Όσοι έχετε ακόμα μάνα κάντε της σήμερα μια ευχάριστη έκπληξη. Ένα μπουκέτο λουλούδια από την ανθισμένη ανοιξιάτικη φύση. Θα της δώσει χαρά... Μεγάλη χαρά. Το σπλάχνο της την τιμά για την υπέρτατη προσφορά της, τη μητρότητα. Δεν είναι και λίγο αυτό...

Και μια εικονογράφιση που κυκλοφορεί στο Facebook σήμερα που όλοι ανταλλάσσουν ευχές για μια τόσο όμορφη μέρα. Μέχρι και η Google προσάρμοσε την εισαγωγή της τιμώντας τη μάνα... Όμορφα είναι να παρακολουθεί και η τεχνολογία τη ζωή...

Θα σας το θυμίσουν τα ραδιόφωνα, ίσως το δείτε και σε και σε κάποιες εφημερίδες, δεν μπορεί κάτι θα γραφουν για τη γιορτή της μητέρας... Βλέπεις οι αρχισυντάκτες παρακολουθούν ατζέντα επικαιρότητας.

Τι γιορτάζουμε λοιπόν σήμερα; Ας θυμηθούμε: Η γιορτή της μητέρας ή Ημέρα της Μητέρας είναι κινητή εορτή προς τιμήν της μητέρας και γιορτάζεται κάθε χρόνο την δεύτερη Κυριακή του μήνα Μάη. Εγκαθιδρύθηκε τον 20ό αιώνα και προέρχεται από το αγγλικό και το αμερικάνικο κίνημα των γυναικών. Η Αμερικανίδα Ann Maria Reeves Jarvis διοργάνωσε για πρώτη φορά το 1865 ένα κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day και συναντήσεις με το όνομα Mothers Day Meetings, κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες. Το 1870 η Julia Ward Howe διοργάνωσε μια εκδήλωση φιλειρηνικής συγκέντρωσης μητέρων με το σλόγκαν peace and motherhood με σκοπό, τα παιδιά να μην στέλνονται στον πόλεμο.

Όσοι είσαστε τυχεροί και έχετε εν ζωή τον άνθρωπο που σας γέννησε μη τσιγκουνευτείτε ευχές, χαμόγελα, χάδια, δώρα και φιλιά... Καθένα είναι ξεχωριστό όταν ξεκινάει από την καρδιά και με καλή διάθεση.

Τέτοιες μοναδικές ευκαιρίες δεν τις έχει, δυστυχώς, κανείς σε όλη του τη ζωή. Αφήστε τη σοβαροφάνεια κατά μέρος σήμερα... Ότι ηλικία κι αν έχετε, γίνετε για λίγο παιδιά. Πάντα έχουμε την ανάγκη από μια καλή κουβέντα, μια ενθάρρυνση γι' αυτό που κάνουμε. Κι η μάνα μας ήταν πάντα εκεί, διαθέσιμη, όποιο πρόβλημα κι αν είχε. Μια καλή της κουβέντα μετρούσε...

Γράφω και θυμάμαι τη δικιά μου μάνα. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Μοναδικός. Άπλωνε τις φτερούγες της και μας έβαζε μέσα... Κι εγώ αισθανόμουνα άλλος άνθρωπος ακούγοντάς την. Δεν είχε πάει σε καμιά μεγάλη σχολή. Με δυσκολία είχε τελειώσε το δημοτικό. Άλλα χρόνια, δύσκολα.

Γέννησε όμως και μεγάλωσε πέντε παιδιά, κράτησε ένα σπίτι ολομόναχη τα καλοκαίρια που ο πατέρας μου ως μάστορας, στις βεντέμες έλειπε από το σπίτι. Ήταν άντρας και γυναίκα στο σπίτι για περισσότερο από έξι μήνες. Απλή, ανθρώπινη, σοβαρή και αυστηρή όταν έπρεπε, με το χαμόγελο τις περισσότερες ώρες, μας έδωσε ζωή και μας ενέπνευσε εμπιστοσύνη γι' αυτήν. Μας έκανε δυνατούς, μας έδωσε τη δύναμη να σταθούμε στα πόδια μας, να δώσουμε τις δικές μας μάχες.

Τη θυμάμαι με πολύ αγάπη. Και ώρες – ώρες μου λείπει πολύ. Αν και στον αέρα, στη σκέψη μου, στο μυαλό μου, υπάρχει... Νοιώθω την ανάσα της, αισθάνομαι τη σκιά της...

Η μητρική δύναμη έχει όλα όσα χρειάζονται στον άνθρωπο για να νοιώσει καλά, να ισορροπήσει και να μεγαλουργήσει.

