Ένας άνθρωπος που σημάδεψε τη ζωή και το μέλλον της Νότια Αφρικής με αγώνες εναντίον των φυλετικών διακρίσεων, έφυγε από τη ζωή, χθες. Ο Νέλσον Μαντέλα δεν ζει πια. Ποιος ήταν; Ας δούμε ΕΔΩ μερικά βιογραφικά στοιχεία γι' αυτόν...

Μεγάλα αφιερώματα στα ΜΜΕ όλου του κόσμου για τον Νέλσον Μαντέλα και όχι τυχαία. Άνοιξε ένα δρόμο με τους αγώνες του για κοινωνική δικαιοσύνη. Από το πρωτοσέλιδοι της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Δείτε ΕΔΩ.

Τραγική στοιχεία για την φτώχεια στην Ελλάδα. Το πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ εντυπωσιακό. Όχι πως δεν ξέραμε τι συμβαίνει και περιμέναμε ένα δημοσίευμα να μας το πει. Ξέρουμε, τα ζούμε στο πετσί μας, τα βλέπουμε γύρω μας. Δείτε περισσότερα ΕΔΩ.

Μέχρι και ο ΚΗΡΥΚΑΣ, η ομογενειακή εφημερίδα στη Νέα Υόρκη έχει πρώτο θέμα το μεγάλο πρόβλημα της απλήρωτης εργασίας. Δες ξανά το νούμερο: Ένα εκατομμύριο απλήρωτοι Έλληνες... Παρακαλούμε πολύ μη μας... σώζετε άλλο!... Δείτε αναλυτικά ΕΔΩ.

Εμφαντικός ο τίτλος του ΛΟΓΟΥ της πρωινή καθημερινής εφημερίδας. Φτωχός ο ένας; στους τρεις Έλληνες! Πού έχουμε φτάσει Θεέ μου; Πόσο κατήφορο έχει ακόμα μπροστά μας για να τον ζήσουμε; Δείτε περισσότερα ΕΔΩ.

Τα ψέματα τους!.. Ο τίτλος της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ αναδεικνύει ένα πρόβλημα πολύ σοβαρό που έχει να κάνει με τις διακοπές της ΔΕΗ. Διαβάστε τον προσεκτικά. Και μετά δείτε αναλυτικά το θέμα ΕΔΩ. Κι αν δεν μας αφορά άμεσα το θέμα όλο και κάποιο γείτονα ή φίλο θα αφορά.

Άλλο ένα δύσκολο θέμα που λόγω κρύου επίσης αναδείχθηκε αυτές τις μέρες. Είναι από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Οι περισσότερες πολυκατοικίες δεν λειτουργούν τους καυστήρες τους, δεν έχουν χρήματα να βάλουν πετρέλαιο. Στην εποχή της... ανάπτυξης. Δείτε κι ΕΔΩ.

Πέντε χρόνια μετά τον άδικο χαμό ενός πιτσιρικά, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Οι μαθητές, στα σχολεία, νοιώθουν δίπλα του... Και στους δρόμους έχουμε διαδηλώσεις. Ποιος δεν θυμάται τον Δεκέμβρη του 2008, όταν η Αθήνα κάηκε στο κέντρο της...

Ας θυμηθούμε λίγο τα γεγονότα...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 07/12/2013

Το να πεθαίνει ένα παιδί από τις αναθυμιάσεις ενός μαγκαλιού, που δεν έχει προλάβει ακόμα να ζήσει, στα 2013 δείχνει, αν μη τι άλλο, πόσο τραγικά έχουμε επιστρέψει, βίαια, στο παρελθόν... Έχει σημασία αν ήταν Ελληνάκι ή ήταν αλλοδαπό; Συνέβη στη Θεσσαλονίκη, τη μεγάλη φτωχομάνα και μας αφορά, τον καθένα ξεχωριστά...

