Τον Αύγουστο του 2023 στη Μάνη, τον Αύγουστο του 2025 στην Κρήτη μαζί με τα παιδιά!
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μάνη μαζί με τα παιδιά μας, τον Κώστα, την Άννυ και τα εγγόνια μας το περσινό καλοκαίρι, Δημήτρη και Άντονη. Καθισαμε εκεί από το απόγευμα της Πέμπτης 24 Αυγούστου ώς το απόγευμα της Δευτέρας 28/8/2023. Είμαστε βέαβαιοι ότι έτσι όμορφα θα περάσουμε και τον φετινό Αύγουστο που θα βρεθούμε μαζί τους στην Κρήτη.
Και φυσικά, καθημερινά είχαμε ένα πρόγραμμα για το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, ζεστός, κι αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να χαρούμε ξεχωριστά την κάθε στιγμή. Ήταν ένας Αύγουστος στα καλύτερα του!
Προτίμησα σ’ αυτό το δημοσίευμα να μη βάλω άλλες φωτογραφίες. Μόνο μέσα από τα Σπήλαια του Δυρού, επειδή πραγματικά εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Και περιμένουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι στην ουρά του ταμείου, να κόψουν εισιτήριο 30 ευρώ για την είσοδο.
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε μαζί τους μέσα στα Σπήλαια για την ξενάγηση των 40 λεπτών. Το έχω δει τόσες φορές. Αλλά ο Κώστας με τον Δημήτρη με προμήθευσαν με τόσες φωτογραφίες από εκεί μέσα, που θα μπορούσα να δημοσιεύω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για καιρό…
Πέρα από τη φυσική ομορφιά, όλα στη Μάνη είναι πέτρα κι αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζει τη νότια Κρήτη και την Εύβοια στα πιο άγρια τους. Μια αγριάδα όμως που δεν σε φοβίζει, αλλά σου προξενεί δέος για τον Δημιουργό!
Έχουμε ήδη κάνει μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτή την επίσκεψη στα Σπήλαια του Δυρού. Δείτε τη ΕΔΩ. Και ΕΔΩ μια παλαιότερη που θα μπορούσατε να τη βρείτε ψάχνοντας ανάμεσα στις 6.500 δημοσιεύσεις που υπάρχουν σ’ αυτόν τον ιστότοπο. Και συνεχίζουμε
Η παραλία στα Μάταλα. Υπέροχη, στη νότια Κρήτη που λατρεύω... Δεν είναι τυχαίο που τη διάλεξαν τα παιδιά των λουλουδιών για τη δική τους επανάσταση. Ας πάρουμε μια καλοκαιρινή γεύση σήμερα... Η φωτογραφία είναι από το Site του δήμου Φαιστού.
Το ρεπορτάζ της τοπικής τηλεόρασης είναι περσινό. Το ίδιο θα μπορούσε να είναι και φέτος. Συνέχεια αυτού του φεστιβάλ είναι άλλωστε... Δείτε το...
Η είδηση είναι από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ του Σαββάτου 2.6.2012, σελ. 18, μόλις ένα μονόστηλο... Και τι μ' αυτό... Το γεγονός ότι ξαναζωντανεύουν τα Μάταλα.
Προσωπικά δεν τα έζησα αν και πήγα στη συγκεκριμένη περιοχή σε άλλη εποχή, όπου οι σπηλιές στους βράχους ήταν ακατοίκητες και... τα παιδιά των λουλουδιών την είχαν κάνει γι' άλλες παραλίες.
Φαίνεται ότι στις δύσκολες εποχές που ζούμε ξαναφέρνουνν στη μνήμη κάποια πράγματα.
Και... πέρα από τα στημένα φεστιβάλ, κάποιοι θα ήθελαν να ξαναζήσουν την ανεμελιά των χίπις, μιας εποχής που δεν γουστάριζε και πολλά πολλά με τον πλούτο όπως τον γνωρίσαμε, αλλά παρέμεινε εραστής της ανέμελης ζωής και των όποιων κερδών είχε από την ανάπτυξη των ανθρώπινων σχέσεων, του έρωτα και κάθε τι που έχει να κάνει με τη φύση.
