Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Ο Πολιτισμός είναι εδώ, εσείς;

9.40 μ.μ. υποδεχθήκαμε στη σκηνή το πρώτο συγκρότημα, τους “Κακώς Πρέπει”. Είναι όμορφη η βραδιά. Έχουν πίσω τους μια ανθισμένη βουκαμβίλια, ω, πόσο μ' αρέσει αυτό το φυτό... Το χειροκρότημα πέφτει βροχή από τους λιγοστούς θεατές στο ανοιχτό θεατράκι του Λόφου Κολωνού... Τους άξιζε κάτι καλύτερο...

Ζεσταίνει η ατμόσφαιρα στο δεύτερο τραγούδι τους. Τα παιδιά είναι υπέροχα. Και σαν σκηνική παρουσία και σαν συγκρότημα. Και το αγόρι και το κορίτσι... Λένε τα δικά τους τραγούδια, αλλά και ποίηση Καββαδία με δική τους ενορχήστρωση. Ο ήχος φτάνει γλυκός στ' αυτιά μας. Τι κρίμα να μην ήταν περισσότεροι εδώ να χαρούμε αυτό το υπέροχο, μοναδικό αποτέλεσμα. Γροθιά στην ιδιώτευση και την κατάθλιψη, είναι...

Πολιτικό τραγούδι από τους “Κακώς Πρέπει”. Είπαμε, τα παιδιά είναι εκπληκτικά. Παρασύρουν με το στίχο τους κι τη μουσική τους που είναι υπέροχη. Ποιος είπε πως ο κόσμος μπούχτισε από πολιτική; Αν υπάρχει σεβασμός στον ακροατή οι δημιουργοί κάνουν θαύματα. Με πήραν από το χέρι και με ταξίδεψαν...

Κι ύστερα, γύρω στις 10.40 βγήκαν στη σκηνή οι ¨Κυνηγοί Ονείρων” με ροκ μπαλάντες. Ήχος σκληρός μα βγάζει μια γλύκα φανταστική. Τους έλλειπαν, λέει τα πλήκτρα, μα εγώ που δεν είμαι ειδικός δεν κατάλαβα τίποτα από αυτή την απουσία. Τα παιδιά έχουν κέφια κι ας μην έχουν στις κερκίδες το αναγκαίο κοινό να τους χειροκροτήσει. Το παλεύουν όμως αξιοπρεπώς. Ακόμα κι εμένα μου αρέσει το ροκ τους...

Η βραδιά κυλάει όμορφα, έχει πάει κιόλας 11. Ο ήχος με τον Βασίλη στην κονσόλα, γνώριμος από τα παλιά, είναι πολύ καλός... Κι οι παρέες στις κερκίδες απολαμβάνουν την εκδήλωση. Η βραδιά όμορφη, αν εξαιρέσεις την υγρασία. Ναι, απ' όπου κι αν πάει, το καλοκαίρι θα έρθει στη ζωή μας. Απόψε εδώ, στο Λόφο Κολωνού το καλωσορίσαμε...

11.30 η συναυλία έφτασε στο τέλος της. Ήταν μια όμορφη βραδιά η αποψινή, ξεχωριστή. Την απόλαυσα. Είχα και την καλή παρέα του Μιχάλη από την ΕΚΑΠ. Ανταλλάξαμε σχόλια σαν καλοί θεατές που παρακολουθούν μια καλοκαιρινή συναυλία σ' ένα χώρο ξεχωριστό, όπως είναι το ανοιχτό θεατράκι Κολωνού. Και στην άλλη με το καλό...

Ένα μνημόνιο στα αζήτητα

Αυτόν τον καιρό που ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται μια ανελέητη επίθεση από τα εναπομείναντα ρετάλια του δικομματισμού μια αφίσα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να ειρωνευτεί αυτή την κατάσταση είναι κι αυτή. Υπέροχη, νομίζω...

