Μοναδικές στιγμές μας χάρισαν αδελφοί από την Κορέα που παρακολούθησαν στην γλώσσα τους την Διεθνή Συνέλευση το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Πραγματικά ήταν κάτι πολύ εντυπωσιακό…


Είχαμε ξαναγράψει στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, δείτε ΕΔΩ, αλλά αξίζει να σταθούμε λίγο περισσότερο... Διότι πάντα θα υπάρχουν όμορφα πράγματα να μας ενθαρρύνουν. Η παγκόσμια αδελφότητα λειτουργεί παντού το ίδιο… Κι αυτή είναι μια υπέροχη ομορφιά…


Μεταξύ των άλλων εντυπωσίασε το διαφημιστικό υλικό που μοίρασαν σε όλη την χώρα για την Συνέλευση η οποία πραγματοποιήθηκε στο μεγαλύτερο στάδιο της χώρας όπου έχει γίνει ο τελικός του Μουντιάλ και Ολυμπιακοί αγώνες. Οι ίδιοι αθλητικοί αυτοί χώροι στην υπηρεσία του Θεού.


Εκπληκτικό το σκηνικό με τις τεράστιες Άγιες Γραφές που όταν άνοιγαν γινόντουσαν πισίνες βαφτίσματος, ενώ στο τέλος έγραφαν μηνύματα σε διάφορες γλώσσες! Η δημιουργική φαντασία έχει τόσα πράγματα να δώσει. Κι εδώ ανακαλύπτεις πολλά…


Ένας παλιός αδελφός, με την έννοια των πολλών χρόνων στην αλήθεια, όταν έλαβε την καινούρια Μετάφραση Νέου Κόσμου στην κορεατική, κρατούσε δίπλα-δίπλα την δική του παλιά Αγία Γραφή με την καινούρια. Κι ήταν πολύ χαρούμενος γι’ αυτό το καινούριο απόκτημα. Με λαχτάρα την περιμένουμε κι εδώ στα ελληνικά.


Εντυπωσιακό το "μωσαϊκό", επίσης, που έφτιαξαν οι αδελφοί με τον φυλακισμένο αδελφό (18.045). Είναι ο αριθμός των αδελφών που έχουν φυλακιστεί μέχρι σήμερα λόγω του θρησκευτικού τους πιστεύω. Μάλιστα όλος αυτός ο πίνακας αναγράφει όλα τα ονόματα των φυλακισμένων αδελφών και χρωματίστηκε για να δείχνει αυτό το θέμα.


Οι δε δρόμοι που οδηγούσαν στο στάδιο είχαν γεμίσει με μικρά φανάρια που έδειχναν το λογότυπο της οργάνωσης. (Αυτές τι φωτογραφίες και άλλες από τη Σεούλ θα τις δούμε ασύριο...) Ξαφνικά η πόλη πήρε μια άλλη όψη. Σαν την Αθήνα τον φετινό Ιούνιο που πραγματικά όλα ήταν διαφορετικά... Όπου κι αν κυκλοφορούσες, έβλεπες ανθρώπους με κονκάρδες στο πέτο.

Κάπως έτσι νιώθουμε κι εμείς, σαν τους πιτσιρικάδες της φωτογραφίας, δυνατοί και αποφασισμένοι να κάνουμε ένα ακόμα βήμα μπροστά... Το γεγονός ότι ξεπεράσαμε ήδη τις 750.000 επισκέψεις από μοναδικές Ι.Ρ. είναι πολύ θετικό και αν μη τι άλλο, δείχνει μια αποδοχή από τη μεριά σας. Σας ευχαριστούμε…


Ναι, η ευθύνη διαχείρισης του Site δείχνει να αυξάνεται και να γίνεται μεγάλη για τις πλάτες μας… Αλλά θα συνεχίσουμε... Φέτος είναι μια ξεχωριστή χρονιά… Τον άλλο μήνα, τον Οκτώβρη συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την εγκαθίδρυση της Βασιλείας στη γη… Τι μεγάλη πρόκληση για μας…


Και πραγματικά, πολλά έχουν αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων… Θυμηθείτε λίγο, οι παλιότεροι… Τη δεκαετία του ’70, έτσι ήταν το περιοδικό ΣΚΟΠΙΑ που μοιράζονταν στους ανθρώπους. Πόσες μεγάλες αλλαγές έχουν έρθει κι όχι μόνο πάνω στην τυπογραφία, στα τελευταία αυτά χρόνια!…


Η τυπογραφία άλλαξε… Από τη λινοτυπία περάσαμε, στη φωτοστοιχειοθεσία και από κει στην ηλεκτρονική σελιδοποίηση. Σήμερα η ΣΚΟΠΙΑ που κυκλοφορεί ανελλιπώς από το 1879 έχει ανεβάσει το τιράζ της σε σε 45.000.000 και τυπώνεται σε 214 γλώσσες, ταυτόχρονα. Τεράστιο τεχνολογικό επίτευγμα, δε νομίζετε; Πλούσια πνευματική τροφή για όλους…


Την ίδια ώρα η ανοικοδόμηση συνεχίζεται με ταχείς ρυθμούς… Χρειάζονται νέες αίθουσες Βασιλείας. Έτσι κι αλλιώς θα είναι χρήσιμες στο νέο σύστημα που έρχεται, αλλά και τώρα, για να στεγάσουν την παγκόσμια αδελφότητα που όλο και αυξάνεται, ξεπερνώντας σήμερα τα 8.000.000. Η φωτογραφία είναι από τον Καναδά.


Με όλα αυτά, μάλλον είναι απόλυτα φυσιολογικό να διακρίνεις τέτοια χαμογελαστά πρόσωπα σε όλα τον κόσμο από τους αδελφούς που συμμετέχουν στο έργο. Κι αυτό είναι το φοβερό… Η χαρά και η ευτυχία από την προσμονή ενός νέου, καλύτερου κόσμου, υπάρχει και κυριαρχεί την ίδια στιγμή που έξω στον κόσμο, είναι διάχυτη η απογοήτευση και η ανασφάλεια…

Η μηχανή δημιουργεί τις προϋποθέσεις για πιο ελεύθερη κίνηση. Και πάει παντού. Στην πόλη ή στο βουνό. Αρκεί ο αναβάτης της να έχει μυαλό και να βάζει σε τάξη τις επιθυμίες του. Μερικοί δεν τα καταφέρνουν. Η ταχύτητα και η ανεξαρτησία στο δρόμο δημιουργεί προβλήματα…

Άνοιξαν από χθες τα σχολεία για τη νέα χρονιά 2014 – 2015… Με πολλά προβλήματα, περισσότερα κι από την περσινή… Δυστυχώς οι προτεραιότητες που βάζει η Πολιτεία δεν περιέχουν την Παιδεία. Μόνο την εξυπηρέτηση του χρέους έχουν στο μυαλό τους…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 13/09/2014

Περίεργο ήταν φέτος το άνοιγμα των σχολείων… Μεσοβδόμαδα, Πέμπτη. Επειδή εκεί έπεφτε η 11 Σεπτεμβρίου και σ’ αυτόν τον τόπο, αν μη τι άλλο κινούμαστε με ευλάβεια σε ότι αφορά τις ημερομηνίες… Τι σημασία έχει που η επομένη είναι Παρασκευή, και η εργάσιμη εβδομάδα τελειώνει; Ας ξεκουραστούν το Σαββατοκύριακο, μαθητές και εκπαιδευτικό προσωπικό…

Μ’ αυτά ασχολούνται, τα τυπικά και όχι με την ουσία, εκείνοι που φέρουν την ευθύνη της πολιτικής διακυβέρνησης αυτού του τόπου… Διότι τα κενά των καθηγητών που αντιμετώπισαν οι μαθητές στις τάξεις με το χτύπημα του πρώτου κουδουνιού είναι και πολλά και δεν φαίνονται στον ορίζοντα, άμεσες λύσεις.

Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπισαν πέρσι και πρόπερσι οι γονείς ήταν το κλείσιμο και οι συμπτύξεις σχολικών μονάδων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν υπερμεγέθη τμήματα, γεγονός που καθιστά δύσκολη την παρακολούθηση των μαθητών, αλλά και την διδασκαλία από τη μεριά των εκπαιδευτικών…

Ναι, τέτοια και ίσως και μεγαλύτερα προβλήματα, δεν είναι ξένα σε μαθητές, γονείς. Εκείνο που υπόσχονται προκαταβολικά φέτος είναι ότι θα υπάρξει μέριμνα, ώστε να προστατευθούν τα σχολεία που ήταν έρμαια σε κάθε τυχοδιώκτη, μετά την απόλυση των σχολικών φυλάκων… Μακάρι να γίνει πράξη οι υποσχέσεις και οι σχεδιασμοί του Αρχηγείου της ΕΛΑΣ για την αστυνόμευση και ασφάλεια των σχολικών συγκροτημάτων και την προστασία της μαθητικής κοινότητας, τη νέα σχολική χρονιά.

Θα δούμε, λένε, νυχτερινές περιπολίες γύρω από συγκροτήματα ή μεμονωμένα σχολεία από τα τοπικά αστυνομικά τμήματα, την άμεση δράση και την ομάδα ΔΙ.ΑΣ ακόμα και τις ημέρες που αυτά δεν θα λειτουργούν με στόχο την πρόληψη και αποτροπή έκνομων ενεργειών και καταστροφών (κατά την προσφιλή έκφραση της αστυνομίας) που έχουν παρατηρηθεί τις προηγούμενες χρονιές.

Θα δούμε, υπόσχονται, προσαγωγές υπόπτων, ελέγχους κυλικείων, καταστημάτων γύρω από τα σχολεία, ακόμα και καταλυμάτων και επιχειρήσεων σε τόπους σχολικών εκδρομών, πάρκα, πλατείας και αθλητικές εγκαταστάσεις. Τι ωραία που ακούγονται όλα αυτά!... Αλλά, γιατί μόνον φέτος; Έτσι δεν έπρεπε να είναι πάντα; Αυτός δεν είναι ο ρόλος της αστυνομίας; Να αισθάνεται ασφάλεια ο πολίτης;

Σε μια εποχή, όπως αυτή που βιώνουμε, όπου η παραβατικότητα έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, είναι ωραία να αισθάνεται κανείς τουλάχιστον, ότι μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να είναι ορατός ο κίνδυνος για τη ζωή του. Αυτό οφείλει να κάνει κάθε ευνομούμενη Πολιτεία.

Αστυνομικοί έλεγχοι λοιπόν σε σημεία και περιοχές κοντά σε σχολικά συγκροτήματα και προσαγωγές υπόπτων ατόμων και οχημάτων θα κάνουν, όσους σχεδιάζουν να παρανομήσουν, να το ξανασκεφτούν.

Στα κυλικεία επίσης, όσα λειτουργούν γιατί πολλά κλείνουν αφού δεν έχουν οικονομικό ενδιαφέρον από τους μισθωτές, οι εντατικοί έλεγχοι για την αυστηρή εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας θα προστατεύσει την υγεία των μαθητών και των εκπαιδευτικών.

