Στο ξεκίνημα αυτής της νέας εβδομάδας είπα να παίξω λιγάκι, ανάμεσα σε όμορφα λουλούδια που είδα στον Τσούτσουρα και τα φωτογράφισα… Κάτι ανάμεσα στον Ιβίσκο (κίτρινο χρώμα με αποχρώσεις του κόκκινου) και στο κίτρινο (αρωματικό φούλι) που έχουν μια ξεχωριστή ομορφιά, ανάμεσα στα άλλα…


Είναι κάτι σαν τον καιρό που ζούμε αυτές τις μέρες… Φέτος οι ζέστες ήρθαν πρόωρα… Τον καύσωνα τον είδαμε τον Ιούνιο… Και τώρα, μετά τις 20 Ιουλίου, έχει λιγότερη ηλιοφάνεια και ζέστη. Παράξενοι καιροί… Αλλού, ιδιαίτερα στη Βόρειο Ελλάδα, βρέχει κιόλας… Στην Κρήτη, που βρίσκομαι εγώ, όχι…


Παρ’ όλα αυτά η διάθεση μου είναι καλή. Κάθε καινούρια μέρα που ζω, είναι ξεχωριστή… Έχω πράγματα nα κάνω κι αυτό με αναζωογονεί… Το σημερινό πρωινό, ένιωσα την ανάγκη να ρίξω κάτι πάνω μου… Δεν το έκανα, αλλά τελικά έβαλα κάλτσες. Είναι καλύτερα έτσι..


Σήμερα περιμένω τον υδραυλικό να βάλει τα είδη υγιεινής στο πατρικό μου… Έπρεπε να κάνω λίγο υπομονή, ώσπου να τελειώσουν οι μαστόροι κάποιες δουλειές τους. Οπότε θα έχω και σήμερα τα τρεξίματα μου... Όμως, όλα αυτά είναι όμορφα… Δεν προσθέτουν άγχος και αισθάνεσαι ότι κάνεις κάτι δημιουργικό…


Ο ήλιος βγαίνει σιγά – σιγά ανάμεσα από τα σύννεφα, πέρα από τα λασιθιώτικα βουνά… Και τα τζιτζίκια δεν πτοούνται από τον αέρα που φυσά και τη, σχετικά για την εποχή, χαμηλή θερμοκρασία… Έχουν στήσει κιόλας το τραγούδι τους... Μια όμορφη μέρα ξημερώνει και σήμερα. Ας την απολαύσουμε...


Άμα είσαι μέσα σου καλά, όλα τριγύρω είναι όμορφα… Δεν το λένε μόνο, αλλά είναι κιόλας παρατηρημένο… Γράφω με τον καφέ μου συντροφιά… Μαζεύω τις σκέψεις μου, τις ταχτοποιώ και τις ρίχνω ανάμεσα στα λουλούδια που κοσμούν σήμερα την ανάρτηση μου… Κι αυτό, μου αρέσει…


Μερικές φορές το κάνω συνειδητά και εστιάζω στα απλά πράγματα… Διότι σε πολλούς συμβαίνει να μην τα αντιλαμβάνονται καθόλου, αν και περπατούν ανάμεσα τους, καθημερινά… Είναι γιατί ο νους μας περιτρέχει σ’ ένα σωρό άχρηστα πράγματα και δεν βάζει τις προτεραιότητες που χρειάζεται…