένα πολίτευμα δεν μπορεί να κυβερνήσει τον άνθρωπο», «Αυτοί που ψηφίζουν δεν ψηφίζουν επειδή έχουν ελπίδα. Ο Σατανάς τους έχει τυφλώσει και ψηφίζουν. Η πολιτική θα έπρεπε να είναι τιποτένιο επάγγελμα», «Οι άνθρωποι αποδείχτηκε ότι έχουν αποτύχει παταγωδώς».

Έρχεται το ζήτημα της ακεραιότητας του ανθρώπου. Ο έχων το γενικό πρόσταγμα δίνει ένα παράδειγμα: «Ας πούμε, εάν είστε στο νοσοκομείο και σας λεν ότι πρέπει να σας βάλουν αίμα. Ξέρετε ότι δεν πρέπει να σας βάλουν αίμα. Φανταστείτε να δεχτείτε, να χάσετε την ακεραιότητά σας, πώς θα νιώθετε μετά; Χάθηκε η ακεραιότητά σας εάν δεχτείτε αίμα».

Ακολουθεί κάτι που αναγγέλλεται ως «Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας». Ακούμε για τις εθελοντικές προσφορές, τη διάδοση της διδασκαλίας, τους Εβραίους που πλήγωσαν τον Ιεχωβά και το κακό παράδειγμα προς αποφυγήν των Ισραηλιτών. Παιδιά διαβάζουν αποσπάσματα από το βιβλίο, όλοι αποκαλούνται «Αδελφή» και «Αδελφέ». Ο κοστουμαρισμένος του ασανσέρ, «σπουδαστής», όπως τον λέει ο έχων το γενικό πρόσταγμα βρίσκεται στο βήμα και διαβάζει από την Αγία Γραφή. Πρόκειται για άσκηση, όπως θα μάθουμε αργότερα, «Πώς να διαβάζετε χωρίς να παραλείπετε λέξεις ή να κόβετε γράμματα». Ακολουθεί ένα σκετς, στο οποίο μια γυναίκα πρέπει, μέσα σε 5 λεπτά ακριβώς, να αναλύσει σε μια άλλη, ένα θέμα ανακατεύοντας το παγκόσμιο σύστημα στο οποίο πετούμε τρόφιμα ενώ πολλοί λιμοκτονούν, τη δηλητηρίαση του περιβάλλοντος, το φταίξιμο των πολιτικών αλλά κυρίως του Σατανά, κάτι για την Κόλαση του Δάντη που δεν έπιασα, και μετά πάλι για το Σατανά που κυβερνά τις διάνοιες των ανθρώπων. Επρόκειτο για την άσκηση «Πώς να επιτύχουμε στην τήρηση του χρόνου».

Έχει ήδη περάσει μια ώρα, ακούμε ότι «Αν γίνουμε πολύ καλοί δάσκαλοι, ο Ιεχωβά θα το ευλογήσει», κοιτάζω το «Ας έρθει η Βασιλεία σου, Ματθαίος 6:10» που γράφει πίσω από το βήμα, σηκωνόμαστε, φεύγουμε. «Πάρτε και το φυλλάδιο», μας λέει χαμογελαστά κάποιος κύριος. «Ευχαριστούμε, το έχουμε!».

Έξω, όμορφα και τακτικά, αραδιασμένες οι ανοιχτές ομπρέλες. Κατεβαίνουμε απ’ τις σκάλες. Ρίχνει ψιχάλες. Νιώθουμε ευλογημένοι που τις απολαμβάνουμε χωρίς να έχουμε ανάγκη κανέναν να μας το υποδείξει...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύτηκε στο Protagon.gr και το υπογράφει η Χριστίνα Ταχιάου. Τι γνωρίζουμε για αυτήν; Όπως γράφει η ίδια γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ. Μέχρι τα 30λίγο της, οπότε και κατέληξε στη δημοσιογραφία, έκανε όσες περισσότερες δουλειές μπόρεσε κι όσα λάθη πρόλαβε. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά και θέλει να ταξιδεύει ασταμάτητα. Ξεχωρίζει τις εποχές (2004-2012) που εργαζόταν στο δημοσιογραφικό συγκρότημα «Μακεδονία», την επταετία 2003 – 2010 που πέρασε ως συμβασιούχος στην ΕΡΤ3, διατηρώντας εκπομπή στο ραδιοφωνικό σταθμό 102 και τα υπέροχα πρωινά ξυπνήματα για να κάνει εκπομπές στον 88μισό και τον www.offradio.gr. Εντυπωσιάζεται με την ποσότητα των αναμνήσεων που ο εγκέφαλός της επιλέγει να μην ανακαλεί. Είναι ο ιδανικός άνθρωπος για πρωινή εκπομπή: ξυπνάει χαράματα μες στο κέφι. Ζει μέσα στη μουσική κι έχει μονίμως το μυαλό της στο βουνό, την ορειβασία, το σκι ή το ποδήλατο. Μονίμως, επίσης, αναρωτιέται αν υπήρχε ζωή πριν το ίντερνετ.