Το να γίνονται έλεγχοι υγειονομικού ενδιαφέροντος σε καταστήματα που λειτουργούν πλησίον ή πέριξ των σχολείων (καφετέριες, μπαρ, αναψυκτήρια, internetcafe κ.α) καθώς επίσης και στους πλανόδιους μικροπωλητές που βρίσκονται ή δραστηριοποιούνται κοντά σε αυτό, δείχνει μια καλή διάθεση…

Καλό θα κάνει και η επιτήρηση των πλατειών, αθλητικών κέντρων, πάρκων κ.λπ όπου κινούνται μαθητές για την προστασία τους με την πραγματοποίηση προληπτικών ελέγχων ύποπτων ατόμων… Μένει να δούμε να υλοποιούνται όλα αυτά… Διότι στην Ελλάδα, οι σχεδιασμοί και οι εξαγγελίες είναι ωραίες, αλλά κάπου χωλαίνουν στην εφαρμογή τους…

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Κρήτης, ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Το περίπτερο στη Θεσσαλονίκη που έκανε αίσθηση στην Χριστίνα Ταχιάου και προκάλεσε την μήνη του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Άνθιμου…

Από καιρό απορούσα με τους καλοντυμένους νεαρούς που κυκλοφορούσαν και διένειμαν έντυπα σε περαστικούς στη Θεσσαλονίκη. Δεν μπορούσα να καταλάβω εάν πρόκειται για πωλητές ή για πιστούς. Η απορία μεγάλωσε όταν, στα μέσα Αυγούστου, είδα να έχει στηθεί στην Παραλία το μεγάλο και μοντέρνο περίπτερο, στελεχωμένο με πολύ χαμογελαστά κι ευγενικά άτομα. Ένα περίπτερο που θα μπορούσε να διαφημίζει τη Visa, την Colgate, την Apple ή το Smart.

Τρελάθηκα ένα πρωί όταν, γυρίζοντας από το τρέξιμο, η συμπαθέστατη κυρία θέλησε να μου δώσει ενημερωτικό φυλλάδιο των Μαρτύρων του Ιεχωβά. «Μα, είναι 7 παρά 5 το πρωί!» της είπα. «Σας είδα που απολαμβάνετε τη φύση και την παραλία και σκέφτηκα γιατί όχι!» μου απάντησε με μια απέραντη γλυκύτητα.

Δεν πίστευα στα μάτια μου, λίγες μέρες αργότερα όταν, στη Γερμανία, σε όλες τις πόλεις που πήγα, έβλεπα μπροστά μου παντού το ίδιο φυλλάδιο και τους χαμογελαστούς διανομείς του. Μάλιστα, έπιασα κάπου κουβέντα και με προμήθευσαν με το βιβλίο «What does the Bible really teach?» που, δυστυχώς όπως είπαν, δεν διέθεταν εκείνη τη στιγμή στη μητρική μου γλώσσα.

Μπήκα στο site τους. Εκεί να δεις! Το περιεχόμενο υπάρχει σε όποια γλώσσα ή διάλεκτο μπορείς να σκεφτείς. Μέχρι και στη Ρομανί, αλλά ΚΑΙ στη Ρομανί της Βόρειας Ελλάδας ΚΑΙ στη Ρομανί της Νότιας Ελλάδας!

Εντόπισα 10 σημεία συναντήσεών τους στη Θεσσαλονίκη κι αποφάσισα να πάω στην επόμενη συνάθροισή τους για να δω περί τίνος πρόκειται. Επιστράτευσα τον Σπύρο, συνήθη Μάρτυρα της Χριστίνας στα ρεπορτάζ. «Έχουμε ραντεβού με κάποιον για να μιλήσουμε;» με ρώτησε όταν μπαίναμε στο ωραίο κτίριο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπου φιλοξενούνται οι δημόσιες συναθροίσεις. «Όχι. Είμαστε περίεργοι που θέλουμε να δούμε τι είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά», του απάντησα.

Στο ασανσέρ θυμήθηκα τα λόγια ενός φίλου στον οποίο είχα εκφράσει την πρόθεση να πάω στη συνάθροιση. «Πηγαίνουν πολύ καλοντυμένοι». Τον επιβεβαίωσαν η 30χρονη με τα ψηλοτάκουνα κι ο κοστουμαρισμένος 40χρονος. «Όλοι στον τέταρτο πηγαίνουμε;» είπαν. «Ωραία!»