Ιδού και η τηλεοπτική... ενίσχυση της τρομοκρατίας στην οποία έβαλαν και την Εθνική Τράπεζα. Και δεν τους έχουμε ακόμα καταχεριάσει. Και τους κοιτάζουμε απαθείς...

Η χώρα βαδίζει προς την κρίσιμη μέρα των εκλογών έχοντας καλυμμένο κάτω από το τραπέζι το σημαντικότερο ζητούμενο για το μέλλον της.

Οι πολιτικές παρατάξεις έχουν επικεντρωθεί από την αρχή σε έναν αγώνα με επίκεντρο το μνημόνιο των κακών ξένων και τον μπαμπούλα της δραχμής, ενώ υποβαθμίζουν ή δεν ασχολούνται καθόλου με τις αιτίες της σημερινής δυστυχίας και της αυριανής καταστροφής, που είναι ζωντανές, έχουν ονοματεπώνυμο και έχουν και τρόπο να αντιμετωπιστούν.

Η κάθαρση, όμως, από αυτές τις αιτίες και το γιάτρεμα από τη σαπίλα τους έχουν καθηλωθεί από τον τρόπο που το πολιτικό σύστημα βλέπει τους ενόχους, φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της λαίλαπας, που έχει πέσει πάνω στα κεφάλια των πολιτών. Οι οποίοι όχι μόνο παραμένουν ακαταδίωκτοι, αλλά συνεχίζουν να συμμετέχουν στα παιχνίδια της εξουσίας, διεκδικώντας μάλιστα και την επανεκλογή τους στη διακυβέρνηση αντί να κρύβονται από ντροπή και φόβο!

Καμία κυβέρνηση, όμως, δεν θα μπορέσει να αλλάξει τίποτε προς όφελος των πολιτών αν δεν διαλύσει το υπάρχον φοροεισπρακτικό σύστημα με όλους όσους το αποτελούν. Γιατί ένας από τους βασικούς λόγους πού σφάζονται μισθοί, συντάξεις, αποδοχές και επιδόματα του λαού, αλλά και που δεν πληρώνονται τα οφειλόμενα από το κράτος σε όλους τους πολίτες είναι η άρνηση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού να κάνει τη δουλειά, για την οποία πληρώνεται, έστω και περικομμένα, από το υστέρημα τώρα του κόσμου. Και η δειλία του πολιτικού συστήματος να συγκρουστεί με αυτή τη συντεχνία.

Ο λαός υποχρεώνεται σε μια απάνθρωπη αφαίμαξη γιατι, όπως αποκαλυπτικά είπε ο ένας από τους δημίους του, τέως υπουργός Φ Σαχινίδης καιρό πριν τις εκλογές «δεν έχουμε τα απαραίτητα έσοδα εξ αιτίας της αδυναμίας του εισπρακτικού μηχανισμού»! Δεν μας είπε,όμως ποιος προΐσταται του μηχανισμού .Ποιος είναι ο υπεύθυνος, πού πρέπει να διωχθεί για την άρνησή του να λειτουργήσει τον μηχανισμό. Και με ποιο θράσος αποδέχεται την απιστία των υφισταμένων του σαν ανεύθυνος, ενώ έχει διοικητική και ποινική ευθύνη!

Τα έσοδα αυτά, τα κλέβει έτσι ανεύθυνα και ατιμωρητί ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών από τις τσέπες των μισθωτών, συνταξιούχων, αέργων και πραγματικών αναπήρων κάθε μήνα, γιατί, όπως ανερυθρίαστα είπε σε συνέντευξή του ο προηγούμενος εγκληματίας του λαού Γ Παπακωνσταντίνου «αφού δεν μπορούμε να τα πάρουμε από όλους τα παίρνουμε από αυτούς πού βρίσκουμε πιο εύκολα»!

Και δεν βρέθηκε κανένα χέρι πολίτη να τον χαστουκίσει εκείνη τη στιγμή για την αναισθησία και την ιταμότητά του. Όπως δεν έχει βρεθεί και κανένα χέρι να περάσει χειροπέδες σε όλο αυτό το αληταριό, πού παριστάνοντας τους κυβερνήτες, καλοπερνάει τρώγοντας από το υστέρημα του λαού, κλέβοντάς τον με την ασυδοσία της παραγωγής ανήθικων νόμων από την κρεατομηχανή της Βουλής.

Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα με το μνημόνιο, το έχω πει και γράψει χίλιες φορές. Το μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα. Και είναι η κολυμπήθρα, μέσα στην οποία ξεπλένονται οι εγχώριοι απατεώνες, όσοι με τη μορφή υπουργών, υφυπουργών, γραμματέων, συμβούλων, διοικητών, συνδικαλιστών, επίορκων υπαλλήλων, δημάρχων, δημοτικών αξιωματούχων, διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα επί χρόνια και συνεχίζουν να το κάνουν ανενόχλητοι. Κλέβουν τους αδύναμους με πρόσχημα την οικονομική δυσπραγία του δημοσίου και παραμένουν σχετικά αλώβητοι στο στάτους τους!

Πίσω από το μνημόνιο είναι η νομιμοποίηση της βρωμερής διαπλοκής υπουργών, βουλευτών, νομαρχών, περιφερειαρχών, διοικητών, δημάρχων, συμβούλων, μηχανικών, γιατρών, φαρμακοποιών, δημοσιογράφων, δικηγόρων, υπαλλήλων, πού σπατάλησαν και σπαταλάνε ακόμα ατιμώρητοι το δημόσιο χρήμα, αυτό που οι κλέφτες υπουργοί παίρνουν κάθε μήνα από τις τσέπες των μισθωτών, των συνταξιούχων, των αέργων και των πραγματικά αναπήρων για να πληρωθεί το τίμημα της δικής τους ανικανότητας!

Πίσω από το μνημόνιο είναι η θεατρική αποκάλυψη μιάς παρονυχίδας από τις κομπίνες και τις απάτες με το δημόσιο χρήμα για μαϊμού παροχές με αντίτιμο ψήφους και οπαδούς.

Το μνημόνιο είναι η ουσιαστική τους ατιμωρησία από ένα σύστημα που είναι διαλυμένο και απρόθυμο,με άλλοθι το μνημόνιο!

Η άρνηση των πολιτικών παρατάξεων, που θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν αυτό το σιχαμερό κράτος, να αρθρώσουν μία λέξη γι αυτό, είναι ο θρίαμβος του μνημονίου. Και η διαιώνισή του.

Πίσω από το μνημόνιο είναι το ξέπλυμα των φοροφυγάδων ανάμεσα στους ελεύθερους επαγγελματίες, που εξακολουθούν ανενόχλητοι να μη συμμετέχουν στα φορολογικά βάρη, με αποτέλεσμα να πληρώνουν και το δικό τους μερίδιο οι μισθωτοί, συνταξιούχοι,άνεργοι και ανάπηροι!

Πίσω από το μνημόνιο είναι οι εργοδότες,που έχουν εξασφαλίσει από τους εγκληματίες πολιτικούς τέτοιους νόμους ώστε να πληρώνουν τους εργαζόμενους με τα φτηνότερα μεροκάματα του ευρωπαϊκού νότου, διατηρώντας την αξία για τα προϊόντα που παράγουν στα ίδια περίπου ύψη πού ήταν και πρίν.

Πίσω από το μνημόνιο είναι οι Έλληνες τραπεζίτες, πού σώρευσαν δισεκατομμύρια κέρδη την τελευταία δεκαετία, χωρίς να έχουν εκτεθεί σε ομολογιακούς κινδύνους όπως οι ξένοι συνάδερφοι τους (με δύο μόνο εξαιρέσεις μεσαίου μεγέθους) και ζουν πλουσιοπάροχα, χωρίς να συνεισφέρουν στις τράπεζες από τις περιουσίες που κέρδισαν! Περιμένοντας να χρεωθεί ο λαός τα νέα δάνεια που θα τους δοθούν για να στηρίξουν τις τράπεζες τους!

Πίσω από το μνημόνιο είναι όλοι οι κλέφτες και απατεώνες μεσάζοντες, πού με τους κάθε είδους προμηθευτές του δημοσίου ροκάνιζαν και ροκανίζουν ακόμα ανενόχλητοι το δημόσιο χρήμα, υπερτιμολογώντας τις υπηρεσίες και τις εργασίες – όταν παρέχουν οι υπηρεσίες και εργασίες – ή πουλώντας αέρα κοπανιστό μόνο και μόνο για να μοιραστούν με επίορκους υπαλλήλους αυτά που καλούνται να πληρώνουν κάθε λίγο οι μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι και ανάπηροι από τους πολίτες.

Πίσω από το μνημόνιο είναι οι αντικοινωνικές συντεχνίες και τα συνδικάτα, που ρουφάνε ακόμα επιδόματα από την πίσω πόρτα, και πού διατηρούν αλώβητα τα πολλαπλάσια έσοδά τους από ένα διεφθαρμένο σύστημα,που τους τάϊζε για να μπορεί να μοιράζεται μαζί τους τη νομή της εξουσίας. Την ώρα που ο λαός σφαγιάζεται στο βωμό της κατάρρευσης των κρατικών εσόδων.
Πίσω από το μνημόνιο είναι το χρήμα που έχουν σωρεύσει χιλιάδες πολιτικοί και υπαλληλικοί αξιωματούχοι μαζί με διαπλεκόμενους ιδιώτες εδώ και χρόνια, χωρίς να έχουν αποδώσει ούτε σέντσι στο δημόσιο ταμείο. Το οποίο ρουφάνε ακόμα και οι καταδιωκόμενοι, αφού βλέπουν ότι κάθε σύλληψη και δίωξη είναι μία ακόμα παράσταση στο θέατρο της ανυπαρξίας κάθε έννοιας κράτους. Πολύ περισσότερο κράτους δικαίου.

Πίσω από το μνημόνιο είναι η άρνηση κάθε δημόσιας υπηρεσίας να εκσυγχρονιστεί και να δώσει λόγο και φως στα πεπραγμένα της. Γιατί κάθε απαρχαιωμένη μέθοδος καλύπτει πλήθος από απατεωνιές, πού δεν μπορούν να διασταυρωθούν. Πλήθος από άχρηστες θέσεις λούφας και κομπίνας, την ώρα που από τα νοσοκομεία λείπουν χιλιάδες νοσηλευτές για τους αρρώστους και τους ανήμπορους. Πλήθος από μικροεξουσιαστές γραφειοκράτες δικτατορίσκους του κάθε πολίτη, την ώρα που από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς λείπουν χιλιάδες μάτια και από τις υπηρεσίες εξυπηρέτησης του πολίτη λείπουν χιλιάδες ψυχές.

Πίσω από το μνημόνιο είναι η αργόσυρτη και υπερπροστατευμένη δικαιοσύνη, πού επιτρέπει με τους ρυθμούς της να καταδικάζονται με ταχύτητα περισσή τα κλεφτρόνια και τα πρεζόνια, αλλά να διαφεύγουν οι καταχραστές του μόχθου του λαού και οι κλέφτες των δημόσιων ταμείων.
Πίσω από το μνημόνιο, είναι πάνω απ' όλα τα πλήθη όλων αυτών των διεφθαρμένων, και είναι πολλοί, πού καταριώνται το μνημόνιο, όχι για τη δολοφονική του μανία κατά των πολιτών, αλλά γιατί απειλεί από την άλλη πλευρά να διαλύσει όλο αυτό το καλοστημένο πάρτι και να μεταφέρει τα κλεψιμέϊκα από τα δικά τους χέρια στα χέρια ξένων αρπακτικών και μεγαλόσχημων εγχώριων κερδοσκόπων.

