Tριήμερη γιορτή του Θραψανιώτη αγγειοπλάστη με αναπαράσταση της βεντέμας…
Από το απόγευμα σήμερα ανοίγει τις πόρτες της η τριήμερη γιορτή του Θραψανιώτη αγγειοπλάστη στην αυλή του δημοτικού σχολείου του χωριού μου. Αυτό είναι το μεγάλο τοπικό γεγονός. Η τιμή αποδίδεται στους μαστόρους του Θραψανού. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού μου, είναι αλήθεια, ότι αυτό το έκανε πάντα.. Δείτε σ’ αυτή τη φωτογραφία έναν έπαινο που έδωσαν στον πατέρα μου, όσο ζούσε…
Ασφαλώς η παράδοση συνεχίζεται κάθε χρόνο… Ο Σύλλογος του Θραψανού το παλεύει με αξιοπρέπεια… Κι ωστόσο, όπως μπορείτε να δείτε και στην αφίσα τους, αυτό που δίνουν μεγάλη σημασία είναι οι λυράρηδες, τα γλέντια και το θραψανιώτικο ψητό. Κάπου χαμηλά υπάρχει και το πιο σημαντικό στοιχείο για μένα, που είναι η αναπαράσταση της θραψανιώτικης βεντέμας…
Μπορεί κι αυτό να είναι η αιτία που όλο και λιγότεροι αγγειοπλάστες συμμετέχουν σε μια γιορτή που έγινε για την προβολή του έργου τους και της δουλειάς τους. Την αρχή ήταν πολλοί εκείνοι που έδιναν το παρών, είτε με έργα τους, είτε αυτοπροσώπως… Αυτό με τα χρόνια άλλαξε και φέτος ελάχιστοι αγγειοπλάστες θα είναι παρόντες. Εκτιμώ ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το συζητήσουν στο Σύλλογο.
Διότι το Θραψανό πραγματικά συνεχίζει να ζει και να ανθεί οικονομικά από την αγγειοπλαστική… Όπως και ο ανιψιός μου, Μανόλης Βολυράκης, από το εργαστήριο του οποίου είναι παρμένες οι φωτογραφίες που εικονογραφούν τη σημερινή ανάρτηση… Πάω πάντα μια βόλτα από εκεί όταν έρχομαι στο χωριό… Αν μη τι άλλο το καμίνι του είναι ακριβώς στον ίδιο τόπο που είχε και ο πατέρας μου και παππούς του, το δικό του καμίνι…
Αυτό συνέβη τα τελευταία χρόνια της ζωής του που μπορούσε ακόμα να δουλεύει… Σταμάτησε δηλαδή να πηγαίνει στη βεντέμα σε διάφορα μέρη της Κρήτης από τον Μάιο ώς τον Σεπτέμβρη. Κι έφτιαξε ένα μικρό πλήθινο εργαστήριο και δέκα τροχιά για τα πιθάρια με το απαραίτητο καμίνι. Σ’ αυτό ανδρώθηκε ο ανιψιός μου, Μανόλης. Εκεί έφτιαξε το πρώτο του μικρό καμινάκι, ως παιχνίδι. Εκεί έχει τώρα το επαγγελματικό εργαστήριο του…
Κι αν εξαιρέσεις το ψήσιμο του καμινιού που έγινε πιο σύγχρονο, το εργαστήριο που στεγάστηκε και τώρα μπορεί να δουλεύεται η τέχνη του αγγειοπλάστη όλο το χρόνο και τα καλύτερα μέσα μεταφοράς που έχουν τώρα για να προωθούν τις πωλήσεις τους, η τέχνη είναι ακριβά φυλαγμένη και ίδια από τα Μινωικά χρόνια... Εντυπωσιακό, να το βλέπεις και να το ζεις από κοντά.
Ότι κι αν πω εγώ για τους αγγειοπλάστες είναι λίγο και ίσως και να μην είναι και αντικειμενικό… Το Θραψανό, ακόμα και σε καιρούς σκληρής οικονομικής κρίσης, συνεχίζει να ζει αποκλειστικά από την αγγειοπλαστική… Νέα παιδιά μαθαίνουν την τέχνη και όσο κι αν οι δουλειές έχουν πέσει, το στοιχειώδες μεροκάματο θα συνεχίσει να «βγαίνει» με τον ιδρώτα του προσώπου τους και με αξιοπρέπεια, συνεχίζοντας μια παράδοση πολλών χρόνων…
Ξεκινάνε αύριο οι τριήμερες εκδηλώσεις για την ετήσια Γιορτή του Αγγειοπλάστη στο Θραψανό… Μόνο που απουσιάζουν οι ίδιοι οι αγγειοπλάστες από τη γιορτή που στήνεται γι’ αυτούς. Υπάρχει, άραγε, κάποιος συγκεκριμένος λόγος;
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 12/07/2014
