Αναρωτηθείτε: Αν μπορεί ένα πρόγραμμα για τις φωτογραφίες που διαθέτουν οι επαγγελματίες και λέγεται φώτοσοπ, να κάνει τέτοια θαύματα, δεν μπορεί ο Θεός; Δείτε παρακαλώ προσεκτικά αυτή τη «μεταμόρφωση» δια χειρός ανθρώπου και στοχαστείτε όλα τα υπόλοιπα… Ευχαριστώ, Πέτρο που μου το θύμησες…

Εποχή των μήλων… Υπέροχο φρούτο… Μπορείς να το βρεις παντού αυτόν τον καιρό… Τα χάρηκα κι εγώ που τα έστειλε σε δέμα η αδελφή μου, Στασούλα, από την Κρήτη… Μπορούν, όπως βλέπετε να χρησιμοποιηθούν και για άλλες χρήσεις…


Το φθινόπωρο είναι όμορφη εποχή… Μπορεί να κιτρινίζουν τα φύλλα των δέντρων, μπορεί να βρέχει κάποιες μέρες και να χαμηλώνει η θερμοκρασία, αλλά όλα έχουν την ομορφιά τους και είναι σοφά προγραμματισμένα για αν κάνουν πιο ενδιαφέρουσα τη ζωή μας…


Εξάλλου η ομορφιά είναι δίπλα μας, αρκεί να έχουμε μάτια ανοιχτά να τη δούμε… Κι εκεί είναι πρόβλημα μερικές φορές… Νομίζουμε ότι βλέπουμε στον κόσμο που ζούμε, αλλά δεν μπορούμε να διακρίνουμε το σωστό από το λάθος, ωραίο από το άσχημο… Εδώ οι αδελφές είναι από την πρόσφατη Διεθνή Συνέλευση της Μελβούρνης.


Τι σημασία έχει αν είναι άνδρες ή γυναίκες; Προσέξτε λίγο τα πρόσωπα τους και θα διαπιστώσετε το ίδιο, ακριβώς, χαμόγελο… Η ενδυμασία τους είναι το λιγότερο… Το πιο σημαντικό και σπουδαίο είναι όταν λάμπει η ψυχή γιατί είναι γεμάτη από αυτό που ζητάς…

Κι αυτό μπορεί να συμβεί παντού… Όπου κι αν είσαι, ότι κι αν κάνεις… Δείτε, βοηθητική υπηρεσία εκτελούν εδώ οι αδελφοί κι όμως είναι πολύ καλά… Διότι χωρίς αυτούς τους εκατοντάδες εθελοντές καμιά Διεθνής Συνέλευση, πολύ περισσότερο μια μεγάλη σαν της Αυστραλία με τους 70.000 συμμετέχοντες από 60 χώρες του κόσμου, δεν θα είχε επιτυχία…


Προσέξτε επίσης με πόση χαρά οι μικρές αδελφές μας επιδεικνύουν ένα αντίγραφο τσέπης της Γραφής… Εντυπωσιακό! Εφόσον η όραση τους είναι καλή θα μπορούν να έχουν καθημερινά σ’ αυτή την έκδοση το λόγο του Θεού… Πόσο ασφαλείς θα νιώθουν με το να μπορούν να την ανοίγουν και να αναζητούν κατεύθυνση και λύση σε κάθε πρόβλημα τους…

Βροχερός ο καιρός τις τελευταίες μέρες… Παντού, σε όλη την Ελλάδα… Αλλά εδώ στην Αττική, την Παρασκευή ήταν ιδιαίτερα δύσκολος. Αυτή την ώρα έχει μια βαριά συννεφιά αλλά δεν βρέχει… Η φωτογραφία είναι από το Ηράκλειο Κρήτης…


Όμως αξίζει να δούμε λίγο πώς είδαν οι χθεσινές εφημερίδες τη βροχή στην Αθήνα… Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ας πούμε, την επέλεξε ως κεντρική φωτογραφία στην πρώτη της σελίδα, δίδοντας ένα δραματικό τόνο στην κατάσταση… Καλή επιλογή…


Και η ΑΥΓΗ έδωσε ένα ζωνάρι στην πρώτη της σελίδα, εκτιμώντας, ορθά δημοσιογραφικά πως αυτό που έγινε την Παρασκευή24/10/2014 το βράδυ δεν ήταν κάτι συνηθισμένο… Κάτι δηλαδή που συμβαίνει κάθε μέρα…


Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ έδωσε ένα πολιτικό τόνο στο θέμα θεωρώντας υπεύθυνη γι’ αυτή την καταστροφή την κυβέρνηση… Αν μάλιστα δεν προσέξει ο αναγνώστης της θα νομίζει ότι εκείνη έχει την κυρίαρχη ευθύνη και για τη βροχή… Υπερβολές!


Στον αντίποδα η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ πάντα υπερβολική παρουσιάζει ως βιβλική καταστροφή τα όσα έγιναν στην Αθήνα. Προφανώς οι συντάκτες της δεν έχουν ανοίξει ποτέ στη ζωή τους τη Γραφή και δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ο όρος «βιβλική καταστροφή».

Είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος και η ταχύτητα με την οποία αυξάνονται οι καθημερινές επισκέψεις εδώ, στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και χαίρομαι, γιατί ύστερα από 3.624 εγγραφές – αναρτήσεις που έχουν γίνει στα επτά γεμάτα χρόνια λειτουργίας του, άρχισε να έχει την αποδοχή και το σεβασμό των επισκεπτών του.

Το ωραίο είναι ότι έχουν συνδέσει την ύπαρξη του με τη λειτουργία, τη διαχείριση και την ενημέρωση αυτού του Siteμε το πρόσωπο μου… Και αντιμετωπίζω ήδη μια όμορφη αποδοχή από ανθρώπους που με γνωρίζουν από κοντά ως φυσικό πρόσωπο, αφού πρώτα έχουν γνωρίσει και αγαπήσει τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Πατώ τα πόδια μου στη γη… Ξέρω πολύ καλά κι έχω συναίσθηση αυτής της κατάστασης και της διαχείρισης της. Και η ευθύνη μου, προφανώς, είναι ακόμα μεγαλύτερη…

Σας χαίρομαι όταν επιδοκιμάζετε αυτή τη δουλειά που γίνεται με πολύ κέφι και διάθεση για ζωή σε καθημερινή βάση. Έρχεστε, διαβάζετε, σχολιάζετε και πολλοίς στέλνετε το Siteμε λιγκ σε φίλους να έρθουν κι εκείνοι να προστεθούν στην παρέα μας.

Αυτή η παρέα φίλων είναι που μ’ αρέσει… Πολλές φορές μάλιστα αναπτύσσεται ένας ωραίος διάλογος… Μπορείτε να το διαπιστώσετε αν πάτε λίγο στην πλαϊνή μπάρα όσοι βλέπετε το Site από σταθερό υπολογιστή ή Laptop. Όσοι το βλέπετε από Smartfhone κινητό τηλέφωνο ή τάμπλετ θα χρειαστεί ίσως περισσότερη υπομονή ώστε να περάσετε τις επτά τελευταίες εγγραφές επικαιρότητας και μετά να προχωρήσετε, με λίγη επιπλέον υπομονή και τα περιεχόμενα που βρίσκονται στη βάση του Site, αλλά και στη μπάρα, δεξιά…

Σε κάθε περίπτωση, εφόσον οι περισσότεροι από εσάς, καθώς είσαστε παλιοί εδώ, έχετε μάθει πια πως δεν είναι μόνο η κεντρική σελίδα με τις αναρτήσεις, αλλά και τόσα άλλα πράγματα που αξίζει να μείνει κανείς λίγο παραπάνω, να τα δει και να τα διαβάσει.

Με ρωτάτε συχνά για τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, γιατί αυτή η ονομασία, η παράξενη… Τι πάει να πει; Αν και έχω δώσει εξήγηση η οποία βρίσκεται καρφιτσωμένη στο πλάι, στη μπάρα, χαμηλά προς τη βάση, δεν έχω την απαίτηση να την έχετε δει… Και πρόθυμα εξηγώ ότι έχει να κάνει μ’ ένα μικρό τοπικισμό, ο χωριό που γεννήθηκα και μεγάλωσα και που εκεί έζησα τα πρώτα μου βιώματα από τη ζωή. Ο κάτοικος του Θραψανού, ο άνθρωπος που επίσης ονειρεύεται να περάσει εκεί τα τελευταία χρόνια της ζωής του, αν και εφόσον καταφέρουμε να βγούμε στη σύνταξη, δικαιούται να αποκαλείται Θραψανιώτης, όπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι του χωριού που βρίσκεται 29 χιλιόμετρα από την πόλη του Ηρακλείου, στην ενδοχώρα…

Ναι, χαίρομαι κάθε φορά που συμπληρώνονται άλλοι 10.000 νέοι επισκέπτες στο Site, οι οποίοι έρχονται κοντά μας για να δουν κάτι διαφορετικό, ξεχωριστό από ότι κυκλοφορεί στο διαδίκτυο… Διότι ένα στοιχείο που μας χαρακτηρίζει, ύστερα από τόσα χρόνια στην ειδησεογραφία, είναι η ψυχραιμία… Δεν θα δείτε εδώ «εντυπωσιακές» και «υπερβολικές» αναρτήσεις που στοχεύουν να γαργαλίσουν τα αυτιά σας ή τις αισθήσεις σας προκειμένου να αποκτήσουμε επισκεψιμότητα.

Ο μετρητής πάνω στη μπάρα του Site αποδεικνύει την αλήθεια και ο σεβασμός μας γι’ αυτήν είναι εμφανής. Επιπλέον δεν θεωρούμε τους αναγνώστες μας ανόητους για να τους ταΐζουμε κουτόχορτο, όπως κάνουν άλλοι, ξεδιάντροπα, στο διαδίκτυο… Η προσπάθεια που κάνουμε γι’ αυτή την καθημερινή επικοινωνία είναι σοβαρή κι αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε εύκολα ψάχνοντας, όχι μόνο τις τωρινές, αλλά και τις παλιότερες αναρτήσεις…

Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» είναι επιβεβλημένο… Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε και να σας διαβεβαιώσουμε είναι ότι είμαστε και παραμένουμε σταθεροί στις υποσχέσεις που δώσαμε από την αρχή που φτιάξαμε αυτή την ιστοσελίδα… Έτσι θα πορευτούμε και στο χρόνο που έχουμε μπροστά μας…

Μια συλλογή από πανέμορφες εικόνες από την Κρήτη παρουσίασε η Huffigton Post στους αναγνώστες της και εντυπωσίασε. Η θάλασσα, τα τοπία, οι πόλεις, τα χωριά, οι γωνιές του τόπου αυτού προκαλούν το ενδιαφέρον ντόπιων και ξένων. Φωτογραφίες που εντυπωσιάζουν από το ελληνικό αυτό νησί και παρακινούν τους ταξιδιώτες να γνωρίσουν από κοντά αυτό τον ευλογημένο τόπο…


Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας και το 5ο μεγαλύτερο στη Μεσόγειο. Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της είναι το Ηράκλειο. Η Κρήτη βρίσκεται περίπου 160 χλμ νότια της ελληνικής ηπειρωτικής χώρας εκτεινόμενη κατά διεύθυνση Ανατολή - Δύση, νότια του Αιγαίου πελάγους, του οποίου και αποτελεί το νότιο φυσικό όριο και βόρεια του Λιβυκού. Αποτελεί τμήμα της περιφερειακής διοίκησης της Ελλάδας και χωρίζεται σε τέσσερις περιφερειακές ενότητες: Ηρακλείου, Χανίων, Λασιθίου και Ρεθύμνης.


Η έδρα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης είναι στο Ηράκλειο, όπως επίσης στο Ηράκλειο είναι και η έδρα της Περιφέρειας Κρήτης. Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί στην Ελλάδα και το δεύτερο μεγαλύτερο (μετά την Κύπρο) της ανατολικής Μεσογείου. Βρίσκεται στο νότιο άκρο του Αιγαίου πελάγους και καλύπτει μια περιοχή 8.336 km².


Ο πληθυσμός της είναι 622.913 άνθρωποι (απογραφή 2011). Έχει μήκος 260 χλμ και ποικίλλει στο πλάτος με ένα μέγιστο 60 χλμ (από το ακρωτήριο Δίον έως το ακρωτήριο Λίθινο), σε ένα ελάχιστο 12 χλμ στον ισθμό Ιεράπετρας στην ανατολική Κρήτη. Η ακτογραμμή της παρουσιάζει βαθύ γεωγραφικό διαμελισμό, ο οποίος παρουσιάζει στην Κρήτη πάνω από 1.000 χλμ ακτών.


Το νησί είναι εξαιρετικά ορεινό και καθορίζεται από μια υψηλή σειρά βουνών που το διασχίζει από τη δύση ως την ανατολή, διαμορφωμένη από τρεις διαφορετικές ομάδες βουνών. Αυτές είναι: τα Λευκά Όρη (2.452 μ), η οροσειρά Ίδη (Ψηλορείτης, το όρος Δίκτη (2.148 μ). Σ' αυτά τα βουνά οφείλεται η ύπαρξη στο νησί εύφορων οροπεδίων ο Ομαλός, η Νίδα και το οροπέδιο Λασιθίου, σπηλαίων όπως το Δικταίο και το Ιδαίο άντρο και φαράγγια όπως το διάσημο φαράγγι της Σαμαριάς, το φαράγγι Ίμπρου, το Κουρταλιώτικο φαράγγι, το Φαράγγι των Νεκρών στην Κάτω Ζάκρο Λασιθίου κ.α.


Η Κρήτη είναι απομονωμένη από τις υπόλοιπες ηπειρωτικές περιοχές της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, γεγονός που αποτυπώνεται έντονα στη γενετική διαφορετικότητα της πανίδας και της χλωρίδας του νησιού. Από τον κρητικό αίγαγρο (κρι κρι), τον κρητικό αγριόγατο και την Κρητική μυγαλή, ως τα στενοενδημικά αρθρόποδα και τις νυχτερίδες της Κρήτης, η πανίδα της Κρήτης κρύβει πολλά μυστικά για την εξέλιξη των ειδών.

• Οι πληροφορίες για την Κρήτη είναι παρμένες από την Wikipedia.

Πραγματικά σχιζοφρένεια είναι αυτό που ζούμε στην πολιτική, ιδιαίτερα τα πέντε τελευταία χρόνια, όπου οι πολιτικοί που οδήγησαν τη χώρα και τους πολίτες της στην καταστροφή, επιθυμούν διακαώς να μας… σώσουν χωρίς βεβαίως να ξεχνάνε παλιές «καλές» συνήθειες του παρελθόντος: Να βολεύονται οι ίδιοι, τη στιγμή που άλλοι δίπλα τους πεθαίνουν…


Την ίδια ώρα , όπως αποκαλύπτει δημοσκόπηση της Pulse RC κανείς δεν τους θέλει και καθώς δείχνουν τα αποτελέσματα που δημοσιεύονται στο ΠΟΝΤΙΚΙ της 23/10/2014 θα πάνε, θέλουν δεν θέλουν σε εκλογές… Η εφημερίδα μάλιστα τονίζει ότι ο πρόεδρος της δημοκρατίας θα εκλεγεί τον Μάρτιο του ’15 από την νέα Βουλή που θα προκύψει…


Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι άνθρωποι νιώθουν ανασφαλείς στα σπίτια τους… Δείτε το χθεσινό (23/10/2014) πρωτοσέλιδο της ΝΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ, ημερήσιας εφημερίδας του Ηρακλείου, η απόγνωση είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του ηλικιωμένου που είδε με τρόμο τους κλέφτες να μπαίνουν σπίτι του και να απειλούν τη ζωή του…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/10/2014

Εσείς τώρα γνωρίζετε πως η πρακτική που ακολουθείτε για όποιον χρωστά στην Εφορία ή τα ασφαλιστικά Ταμεία είναι να μπαίνουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς σας (αν έχετε…) και να εισπράττουν τις οφειλές σας με το έτσι θέλω… Νομίζετε ότι η ίδια διαδικασία ακολουθείται και για τα πολιτικά κόμματα; Λάθος!

Αυτοί που φρόντισαν να μας οδηγήσουν στη βίαιη φτωχοποίηση προσθέτοντας στις πλάτες μας υπερβολική φορολογία, τέτοια που δεν είναι δυνατόν να αντέξουμε, οι ίδιοι αυτοί φρόντισαν να απαλλάξουν τα δικά τους κόμματα από αυτή τη δοκιμασία. Πώς; Μα με τον μόνο τρόπο που ξέρουν να κοροϊδεύουν, με τροπολογία της τελευταίας στιγμής σε άσχετο νομοσχέδιο…

Ευτυχώς που υπάρχουν μέσα στη Βουλή ελεύθερες φωνές για να αποκαλύπτουν τις βρωμιές τους. Έτσι την προηγούμενη εβδομάδα ψηφίστηκε από τους κυβερνητικούς συνεταίρους (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ) μια σκανδαλώδης τροπολογία που «σώζει» τα υπερχρεωμένα κόμματα τους.

Αυθεντικό, το «Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει»… Και είναι εντυπωσιακή η θρασύτητα τους, όταν λίγες μέρες πριν, ο υπουργός Ανάπτυξης (τι ειρωνεία να υπάρχει τέτοιο υπουργείο, όταν απουσιάζει η ανάπτυξη…) ο κ. Δένδιας, διαβεβαίωνε τους Έλληνες ότι με τις ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια δεν θα χαρίσουν χρήματα του ελληνικού λαού στους μπαταχτσήδες…

Και τώρα, μετά την τακτοποίηση των «κόκκινων» δανείων των συστημικών μπαταχτσήδων ΜΜΕ που τους εξυπηρετούν ήρθε και η σειρά για τα «κόκκινα» δάνεια των πολιτικών μπαταχτσήδων, Σαμαρά και Βενιζέλου. Απαίτησαν και πέρασαν με την επίμαχη τροπολογία να είναι ακατάσχετο το 40% της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων τους.

Αναρωτιέμαι, πέρα από την εξώφθαλμη τακτοποίηση των οικονομικών εκκρεμοτήτων τους, γιατί θα έπρεπε τα πολιτικά κόμματα να χρηματοδοτούνται από τον κρατικό κορβανά; Ποια είναι η προσφορά τους και επιτέλους αν θέλουν και είναι αποφασισμένα να μας… σώζουν ας το κάνουν αυτό εθελοντικά… Είναι δυνατόν να τους ακριβοπληρώνουμε για κάθε τι που κάνουν «για το καλό μας» χωρίς να τους το έχουμε ζητήσει;

Από την άλλη, την ίδια ώρα βρίσκεται σε εξέλιξη η καταγγελία ότι η Νέα Δημοκρατία, έλαβε το 2013 δάνειο ύψους 14,6 εκατομμύρια ευρώ… Αν είναι δυνατόν! Σε μια περίοδο που έχουν κλείσει οι κάνουλες της χρηματοδότησης στους μικροεπαγγελματίες, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να λειτουργήσουν τα μαγαζιά τους και να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, είναι ανοιχτές και γαλαντόμες απέναντι στη μαύρη τρύπα των χρεών τους στις τράπεζες…

Τραγικό και μόνο να το σκέφτεσαι... Υπ’ αυτήν την έννοια, δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση όταν διαβάζω σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες ότι «οι τράπεζες έσωσαν την παρτίδα». Τη δική τους παρτίδα, ίσως ναι… Καμιά άλλη παρτίδα, δεν είναι σε θέση να σώσουν. Μόνο να ξεζουμίζουν τον ελληνικό λαό και να το κοροϊδεύουν μπορούν να κάνουν και το κάνουν με επιτυχία, χρόνια τώρα…

Δυστυχώς εκεί είναι κολλημένοι… Στο παρελθόν… Μακριά και έξω από τα πραγματικά προβλήματα του λαού που εκείνοι με τις πολιτικές τους δημιούργησαν… Αυτοί κυβέρνησαν τη χώρα (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ) εναλλασσόμενοι στην εξουσία από τη μεταπολίτευση και μετά. Μόνο από του ίδιους κινδυνεύουμε, από κανέναν άλλον.

Αλλά, έλεος! Μην προκαλείτε πια με τόσο χοντροκομμένο τρόπο τους πολίτες. Και μην τους θεωρείται ηλίθιους που δεν καταλαβαίνουν… Να είστε σίγουροι ότι καταλαβαίνουν πολύ καλά την κάθε σας κίνηση. Κι όσο κι αν την κρύβετε τη βρωμιά κάτω από το χαλί με τη βοήθεια των ελεγχόμενων ΜΜΕ, πάντα θα υπάρχει η φωνή της αλήθειας που θα σας αποκαλύπτει… Και θα φέρνει στο φως τις ενέργειες σας…

Δεν περιμένουμε από σας ντροπή γιατί είμαστε βέβαιοι ότι έχει χαθεί προ πολλού κάθε ίχνος συνείδησης που θα μπορούσε να σας ελέγξει… Σας γνωρίζουμε πια καλά. Κι από την καλή κι από την ανάποδη. Και δεν σας έχουμε καμιά απολύτως εμπιστοσύνη…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην κρητική εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Αποτελεί και δική μας ευθύνη να μην ενσταλάξουμε στα παιδιά μας αυτόν τον τρόπο σκέψης που το ίδιο το σύστημα προσπαθεί να επιβάλει παντού… Η ελευθερία και το να χρησιμοποιεί κανείς επ’ ωφελεία του τη σκέψη του, είναι πολύ μεγάλο πράγμα, σίγουρα…

Η ζωή δεν είναι πάντα ένα παιχνίδι… Μερικές φορές μας δίνει μαθήματα σκληρά κι εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να τα υποστούμε… Δεν έχουμε; Μήπως θα πρέπει να κάνουμε μια δεύτερη σκέψη αντί να παραδιδόμαστε αμαχητί στη μοίρα που άλλοι μας έχουν ορίσει;

"Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών. Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του…

Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος. Μια αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του. Ωστόσο, το ξύλο ήταν αληθινά μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος.

Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει. Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο. Μα τι τον κρατάει; Γιατί δεν το σκάει;

Όταν ήμουν πέντε ή έξι ετών πίστευα ακόμα στη σοφία των μεγάλων. Ρώτησα τότε κάποιον δάσκαλο, τον πατέρα μου ή ένα θείο μου, για το μυστήριο του ελέφαντα. Κάποιος μου εξήγησε ότι ο ελέφαντας είναι δαμασμένος. Έκανα τότε την προφανή ερώτηση: Κι αφού είναι δαμασμένος, γιατί τον αλυσοδένουν;

Δε θυμάμαι να πήρα κάποια ικανοποιητική απάντηση. Με τον καιρό, ξέχασα το μυστήριο του ελέφαντα με το παλούκι, και το θυμόμουν μόνο όταν βρισκόμουν με κάποιους που είχαν αναρωτηθεί κάποτε πάνω στο ίδιο θέμα

Πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα – ευτυχώς για μένα – ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν΄ ανακαλύψει την απάντηση. Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ, πολύ μικρός.

Έκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα τον νεογέννητο ανυπεράσπιστο ελέφαντα δεμένο στο παλούκι. Είμαι βέβαιος ότι τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει πασχίζοντας να λευτερωθεί. Μα, παρόλες τις προσπάθειές του, δεν τα είχε καταφέρει, γιατί το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του.

Φαντάστηκα ότι θα κοιμόταν εξαντλημένο και την επόμενη μέρα θα προσπαθούσε ξανά, και τη μεθεπόμενη το ίδιο… Ώσπου μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, το ζώο θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του.

Αυτός ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί, ο δυστυχής. Η ανάμνηση της αδυναμίας που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του είναι χαραγμένη στη μνήμη του. Και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτή την ανάμνηση. Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του…"

Όλοι είμαστε λίγο-πολύ σαν τον ελέφαντα του τσίρκου. Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία. Ζούμε, πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί, προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε.

Πάθαμε τότε, το ίδιο με τον ελέφαντα. Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα: Δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω...

• Φίλε Μάκη, σ’ ευχαριστώ που μου θύμισες αυτό τον σοφό μύθο… Καλά θα κάνουμε να τον θυμόμαστε πολύ τακτικά… Θα μας βοηθά να ξεπερνούμε καταστάσεις που νομίζουμε ότι είναι αξεπέραστες…