Ο 5χρονος ασθενής Ασά, φωτογραφίζεται με τη μητέρα του στο νοσοκομείο που νοσηλεύεται… Δίνει αυτή γυναίκα την αίσθηση ότι δεν αγαπά το παιδί της και δεν είναι δίπλα του να του συμπαρασταθεί; Φυσικά και όχι…

Η Ιντερπόλ έσπευσε να εκδώσει ένταλμα σύλληψης των γονιών που… απήγαγαν το παιδί τους από το νοσοκομείο της Αγγλίας, ως να ήταν τίποτα εγκληματίες… Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει… Δείτε κι ΕΔΩ.

Μετά την παγκόσμια κινητοποίηση δείτε τον αδελφό του Ασα, που εξηγεί στο διαδίκτυο πως δεν κινδυνεύει. Αντί να ασχοληθούν οι γιατροί με αυτό το ζήτημα έσπευσαν στην Ιντερπόλ να καταγγείλουν την εξαφάνιση του μικρού από το νοσοκομείο… Δεν μας κάνει εντύπωση… 

Δείτε τι λέει ο πατέρας του παιδιού, σχετικά με την ασθένεια του. Δυστυχώς το βίντεο δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους, αλλά σας δίνει την αίσθηση του… άστοργου πατέρα; Να, γιατί κατέρρευσαν τα σενάρια τους και η είδηση εξαφανίστηκε τόσο γρήγορα… Διότι, δεν στηρίζονταν πουθενά. Και οι εντυπώσεις διαλύθηκαν γρήγορα…

Το περασμένο Σάββατο ήρθε με εντυπωσιακό τρόπο, αυτόν τον μοναδικό τρόπο που έχουν τα ΜΜΕ όταν θέλουν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον, ένα θέμα στην επικαιρότητα, αλλά δεν κράτησε περισσότερο από δύο ημέρες στην ειδησεογραφία…

Με λίγα λόγια η είδηση έλεγε πως στη Βρετανία κάποιοι (άφηναν από τον τίτλο τους, σκόπιμα να εννοηθεί, ότι αυτοί ήταν οι γονείς του…) απήγαγαν έναν 5χρονο ασθενή από το νοσοκομείο που νοσηλεύονταν… Και επειδή το θέμα ήταν πολύ σοβαρό έκαναν δηλώσεις άνθρωποι της ιντερπόλ και εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης σε εκατοντάδες χώρες για τους «άστοργους» γονείς, επισημαίνοντας πως η ζωή του μικρού εξαρτιόταν από μια μπαταρία η οποία δεν θα κρατούσε πολύ, φορτισμένη.

Τα ελληνικά ΜΜΕ, όπως και τα ΜΜΕ όλου του κόσμου έστρεψαν πάνω στην υπόθεση τα βλέμματα τους και τους φακούς της δημοσιότητας. Καθώς περνούσε η ώρα προσθέτονταν λεπτομέρειες, όπως ας πούμε, ότι οι γονείς του 5χρουνου ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά και το έκαναν αυτό (απήγαγαν δηλαδή το παιδί τους…) επειδή δεν ήθελαν να χειρουργηθεί με αίμα…

Μέχρι το μεσημέρι της ίδιας μέρας είχε πάρει διαστάσεις, καθώς άρχισαν να διατυπώνονται σενάρια ως προς το πού θα πήγαιναν οι γονείς με το παιδί τους…

Τελικά μέχρι το απόγευμα τους είχαν εντοπίσει στην Ισπανία και εξεδόθη σε βάρος του πατέρα ένταλμα σύλληψης για έκθεση σε κίνδυνο του ανήλικου παιδιού του. Λίγες ακόμα δραματικές περιγραφές για να υπάρχει σασπένς και μετά σιωπή… Ούτε μια καθησυχαστική δήλωση, ούτε τίποτα. Δυστυχώς συνηθίζει να λειτουργεί έτσι, ο Τύπος.