Αλλά, για όλο αυτό το μνημόνιο, πού είναι και η βασική αιτία πού καταλήξαμε στο Μνημόνιο, δεν μιλάει κανείς φωναχτά όσο πρέπει. Γιατί κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει πια ποιος από το μέγα πλήθος επαναστατεί επειδή απειλείται η παλιά διαφθορά από μία νέα χωρίς αυτόν, και ποιος επαναστατεί γιατί πραγματικά θέλει μια χώρα δικαιοσύνης και ισοπολιτείας για όλους.

Έτσι, η μόνη δύναμη που μπορεί να αλλάξει τη χώρα και να την κάνει από την αρχή, γιατί είναι φρέσκια και άφθαρτη σε σχέση με τους μέχρι τώρα απατεώνες, παραμένει σ αυτό το θέμα υποτονική, χωρίς να χωρίζει την ήρα από το σιτάρι.

Η αριστερά δεν είναι σαν όλες τις άλλες δυνάμεις. Έχει μία μόνο ευκαιρία να δοκιμαστεί. Επειδή είναι ακόμα καθαρή στη συνείδηση του κόσμου. Ο οποίος δεν θα της συγχωρήσει κανένα στραβοπάτημα,που θα μοιάζει με όσα ζει μέχρι σήμερα.

Αν δεν θέλει να κολλήσει κι αυτή την αρρώστια της σαπίλας, που σκοτώνει τη χώρα, έχει μόνο έναν δρόμο: Να διαχωρίσει τη θέση της από όλο αυτό το πολιτικό και κοινωνικό αληταριό. Και να το διαλύσει. Με οποιοδήποτε κόστος. Και να το οδηγήσει σε ειδικά δικαστήρια. Γιά όλα του τα εγκλήματα κατά του κοινωνικού συμφέροντος της πλειοψηφίας του λαού. Για να αποδώσει Δικαιοσύνη.

Γιατί μόνο πάνω σε καθαρό τοπίο μπορεί να χτίσει μια καθαρή χώρα των Πολιτών. Για να το κάνει αυτό, όμως, χρειάζεται να δει το κρυμμένο ελληνικό μνημόνιο. Αυτό πού έχτισαν οι Έλληνες Εφιάλτες. Και να το ξεριζώσει σύγκορμο. Σε ένα άρρωστο χωράφι δεν μπορείς να καρπίσεις υγιή φυτά.

  • Το κείμενο αυτό το πήρα από τον τοίχο του Γιώργου Παπαδόπουλου - Τετράδη, το χαρακτηρίζει πείραμα και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...
  • Και η Εθνική Τράπεζα επιστρατεύεται στην τρομοκρατία των ψηφοφόρων... Δείτε ΕΔΩ τι θα συμβαεί αν πάμε στη δραχμή...

Οι αγώνες φέρνουν αποτελέσματα...

Δείτε το ξανά αυτό... Το Βουστάσιο του οποίου τα εγκαίνια είχε κάνει προεκλογικά ο τότε δήμαρχος Αθηναίων κ. Κακλαμάνης άνοιξε επιτέλους τις πόρτες του για να υποδεχθεί το 6o ειδικό σχολείο...

Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας, δίπλα μας φύσει απαισιόδοξοι που αρνούνται να μπουν στη διαδικασία αγωνιστικής διεκδίκησης και κοινής δράσης διότι... τίποτα δεν γίνεται και όλα συνεχίζουν μαγικά όπως κάποιοι όρισαν...

Τα γεγονότα, ωστόσο, τους διαψεύδουν κατηγορηματικά. Στην ΕΚΑΠ δεν σταματήσαμε ούτε στιγμή να παλεύουμε για το θέμα του Βουστασίου. Ένα τέτοιο κόσμημα, μετά την ανακαίνιση του έπρεπε να δοθεί στους ανθρώπους και να το χαίρονται...