Στον τέταρτο, μας υποδέχτηκε ένα κοριτσάκι γύρω στα 12. «Καλησπέρα σας!» μας έσφιξε θερμά το χέρι. Μπήκαμε μέσα. Παραλληλόγραμμη αίθουσα, καρέκλες με θέα προς ένα μικρό βάθρο, κόσμος να κάθεται, όλοι χαμογελαστοί και καλοντυμένοι. «Ποιος σας σύστησε;» μας ρώτησαν. «Κανείς. Ήρθαμε μόνοι μας», ανέλαβα τις διαπραγματεύσεις. «Ωραιότατα. Καθίστε, ορίστε και το βιβλίο για να παρακολουθείτε». Καθόμαστε, κοντά στην έξοδο. Όταν είσαι εντελώς ξένος μέσα σε μια ομάδα στην οποία δεν έχεις καμιά πρόθεση να ενταχθείς, δεν πας στο κέντρο της. Αν και οι άνθρωποι είναι πολύ ευγενικοί μαζί μας. «Τι είναι το πρόγραμμα Υπηρεσίας Αγρού;» ρωτώ μια κυρία, δείχνοντάς της τον πίνακα των ανακοινώσεων. «Είναι η διανομή που κάνουμε και η προσέγγιση του κόσμου», απαντά. «Α, από εσάς γίνεται; Όχι από πωλητές-υπαλλήλους;» ρωτώ αφελώς. «Βεβαίως από εμάς». Σε λίγο, με αφορμή την ευφορία που επικρατεί, την ξαναχτυπώ στην πλάτη. «Είστε τόσο ευτυχισμένοι όσο δείχνετε;» «Ναι, είμαστε ευτυχισμένοι. Έχουμε ελπίδα, θα έρθει η Βασιλεία του Θεού. Αυτό που ζούμε δεν θα κρατήσει για πάντα. Η ελπίδα μας κάνει ευτυχισμένους».

Στις 8 ακριβώς αρχίζει η συνάθροιση.

Στο βάθρο, κάποιος διαβάζει από το βιβλίο «Πλησιάστε τον Ιεχωβά». Με τον Σπύρο, κάνουμε ότι διαβάζουμε κι εμείς. Μετά από μια παράγραφο ανάγνωσης, ο κύριος από το βήμα (ο έχων το γενικό πρόσταγμα) αρχίζει τις ερωτήσεις. «Ποιος δείχνει ανυπακοή; Ποιος θα απαντήσει;». Το ακροατήριο σηκώνει τα χέρια για να απαντήσει, όπως στο σχολείο. Κάποιος δίνει το μικρόφωνο. Μικροί μεγάλοι παίρνουν το λόγο και απαντούν. «Αυτό που έκανε ο Σατανάς το έκανε για τη διακυβέρνηση», λέει ο έχων το γενικό πρόσταγμα. Ακούγονται διάφορα όπως «Κανένα πολίτευμα δεν μπορεί να κυβερνήσει τον άνθρωπο», «Αυτοί που ψηφίζουν δεν ψηφίζουν επειδή έχουν ελπίδα. Ο Σατανάς τους έχει τυφλώσει και ψηφίζουν. Η πολιτική θα έπρεπε να είναι τιποτένιο επάγγελμα», «Οι άνθρωποι αποδείχτηκε ότι έχουν αποτύχει παταγωδώς».

Έρχεται το ζήτημα της ακεραιότητας του ανθρώπου. Ο έχων το γενικό πρόσταγμα δίνει ένα παράδειγμα: «Ας πούμε, εάν είστε στο νοσοκομείο και σας λεν ότι πρέπει να σας βάλουν αίμα. Ξέρετε ότι δεν πρέπει να σας βάλουν αίμα. Φανταστείτε να δεχτείτε, να χάσετε την ακεραιότητά σας, πώς θα νιώθετε μετά; Χάθηκε η ακεραιότητά σας εάν δεχτείτε αίμα».

Ακολουθεί κάτι που αναγγέλλεται ως «Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας». Ακούμε για τις εθελοντικές προσφορές, τη διάδοση της διδασκαλίας, τους Εβραίους που πλήγωσαν τον Ιεχωβά και το κακό παράδειγμα προς αποφυγήν των Ισραηλιτών. Παιδιά διαβάζουν αποσπάσματα από το βιβλίο, όλοι αποκαλούνται «Αδελφή» και «Αδελφέ». Ο κοστουμαρισμένος του ασανσέρ, «σπουδαστής», όπως τον λέει ο έχων το γενικό πρόσταγμα βρίσκεται στο βήμα και διαβάζει από την Αγία Γραφή. Πρόκειται για άσκηση, όπως θα μάθουμε αργότερα, «Πώς να διαβάζετε χωρίς να παραλείπετε λέξεις ή να κόβετε γράμματα». Ακολουθεί ένα σκετς, στο οποίο μια γυναίκα πρέπει, μέσα σε 5 λεπτά ακριβώς, να αναλύσει σε μια άλλη, ένα θέμα ανακατεύοντας το παγκόσμιο σύστημα στο οποίο πετούμε τρόφιμα ενώ πολλοί λιμοκτονούν, τη δηλητηρίαση του περιβάλλοντος, το φταίξιμο των πολιτικών αλλά κυρίως του Σατανά, κάτι για την Κόλαση του Δάντη που δεν έπιασα, και μετά πάλι για το Σατανά που κυβερνά τις διάνοιες των ανθρώπων. Επρόκειτο για την άσκηση «Πώς να επιτύχουμε στην τήρηση του χρόνου».

Έχει ήδη περάσει μια ώρα, ακούμε ότι «Αν γίνουμε πολύ καλοί δάσκαλοι, ο Ιεχωβά θα το ευλογήσει», κοιτάζω το «Ας έρθει η Βασιλεία σου, Ματθαίος 6:10» που γράφει πίσω από το βήμα, σηκωνόμαστε, φεύγουμε. «Πάρτε και το φυλλάδιο», μας λέει χαμογελαστά κάποιος κύριος. «Ευχαριστούμε, το έχουμε!».

Έξω, όμορφα και τακτικά, αραδιασμένες οι ανοιχτές ομπρέλες. Κατεβαίνουμε απ’ τις σκάλες. Ρίχνει ψιχάλες. Νιώθουμε ευλογημένοι που τις απολαμβάνουμε χωρίς να έχουμε ανάγκη κανέναν να μας το υποδείξει...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύτηκε στο Protagon.gr και το υπογράφει η Χριστίνα Ταχιάου. Τι γνωρίζουμε για αυτήν; Όπως γράφει η ίδια γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ. Μέχρι τα 30λίγο της, οπότε και κατέληξε στη δημοσιογραφία, έκανε όσες περισσότερες δουλειές μπόρεσε κι όσα λάθη πρόλαβε. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά και θέλει να ταξιδεύει ασταμάτητα. Ξεχωρίζει τις εποχές (2004-2012) που εργαζόταν στο δημοσιογραφικό συγκρότημα «Μακεδονία», την επταετία 2003 – 2010 που πέρασε ως συμβασιούχος στην ΕΡΤ3, διατηρώντας εκπομπή στο ραδιοφωνικό σταθμό 102 και τα υπέροχα πρωινά ξυπνήματα για να κάνει εκπομπές στον 88μισό και τον www.offradio.gr. Εντυπωσιάζεται με την ποσότητα των αναμνήσεων που ο εγκέφαλός της επιλέγει να μην ανακαλεί. Είναι ο ιδανικός άνθρωπος για πρωινή εκπομπή: ξυπνάει χαράματα μες στο κέφι. Ζει μέσα στη μουσική κι έχει μονίμως το μυαλό της στο βουνό, την ορειβασία, το σκι ή το ποδήλατο. Μονίμως, επίσης, αναρωτιέται αν υπήρχε ζωή πριν το ίντερνετ.