Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο του περιοδικού η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ που ολοκληρώσαμε την περασμένη εβδομάδα. Για να το διαβάστε, όπως ακριβώς κυκλοφορεί, πατήστε ΕΔΩ.

Οι Ορχιδέες είναι καλλωπιστικά μονοκοτυλήδονα φυτά τα οποία συνθέτουν την οικογένεια των Ορχιδοειδών, τη μεγαλύτερη των ανθοφόρων φυτών. Στον κατάλογο του Βασιλικού Βοτανικού Κήπου του Kew βρίσκονται 880 γένη και σχεδόν 22.000 είδη ορχιδέας. Με πολλές ευχαριστίες για τον αποστολέα…

Μέσα στον προγραμματισμό που είχαμε κάνει ολοκληρώθηκε και το φύλλο της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ, τ. 259… Αμέσως μετά τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ και τον ΤΥΠΟ των Συνταξιούχων ΟΣΕ.

Ώρα να ξαναβάλω την ίδια σειρά μπροστά, με μικρή ίσως αλλαγή… Θα χρειαστεί να δώσουμε προτεραιότητα στη ΦΩΝΗ για να μην έχει κανένα πρόβλημα με την περιοδικότητα της. Διότι έχουμε και τέτοια προβλήματα… Δε φτάνει που σχεδόν εξαπλασιάστηκε το κόστος της αποστολής των εντύπων από τα ΕΛΤΑ, κάποιες φορές βάζουν βέτο, εφόσον περάσουν δυο μήνες από την ημερομηνία που καταγράφει στην προμετωπίδα του…

Είναι «κορδελάκια» που συνεχίζουν να κάνουν, παρ’ όλο που μειώθηκε πολύ η δουλειά τους, επειδή πολλά έντυπα σταμάτησαν να εκδίδονται πλέον… Μερικοί ξαναβλέπουν το κόστος, το μετρούν και το σκέπτονται σε δεύτερο χρόνο, θεωρώντας ένα pdf είναι αρκετό.

Αλλά δεν είναι… Πιστέψτε με… Η αίσθηση του χαρτιού στο χέρι τους αναγνώστη είναι αλλιώς και επιπλέον δεν έχουν εξοικειωθεί όλοι, ακόμα, τόσο πολύ στα κομπιούτερ και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ώστε να είναι σε θέση να παρακολουθήσουν ένα έντυπο, ας πούμε κλαδικό μέσα από εκεί…

Βεβαίως το βλέπουμε ότι γίνεται μια προσπάθεια να οδηγηθούν εκεί τα πράγματα… ΟΤΕ, ΔΕΗ και ιδιωτικές εταιρίες τηλεπικοινωνιών δίνουν μπόνους στους πελάτες τους, προκειμένου να παίρνουν ηλεκτρονικά τους λογαριασμούς τους και όχι τυπωμένους σε χαρτί.

Ας είναι… Η εφημερίδα ή το περιοδικό είναι εντελώς άλλο πράγμα. Και μάλλον η γενιά η δικιά μου, δεν θα εγκαταλείψει εύκολα το χαρτί. Κι εδώ που τα λέμε, το χαρτί έχει άλλη χάρη.

Το κρατάς στο χέρι σου, όποια ώρα θέλεις, μπορείς να ανατρέξεις στα θέματα τους χωρίς προβλήματα στην πρώτη ευκαιρία, στο κρεβάτι σου ή όπου αλλού θέλεις…

Και πάντως η άποψη μου, που την διατυπώνω χρόνια τώρα, όπου και όταν μου ζητηθεί, είναι ότι δεν κόβεις το κλαδί που κάθεσαι, επειδή θα χρειαστείς για την ξυλόσομπα σου, προμήθειες για το χειμώνα.

Σε καιρούς δύσκολους σαν αυτούς που διανύουμε, όπου το συνδικαλιστικό κίνημα έχει τεθεί στη γωνία για πολλούς κοινωνικούς λόγους που δεν είναι της ώρας να αναλύσουμε, δεν χρειάζεται να καταθέτει αμαχητί τα όπλα του.

Και ο Τύπος είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια του. Ένα όπλο που είναι ανάγκη να αξιοποιήσει για να διατηρήσει και να διευρύνει τις κατακτήσεις του. Το να κάνεις πίσω και να βρίσκεσαι σε άμυνα δεν βοηθά. Μάλλον επίθεση χρειάζεται. Και οι παλιότερες γενιές συνδικαλιστών αγωνίζονταν σθεναρά… Κάπως έτσι πρέπει να κινηθεί και η νεότερη γενιά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος…