Κάπως έτσι ξεκίνησε όλο αυτό το δημόσιο ξεφώνημα. Ήταν η πρόταση για άρση εμπιστοσύνης στη Βουλή, μια κίνηση πολιτική που δικαιούνταν ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την επέμβαση των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Είναι το φύλλο της 11/11/2013. Δείτε πως το προβάλουν ΤΑ ΝΕΑ.

Αμέσως μετά την συζήτηση στη Βουλή... Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ έχει καταψηφιστεί από μια ισχνή πλειοψηφία 153 βουλευτών. Ο Βενιζέλος μάλιστα διαγράφει μια βουλευτή του ΠΑΣΟΚ που στήριξε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Δείτε πόσο φανατικά προβάλλουν ΤΑ ΝΕΑ το θέμα...

Επόμενη μέρα. Η κρίση εξελίσσεται. Οι αναγνώστες του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΥΓΗΣ παρακολουθούν ένα κακό θέαμα. Στο χορό μπαίνει κι ένα καλό σκιτσογράφος των ΝΕΩΝ, ο Δημήτρης Χατζόπουλος. Κρίμα για έναν επαγγελματία, δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει αυτό, εκτός και ακολούθησε υποχρεωτικά οδηγίες του Στ. Ψυχάρη.

Κάπως έτσι ολοκληρώνεται αυτό το άσχημο παιχνίδι που ανέλαβε εργολαβικά να παίξει μια ημερήσια αθηναϊκή εφημερίδα που κάποτε κυριαρχούσε σε κυκλοφορία και τώρα ακροβατεί να επιζήσει ανάμεσα στη γελοιότητα καθώς προασπίζεται ξετσίπωτα την κυβερνητική πολιτική που ασκούν τα συνεταιράκια Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ

Τελικά μπορεί να γίνει μάθημα το τι εννοούμε με τη λέξη “αποστασία”. Και ΤΑ ΝΕΑ έχουν ντοκτορά σ' αυτό. Η εμπειρία από τη στάση που κράτησαν στα Ιουλιανά, το 1965, είναι ασφαλώς πολύ μεγάλη. Αυτά, όταν δεν υπάρχει τσίπα και ντροπή...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 23/11/2013

Παρακολουθώ με πολύ προσοχή αυτήν την, ας πούμε, “κόντρα” που έχει εξελιχθεί την τελευταία εβδομάδα ανάμεσα στη ναυαρχίδα του ΔΟΛ, ΤΑ ΝΕΑ με τον ΣΥΡΙΖΑ... Υπάρχει προσωπικό, επαγγελματικό, πολιτικό ενδιαφέρον... Όπως κι αν το δεις, από όποια πλευρά επιλέξεις να σταθείς ως παρατηρητής...

Διότι ΤΑ ΝΕΑ δεν είναι μια οποιαδήποτε εφημερίδα. Έχουν μια ιστορία πίσω τους κι όσοι ζούμε μέσα στο χώρο του Τύπου την γνωρίζουμε. Από την καλή και από την ανάποδη... Οφείλουμε λοιπόν να κάνουμε επισημάνσεις με την αρμόζουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα...

Αυτή η ιστορία λοιπόν δεν είναι και η καλύτερη. Οι γεροντότεροι θυμούνται τη στάση που κράτησαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής ως ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΝΕΑ, στη διάρκεια της επταετούς χούντας των συνταγματαρχών για την άψογη συνεργασία τους, αλλά και λίγο νωρίτερα, κατά τη διάρκεια των Ιουλιανών και της αποστασίας το 1965, επίσης.

Ήταν τότε που εξοργισμένοι πολίτες έκαιγαν τα φύλλα της εφημερίδας έξω από τη Χρήστου Λαδά, όπου ήταν τότε τα γραφεία του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ).

Ωστόσο, κατά ένα περίεργο τρόπο η συγκεκριμένη εφημερίδα καταγράφηκε στη συνείδηση των αναγνωστών της που δεν έχει ισχυρή μνήμη ως κεντροαριστερή αστική εφημερίδα. Την προτιμούσαν οι νοικοκυραίοι που δεν ήθελαν να πάρουν τη ΒΡΑΔΥΝΗ η την ΑΚΡΟΠΟΛΗ, δεξιές εφημερίδες εκείνη την εποχή και δεν ήθελαν επίσης κομματικές εφημερίδες ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ και ΑΥΓΗ.

Έτσι ήταν τα πράγματα ώς τη δεκαετία του 1980. ΤΑ ΝΕΑ στήριξαν τον αιρετικό τότε Ανδρέα Παπανδρέου προσφέροντας του βήμα προβολής των απόψεων του. Εκείνη και η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ που εκδόθηκε τη μεταπολίτευση, ήταν που του έδωσαν το προσωνύμιο “Ανδρέας” και τον πέρασαν στο κοινό τους ως κάτι πολύ οικείο, ώστε να του ανοίξουν το δρόμο για την εξουσία. Μαζί συμπορεύτηκαν μια 20ετία που βρέθηκε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία διαγράφοντας αξιοζήλευτες κυκλοφορίες.

Στην εποχή των μνημονίων και της τρόικας ΤΑ ΝΕΑ άλλαξαν στρατόπεδο... Εξάλλου το ΠΑΣΟΚ κατέρρεε δημοσκοπικά μετά τα ανδραγαθήματα του Γιωργάκη και κατά τις συνήθειες του ΔΟΛ έπρεπε να βρει νέο συμπαίκτη... Πνιγμένος στα χρέη και καθώς ο Χρήστος Λαμπράκης ο εκδότης πέθανε, η εφημερίδα πέρασε στα χέρια του Σταύρου Ψυχάρη ο οποίος έχοντας ήδη μια μεγάλη συμμετοχή στο κανάλι των εκδοτών, το MEGA, στήριξε ανοιχτά το... ανερχόμενο πολιτικά αστέρι του Αντώνη Σαμαρά που θα αντικαθιστούσε τους φθαρμένους από τα επιχείρια της πολιτικής τους, ΠΑΣΟΚους.

Πρώτο βήμα του ήταν να βάλει το γιο του σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο της Νέας δημοκρατίας, αφού πρώτα “έπαιξε” με το όνομα του για δήμαρχος της Αθήνας στις στημένες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας και είδε ότι δεν περπατάει το πράγμα... Δεύτερο, εξασφαλίζοντας μεγάλα δάνεια που δεν επέστρεφε ποτέ από τραπεζικούς οργανισμούς που ελέγχονται από ιδιοκτήτες που είναι ήδη στη φυλακή για κακοπιστία του δημοσίου, όπως ο Λαυρεντιάδης και ο Ρέστης ή με εισροές χρήματος με τη μορφή αύξησης του κεφαλαίου των μετοχών. Και στη συνέχεια σε μια απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης άρχισε να απολύει εργαζομένους τους, δημοσιογράφους, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό, εφαρμόζοντας παράλληλα τις πιο σκληρές αντεργατικές πολιτικές με μειώσεις μισθών και καθυστερήσεις την καταβολή των πληρωμών του.

Η άλλοτε σιγουριά που είχαν όσοι εργάζονταν στα έντυπα του ΔΟΛ έμοιαζε πια και κακοπαιγμένο αστείο από κομπάρσους Β' κατηγορίας. Τα χειρότερα όμως ήρθαν αργότερα σε μια προσπάθεια να μειώσει κι άλλο το κόστος έκδοσης αδιαφορώντας για την ποιότητα του προσφερόμενου προϊόντος. Απέλυσε όλες τις καλές υπογραφές και άρχισε να υπηρετεί με νύχια και δόντια τις αρχές που πρεσβεύει η τρόικα στη χώρα μας.

Είναι τιμητικό αυτό για μια εφημερίδα; Όχι βέβαια. Είναι σα να ξεπουλιέσαι με τον χειρότερο τρόπο... Και η κόντρα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Μου δίνει την εντύπωση ενός φοβισμένου θηρίου που τρομάζει ακόμα περισσότερο καθώς βλέπει μπροστά του να έρχεται κάτι που δεν το θέλει γιατί δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, αλλά δεν έχει και τη δύναμη να το αποτρέψει.

Με συγχωρείτε, αλλά δεν μπορεί να είναι αυτός ο ρόλος μιας εφημερίδας. Δουλειά της είναι να κάνει κριτική προς όλες τις κατευθύνσεις και να καλύπτει αντικειμενικά το σύνολο των ειδήσεων που αφορούν έναν ενημερωμένο πολίτη. Κι αυτό δεν το κάνει.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.
• Στο μεταξύ κατατέθηκε στη Βουλή ο Προϋπολογισμός για το 2014, μνημείο μιας ανερμάτιστης πολιτικής. Αν έχετε διάθεση να τον διαβάσετε, πατήστε ΕΔΩ. Είναι μόλις 158 σελίδες Α4.
• Την ίδια ώρα αυτή ΕΔΩ η είδηση "παίζει" στα media. Πόσο πιο χαμηλά ακόμα να πάμε;