Δεν ξέρω ποια είναι τα κίνητρα του φεστιβάλ. Εγώ την είδηση την είδα μόνο στις εφημερίδες. Και αυτό ήταν αρκετό για να εμπνευστώ σε ένα κομμάτι που θα φιλοξενηθεί στο site μου
Και τι θα γίνει άραγε από Δευτέρα όταν σβήσουν τα φώτα του φεστιβάλ;
Ποιος θα απαγορεύσει σε αυτούς τους ανθρώπους που θα θέλουν να μείνουν εκεί, τη δυνατότητα να το κάνουν.
Θα το παρακολουθώ διακριτικά το θέμα μέσα από τις εφημερίδες και αν χρειαστεί να επανέλθω θα το κάνω. Να είστε σίγουροι γι' αυτό. Εδώ η είδηση αποκτά νόημα και ενδιαφέρον.
Αλλη μια... τηλεοπτική εκδοχή των χίπις, έτσι για να θυμηθούμε λίγο την εποχή που χαρακτήρισε τη νότια Κρήτη... Το ρεπορτάζ γεμάτο με μουσική από τους χίπις...
Δείτε ΕΔΩ πως εξελίχθηκε το φεστιβάλ των χίπις στα Μάταλα...
Δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση που βλέπουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας, να είναι... κολημένοι σε κάποιες εμμονές, όπως αυτές (δες δημοσίευμα δίπλα) που αφορούν στη μείωση μισθών.
Τι θέλουν τελικά οι άνθρωποι; Εξαθλιωμένους πολίτες που δεν θα έχουν στον ήλιο μοίρα, αλλά θα καλούνται από την εφορία να πληρώνουν διπλά και τριπλά έκτακτες εισφορές για το καλό και τη διάσωση της Εθνικής Οικονομίας; Τι πτυχία πήραν αυτοί οι οικονομολόγοι που το μόνο που έμαθαν να λένε είναι: “Κόψτε τα λεφτά των μισθωτών και των συνταξιούχων”;
Μα, δεν άκουσαν ότι αυτοί είναι τα μόνιμα υποζύγια που πληρώνουν, επειδή ως μισθωτοί δεν μπορούν να κρύψουν κανένα εισόδημα; Δεν έχουν πλέον κανένα τρόπο να “χτυπήσουν” και να συρρικνώσουν την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, να πιάσουν τους εγκληματίες που θησαυρίζουν σε βάρος του ελληνικού λαού; Πώς εκεί σηκώνουν τόσο εύκολα ψηλά τα χέρια και για τους μισθωτούς είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν χωρίς κανένα πρόσχημα πια...
Είναι μόνο το γεγονός ότι αποτελεί εύκολο θύμα ή μήπως δεν θέλουν να βάλουν δυναμίτη στα θεμέλια του δικού τους συστήματος; Όλοι αυτοί οι φοροφυγάδες με τις οφ σορ εταιρίες δεν είναι άλλοι από τους “επιφανείς” των λάιφ στάιλ περιοδικών ή της χάι σοσάιτι με την οποία συναλάσσονται στα ακριβά κοκτέιλ πάρτι...
Συγνώμη που με τέτοια ηλιόλουστη σαββατιάτικη μέρα, καλοκαιρινή, τα... πήρα με την προκλητικότητά τους, αλλά έλεος.... Κάπου πρέπει να βάζουν φρένο στο παραμύθι τους. Είναι τόσο θρασείς και ασύδοτοι που αρνούνται να καταναοήσουν ότι στις 17 Ιούνη σε τούτη τη χώρα έχουμε πολιτικές εκλογές που μπορεί να αλλάξουν κι άλλο τα πράγματα... Κανένα μάθημα δεν πήραν από το αποτέλεσμα της 6ης Μαίου; Κανένα; Έλεος πια...
Με το συνήθη δικό μας τρόπο ξεκινάμε τον Ιούνιο. Το τραγούδι γι' αυτό το μήνα είναι από αυτά που έχει γράψει ο Παντελής Θαλασσινός κι υπάρχει στο δίσκο του “Καλεντάρι”.
Ιούνης σήμερα. Μπήκε το καλοκαίρι. Όμορφα, γλυκά, με τον καιρό σύμμαχο καθώς ο ήλιος με τις ακτίνες του πάνω στους ανθρώπους τους ζεσταίνει.
Η μέρα είναι κάπως ιδιόμορφη σήμερα. Το πρωί βρέθηκα στο Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ για να παραλάβω ύλη για τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ και λίγο μετά στη Σαλαμίνα για να παραδώσω την ύλη της εφημερίδας ΤΥΠΟΣ για τους συνταξιούχους του ΟΣΕ.