Γι' αυτό σας λέω... Αν ακόμη η δική σας μάνα ζει μην αμελήσετε σήμερα να την πάρετε ένα τηλέφωνο ή να πάτε από κοντά, να της δώσετε ένα φιλί, μια ζεστή αγκαλιά, ένα μπουκέτο λουλούδια και να της πείτε “Χρόνια Πολλά” από καρδιάς, είναι το καλύτερο δώρο. Μην κάνετε το λάθος να πείτε “μεγάλωσα”, δεν είναι πρέπον... Για κείνην θα είσαστε πάντα ένα παιδί. Και θα τη χρειάζεστε όσο θα αναπνέετε...

• Διαβάστε κι ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο κομμάτι για τη μάνα γραμμένο από μια καλή μαθήτριά μου στα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας, τη Μαρία Παπαγαβριήλ... Αξίζει...

Το βίντεο το «ψάρεψα» από τον τοίχο της Ελένης Τράιου. Η ένταση , ο χτύπος της καρδιάς, δείχνει όλη την αγωνία που έχουμε για να γίνει κυβέρνηση και… να σωθούμε, επιτέλους…

Τελικά, πόσο δύσκολο είναι να δούμε την αλήθεια; Παρακολουθώ τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ιδιαίτερα τα κυριακάτικα (από διαστροφή τα βλέπω Σάββατο απόγευμα…). Εύκολα μπορείς να δεις πια ποιοι και για ποιο λόγο ανησυχούν όσο διαρκεί η… ακυβερνησίας της χώρας, όπως τη λένε.

Ανησυχούν όσοι έχουν συμφέροντα, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεργολάβοι δημοσίων έργων, οι κολλητοί της εκάστοτε εξουσίας, αυτοί που δεν θα ‘χουν από πού να κερδοσκοπήσουν σε βάρος του ελληνικού λαού που έχει υποστεί τα μύρια όσα…

Τα συζητάγαμε σήμερα το μεσημέρι έξω από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια» περιμένοντας να τελειώσουν τα παιδιά μας τις εξετάσεις τους.

Ήμασταν τέσσερα άτομα. Παρέα που βρεθήκαμε εκεί, άγνωστοι μεταξύ μας. Μια δασκάλα, ένα υψηλόβαθμος τραπεζιτικός στέλεχος, εγώ κι ένας υπάλληλος σε εταιρεία που κάνει εισαγωγές. Όλοι ήμασταν εξοργισμένοι . Καθόμασταν στο πλάι του πεζοδρομίου της Πανεπιστημίου κι είχαμε πλάτη τη Βουλή.

Και κυριαρχούσε στον αέρα η αίσθηση που «παίζουν» με τα μπούνια τα συμβιβασμένα ΜΜΕ ότι και καλά θα γίνει μια προσπάθεια ακόμα, πριν πάμε ξανά σε εκλογές για να τα βρουν τα κόμματα και να κάνουν κυβέρνηση, Σα να μη μεσολάβησαν εκλογές, αγνοώντας προκλητικά τη λαϊκή βούληση που θέλει να μπει τέρμα σ’ αυτόν τον εξευτελιστικό κατήφορο.

Είχε ενδιαφέρον η κουβέντα, ένταση, σαν γνήσιοι νεοέλληνες όλοι… Παρά τις επιμέρους προσεγγίσεις ήταν φανερή η αγανάκτηση. Και πώς να μην είναι… Όλοι είχαν υποστεί περικοπές στους μισθούς τους, όλοι είχαν την αγωνία για το αν αύριο θα έχουν δουλειά και, κυρίως, όλοι ήμασταν εξοργισμένοι μ’ αυτόν τον κόσμο που ετοιμάζουν για τα παιδιά μας.

Κοντά μια ώρα κράτησε η κουβέντα μας. Τη βρήκα τόσο ενδιαφέρουσα που δεν άνοιξα καν τον ΕΠΕΝΔΥΤΗ που είχα πάρει μαζί μου για να περάσει η ώρα διαβάζοντας…

Μ’ αρέσει αυτή η ζωντάνια. Η επαφή με τον κόσμο. Θέλω να ανταλλάσσω απόψεις, θέσεις, να ακούω τεκμηριωμένες θέσεις… Και σήμερα ήμουν πολύ χαρούμενος που το έκαναν. Εντάξει, καλός είναι ο υπολογιστής, μπορείς να βρεις ενδιαφέροντα πράγματα ψάχνοντας, αλλά την ανθρώπινη ζεστασιά δεν μπορείς να την αντικαταστήσεις με τίποτα.

Το απόγευμα είδα ανάμεσα στις ειδήσεις στο Twitter ότι λήγει η μετενέργεια, αυτό το εξάμβλωμα που καταργεί την ισχύ των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και οδηγεί υποχρεωτικά στις μειώσεις μισθών μέσω της υπογραφής ατομικών ή επιχειρησιακών συμβάσεων. Και χάρηκα διπλά που αυτός ο άχρηστος, ο Κουτρουμάνης, πήγε σπίτι του, μαύρος από το φούμο της κάλπης…

8,15. Έξω από την είσοδο του ξενοδοχείου “Μεγάλη Βρετάνια”, από τη μεριά της Πανεπιστημίου. Δεν την ήξερα αυτή την είσοδο... Προφανώς για να μη δημιουργούν πρόβλημα στην κεντρική είσοδο με τους τουρίστες...

8,25. Η πόρτα είναι ερμητικά κλειστή. Τα παιδιά με τους γονείς τους πολλαπλασιάζονται. Οι κουβέντες γίνονται δυνατά. Ο θόρυβος τους σχεδόν καλύπτει τον ήχο των αυτοκινήτων που περνούν από το δρόμο, δίπλα...

8,40. Τα παιδιά έχουν πολλαπλασιαστεί στο πεζοδρόμιο, μπροστά στην είσοδο του ξενοδοχείου. Κάποιοι καθηγητές τους δίνουν τις τελευταίες οδηγίες. Συνιστούν ψυχραιμία...

8,33. Άνοιξαν οι μεγάλες ξύλινες πόρτες του ξενοδοχείου για να υποδεχθούν τα παιδιά που θα εξεταστούν για το πτυχίο του Camdridge. Ήδη έχουν πολλαπλασιαστεί...

8,40. Μπαίνουν ακόμα παιδιά στο χώρο των εξετάσεων, στο εσωτερικό του ξενοδοχείου. Έξω μένουν οι γονείς, όπως κι εγώ... Καλή επιτυχία!

Στο ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετάνια” ήταν το πρωινό ραντεβού για τις εξετάσεις στο Camdridge. Παιδιά από τα φροντιστήρια της Αθήνας και των γύρω στην Αττική περιοχών μαζεύτηκαν από τις 8 έξω από το ιστορικό ξενοδοχείο περιμένοντας να ανοίξει η πόρτα και να προχωρήσουν στις εξετάσεις τους.

Ανάμεσά τους κι ο Λάμπρος... Ήμουν μαζί του Όλα τα παιδιά τα συνοδεύουν μαμάδες ή μπαμπάδες. Το άγχος που έχουν είναι φυσιολογικό, αλλά ευτυχώς γρήγορα βρίσκουν παιδιά γνωστά από τα φροντιστήρια τους και πιάνουν κουβέντα.

Έχουμε φτάσει από τις 8 στο Σύνταγμα. Ρωτάμε την κεντρική ρεσεψιόν του ξενοδοχείο με είσοδο από την πλατεία Συντάγματος. Μας λένε ότι η είσοδος για το το Camdridge είναι από την Πανεπιστημίου. Δεν έχω ξαναδεί αυτή την είσοδο.

8.20 μαζεύεται πολύ περισσότερος κόσμος. Σχεδόν έχει καταληφθεί το πεζοδρόμιο από παιδιά και γονείς. Η πόρτα, μια τεράστια ξύλινη πόρτα είναι ακόμα κλειστή... Περιμένουμε...

Και στο μεταξύ τα πηγαδάκια πληθαίνουν... Όλο και πιο πολλά παιδιά βρίσκονται μαζί. Ο Λάμπρος δεν έχει καλή σχέση με την ώρα. Η καθηγήτρια τους όμως που τα συνοδεύει τους λέει ότι πρέπει να έχουν μαζί τους ένα ρολόι για να έχουν συναίσθηση του χρόνου. Του δίνω το δικό μου...

Καλή επιτυχία παιδιά!

Σωστή η διαπίστωση του πρωτοσέλιδου της ΑΥΡΙΑΝΗΣ. Ναι, σαρώνει ο Τσίπρας, αλλά γιατί; Διότι απλά είναι σταθερός στις απόψεις τους. Δεν είπε άλλα πριν από τις εκλογές και άλλα μετά... Καταγγέλλει με σταθερότητα των μνημονιακών πολιτικών και διατυπώνεται ευθαρσώς την άποψη του...

Έρχεται γκαστρωμένο Σαββατοκύριακο ή πάμε για εκλογές τον ερχόμενο μήνα; Η ΑΥΓΗ τοποθετεί το θέμα στη σωστή του διάσταση ότι Ψάχνουν, ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. αριστερό άλλοθι στις πολιτικές τους προκειμένου να συγκροτήσουν μνημονιακή κυβέρνηση.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 12/05/2012

Η πρώτη προσέγγιση του εκλογικού αποτελέσματος της 6ης Μαΐου έχει να κάνει με τον εκκωφαντικό θόρυβο που προέκυψε μετά το άνοιγμα της κάλπης. Αποσβολωμένα τα πρώην μεγάλα κόμματα παρακολουθούσαν ένα λαό να αγνοεί τους εκβιασμούς του, να ψηφίζει ελεύθερα και συνειδητά, μαυρίζοντας τους και μαζί τους τις μνημονιακές πολιτικές τους.

Καταδίκασε την αλαζονεία τους να διεκδικούν αυτοδυναμία για να συνεχίσουν απρόσκοπτα τις πολιτικές για τις οποίες είχαν δεσμευτεί στους τροϊκανούς δανειστές μας.

Η Ν.Δ. σημείωσε ιστορικό εκλογικό χαμηλό από την ίδρυση της, ενώ οι σημερινές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ το έφεραν κοντά στο ποσοστό της εμφάνισής του, το 1974, από τον ιδρυτή του Ανδρέα Παπανδρέου. Μόνο που τότε υπήρχε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, ενώ τώρα αυτή την ελπίδα την εξαφάνισαν.

Το χειρότερο είναι ότι παρά την απόλυτη πανωλεθρία του κόμματός τους συνέχιζαν να είναι αλαζόνες. Σαν να μην πήραν κανένα μήνυμα από την κάλπη.

Η Αριστερά είχε μια μοναδική ευκαιρία να δώσει την εναλλακτική πρόταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την υπέρβαση και τιμήθηκε γι' αυτήν από χιλιάδες ψηφοφόρους αναδεικνύοντας το δεύτερο κόμμα. Φυσικά υπάρχουν οι συνήθεις αγκυλώσεις του ΚΚΕ. Κρίνεται γι' αυτές. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που μέσα σ' αυτό το γενικό χαμό “τσίμπησε” μόλις 0,8%

Και τώρα οι διερευνητικές εντολές... Ο Σαμαράς δεν εξάντλησε το τριήμερο που του έδινε το Σύνταγμα. Μέσα σε μια μέρα... καθάρισε. Μερικά τηλέφωνα, κάποιες επαφές κι αυτό ήταν. Λες και ήταν “τσαντισμένος” από το αποτέλεσμα. Με ποιον άραγε; Με τον εαυτό τους, με το μηχανισμό του κόμματος του, με τους πολίτες που δεν κατάλαβαν το πρόγραμμα του; Θα μας πει κάποια στιγμή.

O ΣΥΡΙΖΑ έκανε ότι μπορούσε... Μάταιος κόπος.... Έδωσε πάσα στον επόμενο... Στον Βενιζέλο... Στον αέρα πάντως υπάρχει έντονη η αίσθηση ότι πάμε μέσα στον Ιούνιο για νέες εκλογές. Έτσι αν σ' αυτές αποφύγαμε το κυριακάτικο μπάνιο στις επόμενες θα το κάνουμε οπωσδήποτε...

Οι εφημερίδες που στήριξαν με τα μπούνια τις μνημονιακές πολιτικές άρχισαν να μιλούν για ακυβερνησία. Φοβούνται λοιπόν κι αυτοί που ως τώρα φόβιζαν καθημερινά τον ελληνικό λαό; Μάλλον αυτό συμβαίνει...

Λογικό. Αυτοί έχουν στην ιδιοκτησία τους τα ευαγή τραπεζιτικά ιδρύματα, οι ίδιοι τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες που παίρνουν τα δημόσια έργα κι εκμεταλλεύονται τα διόδια, αυτοί είναι που το παίζουν μεγαλόσχημοι εφοπλιστές και παίκτες του χρηματιστηρίου. Αυτοί φοβούνται την ακυβερνησία, αυτοί την τρέμουν... Ο λαός απλά θέλει μια δουλειά που να πληρώνεται, να μη φοβάται ότι αύριο θα τη χάσει, για να μπορεί να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του, όπου να υπάρχει ένα κράτος να τον προστατέψει από εκείνους που μειώνουν το μισθό του και τις συντάξεις του για να... σωθεί η εθνική οικονομία.

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου έδωσαν πολλαπλά ηχηρά μηνύματα. Κι αλίμονο σ' αυτούς που δεν τα πήραν. Στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, αν συνεχίσουν έτσι, θα εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη. Και, καλύτερα αυτοί παρά εμείς...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου...
• Τι είναι αυτή η περίφημη έκθεση της Blackrock; Τι πρέπει να ξέρουμε και γιατί μας την κρύβουν οι τράπεζες; Διαβάστε ΕΔΩ.