Ήταν τότε που μόλις είχα τελειώσει το στρατό και ψαχνόμουν για δουλειά προκειμένου να σταθώ επαγγελματικά στα πόδια μου. Δεκαετία του ’80. Πρώτη μου δουλειά να «στήσω» τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και τι χρειαζόμουν; Μια φωτογραφική μηχανή με ασπρόμαυρο φιλμ Kodak που ήθελε εμφάνιση σε φωτογραφείο. Εξάλλου σε τσίγκο αποτυπώνοντας το αρνητικό, η στοιχειοθεσία ήταν ακόμα με τη λινοτυπία, τότε… Και φυσικά στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο μου «έπαιζα» με τη φωτογραφία…

Στην πρώτη φωτογραφία και τούτη εδώ, εμφανίζεται ο ανιψιός μου Λευτέρης, γιος της αδελφής μου Στασούλας εκείνη την περίοδο… Ήταν όπως βλέπετε κι εσείς μικρούλης και δεχόταν με ευχαρίστηση τα παιχνίδια από μένα… Τον έβαζα μέσα σε κοφίνια που μαζεύαμε τα σταφύλια στο τρύγο ή πάνω στο περίφημο τρακτέρ του Zetor του πατέρα του Αγησίλαου και τον φωτογράφιζα… Κι εκείνος με άκουγε υπομονετικά και δεν έφερνε αντιρρήσεις σε ότι του έλεγα…

Εδώ τα κορίτσια της Γεωργίας μας που δεν ζει πια ανάμεσα μας… Και οι τέσσερις χάριτες: Η Αργυρώ, η Μαρίνα, η Ελένη και η Στέλλα… Δεν τις έχω φωτογραφίσει εγώ, διότι και ο ίδιος ήμουν μικρός τότε. Είμαι άλλωστε μέσα στη φωτογραφία. Μόλις δυο χρόνια μικρότερη μου είναι η Αργυρώ και τη βλέπετε τι ηλικία έχει… Εξάλλου η φωτογραφία εκείνη την εποχή ήταν κάτι πολύ σημαντικό… Έπρεπε να συμβεί κάτι πολύ σπουδαίο ή να περάσει τυχαία φωτογράφος από το χωριό μας για να βγάλει μεροκάματο…

Άλλη μια ασπρόμαυρη φωτογραφία… Τα κορίτσια αριστερά στο πρόχειρο μοντάζ (κολλημένες με σελοτέιπ, φωτογραφίες…) είναι οι κόρες του Κωστή μας, Πόπη και Ελευθερία… Μικρούλες τότε… Ντυμένες μασκαράδες… Προφανώς από κάποιες απόκριες στο χωριό. Ένα από τα στοιχεία που μας ενδιέφερε τότε να έχει ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ ήταν η επαφή του με τον τόπο, τα ήθη και έθιμα και γενικότερα το να έχει επαφή με την καθημερινότητα, όσο αυτό ήταν δυνατόν με τα μέσα πού είχαμε στη διάθεση μας…

Αθήνα δεκαετία του ’80 στο σπίτι της αδελφής μου, Μαλάμως με τα παιδιά της Παναγιώτη και Λευτέρη πάνω στο κόκκινο ανοιχτό φορτηγό του πατέρα τους, Νίκου Μαράτση, με το οποίο πουλούσαμε λουλούδια στις λαϊκές αγορές. Έζησα μαζί τους και τα μεγάλωσα κατά κάποια έννοια. Ιδιαίτερα τον Παναγιώτη στον οποίο διέθεσα ατέλειωτες ώρες για παιχνίδι. Ήταν έξυπνος και υπάκουος κι εγώ ακόμα παιδί στην καρδιά… Όμορφες στιγμές αναπόλησης που τις χρειαζόμαστε πότε – πότε για να παίρνουμε ανάσες ζωής. Επειδή, με τις δυσκολίες, με τα προβλήματα της ζωής, έχουμε μερικές φορές ωραίες εκπλήξεις...

Σαν αυτή εδώ, όπου η καλή Εφορία, το κράτος δηλαδή, μου στέλνει σπίτι μου να πληρώσω αυτό τον εξαιρετικά μεγάλο λογαριασμό των 15,74 ευρώ… Χωρίς καμιά εξήγηση, καμιά ερμηνεία… Είπαμε αυτό το υπέροχο και σεβάσμιο για τις ενέργειες του κράτος, είναι σε τροχιά ανάπτυξης… Δεν έχει το χρόνο τώρα να ασχολείται δίνοντας λεπτομέρειες στους υπηκόους του... Ωστόσο δεν κάθισα έτσι… Σε ένα αφερέγγυο κράτος αξίζει να το ψάχνεις περισσότερο. Πήγα στην Α’ΔΟΥ Αθηνών, εκεί στην Αναξαγόρα, ρώτησα κι έμαθα: Μου έστειλαν με δικαστικό επιμελητή πριν πέντε μήνες, ένα δημόσιο έγγραφο. Ήταν, λέει, η πληρωμή του. Θαυμάστε τους!

Με αφορμή την ανάγκη εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, ένα νέο σενάριο λανσάρετε στους άμοιρους πολίτες αυτή της χώρας: Θα γίνουν ή όχι σύντομα πολιτικές εκλογές; Το ΒΗΜΑ που φιλοξενεί την άποψη του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά εκτιμά πως δεν πρόκειται να γίνου, διότι θα βρεθεί ο… μαγικός αριθμός των 180 βουλευτών που απαιτούνται για την εκλογή Προέδρου.

Εντελώς διαφορετική άποψη έχουν στην «Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», όπου κατά την εκτίμηση της εφημερίδας θα πρέπει πρώτα να υλοποιηθεί το σχέδιο υφαρπαγής του δημόσιου πλούτου, να κλείσουν 3 – 4 superdeals σε νευραλγικούς τομείς, εγκαταστάσεις, δίκτυα και τουριστικά φιλέτα και μετά να προχωρήσουν σε εκλογές…

Στην ΑΥΓΗ βλέπουν τον Ιούλιο ως πιθανό μήνα, προκειμένου να μειώσουν κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις. Και να σας πω τώρα, το σενάριο αυτό το έχουμε δει να υλοποιείται και στο παρελθόν επί… σοσιαλιστικών κυβερνήσεων, όπου εκμεταλλεύονταν την ανάγκη του κόσμου για καλοκαιρινά μπάνια προκειμένου να περάσουμε από τα ολιγομελή και ελεγχόμενα θερινά τμήματα, πολύ σοβαρά νομοσχέδια.

Το παρασκήνιο του πρόσφατου κυβερνητικού ανασχηματισμού αναδεικνύουν ως πρώτο θέμα στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σήμερα. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα δεν έχει κανένα αντιπολιτευτικό κίνητρο, τότε είναι φανερό πόσο ελαφριά αντιμετώπισε η κυβέρνηση μια κίνηση που είχε, υποτίθεται, σοβαρότητα…

Το πρωτοσέλιδο της εβδομαδιαίας κυριακάτικης πολιτικής εφημερίδας ΤΟ ΠΑΡΟΝ μας ανησυχεί… Όχι πως λέει πράγματα που δεν γνωρίζαμε, αλλά είναι ιδιαίτερα σοβαρό να βλέπεις μπροστά στα μάτια σου να υλοποιούνται τέτοια σενάρια… Μεστό και μέσα στην πραγματικότητα, όπως πάντα, το σκίτσο του Στάθη Σταυρόπουλου…

Το πρόβλημα με την κατρακύλα στις τιμές των ακινήτων μέσα στην τελευταία 5ετία αναδεικνύει η επίσης εβδομαδιαία πολιτική εφημερίδα ΥΟ ΧΩΝΙ, δίνοντας μάλιστα τη δυνατότητα στον αναγνώστη να γνωρίζει την τωρινή αξία του δικού τους ακινήτου. Μάθημα ζωής, πως τίποτα δεν είναι σταθερό, απόλυτο και δεδομένο σ’ αυτόν τον κόσμο… Κι αλίμονο σε κείνον που πιστεύει ότι είναι διαφορετικά τα πράγματα…

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο του τ. 400 φύλλου του «ΤΥΠΟΥ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών». Για να τον δείτε και να τον διαβάσετε όπως κυκλοφορεί τυπωμένος, πατήστε ΕΔΩ.

Η μια μετά την άλλη οι δουλειές μου, ολοκληρώνονται… Ακριβώς όπως τις σχεδίαζα για τον Ιούνιο, ώστε να μπορέσω τον Ιούλιο να φύγω για διακοπές στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Κρήτη και πιο συγκεκριμένα το χωριό μου Θραψανό.

Τον ΤΥΠΟ τον είχα «πιάσει» να τον δουλεύω νωρίτερα από τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ, αλλά τον «κρατήσαμε» λιγάκι, μια και είχαμε χρόνο προκειμένου να βάλουμε τα αποτελέσματα των εκλογών της «Αναγέννησης», ένα Σωματείο από τη δύναμη της Πανελλήνιας Ομοσπονδία Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (ΠΟΣΣ). Και τα καταφέραμε…

Η συνεργασία μου με τον Βασίλη Αποστολόπουλου, πρόεδρο της ΠΟΣΣ είναι άψογη. Αν και περνάνε κι αυτοί δύσκολα με τα οικονομικά, όπως όλοι μας, εκτιμούν σωστά ότι η εφημερίδα τους είναι μια μεγάλη δύναμη που θα χάσουν πολύ αν τη σταματήσουν.

Το γεγονός ότι στέλνεται στα σπίτια 5.000 περίπου συναδέλφων τους σε όλη την Ελλάδα την κάνει αναντικατάστατη.

Μέσα από αυτή, από τις σελίδες της θα δουν τη δράση τόσο της Ομοσπονδίας, όσο και των Σωματείων της δύναμης της… Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας, όταν οι συνταξιούχοι μαζί με τους εργαζόμενους είναι οι πρώτοι που έχουν μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης για φοροαφέμαξη, αλλά και για μείωση, είτε των κύριων, είτε των επικουρικών συντάξεων.

Κι επειδή τα ΜΜΕ αποσιωπούν τις ειδήσεις που τους αφορούν ή δημοσιεύουν μόνο εκείνες που καλλιεργούν την απάθεια αυτό που έχουν αντιληφθεί είναι πως αξίζει να έχουν ένα δικό τους έντυπο για να λένε τις αλήθειες τους. Σωστή θέση, αν σκεφτεί κανείς πως έχει η κατάσταση στα ΜΜΕ στα χρόνια των Μνημονίων. Απόλυτα συνεργαζόμενα και συμβιβασμένα είναι κι αυτό αρκεί να το αντιληφθείς αν δεις ένα μόνο δελτίο ειδήσεων τηλεοπτικό ή τους πρωτοσέλιδους τίτλους μιας τυχαίας ημέρας στα περίπτερα.

Συνεχίζουν λοιπόν, απτόητοι και καθαροί το έργο τους με μπροστάρη την εφημερίδα τους. Και σ’ αυτό είμαι περήφανος που τους παρέχω τις τεχνικές γνώσεις μου πάνω στον Τύπο.

Διπλό χτύπημα χθες στις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Από τη μια ο Άρειος Πάγος αποφάσισε ότι είναι παράλογη η απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών για την επαναπρόσληψη τους κι απ’ την άλλη χτύπησαν τα ΜΑΤ στην πλατεία Συντάγματος. Από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.

Όλο το στόρι σε έναν τίτλο… Το ίδιο το σύστημα αμφισβητεί τον εαυτό του, χτυπώντας μια ευπαθή ομάδα εργαζομένων, που αγωνίζονται για το δίκιο της… Ο καλύτερος δημοσιογραφικός τίτλος σήμερα από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Πολύ καλό και το πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ. Δείτε λίγο τα πρόσωπα των καθαριστριών… Ξέρετε, δεν βγαίνουν εύκολα τέτοιες φωτογραφίες… Μια επαγγελματίας φωτογράφος, η Τατιάνα Μπόλαρη, μεταφέρθηκε χθες στο ΚΑΤ, χτυπημένη από τους άνδρες των ΜΑΤ.

Δείτε την προβολή του θέματος στην πρώτη σελίδα του ΕΘΝΟΥΣ. Εντελώς υποβαθμισμένο, ισάξιο μ’ αυτό που αφορά την κόντρα δύο υπουργών. Όταν απουσιάζει το δημοσιογραφικό κριτήριο... Υπάρχουν βέβαια ακόμα χειρότερες εφημερίδες, όπως η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΤΑ ΝΕΑ, ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ που δεν αφιερώνουν ούτε δυο γραμμές για το θέμα. Άμοιρη δημοσιογραφία, ποιοι σε υπηρετούν…

Μαθήματα δημοσιογραφίας από την ομογενειακή εφημερίδα ΚΗΡΥΞ της Νέας Υόρκης… Στην καρδιά της πρώτης της σελίδας αναδεικνύει την είδηση. Όπως έκανε και χθες με την αυτοκτονία ενός πολίτη στον κεντρικό σταθμό της Ομόνοιας. Κορυφή, δίπλα στον Ομπάμα, παρακαλώ… Μα, καλά, δεν τις βλέπουν οι Έλληνες δημοσιογράφοι, τέτοιες εφημερίδες;

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/06/2014

Ένα χρόνο από το «μαύρο» στην ΕΡΤ βλέπουμε και διαβάζουμε αυτές τις μέρες πολλούς απολογισμούς στο διαδίκτυο κυρίως, κείμενα γραμμένα στην πλειοψηφία τους από ανθρώπους που δούλεψαν στο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα και βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη στην ανεργία με τον πιο άσχημο τρόπο που ούτε να φανταστούν δεν μπορούσαν…

Χωρίς να λάβουν εξηγήσεις ή αποζημιώσεις, είδαν τη ζωή τους να ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη, αδύναμοι να κάνουν και πολλά πράγματα για να εκδηλώσουν την αντίδραση τους.

Δεν είχα ποτέ καμιά σχέση στη διάρκεια της δημοσιογραφικής ζωής μου με την ΕΡΤ. Ήταν προσωπική επιλογή να μην «υποχρεωθώ» σε κανένα πολιτικό πρόσωπο για ένα διορισμό ή μια αργομισθία… Ωστόσο αυτό, ούτε στιγμή δεν με απέτρεψε από το να εκδηλώσω τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη μου στους συναδέλφους που ζούσαν τις οικογένειες τους απ’ αυτή τη δουλειά. Ανέβηκα πολλές φορές στην Αγία Παρασκευή, πέρασα κοντά τους έναν δεκαπενταύγουστο, πρόβαλα τον αγώνα τους μέσα από το διαδίκτυο και την αρθρογραφία μου εδώ…

Ναι, θεώρησα τον αγώνα τους τίμιο και δίκαιο. Τους παρακολουθούσα να εξελίσσονται στο χώρο του WEB ραδιοφώνου και της τηλεόρασης και πολύ συχνά έβλεπα την ειδησεογραφία μέσα από τη δουλειά τους, δεδομένου ότι ήταν πραγματικά καθαρή, απαλλαγμένη από «βάρη» που είχαν άλλα ΜΜΕ, βάρη που έχουν να κάνουν με τις «εξυπηρετήσεις» των κάθε είδους αφεντικών των εκδοτών τους…

Ένα χρόνο μετά, το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο έχει αλλάξει... Τα ιδιωτικά κανάλια κυριαρχούν, φορτωμένα με ανόητα τηλεπαιχνίδια ή χαζοχαρούμενα σίριαλ, ελληνικά ή τούρκικα που στοχεύουν ευθέως στον αποπροσανατολισμό των ελλήνων πολιτών.

Ο τότε υπουργός Επικοινωνιών κ. Κεδίκογλου που ανακοίνωσε με στιλ και ύφος το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι εκτός κυβερνητικού σχήματος, μετά τον ανασχηματισμό της προηγούμενης εβδομάδας, ενώ ο κ. Καψής παραιτήθηκε από υπουργός της τηλεόρασης για να εκλεγεί Ευρωβουλευτής με την ΕΛΙΑ και να αποχωρήσει από την ελληνική επικράτεια. Επιπλέον ο κ. Κεδίκογλου διεγράφη τόσο από την ΕΣΗΕΑ, όσο και από τον ΕΔΟΕΑΠ. Θεωρήθηκε, δηλαδή, ξένο σώμα ανάμεσα στους δημοσιογράφους, απόβλητος από τον κλάδο. Κι αυτό έχει να κάνει, κυρίως, με την ηθική πλευρά του πράγματος… Αυτός είναι ο πιο ουσιαστικός λόγος διότι ο άνθρωπος έχει, προφανώς, το κατιτίς του να πορευτεί στη ζωή.

Από την άλλη δημιουργήθηκε ένα τηλεοπτικό μόρφωμα, η ΝΕΡΙΤ στην οποία δουλεύουν κάποιοι από τους πρώην εργαζομένους της ΕΡΤ που προσλήφθηκαν με αδιαφανείς διαδικασίες. Όμως κάποιοι άλλοι συνάδελφοι τους επιμένουν όρθιοι να αγωνίζονται στη διαδικτυακή τηλεόραση με επίκεντρο τα στούντιο της ΕΤ3 στη Θεσσαλονίκη. Έχουν καταφέρει μάλιστα να ζωντανέψουν σχεδόν όλους τους περιφερειακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, το δεύτερο και το τρίτο πρόγραμμα. Κι αυτό είναι πραγματικά, εντυπωσιακό.

Το πείσμα τους, η δύναμη που καταβάλλουν, μας έχει αφήσει άφωνους και μας δημιουργεί την αίσθηση πως με κάθε τρόπο πρέπει να σταθούμε δίπλα τους. Δε βρίσκεις πια τέτοιους «πεισματάρηδες» στο σινάφι μας κι έρχονται να αποδείξουν πως όταν έχεις δίκιο αξίζει να το παλεύεις ώς το τέλος, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, αν και στην περίπτωση των συναδέλφων της ΕΡΤ έχουν μαζί τους όλη την υγιή κοινωνία, τους ανθρώπους που ξέρουν πόσο δύσκολα βγαίνει το ψωμί στο τραπέζι και πόσο πικρό είναι μερικές φορές. Ιδιαίτερα όταν έχεις ήρεμη και ήσυχη τη συνείδηση σου ότι κάνεις αυτό που λέει η καρδιά σου, όσο δύσκολο κι αν είναι…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Κρήτης ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Το θέμα σήμερα είναι στην ΑΥΓΗ. Ένα θέμα που κάνουν γαργάρα τα μεγάλα ΜΜΕ… Την ώρα που, υποτίθεται ότι η νέα , ανασχηματισμένη κυβέρνηση θέλει να πάρει πιο… φιλολαϊκά μέτρα, διαβεβαιώνουν το ΔΝΤ ότι είναι έτοιμοι για νέα μέτρα…

Χιουμοριστική αποτύπωση της κυβέρνησης, όπως την είδε στο σημερινό εξώφυλλό του το ΠΟΝΤΙΚΙ. Οι εμπνευστές του έχουν πάρει από το γνωστό τηλεοπτικό σίριαλ του MEGA τους ήρωε και έχουν αντικαταστήσει τα κεφάλια. Να τους χαιρόμαστε τέτοιους ηγέτες…

Τουλάχιστον αυτοί δεν εξαντλούνται, όπως ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ και ΤΑ ΝΕΑ στην αγιογραφία του κ. Προβόπουλου που άφησε την Τράπεζα της Ελλάδος στα χέρια του πρώην υπουργού Οικονομίας κ. Στουρνάρα, γιατί κάπου έπρεπε να… βολευτεί το παλικάρι… Τόση δουλειά έκανε, έτσι θα το έφηναν;

Η… αγιογραφία ξεκίνησε από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ, ιδιοκτησίας Αλαφούζου με τη συνέντευξη που έδωσε στην κ. Σία Κοσιώνη και συνεχίστηκε σήμερα με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και φυσικά με το ΕΘΝΟΣ του κ. Μπόμπολα, εθνικού εργολάβου, απ’ όπου και το πρωτοσέλιδο που βλέπετε. Δεν έχουν πραγματικά το Θεό τους…

Αν το πεις «δικαίωση» είναι ίσως λίγο υπερβολικό. Σε κάθε περίπτωση όμως το να έρχονται καθημερινά τόσοι άνθρωποι σ’ αυτή διαδικτυακή γωνιά, αναζητώντας μια άλλη μορφής ενημέρωσης, σίγουρα έχει το ενδιαφέρον της.

Κι αυτό το σημείωμα αποτελεί συνέχεια της επισήμανσης που κάνουμε κάθε φορά που 10.000 νέοι επισκέπτες έρχονται εδώ, κοντά μας και αποτελεί μια υπενθύμιση σε μας ότι μάλλον αυτά που γράφουμε δεν πάνε στον βρόντο, κάποιοι το εισπράττουν κι αυτό θα πρέπει να μας κάνει ακόμα πιο σοβαρούς και πιο υπεύθυνους…

Εντάξει, δεν χρειάζεται να το παλέψουμε πολύ γιατί δεν είναι έξω από το χαρακτήρα μας στη ζωή. Αρχή μου είναι, ότι υπάρχει εδώ να αντιπροσωπεύει την αλήθεια.

Γι’ αυτό μ’ αρέσει όταν συναντώ ανθρώπους που με έχουν γνωρίσει μέσα από αυτή την ιστοσελίδα να μου λένε: «Είναι σα να σε γνώριζα πάντα». Αυτά με τα… μυστήρια είναι μάλλον στη σφαίρα τη φαντασίας του αστυνομικού μυθιστορήματος κάποιων και δεν μου άρεσε ποτέ…

Βεβαίως συμβαίνουν και περίεργα πράγματα, όπως τα τηλεφωνήματα που παίρνω κατά καιρούς από ανθρώπους που θέλουν να… κάνουν μια καταγγελία νομίζοντας ότι τηλεφωνούν στο περιοδικό HOTDOC, μέχρι να μου ζητήσουν στοιχεία για το αν λειτουργεί η ταβέρνα απέναντι από την Απόνησο, στο Αγκίστρι.

Δεν φταίνε βέβαια οι άνθρωποι… Ζητούν από το «ψαχτίρι» της Google κι αυτό τους στέλνει σε μένα, επειδή εγώ, κάποια στιγμή έχω γράψει γι’ αυτό σε τούτο τον ιστότοπο, στη διάρκεια κάποιας εκδρομής.

Ή σαν την κοπέλα που είχε ανήλικο παιδί και μου έστειλε SMS στο κινητό μου να ρωτήσει αν σχεδιάζει να κάνει εθελουσία η Cosmote για να επωφεληθεί και να φύγει από την υπηρεσία…

Η αλήθεια είναι πως το internet είναι από μόνο του, ένα χάος… Θέλει προσοχή στο χειρισμό του κι εμείς εδώ έχοντας και την εμπειρία της δημοσιογραφικής ιδιότητας, προσπαθούμε να την κάνουμε όσο πιο απλή γίνεται… Γι’ αυτό και δεν βάζουμε βαθυστόχαστα φιλοσοφικά κείμενα, αλλά επιμένουμε στην απλότητα και τη χάρη της φωτογραφίας και της λεζάντας…

Μ’ αυτόν τον τρόπο, το μάτι «χορταίνει» να βλέπει καινούρια πράγματα, ενώ μένει ο προβληματισμός που θέλω να περάσω πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα… Όσο κι αν φαίνεται αυτό εύκολο, σας διαβεβαιώνω ότι δεν είναι.

Το να είσαι εδώ καθημερινά με υπευθυνότητα, απαιτεί χρόνο και κυρίως διάθεση για προσφορά. Ευτυχώς αυτό το στοιχείο δεν απουσιάζει από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ κι αυτό του δίνει τη δύναμη της επισκεψιμότητας.

Διότι, όπως και να το κάνουμε 670.000 στα όχι γεμάτα επτά χρόνια λειτουργίας του, δεν είναι και λίγο… Site εφημερίδων θα τη ζήλευαν τέτοια επισκεψιμότητα και άλλοι θα την εκμεταλλεύονταν εμπορικά με διαφημιστική ρεκλάμα..

Αλλά όπως είδατε, εμείς παραμένουμε σταθερά, μακριά απ’ αυτά… Με συνείδηση πως ότι κάνουμε, αποτελεί προσφορά καρδιάς. Σας ευχαριστώ! Με τιμάτε το ότι φτάνετε καθημερινά μέχρι εδώ, τη ζεστή και ανθρώπινη γωνιά του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.