Έφτασα μέχρι τα Περιστέρια, βρήκα την Πόπη που την ταλαιπωρεί μια ίωση μαζί με το παιδί της, της άφησα το υλικό και πήρα το δρόμο της επιστροφής για τα Παλούκια.
Το δρομολόγιο γνωστό. Το καραβάκι – παντόφλα μας περνά απέναντι στο Πέραμα. Κι από κει βουρ για το γραφείο. Άφησα πίσω μου δουλειές που πρέπει να γίνουν . Θα πάω και μέχρι το απόγευμα θα τις έχω βγάλει...
Ήταν όμορφη η μέρα, έτσι όπως εξελίχθηκε. Απρογραμμάτιστα έκανα πολύ δουλειά. Και το συνδύασα έτσι στο μυαλό μου που μου φάνηκε σαν εκδρομή... Με καλό καιρό, την πρώτη μέρα του καλοκαιριού...
Παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου. Τρέχουν στις δουλειές τους και δείχνουν να είναι καλά. Ευχάριστη διαπίστωση. Διότι μαύρα κι άραχνα είναι όλα όσα ακούμε και διαβάζουμε γύρω μας.
Η μέρα μοιάζει σαν μια κανονική. Τίποτα δεν δείχνει ότι είμαστε σε προεκλογική περίοδο. Έχει εκλείψει ο φανατισμός άλλων αναμετρήσεων.
Οι άνθρωποι θέλουν να τελειώνουν μ' αυτά, βλέποντας όμως να παίρνουν πίσω κάποια από τα βλαπτικά μέτρα για τις εργασιακές σχέσεις, τις μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Θέλουν εντέλει να καθίσουν κάτω οι πολιτικοί ταγοί και να ξαναδούν όλα όσα μας αφορούν και έχουν ανατρέψει τη ζωή μας.
Νια καλή ευκαιρία στο έμπα του καλοκαιριού να κάνουμε μερικές αισιόδοξες σκέψεις... Πολύ μαυρίλα πλάκωσε γύρω μας, πολύ απαισιοδοξία, ώρα για λίγη ανάταση στο μυαλό μας, στα χέρια μας. Μπορούμε; Ο χρόνος θα δείξει... Ας το προσπαθήσουμε όμως. Τουλάχιστον αυτό...
Κάπως έτσι φαντάστηκαν τους Δροσουλίτες στο Φραγκοκάστελλο, στα νότια των Χανίων... Στα τέλη του Μάη, με την πρωινή δροσιά εμφανίζονται οι Δροσουλίτες τα φαντάσματα των νεκρών πολεμιστών του Χατζή Μιχάλη Νταλιάνη που υπερασπίστηκαν το κάστρο Φραγκοκάστελλο, από τους Τούρκους.
Τα μαζεύει σιγά – σιγά και φεύγει ο Μάης από τη ζωή μας. Απόψε κιόλας, σαν κυνηγημένος. Και μαζί του φεύγει και η άνοιξη. Τόσο κράτησε... Λίγο... Μια ανάσα μόλις. Ούτε που προλάβαμε καλά -καλά να τη χαρούμε...
Έτσι είναι αυτά... Μερικά πράγματα πρέπει να τα κάνεις στην ώρα τους, αλλιώς τα χάνεις. Διότι, τι άλλο είναι όλα αυτά, από στιγμές, που αν δεν τις ζήσεις την ώρα που συμβαίνουν, πάνε χαμένες.
Διατηρώ την αγάπη μου για την κλεψύδρα. Έχει να κάνει με το χρόνο που έχουμε μέσα μας, που διαχειριζόμαστε για να απολαύσουμε πράγματα όσο ζούμε κι αναπνέουμε.
Αυτές οι σκέψεις μου τριβέλιζαν το μυαλό όταν, ψάχνοντας να ξεφύγω κι εγώ και να βγάλω κι εσάς από την, ούτε ή άλλως, σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε, έπεσα πάνω στον τοίχο της Μαρίας Βερίγου.
Η Μαρία νοιώθει την ανάγκη να αποχαιρετίσει τον Μάη με μια αναφορά σ' ένα φαινόμενο που παρουσιάζεται στα νότια του νομού Χανίων της Κρήτης, κοντά στη Χώρα Σφακίων, το κάστρο τουΦραγκοκάστελλου, όπου τέτοιον καιρό παρουσιάζονται, λέει, οι Δροσουλίτες...
