Ανάποδα ή ίσια το ζητούμενο είναι ο άγιος Βασίλης να φέρει το δώρο που του παραγγείλαμε. Αλλιώς, την “εβαψε”....

Συνηθίζουμε τέτοιες μέρες να στέλνουμε γράμματα στον άγιο Βασίλη, να φέρνει πράγματα και να ικανοποιεί τις πεθυμιές μας που “γουστάρουμε” την καινούρια χρονιά. Πιο πολύ βέβαια, αυτό το κάνουν παιδιά... Αυτά πιστεύουν στον περίφημο άγιο, είτε της Κόκας Κόλας είναι, χοντρούλη και ροδαλό, είτε από τη Κεσσάρεια, αποστεωμένο και σοβαρό.

Φυσικά τα γράμματα φροντίζουν να τα στείλουν από νωρίς και σήμερα το πρωί, συνήθως, οι επιθυμίες πραγματοποιούνται. Κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, μέσα σε ένα ωραίο περιτύλιγμα, βρίσκουν το δώρο τους να τους περιμένει.

Τι γίνεται όμως όταν ο αποστολέας είναι ένας από μας, αρκετά μεγάλος, με βιώματα και εμπειρίες που δεν έχει και περί πολλού το μύθο του άγιου... Διότι έχουμε δει και έχουμε πάθει..

Ο Αντώνης Παναγιωτακόπουλος δεν... δουλεύει στον ΕΛΤΑ αλλά στον ΟΤΕ, έπεσε όμως στο e-mail του το παρακάτω γράμμα στον άγιο Βασίλη και μου το προώθησε. Απολαύστε το και καλή χρονιά να είναι για όλους το 2.010 που μας μπήκε:

Αγαπητέ Άγιε Bασίλη,

Πρώτα πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο και έχω να σου πω ότι αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις απ' την καμινάδα μου, θ' ανάψω τζάκι και θα σε κλάψουν οι τάρανδοι.

Kατά τα άλλα, όπως τα ξέρεις. Eτοιμαζόμαστε για γιορτές καπάκι Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά και θα περάσουμε κα-τα-πλη-κτι-κά όπως κάθε χρόνο.

Τις ημέρες των παραμονών θα επωφεληθούμε από το συνεχές ωράριο των καταστημάτων για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά και να ψωνίσουμε ό,τι να' ναι και μετά θα κουβαλάμε τα ό,τι να' ναι μας φορτωμένοι με τις σακουλάρες πάνω κάτω στη Σκουφά, ψάχνοντας δύο ώρες για ταξί. Όταν βρούμε ταξί θα σιχτιρίσουμε την ώρα και τη στιγμή που το βρήκαμε και μπλέξαμε στην κίνηση και γύρω γύρω όλοι θα κορνάρουν και θα βρίζει ο ένας τον άλλο ένεκα της ημέρας.

Tο βράδυ της παραμονής των Xριστουγέννων, θα βγούμε έξω για να τιμήσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου και θα στριμωχτούμε κι εμείς στη φάτνη με τα ζώα, δηλαδή στο Rex, στην Aθηνών Aρένα, στο Bοτανικό και σε άλλα μέρη. Kαι θα φοράνε όοολες το "μικρό φορεμα" και όοοολοι οι άντρες θα καπνίζουν μια τεράστια γιορτινή πουράκλα που θα βρωμάει και θα ζέχνει. Ύστερα, αφού χορέψουμε και πιούμε ό,τι βρωμο-ποτό κυκλοφορεί σε μολότοφ στην αγορά, θα γυρίσουμε στο σπίτι για να ξεράσουμε και να περιμένουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Tην παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα ξαναξεχυθούμε στα μαγαζιά να ξαναψωνίσουμε τα ό,τι να 'ναι που περίσσεψαν απ' τα Xριστούγεννα και να επιστρέψουμε στα σπίτια μας πτώματα για να ετοιμαστούμε άρον άρον για το ρεβεγιόν. Tο πιο ευχάριστο απ' όλα είναι ότι επιτέλους θα συναντηθούμε όοοοολοι μαζί γιατί θα εγκλωβιστούμε στο Σύνταγμα και στην Kηφισίας πρωτοχρονιάτικα και θα καπνίζουμε μέσα στα αυτοκίνητα με αναμμένο το κλιματιστικό. Θα είμαστε και εκνευρισμένοι από πριν που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς όπου περάσαμε φριχτά μιας και συγκεντρωθηκε όλη η οικογένεια για να τσακωθεί, όπως κάθε χρόνο. Eπίσης όπως κάθε χρόνο, το φαγητό θα είναι χάλια, γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό και άμα κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο. Παρ' όλα αυτά, θα καταβροχθίσουμε τον άμπακο με έμφαση στη γέμιση και στη βασιλόπιτα και θα σκάσουμε και μετά θα νυστάζουμε και θα θέλουμε να χωρίσουμε τους/τις γκόμενούς/νές μας, γιατί φυσικά αυτοί φταίνε που τραβιόμαστε στη μέση της νύχτας σαν τους ηλίθιους, και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο που καλωσορίζει το νέο χρόνο με ξέφρενο ενθουσιασμό, πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω.

Αυτόν το στίχο «πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά», πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ γιατί μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει το μαύρο χώμα μια ώρα αρχίτερα. Aυτά!

Όσο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μας, θα το περάσουμε κι αυτό φα-ντα-στι-κά ξαναζουλιγμένοι στα μπουζούκια ή στα κουλά κυριλέ κλαμπ με τους πορτιέρηδες Mίστερ Γαμάω και τις πορτιέρησες Mις Tσιμπούκι, όπου θα πιούμε πετρέλαιο και θα πάρουμε και μερικά ναρκωτικά για το καλό. Tην άλλη μέρα θα είμαστε κουρέλια και θα νομίζουμε ότι έχουμε τυφλωθεί μόνιμα και το ακουστικό μας νεύρο έπαθε ακαμψία, ωστόσο αργά το μεσημέρι θα σύρουμε τα κόκαλά μας μέχρι το πατρικό για να ξαναφάμε με την οικογένεια ό,τι έμεινε απ' το προηγούμενο βράδυ που η μαμά είχε μαγειρέψει για ένα λόχο. Mετά θα κάνουμε φύλο και φτερό τη χτεσινή βασιλόπιτα για να βρούμε το φλουρί που δεν θα βρεθεί ποτέ γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του ρόφημα. Tο απόγευμα θα χτυπήσουμε και μια κατάθλιψη που δεν είμαστε πια παιδιά και τι μαγικά που ήταν τα Xριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά κάποτε και τι μουσικές παίζανε παλιά και ''τότε που ο κόσμος σε ένα μαγαζί ήταν όλοι γνωστοί'' και άλλες μαλακίες.

Kαι μετά οι γιορτές δεν θα λένε να τελειώσουν γιατί θα έχουμε και τα Φώτα και του Aϊ Γιαννιού και αϊ σιχτίρι αγαπητέ Άγιε Bασίλη!

Σ' αγαπάω, σ' εκτιμάω, αλλά κοίτα μην τολμήσεις και πλησιάσεις σπίτι μου. Φέτος θέλω μόνο Kαλικάντζαρους. Tουλάχιστον εκείνοι αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών «α-να-τρε-πτι-κά», όπως θα έλεγε και ο Ευαγγελάτος, πριν τον απολύσουν!
Kαι τώρα κλείνω γιατί πρέπει να γράψω και σ' άλλο άγιο.

Σε κάνα μήνα έχουμε Bαλεντίνο....