Αυτό είναι το εξώφυλλο του 36σέλιδου περιοδικού της ΠΕΤ ΟΤΕ, Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ τ. 256. Για να το διαβάσετε όπως κυκλοφορεί τυπωμένο πατήστε ΕΔΩ.

Μια ματιά στη σημερινή ειδησεογραφία. Ο θάνατος του 50ρη είναι ο τίτλος της ΑΥΓΗΣ. Και στοχεύει κατευθείαν στη γενιά του γράφοντος... Μην τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν το έργο τους.

Με αφορμή το θάνατο της 13χρονης στη Θεσσαλονίκη από το κρύο και τα μαγκάλι, η εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ του Ηρακλείου αναδεικνύει ένα μεγάλο θέμα. Στα 2013, ξημερώματα του 2014, 25.000 νοικοκυριά είναι χωρίς ρεύμα!

Καλός ο τίτλος της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, “παίζει” με το θάνατο της μικρούλας με τη μέγκενη της τρόικας. Μπορεί μια εφημερίδα να “παίζει” με μια ανθρώπινη ζωή; Φαίνεται ότι τελικά, μπορεί...

Η τοπική εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ αναδεικνύει και σωστά, το θάνατο της Σάρας σε πρώτο θέμα. Θα μας απασχολήσει άραγε ως κοινωνία ή θα συνεχίσουμε απτόητοι να ασχολούμαστε με το μικρόκοσμό μας;

Στα ΝΕΑ διαβάζουμε ότι η τρόικα δεν πιέζει μόνο, όπως νομίζαμε οι αφελείς, αλλά πιέζεται κιόλας! Τότε γιατί η “πίεση” που ασκείται από την κυβέρνηση δεν φέρνει τα προσδοκούμενα αποτελέσματα; Το σημερινό παραμύθι της εφημερίδας, πρωτοσέλιδο στο περίπτερο...

Στο ίδιο πλαίσιο αποπροσανατολισμού κινείται και το ΕΘΝΟΣ... Αποφασισμένη, λέει, η κυβέρνηση να κάμψει τη σκληρή στάση της τρόικας... Είναι κανείς ανάμεσα σας που δεν πιστεύει αυτή τη δύσκολη θέση που βρίσκεται η καλή μας κυβέρνηση;

Το μόνο φως αισιοδοξίας μέσα στη μαυρίλα και την καταχνιά των ημερών... Και δεν εννοούμε από καιρικής άποψης κι εδώ τα πράγματα δεν είναι καλά. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ αναφέρεται στις προσλήψεις μ' αυτόν τον ελάχιστο μισθό των 427 ευρώ καθαρά το μήνα... Τι ντροπή!

Ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα και στάλθηκε στο πιεστήριο για εκτύπωση, βιβλιοδεσία και στη συνέχεια στη διεκπεραίωση προκειμένου να ταχυδρομηθεί στα σπίτια των τεχνικών του ΟΤΕ σε όλη την Ελλάδα. Αφορά τους μήνες Ιούλιος – Αύγουστος – Σεπτέμβριος 2013.

Και είναι ώρα πια να βάλουμε μπροστά για το τελευταίο τρίμηνο τεύχος της χρονιάς που σε λίγο φεύγει. Υπάρχει βέβαια το ζήτημα με τις γιορτές που λειτουργεί ανασταλτικά, αλλά αμέσως μετά θα το βάλουμε μπροστά.

Η ΦΩΝΗ αποτελεί μια ιστορία πέρα από το ίδιο το έντυπο και για μένα. Το 1983, όταν απολύθηκα από το στρατό, παράλληλα με τη ΓΝΩΜΗ του Πόπωτα, μια ημερήσια πρωινή εφημερίδα της Αθήνας που εκδιδόταν εκείνη την εποχή, δούλεψα παράλληλα κι εδώ στο γραφείο τύπου της ΠΕΤ ΟΤΕ. Έβγαζαν τότε εφημερίδα που εκδιδόταν εκείνη την εποχή μηνιαία, αλλά στο πέρασμα των χρόνων εξελίχθηκε σε περιοδικό, την αρχή δίχρωμο και στη συνέχεια τετράχρωμο.

Τριάντα χρόνια τώρα έχω, τη δημοσιογραφική επιμέλεια. Έχω συνεργαστεί κατά καιρούς με πολλούς συνδικαλιστές, μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΕΤ ΟΤΕ που είχαν την πολιτική ευθύνη της έκδοσης του περιοδικού. Και αυτή η συνεργασία ήταν συνήθως από καλή έως πολύ καλή με εξαίρεση μια συγκεκριμένη περίοδο που δεν θέλω να τη θυμάμαι...

Ο καιρός όμως περνά... Και η καθημερινή παρουσία στα γραφεία του Συνδικάτου πέρα από την πραγματική δημοσιογραφική δουλειά μου, έχει να κάνει και με άλλα πράγματα. Δεν βαρυγκωμώ... Γνωριζόμαστε τόσα χρόνια κι αν όλα πάνε καλά, μάλλον από δω θα πάρω σύνταξη. Σπίτι μου το νιώθω.

Τόσα χρόνια εδώ, δεν τα θεωρώ χαμένα. Έχω πάρει κι εγώ πέρα από το έχω δώσει... Έχω πάρει από την εμπειρία στη διαχείριση του συνδικαλιστικού λόγου και για μένα το στήσιμο ενός περιοδικού, όπως Η ΦΩΝΗ που καλύπτει τις ανάγκες για την προβολή της δράσης του Συνδικάτου, είναι μια σχετικά εύκολη υπόθεση...

Παρ' όλα αυτά κάθε φορά που βρίσκομαι στη φάση ολοκλήρωσης ενός νέου τεύχος έχω ένα δημιουργικό άγχος, έτσι το λέω εγώ και η διαχείριση τους θέλει λίγη προσοχή...

Για μένα η ΠΕΤ ΟΤΕ είναι, όπως είπα, σπίτι μου. Οι άνθρωποι που τη διοικούν είναι φίλοι μου και οι άμεσοι συνεργάτες μου, άψογοι... Αυτός κι ένας λόγος που καθημερινά κάθομαι στο χώρο δουλειάς περισσότερο απ' ότι προβλέπει το συμβατικό ωράριο της εργασίας μου. Άσε που είναι πολύ σημαντικό στους καιρούς μας να έχεις μια δουλειά και να είναι ο εργοδότης κάποιος σαν την ΠΕΤ ΟΤΕ.

Ο Δεκέμβρης μπήκε στη ζωή μας σήμερα... Με κρύο και παγωνιά, χειμωνιάτικος... Κάπου έχει, λέει και χιόνια! Ας τον καλοδεχτούμε με το γνωστό τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού, όμορφα, όπως του πρέπει...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/11/2013

Κάτι γίνεται, με τους εκδότες ή μου φαίνεται; Μετά τη σύλληψη του πρώην εκδότη της ΙΜΑΚΟ, Πέτρου Κωστόπουλου για οφειλές του προς το δημόσιο ύψους 300.000 ευρώ, η αστυνομία προχώρησε και στη σύλληψη του πρώην εκδότη της εφημερίδας «Απογευματινή», Κωνσταντίνου Σαραντόπουλου. Όπως έγινε γνωστό ο Σαραντόπουλος συνελήφθη για οφειλή ύψους 208.000 ευρώ....

Θυμίζουμε ότι στις 19 Οκτωβρίου του 2010 ο Κ. Σαραντόπουλος έκανε αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, περί "ελεγχόμενης πτώχευσης", του Πτωχευτικού Κώδικα. Μόλις λίγες ημέρες αργότερα, στις 2 Νοεμβρίου, η ιδιοκτησία απέσυρε την αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99 και υπέβαλλε αίτηση πτώχευσης αφήνοντας στο δρόμο 130 εργαζόμενους στους οποίους χρωστά δεδουλευμένα μηνών και αποζημιώσεις χρόνων...

Πριν από ένα μήνα η Δικαιοσύνη απέρριψε τελεσίδικα την τρίτη αίτηση πτώχευσης της «Απογευματινής», οι εργαζόμενοι της οποίας συνεχίζουν τον αγώνα τους. Με την ελπίδα -όπως γράφουν σε παρέμβασή τους- μία δική τους τελική δικαίωση και οριστική νίκη κατά του εργολάβου- εκδότη Κώστα Σαραντόπουλου να βάλει φρένο και σε άλλα σχέδια στο δοκιμαζόμενο χώρο του Τύπου...

Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη αίτηση πτώχευσης που είχε καταθέσει ο κ. Σαραντόπουλος με την αναστολή έκδοσης της ιστορικής εφημερίδας της κεντροδεξιάς το 2010, είχε απορριφθεί πανηγυρικά το 2011. Ο εργολάβος εκδότης -ελλείψει προφανώς επιχειρημάτων- την άφησε να τελεσιδικήσει, κατέθεσε δεύτερη που την απέσυρε όταν συνειδητοποίησε ότι τον πήραν χαμπάρι οι εργαζόμενοι και τελικά κατέθεσε και τρίτη.

Κάπως έτσι κοροϊδεύουν. Και δεν είναι ο μόνος. Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλα έντυπα που στηρίζουν με τα μπούνια την μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης... Δείτε, ας πούμε, τι συμβαίνει αυτή την περίοδο στο συγκρότημα του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ.

Η γενική συνέλευση των δημοσιογράφων και τεχνικών στην εφημερίδα «Επενδυτής», ιδιοκτησίας της εταιρείας DBAS (με συνιδιοκτήτες τους Δημήτρη Μπενέκο και Αλέξη Σκαναβή) καταγγέλλει τη στάση της εργοδοσίας που έχει φέρει τους εργαζόμενους έξω από τα όρια αντοχής τους. Έπειτα από ένα επτάμηνο συνεχών καθυστερήσεων στις καταβολές των μισθών, και αφού είχαν προηγηθεί σημαντικό «κούρεμα» των μισθών και εθελούσιες αποχωρήσεις- απολύσεις 19 εργαζομένων που μειώνουν σημαντικά το μισθολογικό κόστος, η ιδιοκτησία έχει φτάσει να οφείλει στους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης, από δύο έως επτά μισθούς, ενώ δεν έχει καταβάλει και το επίδομα αδείας. Η ιδιοκτησία έχει καταστρατηγήσει κάθε χρονοδιάγραμμα «εξομάλυνσης» της μισθοδοσίας που η ίδια έθετε από το καλοκαίρι, με διαδοχικά «ορόσημα» τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο, τον Νοέμβριο. Από την ερχόμενη Δευτέρα, 2 Δεκεμβρίου, συσσωρεύονται οφειλές περίπου 5 μισθοδοσιών, μαζί με το δώρο Χριστουγέννων, το επίδομα αδείας και τον μισθό Δεκεμβρίου, που πρέπει να καταβληθούν μέχρι το τέλος του έτους.

Η εργοδοσία, πέρα από την αναξιοπιστία που έχει μέχρι στιγμής επιδείξει καταστρατηγώντας τις ίδιες τις δεσμεύσεις της περί «εξομάλυνσης», επικαλείται επιπλέον προβλήματα που προκαλεί το επίσημα δρομολογημένο «διαζύγιο» των δυο συνιδιοκτητών, που σημαίνει διαχωρισμό των εταιρειών στις οποίες ανήκουν ο «Επενδυτής» και οι εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος»,«Τύπος της Κυριακής» και «Εργασία τώρα». Ως γνωστόν, οι συνάδελφοι του «Ελεύθερου Τύπου» βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση «στάσης πληρωμών» από την πλευρά της ιδιοκτησίας, η οποία περιπλέκεται από τη διένεξη και το χρονοβόρο, όπως αποδεικνύεται, «διαζύγιο» των συνιδιοκτητών.

Με τα δεδομένα αυτά, η όποια εξέλιξη στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των εφημερίδων δεν είναι μεν αδιάφορη, αλλά προς το παρόν δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να συνεχίσουν να δουλεύουνε απλήρωτοι οι εργαζόμενοι και ουσιαστικά να χρηματοδοτούν τη λειτουργία των εφημερίδων. Εφόσον δεν έχει αλλάξει τυπικά τίποτα στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του «Επενδυτή», κι είναι άγνωστο πότε θα αλλάξει, η ευθύνη των συνιδιοκτητών της DBAS στην οποία ανήκει ο «Επενδυτής» για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων είναι συλλογική και ακέραιη.

Αυτό είναι το κλίμα της ανάπτυξης που συνεχώς αναφέρεται ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς... Σας κάνει εντύπωση; Δεν φαντάζομαι, αρκεί να κάνετε μια μικρή ενδοσκόπηση...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας του τ.5 Φρέσκο – φρέσκο! Κάθε γραμμή του κι ένα λάθος, κάθε αράδα και μια αβλεψία... Ο άνθρωπος - ορχήστρα χρειάζεται επειγόντως... σέρβις.

Η περίπτωση του κ. Χαράλαμπου Κοντού είναι μοναδική ίσως στην υφήλιο... Ο ίδιος ούτε το όνομα του δεν ξέρει να γράψει σωστά, αλλά η ενασχόληση του με τα κοινά, για μια και μοναδική ελπίζουμε 4ετία, είναι παράδειγμα προς αποφυγήν στους σπουδαστές που λιώνουν παντελόνια στις σπουδές ελπίζοντας μια μέρα να ασκήσουν ένα επάγγελμα που αγαπούν, τη δημοσιογραφία...

“Η Φωνή του Δημότη” έφτασε στο 5ο τεύχος της... Κι αυτός απτόητος από τη θέση του κεντρικού αρθρογράφου επιχειρεί να δώσει βήμα προβολής σ' αυτούς που θα του εξασφαλίσουν να είναι στα ψηφοδέλτια και στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές... Προφανώς εκτιμά ότι αν μπει, η εκλογή του θα είναι... περίπατος. Επειδή ο κόσμος τον... “λατρεύει”...

Στο μεταξύ για να καταλάβετε το ποιόν του ανθρώπου δεν έχετε παρά να τον δείτε να προεδρεύει στην πρωτοβάθμια σχολική επιτροπή... Αν τα θέματα που ασχολούνται δεν ήταν σοβαρά και δεν αφορούσαν τα σχολεία, θα πέθαινες από τα γέλια...

Αλλά κι εκεί να μην τον δείτε, αρκεί να πάρετε ένα τεύχος από την “εφημερίδα του” στα χέρια σας. Δεν θα δυσκολευτείτε να την βρείτε... Ο άνθρωπος τη μοιράζει δωρεάν. Μπορείτε να την προμηθευτείτε από το σταντ στην είσοδο της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας που, περεπιπτώντος είναι και Α' Αντιπρόεδρος και υπεύθυνος κοιμητηρίου και πρόεδρος στη λέσχη Φιλίας του Κολωνού στην πλατεία Πανταζοπούλου κ.α.

Γι' αυτό το πράγμα που κυκλοφορεί και που δεν πρόκειται να πάει πέρα από το Μάη, οπότε και οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεδομένου ότι δεν πρόκειται να βρει την ψήφο του στις κάλπες, δίδει στον εαυτό του άλλον έναν ρόλο. Αυτόν του κεντρικού αρθρογράφου, ενώ και ο τελευταίος κάτοικος της γειτονιάς ξέρει ότι τα ονόματα που χρησιμοποιεί, επειδή επιβάλει ο νόμος περί Τύπου, είναι αχυράνθρωποι. Διεύθυνση της εφημερίδας είναι η... διεύθυνση κατοικίας του...

Πόσο αφελής Θεέ μου και πόσο μικρόνοας μπορεί να είναι για να νομίζει ότι αυτό το έντυπο μπορεί να παίξει θετικό ρόλο στον προεκλογικό του αγώνα, τόσο τον προσωπικό, όσο και των φίλων του προκειμένου να επανεκλεγεί; Υποτιμά τη νοημοσύνη του κόσμου σερβίροντας τους “πέτσινες” ειδήσεις και σχόλια επιπέδου δημοτικού.

Για τον ίδιο και το έντυπο του, έχουμε ξαναγράψει... Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και διαβάστε παρακαλώ τα κομμάτια με προσοχή. Θα διαπιστώσετε ότι όχι μόνο δεν έχει βελτιωθεί στο ελάχιστο, αλλά όλο και χειρότερος γίνεται...

Πραγματικά του πάει πολύ, που του δίδω χώρο προβολής σ' αυτή την ιστοσελίδα... Αλλά, ξέρετε, αφορά την περιοχή που μένω, την 4η Δημοτική Κοινότητα της Αθήνας και κάποιος του έχει πει μάλλον, πως είναι ικανός για όλα... Είναι βέβαιο ότι του κάνουν πλάκα, αλλά αυτός τον έχει πάει πολύ στα σοβαρά το ρόλο του...

• Δείτε κι ΕΔΩ άλλο ένα δημοσίευμα για το ίδιο θέμα από το Blog  της Ένωσης Γονέων..
• Με αφορμή την σημερινή παραπομπή του Πέτρου Κωστόπουλου για χρέη προς το δημόσιο κάπου 500.000 ευρώ σας δίνω αυτό ΕΔΩ το λίγκ να διαβάσετε κάτι παραπάνω...

Κάπως έτσι ξεκίνησε όλο αυτό το δημόσιο ξεφώνημα. Ήταν η πρόταση για άρση εμπιστοσύνης στη Βουλή, μια κίνηση πολιτική που δικαιούνταν ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την επέμβαση των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Είναι το φύλλο της 11/11/2013. Δείτε πως το προβάλουν ΤΑ ΝΕΑ.

Αμέσως μετά την συζήτηση στη Βουλή... Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ έχει καταψηφιστεί από μια ισχνή πλειοψηφία 153 βουλευτών. Ο Βενιζέλος μάλιστα διαγράφει μια βουλευτή του ΠΑΣΟΚ που στήριξε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Δείτε πόσο φανατικά προβάλλουν ΤΑ ΝΕΑ το θέμα...

Επόμενη μέρα. Η κρίση εξελίσσεται. Οι αναγνώστες του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΥΓΗΣ παρακολουθούν ένα κακό θέαμα. Στο χορό μπαίνει κι ένα καλό σκιτσογράφος των ΝΕΩΝ, ο Δημήτρης Χατζόπουλος. Κρίμα για έναν επαγγελματία, δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει αυτό, εκτός και ακολούθησε υποχρεωτικά οδηγίες του Στ. Ψυχάρη.

Κάπως έτσι ολοκληρώνεται αυτό το άσχημο παιχνίδι που ανέλαβε εργολαβικά να παίξει μια ημερήσια αθηναϊκή εφημερίδα που κάποτε κυριαρχούσε σε κυκλοφορία και τώρα ακροβατεί να επιζήσει ανάμεσα στη γελοιότητα καθώς προασπίζεται ξετσίπωτα την κυβερνητική πολιτική που ασκούν τα συνεταιράκια Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ

Τελικά μπορεί να γίνει μάθημα το τι εννοούμε με τη λέξη “αποστασία”. Και ΤΑ ΝΕΑ έχουν ντοκτορά σ' αυτό. Η εμπειρία από τη στάση που κράτησαν στα Ιουλιανά, το 1965, είναι ασφαλώς πολύ μεγάλη. Αυτά, όταν δεν υπάρχει τσίπα και ντροπή...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 23/11/2013

Παρακολουθώ με πολύ προσοχή αυτήν την, ας πούμε, “κόντρα” που έχει εξελιχθεί την τελευταία εβδομάδα ανάμεσα στη ναυαρχίδα του ΔΟΛ, ΤΑ ΝΕΑ με τον ΣΥΡΙΖΑ... Υπάρχει προσωπικό, επαγγελματικό, πολιτικό ενδιαφέρον... Όπως κι αν το δεις, από όποια πλευρά επιλέξεις να σταθείς ως παρατηρητής...

Διότι ΤΑ ΝΕΑ δεν είναι μια οποιαδήποτε εφημερίδα. Έχουν μια ιστορία πίσω τους κι όσοι ζούμε μέσα στο χώρο του Τύπου την γνωρίζουμε. Από την καλή και από την ανάποδη... Οφείλουμε λοιπόν να κάνουμε επισημάνσεις με την αρμόζουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα...

Αυτή η ιστορία λοιπόν δεν είναι και η καλύτερη. Οι γεροντότεροι θυμούνται τη στάση που κράτησαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής ως ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΝΕΑ, στη διάρκεια της επταετούς χούντας των συνταγματαρχών για την άψογη συνεργασία τους, αλλά και λίγο νωρίτερα, κατά τη διάρκεια των Ιουλιανών και της αποστασίας το 1965, επίσης.

Ήταν τότε που εξοργισμένοι πολίτες έκαιγαν τα φύλλα της εφημερίδας έξω από τη Χρήστου Λαδά, όπου ήταν τότε τα γραφεία του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ).

Ωστόσο, κατά ένα περίεργο τρόπο η συγκεκριμένη εφημερίδα καταγράφηκε στη συνείδηση των αναγνωστών της που δεν έχει ισχυρή μνήμη ως κεντροαριστερή αστική εφημερίδα. Την προτιμούσαν οι νοικοκυραίοι που δεν ήθελαν να πάρουν τη ΒΡΑΔΥΝΗ η την ΑΚΡΟΠΟΛΗ, δεξιές εφημερίδες εκείνη την εποχή και δεν ήθελαν επίσης κομματικές εφημερίδες ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ και ΑΥΓΗ.

Έτσι ήταν τα πράγματα ώς τη δεκαετία του 1980. ΤΑ ΝΕΑ στήριξαν τον αιρετικό τότε Ανδρέα Παπανδρέου προσφέροντας του βήμα προβολής των απόψεων του. Εκείνη και η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ που εκδόθηκε τη μεταπολίτευση, ήταν που του έδωσαν το προσωνύμιο “Ανδρέας” και τον πέρασαν στο κοινό τους ως κάτι πολύ οικείο, ώστε να του ανοίξουν το δρόμο για την εξουσία. Μαζί συμπορεύτηκαν μια 20ετία που βρέθηκε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία διαγράφοντας αξιοζήλευτες κυκλοφορίες.

Στην εποχή των μνημονίων και της τρόικας ΤΑ ΝΕΑ άλλαξαν στρατόπεδο... Εξάλλου το ΠΑΣΟΚ κατέρρεε δημοσκοπικά μετά τα ανδραγαθήματα του Γιωργάκη και κατά τις συνήθειες του ΔΟΛ έπρεπε να βρει νέο συμπαίκτη... Πνιγμένος στα χρέη και καθώς ο Χρήστος Λαμπράκης ο εκδότης πέθανε, η εφημερίδα πέρασε στα χέρια του Σταύρου Ψυχάρη ο οποίος έχοντας ήδη μια μεγάλη συμμετοχή στο κανάλι των εκδοτών, το MEGA, στήριξε ανοιχτά το... ανερχόμενο πολιτικά αστέρι του Αντώνη Σαμαρά που θα αντικαθιστούσε τους φθαρμένους από τα επιχείρια της πολιτικής τους, ΠΑΣΟΚους.

Πρώτο βήμα του ήταν να βάλει το γιο του σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο της Νέας δημοκρατίας, αφού πρώτα “έπαιξε” με το όνομα του για δήμαρχος της Αθήνας στις στημένες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας και είδε ότι δεν περπατάει το πράγμα... Δεύτερο, εξασφαλίζοντας μεγάλα δάνεια που δεν επέστρεφε ποτέ από τραπεζικούς οργανισμούς που ελέγχονται από ιδιοκτήτες που είναι ήδη στη φυλακή για κακοπιστία του δημοσίου, όπως ο Λαυρεντιάδης και ο Ρέστης ή με εισροές χρήματος με τη μορφή αύξησης του κεφαλαίου των μετοχών. Και στη συνέχεια σε μια απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης άρχισε να απολύει εργαζομένους τους, δημοσιογράφους, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό, εφαρμόζοντας παράλληλα τις πιο σκληρές αντεργατικές πολιτικές με μειώσεις μισθών και καθυστερήσεις την καταβολή των πληρωμών του.

Η άλλοτε σιγουριά που είχαν όσοι εργάζονταν στα έντυπα του ΔΟΛ έμοιαζε πια και κακοπαιγμένο αστείο από κομπάρσους Β' κατηγορίας. Τα χειρότερα όμως ήρθαν αργότερα σε μια προσπάθεια να μειώσει κι άλλο το κόστος έκδοσης αδιαφορώντας για την ποιότητα του προσφερόμενου προϊόντος. Απέλυσε όλες τις καλές υπογραφές και άρχισε να υπηρετεί με νύχια και δόντια τις αρχές που πρεσβεύει η τρόικα στη χώρα μας.

Είναι τιμητικό αυτό για μια εφημερίδα; Όχι βέβαια. Είναι σα να ξεπουλιέσαι με τον χειρότερο τρόπο... Και η κόντρα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Μου δίνει την εντύπωση ενός φοβισμένου θηρίου που τρομάζει ακόμα περισσότερο καθώς βλέπει μπροστά του να έρχεται κάτι που δεν το θέλει γιατί δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, αλλά δεν έχει και τη δύναμη να το αποτρέψει.

Με συγχωρείτε, αλλά δεν μπορεί να είναι αυτός ο ρόλος μιας εφημερίδας. Δουλειά της είναι να κάνει κριτική προς όλες τις κατευθύνσεις και να καλύπτει αντικειμενικά το σύνολο των ειδήσεων που αφορούν έναν ενημερωμένο πολίτη. Κι αυτό δεν το κάνει.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.
• Στο μεταξύ κατατέθηκε στη Βουλή ο Προϋπολογισμός για το 2014, μνημείο μιας ανερμάτιστης πολιτικής. Αν έχετε διάθεση να τον διαβάσετε, πατήστε ΕΔΩ. Είναι μόλις 158 σελίδες Α4.
• Την ίδια ώρα αυτή ΕΔΩ η είδηση "παίζει" στα media. Πόσο πιο χαμηλά ακόμα να πάμε;