Δίνει τεράστιες διαστάσεις σ’ ένα θέμα χωρίς καν να το ψάξει και στη συνέχεια κάθε μέσο, ιδιαίτερα διαδικτυακό που συντηρείται από αδαείς και ανεύθυνους συντάκτες αναπαράγει το ζήτημα δίνοντας ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις.

Αυτό είναι το ένα θέμα… Η ευθύνη του Τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού να ενημερώνει σωστά τον κόσμο… Το τονίζουν στις σχολές δημοσιογραφίας από την πρώτη μέρα που πατάνε το πόδι τους εκεί οι σπουδαστές. Αλλά στα μέσα που θα εργαστούν οι εργοδότες απαιτούν «πιασάρικες» ειδήσεις…

Το άλλο αφορά ένα ζήτημα συνείδησης… Αν ως Μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν ότι η ζωή είναι στο αίμα οφείλουν να σεβαστούν το πιστεύω τους. Κάθε αναπτυγμένη κοινωνία οφείλει να το κάνει αυτό. Εξάλλου η ιατρική έχει προχωρήσει πολύ και έχει ήδη επιτυχημένες αναίμακτες επεμβάσεις σε ασθενείς.

Ένα τρίτο, αφορά στην ιδιωτικότητα και το σεβασμό στην προσωπική ζωή του άλλου… Τι λέω τώρα… Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον κόσμο εκεί έξω… Εδώ με το παραμικρό βγάζουν στη δημοσιότητα οτιδήποτε θα τραβήξει το ενδιαφέρον… Στο παρελθόν, άλλωστε, οι παπαράτσι έτσι δούλευαν. Μόνο που τότε τα ΜΜΕ που ασχολούνταν με τέτοια θέματα ήταν δακτυλοδεικτούμενα, ενώ σήμερα τους μιμείται το σύνολο του Τύπου και το διαδίκτυο.

Αυτό ήταν… Επειδή ακριβώς δεν υπάρχει τίποτα το σοβαρό πίσω από αυτή την είδηση, μέσα σε ένα 24ωρο η είδηση… εξαφανίστηκε. Προσπάθησα αρκετά στο διαδίκτυο να βρω μερικά στοιχεία για να τα βάλω εδώ ως λίγκ, ώστε όσοι δεν γνωρίζετε να πάρετε μια… μυρωδιά περί τίνος πρόκειται.

Αυτό που δεν είπαν σε καμιά περίπτωση (έδωσαν μάλιστα την αίσθηση στην δημοσιότητα ότι συνέβαινε το αντίθετο…) είναι ότι δεν υπάρχει φυσιολογικός γονιός που να μην αγαπά και να μη θέλει το καλύτερο για το παιδί του. Κυρίως, όταν αυτό αφορά στην υγεία του.

Υποκρισία και αδιαφορία, αυτοί είναι οι πρώτοι χαρακτηρισμοί που τους αξίζουν… Και πραγματικά χρειάζεται μεγάλη προσοχή σχετικά με το πώς διαμορφώνουμε τη δική μας ενημέρωση από τα έντυπα τους ή τις ιστοσελίδες τους.

Λες και δεν είναι οι ίδιοι που έμεναν απαθείς από τους πρόσφατους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών στους παιδικούς καταυλισμούς της Γάζας, στην Παλαιστίνη… Λες και δεν άκουσαν, δεν είδαν, δεν έμαθα για τη θνησιμότητα των παιδιών ή την εκμετάλλευση τους στην εργασία, στις χώρες του τρίτου κόσμου… Γεμάτος τέτοια θλιβερά πράγματα είναι ο πλανήτης μας.

Ευτυχώς, τα κροκοδείλια δάκρυα τους, στέρεψαν… Και το μόνο που έμεινε, τελικά, ήταν μια στυφή γεύση, από τον τρόπο που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο και τα προβλήματα του… Και για μένα που ανάλωσα τη ζωή μου στη δημοσιογραφία, μια θλιβερή διαπίστωση για το πως το σύστημα λειτουργεί αποκλειστικά προς όφελος του. Χωρίς να ορρωδεί προ ουδενός.

• Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα στο ελληνικό διαδίκτυο…
• Δείτε στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ πώς παρουσιάστηκε το ζήτημα και κυρίως, διαβάστε τα σχόλια που ακολουθούν κάτω από τα δημοσιεύματα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Ένας κόσμος όμορφος, είναι αυτός που ονειρευόμαστε και είμαστε βέβαιοι ότι έτσι θα γίνει, γιατί αυτή είναι η υπόσχεση που έχουμε... Έτσι ας ξεκινήσουμε τη μέρα μας και τον καινούριο μήνα που μπήκε στη ζωή μας σήμερα… Εμείς με τις πράξεις μας και τις ενέργειες μας θα τον οδηγήσουμε σε καλύτερα μονοπάτια. Μπορούμε!


Ναι, όσο βλέπεις τέτοιες εικόνες, τόσο η σιγουριά μεγαλώνει και η ελπίδα γίνεται βεβαιότητα... Αδελφοί από τον Παναμά έχουν στήσει το δικό τους περίπτερο… Μοιάζει λίγο μ’ αυτό της Θεσσαλονίκης, δε βρίσκετε; Σε κάθε περίπτωση ο στόχος είναι ο ίδιος: Να δοθεί πιο πλατιά μαρτυρία στον κόσμο που έχει ανάγκη να μάθει την αλήθεια…


Ακόμα και φωτογραφίες σαν κι αυτές μας ενισχύουν και μας ενθαρρύνουν… Σε κάθε φυλή και εθνότητα θα συναντήσεις τα ίδια, ακριβώς πιστεύω… Κι αυτό είναι πιο ευδιάκριτο στις Διεθνείς Συνελεύσεις, όπου οι αδελφοί φορούν τις τοπικές ενδυμασίες τους… Η αδελφοσύνη στην πράξη…


Αν σας φαίνεται παράξενο, δείτε τα χαμογελαστά πρόσωπα αυτών των ανθρώπων από το Μεξικό… Το χαρακτηριστικό ψάθινο καπέλο, η φωτογραφία με το κινητό, γιατί αξίζει να «κρατήσει» κανείς τέτοιες όμορφες στιγμές. Από όποια πλευρά κι αν το δεις, αξίζει…


Εικόνες παράξενες για μας… Είναι η τοπική ενδυμασία Ιαπώνων αδελφών μας. Αλλάζουν τα ρούχα, αλλά ένα χαρακτηριστικό είναι κοινό: Τα χαμογελαστά πρόσωπα! Ένα χαμόγελο που εκπορεύεται από την πίστη τους πως όλοι μαζί, κάτω από τη σοφή καθοδήγηση της Γραφής, μπορεί να αλλάξει τον κόσμο...


Από την Αφρική ας είναι το καλωσόρισμα μας, στο Σεπτέμβρη… Ακόμα κι αν λέμε ότι κουβαλάει μαζί του μελαγχολία, εμείς πιστεύουμε πως τα συναισθήματα στην καρδιά μας δεν τα φέρνει ο καιρός… Εμείς τα καθορίζουμε με τη δράση μας και τις επιλογές μας…

Ολοκληρώνεται σήμερα η παγκόσμια εκστρατεία για την προβολή του επίσημου ιστότοπου των Μαρτύρων του Ιεχωβά jw.org  Ναι, ήταν ομολογουμένως κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό…


Παντού, τα ίδια χαμογελαστά πρόσωπα, όπως εδώ από το Χόνκ Κόνγκ, όπου οι αδελφές μας έχουν φωτογραφηθεί μπροστά στο σταντ που έχει στηθεί για μαρτυρία, σε κεντρικό σημείο της μεγαλούπολης της Ασίας.


Μέχρι τη Νότια Αφρική, παντού έφτασε το φυλλάδιο… Και η αδελφή μας είχε τη χαρά να φωτογραφηθεί εκεί, για να μοιραστεί μαζί μας τη χαρά της. Μα, δεν είναι υπέροχο; Ο κόσμος δεν φαντάζει και σας, πολύ μικρός;


Ακόμα και στον άγριο τόπο της Αριζόνας στις ΗΠΑ έφτασε το φυλλάδιο… Είναι δυνατόν να μην είναι αληθινός ο ενθουσιασμός στα πρόσωπα τους; Το κατόρθωμα είναι πολύ μεγάλο…


Τα ίδια ακριβώς πράγματα και στις Φιλιππίνες… Μια παγκόσμια οικογένεια, πέρα από χρώματα και φυλές. Κοινό σημείο ο ίδιος Θεός και η λογική να προσφέρουν το καλύτερο που μπορούν στους ανθρώπους.

Αν και ήταν ένας ζεστός γενικά μήνας, ο Αύγουστος, φεύγει τελικά όμορφα από τη ζωή μας με δροσιά, όπως αρμόζει στο μήνα που θα καλωσορίσει, τον Σεπτέμβρη με το μικρό καλοκαιράκι του, για όσους η κατάσταση το επιτρέπει για κάποιες διακοπές… Από πείρα σας λέω ότι ο Σεπτέμβρης είναι υπέροχος μήνας και ζεστός σχετικά, ιδανικός για λίγη ξεκούραση…

Να γυρίσουμε όμως στον Αύγουστο που φέτος είχε τις ιδιοτροπίες του και δεν ακολούθησε ότι έκανε άλλες χρονιές, όσες τουλάχιστον μπορώ να θυμάμαι… Τον είχαμε συνηθίσει με μελτέμια και χαμηλές θερμοκρασίες και φέτος μας έκανε την έκπληξη, λειτουργώντας εντελώς διαφορετικά…

Συχνά έφτανε και ξεπερνούσε τα 40άρια, γεγονός που καθιστούσε δύσκολη τη ζωή στην πόλη… Κι ωστόσο κανείς δεν απόκαμε και όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κομμάτι αυτό, η παγκόσμια εκστρατεία για την προβολή και τη διάδοση του επίσημου ιστότοπου των Μαρτύρων του Ιεχωβά ξεπέρασε κάθε προσδοκία δίνοντάς του, δικαιωματικά, μια θέση στην ιστορία…

Μοιράστηκαν αρκετά εκατομμύρια φυλλάδια, ενώ εγώ είχα την ευκαιρία να κάνω το μεγάλο βήμα στη ζωή μου… Κάτι που έπρεπε να είχα κάνει πολύ καιρό πριν, αλλά μάλλον έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, ήταν η καλύτερη ώρα…

Έβγαλα, αμέσως μετά την επιστροφή μου από την καλοκαιρινή άδεια του Ιουλίου, τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ Σιδηρόδρομο και μόλις προχθές ολοκλήρωσα το κασέ του ΤΥΠΟΥ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών και το έδωσα στην Πόπη στη Σαλαμίνα για να το προχωρήσει. Είναι βέβαιο ότι μέσα στην εβδομάδα που ξεκινάει από αύριο θα μπορέσουμε να κάνουμε τις διορθωτικές παρεμβάσεις, προκειμένου να φύγει για το πιεστήριο και στη συνέχεια στους αναγνώστες του σε όλη την Ελλάδα.

Στην τελική ευθεία βρίσκεται και η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ που κι αυτή αναμένεται να ολοκληρωθεί ετούτη την εβδομάδα. Πρόκειται για το τριμηνιαίο περιοδικό της ΠΕΤ ΟΤΕ με ύλη που μοιράζεται σε 36 σελίδες Α4, μαζί με τις δύο διαφημιστικές σελίδες του ΟΤΕ και της COSMOTE.

Γενικά, αν και δύσκολος μήνας ο Αύγουστος, δεν ήταν και άσχημος… Έβαλε πολλά πράγματα σε μια σειρά, κάτι που έπρεπε να είχα κάνει πολλά χρόνια τώρα, αλλά ίσως είναι σοφό αυτό που λένε: «Ποτέ δεν είναι αργά…».

Προσπαθώ να πορεύομαι με σύνεση και σωφροσύνη… Πρέπει να κουβεντιάσω με τον Λάμπρο και να διερευνήσουμε σε βάθος το ζήτημα του πανεπιστημίου που τον αφορά, στη Σπάρτη. Είναι κάτι νέο και θέλει ψάξιμο. Όχι βιασύνη, όχι αποφάσεις κάτω από πίεση, αλλά με κουβέντα και ψυχραιμία και λογική, που είναι βέβαιο ότι θα δώσει το καλύτερο αποτέλεσμα.

Τίποτα δεν είναι απλό και εύκολο. Δεν ήταν, έτσι αλλιώς ποτέ η ζωή εύκολη μαζί μου… Δεν μου προσφέρθηκε στο πιάτο, τίποτα… Πάλεψα, αγωνίστηκα σκληρά για να πετύχω κάποια πράγματα. Αυτό και θα κάνω πάλι και πάλι, όσες φορές κι αν χρειαστεί…

Ο Αύγουστος μου έδειξε ότι μπορώ… Το ήξερα, θεωρητικά ότι έτσι είναι, αλλά σίγουρα έχει άλλη αξία, να το ζεις στο πετσί σου. Κι αυτό είναι πάντα κάτι που μου άρεσε. Αντί να περιμένω υπομονετικά να πέσει κάτι από τον ουρανό για μένα, έκανα το καλύτερο που μπορούσα για να πετύχω το στόχο που έβαζα…

Σ’ αυτή τη ρότα θα κινηθώ και τον Σεπτέμβρη. Δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να αλλάξω τακτική. Διότι, δεν είναι και τόσο φρόνιμο να αλλάξεις τις δοκιμασμένες τακτικές… Έτσι δεν είναι;

Χαρούμενοι άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Σαν μπουκέτο ανθισμένα λουλούδια, δε μοιάζουν; Είναι ευχάριστο να τους βλέπεις και να μοιράζεσαι μαζί τους τα ίδια πράγματα που τους γεμίζουν τη ζωή… Τι ευλογία! Δείτε κι ΕΔΩ ένα υπέροχο εναθαρρυντικό βίντεο από τη Σεούλ.

Η παγκόσμια εκστρατεία για το μοίρασμα του φυλλαδίου που αφορά την προβολή του επίσημου ιστότοπου συνεχίζεται… Σήμερα και αύριο, όπου υπάρχουν ακόμα φυλλάδια, γιατί έχουν εξαντληθεί… Μικροί μεγάλοι με τον ίδιο στόχο.
Το να λειτουργείς ως ομάδα είναι το πιο όμορφο που μπορεί να σου προκύψει. Στο φωτογραφικό στιγμιότυπο αδελφοί από την Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Μια στάση δίπλα στη θάλασσα. Μια μικρή στιγμή χαλάρωσης…
Κανείς δεν εξαιρείται από το έργο δρόμου… Εδώ δυο αδελφές δίνουν το φυλλάδιο για τον επίσημο ιστότοπο jw.org στον Αμερικανό ηθοποιό Χούλκ Χόγκαν. Κι εκείνος το επιδεικνύει μέσα από το αυτοκίνητο του…
Κλείνουμε αυτή τη φωτογραφική πανδαισία με ένα ενσταντενέ από το μακρινό Νεπάλ της Ασίας. Δείτε, τοπικές ενδυμασίες, αλλά η ίδια ακριβώς λογική στη σχέση τους με τον Θεό. Παρατηρήστε τα ήρεμα πρόσωπα τους συγκρίνετε τα με τους ανθρώπους, έξω στον κόσμο.

Εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μας αρέσει να μοιραζόμαστε με τους αναγνώστες μας μικρές και μεγάλες χαρές. Και το διαπιστώνεις καθώς βλέπεις ότι οι επισκέψεις από διαφορετικές Ι.Ρ. όλο και πληθαίνουν. Αυτό σημαίνει πω; Συνεχίζετε να το υπολήπτεστε και να θεωρείτε ότι εδώ θα βρείτε κάτι σοβαρό και πάντως διαφορετικό από τα Siteπου υπάρχουν και «παίζουν» στα διαδίκτυο.

Και η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται αυτό τυχαία… Καθημερινά με τις αναρτήσεις μας επιδιώκουμε να έχουμε κάτι να πούμε, κάτι με ουσία που δεν θα επαναλαμβάνει τις τοπ δημοσιεύσεις που φέρνουν αναγνωσιμότητα…

Πραγματικά δεν είναι για μας ζητούμενο κάτι τέτοιο. Επειδή ακριβώς είναι ένας τόπος ελεύθερος από εξαρτήσεις εμπορικού τύπου, δεν υπάρχει ρεκλάμα εδώ, συνειδητά…) μπορούμε να κάνουμε ακριβώς αυτό που θέλουμε.

Και τι θέλουμε; Να βγάζουμε από μέσα μας όσα μας καίνε, να επικοινωνούμε με τους ανθρώπους και όποτε μπορούμε να δίνουμε σ’ αυτούς το καλύτερο που έχουμε σε ενημέρωση, ώστε να υπάρχει ενθάρρυνση για να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά για το καλύτερο που μπορούμε.

Τους τελευταίους μήνες ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ έχει αλλάξει λίγο τον προσανατολισμό του. Τα θέματα που επιλέγει και οι προτεραιότητες που θέτει έχουν να κάνουν μ’ αυτά που χρειάζεται ο άνθρωπος και η ψυχή του. Χωρίς να έχει σταματήσει να καλύπτει κάθε πλευρά της ζωής, καθετί που εκτιμά ότι έχει ενδιαφέρον, για ότι σπουδαίο και σοβαρό απασχολεί τον άνθρωπο…

Επειδή η ζωή μας άλλαξε και η γειτονιά, όπως την ξέραμε, συρρικνώθηκε… Και δε μένει πια τόπος για επικοινωνία, πέρα από κάποιες νησίδες σαν ετούτη εδώ και μερικές άλλες που στοχεύουν συγκεκριμένα και όχι σε θολά νερά…

Χαίρομαι ειλικρινά όταν με πλησιάζετε και μου λέτε πως διαβάσατε κάτι εδώ και σας άρεσε… Και χαίρομαι ακόμα πιο πολύ όταν αυτό γίνει αιτία για να γράψετε και οι ίδιοι και να διατυπώσετε το σχόλιο σας…. Η σύνθετη σκέψη είναι βέβαιο ότι έχει καλύτερα αποτελέσματα. Και δείχνει σε μένα πιο καθαρά το δρόμο που αξίζει να συνεχίζω να βρίσκομαι, κάνοντας περισσότερους και πολύτιμους, ποιοτικούς φίλους.

Το ξέρετε δα, ότι αυτό είναι ένα προνόμιο που δεν προσφέρεται από κανέναν, αλλά κατακτιέται… Σας ευχαριστώ και πάλι, για την αποδοχή στην καρδιά σας. Αυτό μοιάζει κάτι σαν ψήφος εμπιστοσύνης. Να είστε καλά!

Ο Αύγουστος οδεύει προς το τέλος του… Κάτι λίγο έμεινε… Μια σπουδαία καμπάνια, παγκόσμια εκστρατεία ολοκληρώνεται με πολύ καλά αποτελέσματα. Ελάχιστα φυλλάδια έχουν, αν έχουν, απομείνει… Πραγματικά θα μείνει στην ιστορία αυτός ο μήνας! Έγινε όπως ακριβώς είχε ειπωθεί…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/08/2014

Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή. Εγώ, Ρεθυμνιώτης δεν είμαι, αλλά δεν έχω καθόλου διαρρήξει τις σχέσεις μου με τη λογική… Και η λογική λέει πως το να δρομολογηθεί το καράβι στη γραμμή Ρέθυμνο – Πειραιάς είναι εντελώς απαραίτητο στις μέρες μας.

Γιατί δεν το έκαναν με σταθερότητα όλα αυτά τα χρόνια οι εφοπλιστές που εκμεταλλεύονται τις γραμμές του Αιγαίου; Προφανώς επειδή έκαναν τις απαραίτητες μελέτες και είδαν ότι μια τέτοια γραμμή ίσως δεν θα ήταν τόσο κερδοφόρα όσο θα την ήθελαν, ώστε να επενδύσουν… Μην απορείτε, αυτή ακριβώς είναι η λογική της ελεύθερης αγοράς. Ουδόλως ενδιαφέρονται για τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων που εξυπηρετούν. Τα κίνητρα τους ήταν, είναι και είμαστε βέβαιοι ότι θα παραμείνουν στο διηνεκές, άλλα. Κι έχουν να κάνουν ψυχρά με την κερδοφορίας τους, έτσι όπως αυτοί την εννοούν.

Ας μην τρέφουμε καμιά ψευδαίσθηση. Αν οι Ρεθυμνιώτες δεν κάνουν κάτι για να πάρουν την υπόθεση «καράβι» στα χέρια τους, θα παραμείνουν δέσμιοι στις εφοπλιστικές ορέξεις των εκάστοτε ενδιαφερομένων… Κι όμως το καράβι είναι εντελώς απαραίτητο στο Ρέθυμνο. Το λιμάνι είναι η πύλη επικοινωνίας με το κέντρο της πρωτεύουσας, της Αθήνας.

Έχουμε ακούσει ανθρώπους να λένε με απόλυτη φυσικότητα και ορθά πόσο τους έχει κόψει τα πόδια το γεγονός ότι η εξυπηρέτηση γίνεται, είτε από τα Χανιά, είτε από το Ηράκλειο… «Θέλουμε να στείλουμε ένα δέμα στους ανθρώπους μας και δεν μπορούμε. Δεν είναι άδικο;» Και βέβαια είναι άδικο…

Βεβαίως, εδώ και πολύ καιρό υπάρχει σε δράση μια ομάδα Ρεθυμνιωτών που θέλει και επιδιώκει να στήσει μια εταιρία λαϊκής βάσης η οποία θα είναι σε θέση να δρομολογήσει πλοίο στη γραμμή Ρεθύμνου – Πειραιά. Έχει βγάλει μάλιστα και μετοχές των 20 ευρώ που προωθεί ανάμεσα στους συμπολίτες με σκοπό να μαζέψει το ποσό που χρειάζεται προκειμένου ο στόχος να γίνει εφικτός.

Άνθρωποι σαν κι αυτούς δείχνουν έμπρακτα ότι πιστεύουν στο εγχείρημα τους… Και το παλεύουν για να έχει επιτυχία. Το ζητούμενο είναι να φτάσει και στον τελευταίο πολίτη του νομού μας, ώστε να υποστηρίξει την προσπάθεια με ουσιαστικό τρόπο.

Οικονομολόγοι και όσοι έχουν σχέση με τα μαθηματικά ως τρόπο σκέψης ίσως πουν πως ένα τέτοιο εγχείρημα είναι μάλλον ανέφικτο, δεδομένης της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας που διανύουμε στον καιρό της κρίσης. Και ίσως θεωρητικά να έχουν δίκιο. Οι προτεραιότητες που βάζει κανείς είναι διαφορετικές πια και έχουν να κάνουν με τη δυνατότητα του καθενός να διαχειρίζεται τις τρέχουσες ανάγκες του.

Ωστόσο η ιστορία έχει δείξει ότι η επιμονή και η υπομονή δίνει καρπούς καλούς… Το πιο σημαντικό είναι να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης και να δώσουμε μια ευκαιρία στο όνειρο να υλοποιηθεί σύντομα. Κι αυτό θα είναι μια διέξοδος ουσιαστική προς τον κόσμο… Το ποσό με το οποίο μπορεί κανείς να αγοράσει μετοχές δε χρειάζεται να είναι μεγάλο.

Αν όμως αυτοί που θα ανταποκριθούν είναι πολλοί, αυτό θα συντηρήσει την ελπίδα των ανθρώπων που λέει ότι μάλλον μπορούμε ακόμα να ελπίζουμε στο καλύτερο. Η μαυρίλα δεν μπορεί να είναι τα αναπόφευκτο μέλλον. Υπάρχουν ακόμα περιθώρια για ουσιαστικές αλλαγές.

Παρότρυνση της στήλης είναι να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια για τη δρομολόγηση καραβιού στη γραμμή Ρέθυμνο – Πειραιά… Ποιος μπορεί να αρνηθεί πως είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία; Ουδείς… Ας κάνουμε λοιπόν ένα βήμα εμπιστοσύνης προς αυτήν κατεύθυνση. Τα περιθώρια, στενεύουν απελπιστικά.

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην στήλη μου «Επισημάνσεις» στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

Είναι ωραία να μοιράζεσαι εμπειρίες… Να βλέπεις ότι τα ίδια που κάνεις εσύ, κάνει ο λαός του Θεού σε όλο τον κόσμο. Δείτε σήμερα στιγμιότυπα από τη φετινή Διεθνή Συνέλευση στη Ζιμπάμπουε.


Και εδώ η Συνέλευση ήταν πολυπληθείς… Την παρακολούθησαν 45.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά από όλο τον κόσμο. Μια όμορφη στιγμή ιδιαίτερα ενθαρρυντική για όλους μας…


Άνθρωποι σεμνά ντυμένοι από μια χώρα της Αφρικής που αριθμεί τους 11.392.629 κατοίκους με βάση την απογραφή του 2009 πήγαν να παρακολουθήσουν την τριήμερη Διεθνή Συνέλευση. Το κορυφαίο γεγονός της χρονιάς γι’ αυτούς…


Η Ζιμπάμπουε είναι η παλιά Ροδεσία στα νότια της Ανατολικής Αφρικής με έκταση 396.580 km². Συνορεύει με τη Νότια Αφρική νότια, τη Μποτσουάνα δυτικά, τη Ζάμπια βορειοδυτικά και τη Μοζαμβίκη ανατολικά. Έτσι για να έχουμε μια αίσθηση πού βρίσκεται…


Πρωτεύουσα της Ζιμπάμπουε είναι η Χαράρε και επίσημη γλώσσα είναι η αγγλική. Την εποχή της αποικιοκρατίας ήταν βρετανική αποικία και ονομαζόταν Νότια Ροδεσία. Έγινε ανεξάρτητη το 1965 ως Ροδεσία και μετονομάστηκε σε Ζιμπάμπουε το 1980.


Τι σημαίνει Ζιμπάμπουε; Σύμφωνα με τη Βικιπαιδεία, από όπου έχουμε αντλήσει τις πληροφορίες, σημαίνει «πέτρινο σπίτι» και προέρχεται από τα τεράστια πέτρινα οικοδομήματα, ερείπια της αρχαίας πόλης της Μεγάλης Ζιμπάμπουε…


Κανένα πρόβλημα δεν μπήκε εμπόδιο στο να πάνε οι αδελφοί στη Διεθνή Συνέλευση στη χώρα τους. Αν και τα οικονομικά προβλήματα της χώρας είναι εντονότατα με κυριότερο τον καλπάζοντα πληθωρισμό ο οποίος είναι ο υψηλότερος στον κόσμο (2.000.000%).