Γράφει η Μαρία: Αποχαιρετούμε την ανοιξη σήμερα με τους Δροσουλίτες του Μάη, και μία νέα ποιήτρια από την όμορφη Κέρκυρα που όμως, συμπληρώνω εγώ, είναι από το Οροπέδιο Λασιθίου... Και είναι η αδελφή μου η Χαρούλα Βερίγου.Όπως και να έχει η Χαρούλα γνωρίζει την αξία του οικουμενικού ανθρώπου και τιμά κάθε σπιθαμή γης με τον τρόπο της... Είναι υπέροχο το ποίημα... Απολαύστε το:
Δροσουλίτες
Αρμύρα καίει τα μάτια, αρχαία σκουριά η πληγή αιμοραγεί οι Δροσουλίτες τρέχουν να χαλάσουνε τ' ασκέρι μάγια της νύχτας τα φιλιά του λύνει μ' άστρα η αυγή ποιά μοίρα χάραξε με κάρβουνο το δρόμο μου στο χέρι. Να πολεμά μέσα στη νύχτα μοναχός στον κουρνιαχτό του Νότου με φαντάσματα και πόθους να φτάνει πάντα στο κατώφλι μου σκυφτός κούπα παλιά να τον κερνώ μπρούσκο κρασί και μυρωδιά βασιλικού απ' άγιους τόπους. Σε λέω αλήθεια κι ας μην ήτανε ποτέ γραφτό της τύχης αγκαλιά να με κρατήσεις στο κάστρο έρχομαι στου Μάη τη δροσιά τα μάτια κλείνω να περάσεις, να χαθείς μέσα στο φως μη δεις τη θλίψη και στη σκέψη μου δακρύσεις. Θολός καθρέφτης στην ομίχλη το πρωί γίνεται η θύμηση και πίσω με γυρίζει πειρατικό δίχως πυξίδα στ' ανοιχτά του Λιβυκού κουρσάρος Έρωτας που πια δε με φοβίζει. Ίσκιοι και όνειρα βουλιάζουν στον αφρό μια παπαρούνα απλώνει κόκκινο στο βράχο να μεγαλώνω είπε μα να μη γερνώ το ένα χέρι στης Ζωής και τ' άλλο στης αβύσσου το σκοτάδιπάντα να 'χω.
Χαρούλα Βερίγου
Μερικά πράγματα γιά το Φραγκοκάστελλο
Ένα όμορφο τραγούδι του Λουδοβίκου των Ανωγείων για το Φραγκοκάστελλο. Απολαύστε το...
Εξακόσια παλικάρια πολέμησαν ενάντια σε 8.000 τούρκους. Αντεξαν περισσότερο από μια βδομάδα αλλά στο τέλος χάθηκαν οι 335 από αυτούς, μαζί κι ο αρχηγός τους. Οι απώλειες των Τούρκων ήταν 800 στρατιώτες.
Οπως λέει ο θρύλος, τα κορμιά των πολεμιστών του Νταλιάνη έμειναν άταφα, ώσπου δυνατός άνεμος φύσηξε κι έφερε την άμμο από τούς αμμόλοφους της παραλίας "Ορθή Αμμος" και τα σκέπασε.
Τις τελευταίες μέρες του Μαίου και τις πρώτες του Ιουνίου, ανθρωπόμορφες σκιές εμφανίζονται να προχωράνε ό ένας πίσω από τον άλλο για 10 λεπτά περίπου την ανατολή του ήλιου, μόνο με άπνοια και αυξημένη υγρασία στην ατμόσφαιρα. Προχωρούν αργά προς το κάστρο και χάνονται στη θάλασσα.
Δροσουλίτες, επιστημονική εξήγηση
Πολλοί ισχυρίζονται ότι έχουν δει τις σκιές από τους Δροσουλίτες και, σύμφωνα με μια ερμηνεία, πρόκειται για αντικατοπτρισμό που οφείλεται στη διάθλαση των ηλιακών ακτίνων στο νέφος της πρωινής δροσιάς. Οι κάτοικοι του Φραγκοκάστελλουείχαν κάνει την παρατηρηση αυτή, ότι δηλαδή τα "φαντάσματα" εμφανίζονται μόνο πολύ νωρίς το πρωί με την δροσιά, γι αυτό και τους έδωσαν το όνομα "Δροσουλίτες". Οι Δροσουλίτες είναι άκακα φαντάσματα που δεν πείραξαν ποτέ κανένα.
Δροσουλίτες, εμφανίσεις
Λέγεται ότι το 1890 Τούρκοι στρατιώτες που βρίσκονταν στο Φραγκοκάστελλο, έφυγαν πανικόβλητοι όταν αντίκρυσαν τους Δροσουλίτες. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν οι Γερμανοί είχαν καταλάβει την Κρήτη, ένα στρατιωτικό απόσπασμα είδε τα φαντάσματα, νόμισε ότι ήταν αντάρτες και άρχισαν να πυροβολούν εναντίον τους. Φυσικά δεν πηγώθηκε κανείς, παρά μόνο η αξιοπρέπεια των Γερμανών στρατιωτών.
Οι σκιές δεν εμφανίζονται κάθε χρονιά, αλλά μπορεί να περάσουν αρκετά χρόνια χωρίς καμιά εμφάνιση. Επίσης δεν έχουν φωτογραφηθεί ή βιντεοσκοπηθεί ποτέ.
Οι πληροφορίες για του Δροσουλίτες και το Φραγκοκάστελο είναι από το Site.
Αυτό είναι το... παλικάρι που εξελέγη στις εκλογές της 6ης Μαϊου, για λίγους ψήφους, βουλευτής στα Ιωάννινα, ο κ. Μιχάλης Κασσής. Να τον χαίρονται εκεί στο ΠΑΣΟΚ...
Το έγγραφο - ντοκουμέντο της εισαγγελίας Πρωτοδικών Ιωαννίων. Την επομένη των εκλογών έχει δικαστήριο ο άνθρωπος... Και τι δικαστήριο... Αλήθεια, το γνωρίζουν στην Ιπποκράτους;
Μια ακόμα σελίδα από το κατηγορητήριο. Μπουμπούκι σας λέω... Είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να ασχολούνται με την πολιτική;
Δεν μαθαίνουν από πουθενά οι άνθρωποι. Η κοροϊδία έχει γίνει επιστήμη. Και τις εκλογές τις βλέπουν σαν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ που θα τους δώσει την ευκαιρία να εξαγνιστούν με την ψήφο του ελληνικού λαού, του ευκολόπιστου και πάντα προδομένου...
Αυτοί οι άνθρωποι ευαγγελίζονται να φέρουν την... κάθαρση και να βοηθήσουν με τις πολιτικές τους τον ταλαιπωρημένο ελληνικό λαό.
Μα, αναρωτιέμαι, δεν έπρεπε τα κόμμα στοιχειωδώς να ελέγχουν τους υποψηφίους τους υποψηφίους τους, τουλάχιστον από πλευράς ηθικής; Αν μη τι άλλο η ηθική είναι που παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην πολιτική που έτσι κι αλλιώς δοκιμάζεται σκληρά στην εμπιστοσύνη των πολιτών.
Αν αυτά τα στοιχεία τα γνωρίζει η τοπική κοινωνία πώς γίνεται να μην τα γνωρίζουν τα κόμματα; Απορίες κι αυτές...
Δείτε μια περίπτωση ενός ανθρώπου που διετέλεσε και δήμαρχος και στις εκλογές του Μαΐου κατάφερε και εξελέγη από το ΠΑΣΟΚ στη μοναδική θέση, ενώ τώρα διεκδικεί την πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Ιωαννίνων.
Ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στα Γιάννενα, Μιχάλης Κασσής, κατηγορείται από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Ιωαννίνων για παράβαση καθήκοντος την περίοδο που ήταν Δήμαρχος Περάματος. Η πράξη για την οποία βαρύνεται και με ηθική αυτουργία αφορά την αυθαίρετη προσπόριση σε τρίτους δημοτικής έκτασης. Αξίζει, όμως, να σημειωθεί ότι ο υποψήφιος Βουλευτής μαζί με τον έναν κατηγορούμενο ήταν συγκάτοχοι και συγκύριοι του κληροτεμαχίου που “επεκτάθηκε” και το οποίο συνόρευε με την εν λόγω δημοτική έκταση!
Μπουμπούκι ο τύπος. Δείτε τα ντοκουμέντα που επισυνάπτω στο δημοσίευμα.
Δείτε κι ΕΔΩ άλλο ένα ανδραγάθημα του ίδιου αυτού κυρίου. Βενιζέλε ακούς ή έχεις πάθει επιλεκτική κουφαμάρα...
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!