Το λέγαμε από την εποχή των εγκαινίων του. Με ξενάγησε τότε ο ίδιος ο Λευτέρης Σκιαδάς στο ισόγειο και τον πρώτο όροφο. Όλα τότε ήταν έτοιμα. Σας το βεβαιώνω εγώ που τα είδα με τα μάτια μου. Τα ευρωπαϊκά προγράμματα για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες είχαν πιάσει τόπο. Ύστερα ήρθαν οι εκλογές της τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο κ. Κακλαμάνης έχασε τις εκλογές και η διοίκηση Καμίνη ανέλαβε να διεκπεραιώσει μια υπόθεση με το γνωστό... γρήγορο ρυθμό της.

Το Βουστάσιο παρέμενε κλειστό, επειδή δεν υπήρχαν κονδύλια για το προσωπικό που θα προσλαμβάνονταν. Και στο μεταξύ το 6o ειδικό σχολείο στη γειτονιά μας κινδύνευε με έξωση... Κινητοποιηθήκαμε ξανά. Ενημερώθηκαν οι δημοτικές παρατάξεις και ω... του θαύματος, το ειδικό σχολείο εδώ και τρεις εβδομάδες μεταφέρθηκε και λειτουργεί στο Βουστάσιο...

Είναι μια τεράστια κατάκτηση που αξίζει να την πανηγυρίσουμε. Το δίδαγμα που βγαίνει είναι πως όταν όλοι οι φορείς της περιοχής παλεύουν προς μια κατεύθυνση, τότε, αναμφίβολα θα υπάρχει αποτέλεσμα.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφθείτε πως οι αγώνες δεν φέρνουν αποτελέσματα γυρίστε τα βλέμματα στο Βουστάσιο. Και αλλάξτε άποψη...

Απόψε πάμε πολιτιστικά στο Λόφο Κολωνού

Η αφίσα του “Πολύτροπο Τέχνης” που μας καλεί στην αποψινή του εκδήλωση με ελεύθερη είσοδο. Να πάρουμε γνωστούς και φίλους και να πάμε...

Είναι κάτι ξεχωριστό και αξίζει τη στήριξή μας. Απόψε το βράδυ στο ανοιχτό θεατράκι του Λόφου Κολωνού η Τέχνη και ο Πολιτισμός μας προσκαλούν σε ένα ξεχωριστό ραντεβού.

Το “Πολύτροπο Τέχνης” οργανώνει μια βραδιά με πολύ μουσική και χορό. Και κάπου εκεί, ανάμεσα η αναγγελία ενός φωτογραφικού διαγωνισμού για την περιοχή μας.

Πρόκληση; Ναι, αν αγαπούμε το φωτογραφικό φακό κι έχουμε τη δυνατότητα να αφιερωθούμε σ' αυτή την όμορφη ενασχόληση...

Λοιπόν εμείς θα πάμε και σας καλούμε να έρθετε κι εσείς. Και να πάρετε και τους φίλους σας. Θα 'ναι μια βραδιά βγαλμένη από τα παλιά, τότε που το θέατρο του Λόφου Κολωνού δίδονταν στους Συλλόγους Γονέων και στα παιδιά, να δείξουν τη δουλειά που έκαναν στη χρονιά που πέρασε.

Ναι, ήταν όμορφα χρόνια τότε. Και πιο ανέφελα. Ήταν και η Ένωση Συλλόγων Γονέων του 4ου Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων της οποία την ευθύνη είχαμε εμείς που στήριζε τέτοιες εκδηλώσεις. Τα τελευταία χρόνια, όλα αυτά τείνουν να εκλείψουν. Και πολύ λυπάμαι γι' αυτό...

Η αποψινή όμως βραδιά είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε και να ξαναζήσουμε στιγμές ξεχωριστές πίνοντας νερό από τα καθαρά νερά του πολιτισμού.

Το “Πολύτροπο Τέχνης” δημιουργήθηκε με αγάπη για τον Πολιτισμό και τον Άνθρωπο. Πριν πολλά χρόνια... Και να που, παρά τις δυσκολίες παραμένει όρθιο και προσφέρει το καλύτερο που μπορεί.

Να πάμε λοιπόν. Το χειροκρότημα μας είναι το λιγότερο που έχουμε να δώσουμε σ' αυτή την όμορφη προσπάθεια.

  • Δείτε ΕΔΩ αναλυτικά το πρόγραμμα της αποψινής εκδήλωσης στο ανοιχτό θεατράκι Κολωνού...
  • Κι ΕΔΩ δείτε μερικά ακόμα πράγματα για τη δράση του "Πολύτροπου Τέχνης".

Ολοταχώς προς 330.000 “κλικ” στο Site μας

Κλείνουμε σε λίγο τα 330.000 χτυπήματα – επισκέψεις από μοναδικές Ι.Ρ. Σ' αυτό το Site. Αριθμός ρεκόρ αν αναλογιστεί κανείς πως όποιος φτάνει ώς εδώ δε έρχεται από καμιά διαφήμιση, αλλά συνειδητά, γνωρίζοντας ότι κάτι θα βρει ενδιαφέρον, για να μάθει ή να βοηθηθεί να κατανοήσει καλύτερα τον κόσμο που ζει και κινείται.

Ναι, τόσο απλά είναι τα πράγματα. Χωρίς περικοκλάδες ή δύσκολα ζητήματα που χρειάζονται εξειδίκευση... Αυτό είναι και το... μυστικό μας όπλο. Η απλότητα. Τη χρειαζόμαστε τόσο στις μέρες μας που όλα παρουσιάζονται πολύπλοκα.

Ιδού λοιπόν εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Χωρίς εντάσεις, ωστόσο. Όλα είναι πιο καθαρά αυτή τη φορά. Έχουν χαμηλώσει οι υψηλοί τόνοι και οι κομπορρημοσύνες των δύο πρώην μεγάλων μνημονιακών κομμάτων. Οι μόνοι που επιμένουν να τρομοκρατούν είναι οι καλοί εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα εδώ τσιράκια τους που νομίζουν ότι δημοσιογραφούν στα ΜΜΕ που εργάζονται.

Και επιμένουν τόσο ξετσίπωτα την ώρα που του έχει πάρει χαμπάρι ο ελληνικός λαός και τους φτύνει κατάμουτρα το σάπιο προϊόν που του σερβίρουν.

Αναγκαστικά αυτόν τον καιρό το Site παίρνει μια πολιτική χροιά. Δεν το θέλει, αλλά όταν ο κόσμος καίγεται δεν έχει το δικαίωμα στα χα χα χούχα. Η σοβαρότητα είναι αναγκαία και η επαφή με την πραγματικότητα επίσης.

Το παλεύουμε, όσο μπορούμε, με τις μικρές μας δυνάμεις. Τουλάχιστον να είμαστε ήσυχοι με τη συνείδησή μας ότι δεν συνεισφέρουμε σ' αυτό το αίσχος της κοροϊδίας των πολιτών.

Μετά τις εκλογές της 17 Ιουνίου, τα πράγματα θα αλλάξουν. Εγώ σχεδιάζω, όπως κάθε χρόνο να κατέβω στο χωριό για ένα ολόκληρο μήνα και θα 'ναι φυσικό τα δημοσιεύματα μου εδώ να πάρουν άλλου χρώμα, πιο ανθρώπινο, πιο αισιόδοξο.

Τις περιμένω πώς και πώς αυτές τις μέρες. Στο χωριό είναι αλλιώς τα πράγματα. Οι άνθρωποι μπορούν ακόμα να χαμογελούν και να ονειρεύονται. Αυτό το τόσο απλό πράγμα που εδώ και καιρό έχουν ξεχάσει οι άνθρωποι της πόλης.

Έτσι, πετραδάκι – πετραδάκι χτίζουμε αυτή τη διαδικτυακή επαφή. Και μ' αρέσει γιατί η εμπιστοσύνη χαλυβδώνεται πια και από τις δύο πλευρές. Ποιος δεν μπορεί να το διακρίνει πια δια γυμνού αφθαλμού;

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA