Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Τα προφορικά του Λάμπρου στα αγγλικά

Το 111ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών φιλοξένησε τις προφορικές εξετάσεις του Λάμπρου για το πρώτο του πτυχίο στα αγγλικά. Ήμασταν εκεί μια ώρα νωρίτερα από την ώρα που έλεγε η πρόσκληση του...

Κυριακή μεσημεράκι στου Αμπελόκηπους... Σε μια ηλιόλουστη Αθήνα ζεστή σαν καλοκαίρι. Ψάχνουμε ίσκιους απέναντι από το 111ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών στο οποίο, σε λίγο θα δώσουν εξετάσεις. Αποτελεί συνέχεια των γραπτών εξετάσεων στο κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας “Μεγάλη Βρετάνια”. Σας θυμίζω λίγο τι είχε συμβεί εκεί, δείτε ΕΔΩ.

Σήμερα όμως τα πράγματα είναι πιο απλά. Ο βαθμός δυσκολίας των εξετάσεων μικρότερος. Το ίδιο και η αγωνία των εξεταζόμενων και των γονιών τους που τα συνοδεύουν.

Η ώρα περνά αργά – βασανιστικά. Ευτυχώς που το παρκάκι απέναντι από το σχολείο έχει οάσεις πρασίνου και δροσιάς κάτω από τους ίσκιους των δέντρων.

Πιο κει, στην παιδική χαρά, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας παίζουν. Και είναι πολλά αυτοί που συνοδεύουν τα παιδιά τους. Γονείς οι περισσότεροι ή κοντινοί συγγενείς. Οι ψίθυροι αυτών που περιμένουν παίρνουν διαστάσεις.

Τα παιδιά τα έβαλαν νωρίτερα μέσα. Ανάλογα με την ώρα προσέλευσης. Αμπάρωσαν και την εξώπορτα που οδηγεί στο προαύλιο του σχολείου κι όλοι εμείς περιμένουμε στο παρκάκι. Ευτυχώς που έχουμε οπτική άποψη, ώστε να δούμε τους πρώτους που θα βγουν...

12.20 μ.μ. Πέρα από τις έντονες κουβέντες των γονιών που περιμένουν τους κανακάρηδες ή τις κόρες τους και τις χαρούμενες κραυγές των παιδιών από την παιδική χαρά δίπλα, τίποτα δεν προδίδει πως μέσα στο σχολείο ετοιμάζονται για τις προφορικές εξετάσεις...

12,40 μ.μ. Όλα έχουν τελειώσει. Ο Λάμπρος βγαίνει έξω από την αίθουσα των εξετάσεων, δίνει αναφορά στην καθηγήτρια του από το φροντιστήριο κι έρχεται να φύγουμε. Τόσο γρήγορα, ούτε που μπορούσα να το φανταστώ...

Τα Αγγλικά του τελείωσαν για φέτος. Η δοκιμασία συνεχίζεται με τις εξετάσεις στο σχολείο του από την Τρίτη και τα Γερμανικά, το Σεπτέμβρη που πάει για πτυχίο...

Φοβούνται κι αυτοί, μην το ξεχνάμε...

Όλο αυτόν τον καιρό τα ΜΜΕ που ελέγχει η τρόικα μας τρομάζουν. Έχουν τον τρόπο τους να το κάνουν... Και να. που τα πράγματα μπορεί να γίνουν κι αλλιώς αν το θέλει ο λαός... Η ψήφος της 6ης Μαϊου τους έχει τρομάξει. Κι όσο πλησιάζει η 17 Ιουνίου τόσο τόσο τρομάζουν περισσότερο... Αποκαλυπτικό το δημοσίευμα στο ΠΑΡΟΝ.

Δείτε όλο αυτό το σενάριο και στην εφημερίδα REAL NEWS. Υπάρχει λοιπόν σχέδιο για αλλαγές στο μνημόνιο; Κι αφού το είχαν γιατί δεν μας το έλεγαν να μη μας κρατάνε σε αγωνία; Μου φαίνεται πως ο φόβος φυλάει τα έρημα...

Στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ προσπαθούν να μας... συνετήσουν. Μας δίνουν το καλό και το κακό σενάριο λες και μας θεωρούν ηλίθιους που δεν καταλαβαίνουμε... Όσο σκληραίνουν τα πράγματα για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, τόσο και γίνονται πιο ξεδιάντροποι. Δεν υποφέρονται πια, όση ανοχή κι αν έχεις...

Η τελευταία δημοσκόπηση, αγαπημένο σπορ των εφημερίδων τύπου ΒΗΜΑΤΟΣ δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική για τα μνημονιακά κόμματα που εκπροσωπούν... Και με βαρία καρδιά τη δημοσιεύουν... Εντελώς συμπτωματικά έχει στα χέρια της η καλή εφημερίδα και το non parer του Λουκά Παπαδήμου... Τι επιτυχίες είναι αυτές παιδιά; Ξεθάψατε μέχρι και τον Σημίτη... Τα θερμά μου συγχαρητήρια! Σεμινάριο δημοσιογραφίας κάνετε εκεί στο ΔΟΛ...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται... Χρειαζότανε. Μπαράζ επιθέσεων δέχετε καθημερινά από όλους αυτούς που φοβούνται ότι θα χάσουν το λουφέ και το βόλεμα... Απαντήσεις λοιπόν εδώ και τώρα. Προαναγγέλλει το οικονομικό πρόγραμμα που θα δώσει στη δημοσιότητα, αναλυτικά, αυτή την εβδομάδα. Καθαρά πράγματα... Όπως δεν είχαμε συνηθίσει στην πολιτική ώς τα τώρα. Το πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ.

Καλή η επιλογή του πρώτου θέματος από την εφημερίδα ΛΟΓΟ. Ετσι όπως το περιγράφει είναι. Μεγάλη αλήθεια. Ας το τυπώσουν στο μυαλό τους οι ψηφοφόροι και ας “ανταμείψουν” τα κόμματα που τους οδήγησαν σ' αυτή την τραγική κατάσταση. Τέτοιες μνήμες δεν διαγράφονται...

Στο ζαχαροπλαστείο της Χαράς…

Η Χαρά από το Site του ζαχαροπλαστείου. Πολύ φτωχό. Δείτε το ΕΔΩ. Σε σχέση με τα παγωτά που έχει, δεν αξίζει τίποτα…

Ναι, σωστά καταλάβατε… Πρόκειται για το παλιό ζαχαροπλαστείο της Χαράς στα Κάτω Πατήσια, πάνω στην Πατησίων με το μεγάλο πεζοδρόμιο που απλώνει τα τραπεζάκια του προς χάριν των πελατών του.

Σάββατο απόγευμα, λίγο πριν πέσει το σκοτάδι, είπαμε να πάμε μια βόλτα. Το παγωτό της φημισμένο. Ακόμη κι εγώ που προσπαθώ να απέχω από τέτοιες ξεχωριστές πολυτέλειες, μου αρέσει το εκμέκ του ή το Σικάγο (το καλύτερο της Ελλάδας, γράφει στον πίνακα ανακοινώσεων έξω από το μαγαζί)…

Προτίμησα κάτι απλό, καϊμάκι, χωρίς σιρόπια έξτρα. Υπέροχο! Ο ουρανίσκος κάνει πάρτι από την απίθανη γεύση…

Παρατηρώ απέναντι στο μαγαζί. Πέρα από τους πελάτες, τα γκαρσόνια φροντίζουν τις παραγγελίες για το σπίτι. Πολύ κόσμος ψωνίζει σε πακέτο. Ο υπάλληλος δε σταματά ούτε λεπτό να ετοιμάζει κουτιά για το σπίτι.

Για μια στιγμή αισθάνεσαι σα να είσαι αλλού, σε τόπο που δεν έχει και δεν έχει νοιώσει στο πετσί του τι σημαίνει οικονομική κρίση.

Στα διπλανά τραπέζια παρέες κουβεντιάζουν με φωνή δυνατή, σα να είναι μόνοι τους. Όπως στα παλιά καφενεία… Δίπλα μας ένα νέο ζευγάρι με τα δυο μικρά παιδιά τους βγήκαν για το παγωτό τους. Η Χαρά έχει για όλους κάτι να προσφέρει. Στέκει όρθια, αντιστέκεται στην κρίση, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με αξιοπρέπεια…

Οι πελάτες της την εμπιστεύονται. Έρχονται από την άλλη άκρη της Αθήνας για το μαγικό παγωτό της. Η φήμη της έχει ξεπεράσει τα στενά όρια της περιοχής κι απλώνεται σ’ όλη την Αθήνα.

Ποιος δεν ξέρει το ζαχαροπλαστείο της Χαράς;… Δεν ξέρω αν το όνομα έχει σχέση με κάποια γυναίκα που φέρει το όνομά της ή απλά προσφέρει αληθινά χαρά και απόλαυση στον ουρανίσκο.

Όλα παίζουν… Σας βεβαιώνω εγώ, που το ένοιωσα χθες το απογευματάκι, ως πελάτης, στο μαγαζί τους…

Και επειδή ξέρω ότι θα... ζηλέψετε, όταν μάλιστα ύστερα από μια τέτοια έξοδο ακολουθεί μια δυνατή καλοκαιρινή μπόρα από το πουθενά, δείτε αυτή την υπέροχη μικρού μήκους ταινία, για να σας αποζημιώσω... Την  πήρα από τον τοίχο του Κώστα Ζωγραφόπουλου...

“Παίζουν” με τον διάλογο για μισθούς–συμβάσεις

Δείτε εδώ το σημερινό πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ και διαβάστε το δελτίο Τύπου της ΓΣΕΕ γι' αυτόν τον περίφημο ξαφνικό διάλογο για μιασθούς – συμβάσεις.

Η δήλωση είναι του προέδρου της ΓΣΕΕ κ. Παναγόπουλου. Λέει “κάτι”. Διαβάστε τη: Την ώρα που πραγματοποιείται η σύσκεψη που κάλεσε ο Υπουργός Εργασίας, την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι ζουν σφαγιασμό των μισθοδοτικών και εργασιακών τους δικαιωμάτων σε εφαρμογή των απαράδεκτων μνημονιακών νόμων που έχουν ψηφιστεί.

Εξηγήσαμε και το λέμε με κάθε καθαρότητα ότι δεν θα δεχτούμε επ΄ ουδενί να αποπροσανατολιστούν και να κοροϊδευτούν οι εργαζόμενοι ότι δήθεν την ώρα που οι εργοδότες έχουν στα χέρια τους το όπλο των νόμων και το εφαρμόζουν με βιαιότητα στις περισσότερες των περιπτώσεων ότι μπορεί να υπάρξει μια συμφωνία κυρίων που θα τα λύσει όλα.

Τέτοια πράγματα στην πραγματική ζωή δεν ισχύουν. Μόνο στις φαντασιώσεις. Γι΄αυτό, για να αποδειχτεί ποιος πραγματικά θέλει να ανατραπούν αυτοί οι νόμοι κι αν οι εργοδότες λένε αλήθεια είτε στις επιστολές που έστειλαν στον Πρωθυπουργό είτε στις θέσεις που τώρα διατυπώνουν ζητήσαμε να συγκληθεί αμέσως η Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και όλα αυτά να αποτυπωθούν με απόλυτη σαφήνεια ως θέσεις των μερών και να δεσμευτούν τα κόμματα ότι αμέσως μόλις συγκροτηθεί κυβέρνηση το πρώτο νομοθέτημα θα αφορά στην ανατροπή των απαράδεκτων αυτών ρυθμίσεων.

Επιτρέψτε μου, γιατί πολλές φορές και οι συνάδελφοί σας κάνουν λάθος, δεν είναι μόνο η μετενέργεια, και η μετενέργεια δεν είναι χρονικό ζήτημα. Είναι κατ΄αρχήν ότι καταργήθηκε η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση, δεν μειώθηκαν μόνοι μισθοί, καταργήθηκε η Εθνική Γενική, αν διαβάσατε καλά το Μνημόνιο. Πλέον, θα αποφασίζει η κυβέρνηση για το ύψος του εθνικού μισθού. Δεύτερον, δυο ακρογωνιαίοι λίθοι του εργατικού οικοδομήματος, του εργατικού δικαίου, που είναι η επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων ώστε να αφορούν όλους τους εργαζόμενους και η μετενέργεια όχι ως προς τον χρόνο αλλά το τι θα συμβεί όταν περάσει αυτός ο χρόνος, καταργούνται δικαιώματα που ήταν κατοχυρωμένα με προηγούμενες συλλογικές συμβάσεις. Και βεβαίως δεν πρέπει να ξεχνάμε τις προνοιακές παροχές που εδίδοντο μέσω του Οργανισμού Εργατικής Εστίας και Εργατικής Κατοικίας που αφορούσαν εκατοντάδες χιλιάδες φτωχούς εργαζόμενους και χρηματοδοτούντο αποκλειστικά από πόρους εργοδοτών και εργαζομένων.

Αυτά είναι ζητήματα που εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να τα αφήσουμε στη σφαίρα της φαντασίας. Σε όλους αυτούς που λένε για συμφωνίες κυρίων και άλλα τέτοια συναφή και καλλιεργούν φρούδες ελπίδες στους εργαζόμενους, λέμε ένα πράγμα: Εθνική Επιτροπή. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Ερώτηση δημοσιογράφου: Αν κατάλαβα καλά διαφωνείτε με το να παγώσει η μετενέργεια μέχρι το τέλος του μήνα; Και δεύτερον, ο κουκουλοφόρος της Τρόικας είναι ο κ. Βενιζέλος, ο ΣΕΒ ή και οι δύο μαζί;

Απάντηση: Λέω ότι η ΓΣΕΕ δεν έχει αυταπάτες. Η μετενέργεια δυστυχώς είναι νόμος. Και οι νόμοι καταργούνται μόνο με νόμους. Και να δώσει ο οποιοσδήποτε όρκους πίστης στο εργατικό δίκαιο ο κάθε εργοδότης μπορεί να κάνει ότι θέλει. Οι όρκοι πίστης και οι συμφωνίες κυρίων είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Κι όσοι τους καλλιεργούν λένε ψέματα στους εργαζόμενους.

Αν αυτή η Κυβέρνηση ήθελε να βγάλει πράξη Υπουργικού Συμβουλίου και να καταργήσει τη μετενέργεια, να παγώσει τη μετενέργεια, μακάρι, μακάρι να το έκανε. Όμως δεν έχει αυτή τη θεσμική δυνατότητα γιατί είναι υπηρεσιακή κυβέρνηση.

Για το άλλο που ρωτήσατε, περί κουκουλοφόρων, είμαι ο πρώτος που μίλησα πολύ καιρό πριν γι΄αυτό και έδωσα και στοιχεία και έγγραφα και θέλω να σας πω το εξής: εργοδοτικά συμφέροντα, εργοδοτικοί κύκλοι από τον τουρισμό, από τις εκδόσεις κι από τις τράπεζες κυρίως, ήταν αυτοί που πήγαιναν από την πίσω πόρτα στην Τρόικα και υπαγόρευαν αιτήματα και παράλογες απαιτήσεις. Την τελική ευθύνη όμως έχουν αυτοί που νομοθέτησαν αυτές τις απαράδεκτες απαιτήσεις της Τρόικας και των εργοδοτών.

Όταν βλέπω τέτοιους τίτλους, όπως αυτόν του ΛΟΓΟΥ, τρελαίνομαι. Βρε, λέω, έχουμε τόση δύναμη πια, ώστε να κινδυνεύει από μας η παγκόσμια οικονομία με αποσταθεροποίηση; Κάποιοι μας δουλεύουν άγρια, δε χωρά αμφιβολία...

Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ είναι ένα λαθρόβιο έντυπο που στηρίζει τη Ν.Δ. Και ξαφνικά άρχισε να μη βλέπει και τόσο τραγικό τη μετάβαση μας στη δραχμή. Κι αν αυτοί που εκπροσωπούν το κεφάλαιο δεν τρομάζουν, τότε αναρωτιέμαι, γιατί να τρομάξουμε εμείς...

Ο Λόφος Κολωνού "ζωντανεύει"...

Αυτή είναι η αφίσα που καλεί τις γειτονιές της Ακαδημίας Πλάτωνα, Κολωνού και Σεπολίων να έρθουν στο ανοιχτό Θεατράκι του Λόφου Κολωνού την Τρίτη το βράδυ και να πάρει μια μυρωδιά από τέχνη με είσοδο ελεύθερη...

Η Τρίτη θα είναι για όλους εμάς που ζούμε την κοινή δράση από κοντά μια πολύ όμορφη μέρα... Στο ανοιχτό θεατράκι του Λόφου Κολωνού θα υπάρχει πολύ μουσική, χορός, αλλά και φωτογραφία σ' ένα διαγωνισμό πρωτότυπο, ιδιαίτερα για όσους έχουν έφεση στα μικρά “κλικ” της φωτογραφικής μηχανής. Το θέμα πέρα από προσωπικό έχει και μεγαλύτερες διαστάσεις... Γι' αυτό και η Δημοσιογραφική Ομάδα μας θα είναι εκεί να την παρακολουθήσει ... Να χειροκροτήσουμε και να ενθαρρύνουμε όλους όσους συμμετέχουν σ' αυτήν.

Αυτό το χειροκρότημα είναι η αμοιβή τους, οξυγόνο για τους καλλιτέχνες που “εκτίθενται” που δημιουργούν και προσπαθούν να δηλώσουν παρόντες στην Τέχνη, ότι πιο όμορφο και καθαρό υπάρχει στις μέρες μας.

Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα της εκδήλωσης και θυμηθείτε, το ανοιχτό θεατράκι του Λόφου Κολωνού είναι ιδανικό αυτές τις άκρως καλοκαιρινές μέρες για τους κατοίκους της Αθήνας:


ΘΕΑΤΡΟ ΛΟΦΟΥ ΚΟΛΩΝΟΥ
Τρίτη 29 Μαΐου 2012 Ώρα 21.00
Μουσική από τους "ΚΑΚΩΣ ΠΡΕΠΕΙ"
Χορός απο τον Σύλλογο "ΠΕΡΠΕΡΟΥΝΑ"
Έναρξη διαγωνισμού Φωτογραφίας.

Δηλώστε συμμετοχή στον Διαγωνισμό – Έκθεση Φωτογραφίας που θα γίνει στο Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος στις 23 Ιουνίου 2012 με θέμα: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΩ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ.
Περισσότερα θα μάθετε στις 29/5 στην έναρξη της εκδήλωσης, για όσους δεν μπορέσουν να έρθουν μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
ΟΝΟΜΑ
ΕΠΩΝΥΜΟ
ΤΗΛ.
ΜΕΙΛ.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
ΗΛΙΚΙΑ


ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ:
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΚΤΙΡΙΑ, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ, ΑΣΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ, ΠΑΛΙΑ ΣΠΙΤΙΑ, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

Η ΕΚΘΕΣΗ & Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ στις
23 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ (Είσοδος Τηλεφάνους & Μοναστηρίου)

Οι καλύτερες φωτογραφίες θα δημοσιευτούν. Θα υπάρχουν βραβεία για τους Νικητές. Τις φωτογραφίες θα κρίνει επιτροπή από γνωστούς φωτογράφους.

Μουσική
Το νεανικό συγκρότημα «Κακώς Πρέπει» με πολιτικό σημερινό στοίχο θα μας πει με τον δικό του τρόπο τα «κακώς κείμενα» & όλα όσα θέλουν να αλλάξουν.

Χορός
Η Λαογραφική – Χορευτική ομάδα «ΠΕΡΠΕΡΟΥΝΑ» θα μας οδηγήσει σε δρόμους παραδοσιακούς.
Προτεραιότητα μας είναι να συμβάλουμε στην ανάπτυξη της επικοινωνίας των νέων ανθρώπων που ζουν στην ίδια γειτονιά, με δράσεις μέσα από την τέχνη και τον πολιτισμό που απορρέουν από την ιστορία, την παράδοση τη μουσική, το θέατρο και την εικαστική έκφραση.
Να συμμετέχουν ενεργά και άμεσα σε δραστηριότητες της δικής τους ελεύθερης επινόησης, και να κατανοήσουν ότι «όλοι μαζί μπορούμε» 
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ & ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: ΠΟΛΥΤΡΟΠΟ ΤΕΧΝΗΣ  Αναστασία Παπαγεωργίου, Τηλ. 210 5257977, Κιν. 6932740751
E
-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.


Αυτά την Τρίτη που μας έρχεται... Γι' απόψε θυμηθείτε την προβολή του ντοκιμαντέρ "Καταστρόικα"....

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA