Ας κάνουμε όμορφο το ξεκίνημα αυτής της εργάσιμης εβδομάδας… Να, τα κάστανα, ας πούμε, που όπου να ‘ναι θα μπουν στη ζωή μας για τα καλά, μπορούν να παίξουν κι άλλο ρόλο…


Χαρούμενοι, με όρεξη και διάθεση για ζωή… Γιατί η ζωή έχει πολλά όμορφα πράγματα να μας δώσει, αρκεί να είμαστε σε θέση να τα δούμε και να τα προσφέρουμε στον εαυτό μας… Μήπως, δεν το αξίζει;


Σε όποιες συνθήκες, ας είμαστε καλά μέσα μας… Αυτό που τελικά έχει αξία, είναι η ψυχική μας ισορροπία… Η βροχή περνάει, πόσο θα κρατήσει; Ύστερα είναι βέβαιο πως ένας πλατύς και ζεστός ήλιος θα ανατείλει, ξανά…


Να, αυτά το κορίτσια, προφανώς, κατέχουν το μυστικό… Το βλέπει κανείς στα χαμογελαστά τους πρόσωπα… Ας προσπαθήσουμε να τα μιμηθούμε… Καλό θα κάνουμε και στον εαυτό μας και στους γύρω μας…


Εξάλλου πάντα η ομορφιά θέλει τουλάχιστον δύο, για να περάσει όμορφα από μέσα μας… Γνωστό αυτό, αλλά συνήθως το ξεχνάμε και το παλεύουμε μόνοι μας… Λάθος. Δεν μπορείς έτσι, ούτε χαρές, ούτε λύπες, να μοιραστείς…

Μια πολύ ενδιαφέρουσα διδακτική ιστορία για το μίσος και την διαχείρισή του...

Μια δασκάλα έχει αποφασίσει να παίξουν ένα παιχνίδι στην τάξη της. Λέει λοιπόν στα παιδιά, να φέρει το κάθ’ ένα, μια πλαστική σακούλα, που θα περιέχει μέσα μερικές πατάτες. Σε κάθε πατάτα θα δώσει ένα όνομα από τα πρόσωπα που μισεί.

Έτσι, ο αριθμός των πατατών που κάθε παιδί θα βάλει στη σακούλα του θα εξαρτηθεί από τον αριθμό των ανθρώπων που μισεί. Την άλλη μέρα κάθε παιδί, έφερε από μια σακούλα με πατάτες, με το όνομα των ανθρώπων που μισούσαν, γραμμένο σε κάθε πατάτα.

Κάποια παιδιά είχαν δύο πατάτες μέσα στη σακούλα, άλλα τρεις, άλλα πέντε και άλλα περισσότερες. Η δασκάλα λέει μετά στα παιδιά, να κουβαλούν μαζί τους την πλαστική σακούλα με τις πατάτες, όπου και αν πηγαίνουν (ακόμη και στην τουαλέτα), για μερικές μέρες.

Ύστερα από αρκετές μέρες, τα παιδιά άρχισαν να διαμαρτύρονται, λόγω της δυσάρεστης οσμής που άφηναν οι πατάτες οι οποίες άρχισαν να σαπίζουν. Άλλωστε, αυτοί που είχαν περισσότερες πατάτες στη σακούλα, έπρεπε να αντέξουν και το μεγαλύτερο βάρος τους.

Κάποιες μέρες αργότερα, το παιχνίδι τελείωσε και τα παιδιά ανακουφίστηκαν και από την απαλλαγή τους από το βάρος αλλά και από τη δυσοσμία των χαλασμένων πατατών. Η δασκάλα ρώτησε τα παιδιά: «Πώς αισθανθήκατε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού;»

Τα παιδιά, άρχισαν ομαδικά να διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι έπρεπε να κουβαλούν παντού μια τσάντα με πατάτες και μάλιστα χαλασμένες με άσχημη μυρωδιά, από κάποια στιγμή και μετά.

Στη συνέχεια, η δασκάλα τους αποκάλυψε το κρυμμένο νόημα πίσω από το παιχνίδι . «Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση όταν έχετε μίσος για κάποιον μέσα στην καρδιά σας. Η δυσωδία από το μίσος θα φωλιάσει στην ψυχή σας και θα το μεταφέρετε μαζί σας όπου κι αν πάτε, συνεχώς. Αν δεν μπορείτε να ανεχθείτε τη μυρωδιά των σάπιων πατατών για μερικές μόνο μέρες, μπορείτε να φανταστείτε πώς θα είναι να έχετε τη δυσωδία του μίσους στην ψυχή σας, για μια ζωή;

Από την πλατεία Ελευθερίας του Ηρακλείου Κρήτης, όπου πραγματοποιούνται τριήμερες εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού που οργανώνει η Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου με τη στήριξη των δήμων και όλων των τουριστικών φορέων των επιστημονικών ιδρυμάτων, αλλά και των παραγωγικών τάξεων είναι αυτές οι φωτογραφίες…


Αν και χθες τους τα χάλασε ο καιρός, επειδή η βροχή κράτησε αρκετά, εντούτοις η έκθεση συζητήθηκε πολύ θετικά από όσους κατάφεραν και πέρασαν μια βόλτα από κει… Αν μάλιστα τους περίσσευαν και χρήματα ίσως αποζημιωνόταν οι εκθέτες για την ταλαιπωρία τους. Δυστυχώς όμως τα πράγματα είναι δύσκολα στις εποχές που ζούμε…


Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι Θραψανιώτες από την όμορφη αυτή εκδήλωση… Ο Μαρνέλος, τα κεραμικά του οποίου φαίνονται εδώ, είναι χωριανάκι μας… Κι από ότι φαίνεται κάνει καταπληκτική δουλειά… Καλές δουλειές παιδιά… Κάνετε γνωστό το Θραψανό, στα πέρατα του κόσμου…


Η πλατεία Ελευθερίας στο κέντρο της πόλης του Ηρακλείου, δεν είναι τεράστια. Είναι πέρασμα όμως για πολλούς ανθρώπους, κυρίως τουρίστες, που μπόρεσαν να δουν τα περίπτερα των εκθετών και να θαυμάσουν την κρητική λαϊκή τέχνη… Αν δεν ήταν η βροχή του Σαββάτου που τα χάλασε λίγο τα πράγματα, όλα θα ήταν διαφορετικά…

Επειδή ο τόπος μας είναι μικρός εδώ στο διαδίκτυο και επειδή σας βλέπω τον τελευταίο καιρό να μπαίνετε με μεγαλύτερη όρεξη και διάθεση θα συνεχίσω κάθε 10.000 νέες, μοναδικές επισκέψεις να γράφω ένα σημείωμα και να επισημαίνω το γεγονός.

Διότι, όπως και να το κάνουμε δεν είναι και μικρό πράγμα. Ούτε 15 μέρες δεν πάνε από το προηγούμενο σημείωμα μου που έλεγα ότι βάζουμε πλώρη για τις 760.000 και να που τις φτάσαμε, τις ξεπεράσαμε και τώρα στοχεύουμε τις 770.000!...

Μικρές νίκες που κατακτά κανείς με τη συνεχή προσπάθεια που καταβάλει να είναι συνεπής απέναντι στους αναγνώστες που εμπιστεύονται τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και φτάνουν ως εδώ αναζητώντας κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Πού εντοπίζετε αυτό το διαφορετικό; Κυρίως στο γεγονός ότι καταγράφει αλήθειες χωρίς υπερβολές, επιδιώκοντας αναγνωσιμότητα… Επιπλέον μου δίνεται η δυνατότητα να βγάζω, να εξωτερικεύω κάποια σημεία του εαυτού μου που έχω ανάγκη να τα μοιραστώ με τους συνανθρώπους μου, για να νιώσω ο ίδιος καλύτερα…

Αν και συνηθίζεται στο διαδίκτυο να προσθέτει κανείς πράγματα πέρα από την αλήθεια για να κάνει τον ιστότοπο πιο ελκυστικό, αυτά δεν θα τα βρείτε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Ήταν μια αρχή από την ώρα που στήθηκε την οποία υπηρετώ με όλο και μεγαλύτερη συνέπεια…

Γράφω… Για μένα το γράψιμο είναι οξυγόνο, ζωή, δύναμη δημιουργική σε κάθε περίπτωση. Ο χρόνος έτσι γίνεται πιο παραγωγικός. Και δεν κλείνεται στα στενά περιθώρια ενός 8ώρου στο χώρο εργασίας. Διότι απλά, δεν είναι εργασία… Είναι χαρά, απόλαυση, μια ξεχωριστή ομορφιά για μένα… Άσε που απ’ ότι βλέπω, αρέσει και σε σας τους φίλους που είσαστε καθημερινά παρόντες να μου κάνετε παρέα σ’ αυτό το ιντερνετικό ταξίδι..

Ειλικρινά το λέω… Δεν ένιωσα ποτέ μόνος… Ασφαλώς και μου λείπουν πράγματα, άνθρωποι που θα ήθελα να είμαι μαζί τους, αλλά εδώ καθημερινά έρχομαι σε επαφή με τόσους ανθρώπους… Νέοι, αλλά και παλιοί, που η αξία τους είναι ανεκτίμητη.

Αυτό που εγώ μπορώ να πω, χωρίς να θεωρηθεί μεγάλος λόγος, βαρύγδουπες υποσχέσεις που δεν είμαι σε θέση να τηρήσω, είναι ότι θα συνεχίσω έτσι όπως με γνωρίσατε να το παλεύω σε καθημερινή βάση, δίνοντας στο Site το χρόνο που χρειάζεται, χωρίς να παραμελώ άλλες βασικές υποχρεώσεις μου, πιο ουσιαστικές. Κάθε νέα μέρα είναι μια πρόκληση όμορφη… Και το γεγονός ότι βρισκόμαστε εδώ και τα λέμε μου αρέσει ιδιαίτερα…

Να είστε σίγουροι ότι ξέρω τι κάνω… Καμιά λέξη εδώ δεν γράφεται τυχαία… Αν και τα λάθη είναι μέρος της ζωής… Το να τα διορθώνεις όμως και να μην τα επαναλαμβάνεις, είναι μιαν πολύ όμορφη πρόκληση για ατελείς ανθρώπους, όπως εγώ…

Το εξώφυλλο του βιβλίου από τις εκδόσεις myedition.gr  Ζητήστε το στο βιβλιοπωλείο της περιοχής σας. Ψάξτε το ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Καλοτυπωμένη έκδοση, αυτό είναι το οπισθόφυλλο της «Δυτικής Όχθης» με δυο λόγια για να σας εξάψω τη φαντασία και να το αναζητήσετε, να το διαβάσετε…

Ένα τυχαίο δισέλιδο από το βιβλίο του Γιάννη Χρυσέλη που ξεχειλίζει από ευαισθησία, καθώς θυμάται και καταγράφει προσωπικές εμπειρίες από τη ζωή του με τρόπο γλαφυρό.

Και μια προσωπική αφιέρωση για την οποία ευχαριστώ ξεχωριστά τον συγγραφέα… Για μένα ήταν μια μοναδική εμπειρία που μοιράστηκα μ’ έναν πολύ δικό μου άνθρωπο…

Λένε πως το διαδίκτυο απομονώνει τους ανθρώπους και τους κλείνει περισσότερο στη μοναξιά τους, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις ανάμεσα στο τι είναι αληθινό και το τι είναι ψεύτικο. Προσωπικά τα έχω ξεκαθαρίσει τέτοια θέματα και δεν με αφορούν, αλλά ούτε και με ενδιαφέρουν…

Μέσα από αυτό το ιστολόγιο και με αφορμή την ύπαρξη του, έχω γνωρίσει πολλούς αξιόλογους ανθρώπους και συνεχίζω να το κάνω με πολύ θετικά αποτελέσματα… Οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή μαζί μου, έχουν ονοματεπώνυμο, e-mail, τηλέφωνο και είναι τόσο ζωντανοί, όσο εγώ.

Το επόμενο βήμα, τις περισσότερες φορές, είναι να γνωριστούμε από κοντά… Κι αυτό επίσης το κάνω με μεγάλη χαρά, όποτε μου το ζητήσουν. Και διαπιστώνω πάντα πως δεν πέφτω καθόλου έξω στην εκτίμηση μου.

Κάπως έτσι έγινε και η γνωριμία μου με τον Γιάννη Χρυσέλη. Ένα e-mail μας έφερε πιο κοντά. Και το βιβλίο του έφτασε στα χέρια μου μέσω του ταχυδρομείου, από την Κεφαλονιά όπου διαμένει μόνιμα.

Πάντα είχα μια καλή σχέση με το βιβλίο και το διάβασμα, αλλά η «Δυτική Όχθη» ήταν για μένα μια αποκάλυψη. Το ρούφηξα χωρίς υπερβολή… Θα μπορούσα να διαβάσω και τις 294 τυπωμένες σελίδες του σε μερικές ώρες, αλλά έκανα την καρδιά μου κόμπο και... διέκοψα για να το ολοκληρώσω την επόμενη ημέρα…

Το ξεκίνησα στο γραφείο μου, με το που το έφερε ο ταχυδρόμος, το προχώρησα σπίτι μου το βράδυ και το ολοκλήρωσα στο γραφείο μου, την επομένη… Και πάλι δηλαδή δεν ξεπέρασε το 24ωρο.

Τι ήταν αυτό που με συνεπήρε στο βιβλίο του Γιάννη Χρυσέλη; Ο τρόπος του γραψίματος, ο καθαρός και αυθεντικός λόγος αλήθειας που περιέχει και το γεγονός ότι αν και από άλλη σκοπιά κι άλλο τόπο, οι εμπειρίες που περιγράφει είναι κοινές και σε μένα.

Έβρος εκείνος, Κρήτη εγώ… Κεφαλονιά εκείνος, Αθήνα εγώ… Και από την άλλη η μικρή διαφορά στην ηλικία και το γεγονός ότι είχα βιώσει τα γεγονότα που περιγράφει τόσο ρεαλιστικά κι ας μην ήμουν εγώ ο πρωταγωνιστής.

Ένιωσα την ανάγκη να τον πάρω τηλέφωνο, να μιλήσουμε ζωντανά… Το έκανα και αισθάνθηκα ακόμα καλύτερα καθώς επιβεβαίωσα όλα όσα είχα πλάσει με το μυαλό μου, ως αναγνώστης. Απλός, καταδεκτικός, αυθεντικός ο συγγραφέας με το επάγγελμα του υδραυλικού που έμαθε να γράφει και να διαβάζει όταν βρισκόταν στη φυλακή ως αντιρρησίας συνείδησης, όπως ο ίδιος περιγράφει στο βιβλίο του κάτω από δύσκολες και εντελώς ιδιόμορφες συνθήκες.

Σας συνιστώ να το διαβάσετε. Αναζητήστε το σε κάποιο κοντινό σας βιβλιοπωλείο ψάχνοντας από ΕΔΩ. Είμαι βέβαιος ότι θα το ευχαριστηθείτε, όπως εγώ... Άσε που αξίζει να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας, αφού καταγράφει τη ζωντανή ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα και σε συνθήκες δύσκολες, μέσα στη δικτατορία και μάλιστα στην ακριτική Ορεστιάδα…

Ο Γιάννης Χρυσέλης δεν κάνει λογοτεχνία επινοώντας φανταστικές ιστορίες από το μυαλό του. Όχι!... Το αντίθετο μάλιστα. Βάζει τη μνήμη του να δουλέψει και μας δίνει το καλύτερο που μπορούμε να φανταστούμε από το σπίτι του, τους γονείς του, την οικογένεια του και όχι μόνο… Αληθινά, θα σας συναρπάσει…

Τον Ιούλιος του 2016 στη Συνέλευση Περιφερείας 15 -17 Ιουλίου, είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω, έστω και για λίγο από κοντά... Θα μπορούσα και μετά την λιγόλεπτη συνάντηση μας να ξαναγράψω μες το ίδιο πάθος τα ίδια ακριβώς πράγματα...

Το ΕΘΝΟΣ που συνήθως στηρίζει την συγκυβέρνηση, στο δημοσίευμα του την επομένη της συνάντησης Σαμαρά – Μέρκελ κάνει λίγο γαργάρα το θέμα… Τι γράψει, όσο καλή διάθεση κι αν έχει; Δεν αρκεί αυτό… Πρέπει και κάτι ουσιαστικό να βγει… Και δεν βγήκε…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 27/09/2014

Τη δουλειά τους κάνουν, το δίχως άλλο… Από προχθές που είχαμε τη συνάντηση Μέρκελ – Σαμαρά, οι Έλληνες πολίτες αντιμετωπίζουν ένα μπαράζ δημοσιευμάτων που προσπαθούν με δυο λόγια να μας πείσουν «να κάνουμε λίγο κουράγιο και υπομονή ακόμα, καθώς δεν χρειαζόμαστε τώρα, ως χώρα, νέο δάνειο, ενώ η έξοδος από το Δ.Ν.Τ. θα γίνει σε λίγο ορατή».

Χωρίς πανηγυρικούς τίτλους ακόμα και από τις φιλικές τους εφημερίδες ναι, αυτό προσπαθούν να κάνουν… Και γιατί, παρακαλώ; Διότι, καθώς δείχνουν τα πράγματα, μάλλον δεν θα αποφύγουν τις πρόωρες εκλογές. Και η δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων, κυρίως στις κυριακάτικες εφημερίδες που δείχνουν μερικές μονάδες μπροστά τον ΣΥΡΙΖΑ και με μια τάση για… αυτοδυναμία, τους τρομάζει.

Έτσι λειτουργούσε πάντοτε το πολιτικό κατεστημένο… Αν και δημοσίως παλεύουν, δήθεν για το κοινό καλό και για τη σωτηρία της χώρας, ο καθένας αντιλαμβάνεται πως αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η προσωπική τους πολιτική επιβίωση. Και όπως έδειξαν οι τελευταίες ευρωεκλογές, δεν είναι και τόσο σοφό, ακόμα και για τους… συνεργάτες τους Γερμανούς να κυβερνούν το δεύτερο και το τέταρτο σε δύναμη και επιρροή, κόμμα.

Επιπλέον, η επιβολή ενός άδικου φόρου, όπως είναι ο ΕΝΦΙΑ που προστίθεται στις τόσες άλλες φορολογίες έχει διαρρήξει οριστικά τις σχέσεις τους με τη μεσαία τάξη που κατά παράδοση αποτελεί τη ραχοκοκαλιά των ψηφοφόρων τους… Έτσι κι αφού το παραμύθι σε συνέχειες με τις ανασκαφές στον αρχαιολογικό τάφο της Αμφίπολης στο λόφο Καντά δεν πιάνουν, αποφάσισαν να επιστρατεύσουν τα μεγάλα μέσα…

Αλλά δεν είμαι απόλυτα βέβαιος ότι διάλεξαν τα καλύτερα υλικά γι’ αυτό. Οι Γερμανοί, ας πούμε, δεν είναι και οι πιο αγαπητοί στους Έλληνες. Και η κ. Μέρκελ με τις πολιτικές που ασκεί είναι η πιο μισητή καγκελάριος.

Άδικος κόπος λοιπόν οι… πανηγυρισμοί, ότι δήθεν όλα πάνε καλά… Ότι οι φίλοι μας Γερμανοί συμφωνούν με την πορεία της οικονομίας και ότι γρήγορα θα υπάρξει απεμπλοκή από τα νύχια του Δ.Ν.Τ. Αφού ξέρουν καλά, οι πολίτες, ότι πίσω από αυτή τη σκληρή πολιτική λιτότητας που βιώνουν, είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Γερμανία να προΐσταται αυτών των κινήσεων. Μέχρι και επιτρόπους δικούς της έχει τοποθετήσει για να παρακολουθεί πώς «περπατά» η κυβέρνηση στην υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει με τα μνημόνια που υπογράφουν χωρίς να προλαβαίνουν, ούτε να τα διαβάσουν, όπως δημόσια ομολογούν.

Είναι φανερό ότι βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση… Η κομματική πελατεία τους, μειώνεται απελπιστικά και συνεχώς. Συρρικνώνεται η βάση τους. Και όσο κι αν η παράδοση είναι ακόμα ισχυρή, βλέπουν ανθρώπους που κατέγραφαν ως φίλους να περνούν σταδιακά, απέναντι… Κάπως προσπαθούν να το ελέγξουν, αυτό… Αντιλαμβάνονται όμως ότι δεν είναι εύκολο κι ας έχουν μαζί τους τα ΜΜΕ.

Έχουν κι αυτά απαξιωθεί στη συνείδηση των πολιτών και γνωρίζουν πια, τον ύποπτο ρόλο που παίζουν. Ο ένας μετά τον άλλον κλείνουν τις τηλεοράσεις τους, έπαψαν να αγοράζουν εφημερίδες, ακόμα και τα πρωτοσέλιδα τους, αποστρέφονται… Αντιλαμβάνονται ότι όλα αυτά λειτουργούν ως προπαγάνδα και τα απεχθάνονται..Απαξίωσαν την ίδια την πολιτική, μαζί με τους εκφραστές της. Τους είναι αδιάφορη μια συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με την Γερμανίδα καγκελάριο…

Αυτό που είναι σε θέση να δουν, είναι ότι το φαί στο οικογενειακό τραπέζι λιγόστεψε… Δουλειές δεν υπάρχουν κι όπου ακόμα είναι ορατές οι εργαζόμενοι είναι είτε κακοπληρωμένοι, είτε δεν αισθάνονται ασφαλείς για την επόμενη ημέρα… Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα ξαναμαντρώσουν όλο αυτόν τον κόσμο στην κάλπη με το μέρος τους…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Κρήτης ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Δεκάδες πολιτικοί και εκατοντάδες θρησκευτικοί ηγέτες από όλο τον κόσμο, συναντήθηκαν στη Σεούλ της Νότιας Κορέας και συμφώνησαν στην επίτευξη μόνιμης παγκόσμιας ειρήνης. Άλλη μια ανθρώπινη απόπειρα, χωρίς καμιά προοπτική...

Η είδηση αναφέρει: συγκεντρώθηκΠολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες, οργανισμοί νεολαίας και ομάδες γυναικών, αν στο μεγαλύτερο διεθνές συνέδριο ειρήνης στη Νότιο Κορέα, για να υποστηρίξουν μια μόνιμη ειρηνική λύση στα διεθνή προβλήματα, αλλά και μεθόδους και προγράμματα κατάργησης των πολέμων.

Στις 17-18 Σεπτεμβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα Σεούλ Διάσκεψη Κορυφής για την Ειρήνη, της Διεθνούς Συμμαχίας Θρησκειών (WorldAllianceofReligions’ Peace -WARP - Summit).

Γύρω στις 200 χιλιάδες άτομα παρακολούθησαν τις εργασίες της Διάσκεψης, μεταξύ των οποίων 1.500 ηγέτες, περιλαμβανομένων 50 πολιτικών, πρώην ή νυν επικεφαλής κρατών, Πρώτων Κυριών και περισσότερων από 680 ηγετικών στελεχών παγκόσμιων θρησκειών όπως της Καθολικής, της Προτεσταντικής, της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, του Ισλάμ, του Βουδισμού και του Ινδουϊσμού από 120 χώρες. Συμμετείχαν επίσης 600 στελέχη και μέλη οργανισμών συνεργαζόμενων με την Ομάδα Νεολαίας για την Παγκόσμια Ειρήνη (IPYG) και την Ομάδα Γυναικών για την Παγκόσμια Ειρήνη (IWPG) από 150 χώρες. Περισσότεροι από 200 δημοσιογράφοι από 100 εθνικούς οργανισμούς ΜΜΕ από 80 χώρες, κάλυψαν τις εργασίες της Διάσκεψης.


Να ενώσουν τις θρησκείες τους

Η Διάσκεψη υπήρξε η μεγαλύτερη συγκέντρωση πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών, όπως και αντιπροσώπων διαφόρων οργανώσεων από όλο τον κόσμο και φιλοδοξεί να αποτελέσει τη βάση για επίτευξη της παγκόσμιας ειρήνης και τερματισμό όλων των πολέμων. Η συμφωνία που επιτεύχθηκε δηλώνει ότι οι θρησκευτικοί ηγέτες πρέπει να ενώσουν τις θρησκείες τους, υπό τον Δημιουργό, για να τερματίσουν όλους τους πολέμους και να αφήσουν ως κληροδότημα την παγκόσμια ειρήνη, στις μελλοντικές γενιές.

Δηλώνει επίσης ότι οι αντιπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών πρέπει να καταβάλουν τις έσχατες προσπάθειες, για την υλοποίηση ενός διεθνούς νόμου για κατάργηση όλων των πολέμων και συνεισφορά στη διεθνή ειρήνη. Δηλώνει ακόμη ότι όλοι οι υπογράφοντες θα γίνουν συνήγοροι της ειρήνης, που θα μεταφέρουν στον κόσμο αυτή την αποστολή και θα ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να συνεργαστούν για την παγκόσμια ειρήνη, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο διά μέσου της ενότητας των λαών και της συλλογικής εργασίας τους, σε ένα σώμα.


Μήπως η θρησκεία μας είναι διεφθαρμένη;

Ο Nam Hee Lee, επικεφαλής του οργανισμού HeavenlyCulture, WorldPeace, RestorationofLight (HWPL), εξέφρασε βαθιά ανησυχία για τη σημερινή κατάσταση των θρησκειών και είπε μεταξύ άλλων στην ομιλία του: «Οι θρησκευτικοί ηγέτες μπορούν να διδάξουν επαρκώς τη θρησκεία, μόνο αν τη γνωρίζουν οι ίδιοι. Η Εκκλησία, αντί να είναι ένα μέρος όπου διδάσκονται κοσμικά ζητήματα, πρέπει να γίνει ένα μέρος όπου διδάσκονται ζητήματα του Θεού.

«Πριν αποφασίσουμε ποια θρησκεία είναι καλή και ποια είναι κακή, πρέπει πρώτα να δούμε αν η δική μας θρησκεία είναι διεφθαρμένη. Η Θεολογία δεν είναι τα διδάγματα του ανθρώπου». Ο κ. Lee, κάλεσε τους πολιτικούς να υποστηρίξουν τον σεβασμό στην πολιτική και τους νόμους, λέγοντας ότι «όλοι οι άνθρωποι μπορούν να σωθούν και όχι μόνο οι άνθρωποι της θρησκείας».

Η κ. Nam Hee Kim, εκπρόσωπος της Ομάδας Γυναικών για την Παγκόσμια Ειρήνη (IWPG), είπε στην ομιλία της: «Αυτή η συμφωνία είναι μόνο η αρχή, αλλά έχει μια τρομερή δύναμη που θα συνενώσει τις υποσχέσεις και θα μετατρέψει τον κόσμο, σε κοινωνία ειρήνης. Αυτό το κομμάτι χαρτί, συνδέει τη μια χώρα με την άλλη και συνενώνει διαφορετικές μεταξύ τους τάξεις και θρησκείες, σε μια. Αυτή η γενιά έχει ανάγκη την αλλαγή και τη μεταρρύθμιση για ένα ειρηνικό κόσμο, σαν μια παντοτινή κληρονομιά στις μελλοντικές γενιές».


Οι ρίζες της απουσίας ειρήνης

Απάντησε ως εξής σε ερώτηση, κατά πόσον είναι δυνατή η επίτευξη ειρήνης στη Μέση Ανατολή, που του τέθηκε πριν την έναρξη της Διάσκεψης, ο Man Hee Lee: «Αν επιτευχθεί ειρήνη στη Μέση Ανατολή, δεν σημαίνει ότι θα επιτευχθεί ειρήνη στον κόσμο. Χρειάζεται να επιλύσουμε το θεμελιώδες πρόβλημα της απουσίας της ειρήνης, που έχει τις ρίζες του σε όλο τον κόσμο, αντί να επικεντρωνόμαστε σε ένα θέμα που αφορά μόνο μια περιοχή. Συνεπώς, οι ηγέτες των κρατών σε όλο τον κόσμο, πρέπει να συμφωνήσουν για την καθιέρωση ενός διεθνούς νόμου, που θα απαγορεύει τον πόλεμο κι έτσι όλοι οι πόλεμοι να τερματιστούν μόνιμα».

Η κ. NamHeeKim, είπε: «Μέχρι τώρα οι γυναίκες θεωρούντο αδύναμες. Αλλά, μέσα από τη δράση του κ. Lee, πίστεψα πραγματικά ότι οι γυναίκες μπορούν να παίξουν πρωταρχικό ρόλο στην επίτευξη της παγκόσμιας ειρήνης. Η δυνατότητά τους, προέρχεται από τη δύναμη των μητέρων να προστατεύσουν τα παιδιά που εξαναγκάζονται να συμμετέχουν στους πολέμους. Αν όλες οι γυναίκες στον κόσμο ενωθούν σαν να είναι μια, είμαι σίγουρη ότι θα επιτευχθεί η παγκόσμια ειρήνη».

Ουκρανοί, Σύροι, Ισραηλινοί

Στο πλαίσιο της Διάσκεψης, η Ομάδα Νεολαίας για την Παγκόσμια Ειρήνη (IPYG) οργάνωσε συνέδριο για περισσότερους από 500 ηγέτες οργανώσεων νεολαίας από 127 έθνη, περιλαμβανομένων εθνών όπου συμβαίνουν συγκρούσεις όπως η Ουκρανία, η Συρία, η Υεμένη, το Ισραήλ και χώρες των Βαλκανίων. Συζήτησαν προγράμματα που μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία αμοιβαίας κατανόησης και εμπιστοσύνης. Στη συνέχεια, συνεδρίασε το Συμβούλιο της Διεθνούς Συμμαχίας Θρησκειών (WARP), όπου πρώην και νυν Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί, Υπουργοί και Πρόεδροι εθνικών κοινοβουλίων, όπως και Πρόεδροι Ανωτάτων Δικαστηρίων από διάφορες χώρες, μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους σε θέματα ηγεσίας και μελλοντικών ειρηνευτικών πρωτοβουλιών.

• Από τον Τύπο