Ας προβληματιστούμε τουλάχιστον... Ας μην αφήσουμε να περάσει έτσι το πράγμα. Δεν ήταν οι πρωτοφανείς καιρικές συνθήκες που ανέφερε η εκφωνήτρια του MEGA, θλιμμένη δήθεν... Οι συνθήκες ήταν φυσιολογικές. Δεκέμβρης είναι, χειμώνας. Αν δεν κάνει κρύο τώρα, δηλαδή, πότε θα κάνει; Αν δεν χιονίσει τώρα, πότε;

Αλλού είναι το πρόβλημα... Έχει να κάνει με 'κείνους που χειραγωγούν την κοινή γνώμη και προσπαθούν να μας σερβίρουν τα μαύρο για άσπρο. Το πρόβλημα είναι ότι οφείλουμε πια κι εμείς, ο καθένας προσωπικά, να κάνουμε μια στοιχειώδη προσωπική έρευνα... Ως αναγνώστες, ακροατές τηλεθεατές, πολίτες, ας γίνουμε λίγο δημοσιογράφοι και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ρεπορτάζ.

Ποιος, άραγε ευθύνεται που αυτό το 13χρονο κοριτσάκι ζούσε με τη μητέρα του σ' αυτό το ανήλιαγο και υγρό υπόγειο; Γιατί τους έκοψαν το ρεύμα; Ήταν απατεώνας η μητέρα, δούλευε δηλαδή, είχε χρήματα και δεν πλήρωνε τη ΔΕΗ, έτσι για το καπρίτσιο της; Προσωπικά, απ' όσα διάβασα για το θέμα, δεν μου έδωσε την αίσθηση για κάτι τέτοιο. Ήταν μάνα και πατέρας μαζί...

Το πιο ωραίο ενός κράτους που δεν ξέρει ή δεν είναι διατεθειμένο να δώσει το παραμικρό, είναι ότι η άμοιρη αυτή γυναίκα συνελήφθη ως υπαίτια για το θάνατο του παιδιού της. Και ευτυχώς βρέθηκε ένας εισαγγελέας με σωφροσύνη να την αφήσει ελεύθερη να θάψει και να πενθήσει το παιδί της... Και “γαλαντώμο” όπως είναι το κράτος και το γνωρίζουμε σε όλες τις εκφάνσεις του, της έδωσε κι έξι μήνα να ετοιμάσει τα χαρτιά της για να απελαθεί από τη χώρα μας. Να πάει πού; Εκεί απ' όπου έφυγε αναζητώντας μια πιο ανθρώπινη ζωή, μια καλύτερη τύχη για την ίδια και το παιδί της; Ποιος θα περιμένει να την υποδεχθεί χωρίς την κορούλα της;

Εντάξει, όλα αυτά είναι ψηλά γράμματα για ένα κράτος που δεν διαθέτει τις στοιχειώδεις κοινωνικές ευαισθησίες και υποδομές. Και για να δείχνει καλύτερο, να κρύβει αυτό το απαίσιο πρόσωπο του, έχει για σύμμαχο τον Τύπο, έντυπο ή ηλεκτρονικό. Στα χαμηλά το πέρασε το θέμα. Και για πόσο; Όσο η άμεση επικαιρότητα το απαιτούσε. Οι γνωστές φυλλάδες την ίδια ώρα, είχαν ψηλά τη μάχη, τύπου καραγκιόζ μπερντέ, που δήθεν δίνει η κυβέρνηση απέναντι στην τρόικα και τους δανειστές μας.

Έτσι μάθαμε ξαφνικά από τους τίτλους των πρωτοσέλιδων ότι η τρόικα δεν πιέζει μόνο, αλλά πιέζεται κιόλας... Τι λέτε βρε παιδιά! Δηλαδή, για να το κατανοήσω καλύτερα, υπάρχουν εκεί στην κυβέρνηση κάποιοι που είναι διατεθειμένοι και το κάνουν, να.. πιέσουν την τρόικα; Τα βλέπει ο κόσμος και γελάει καθώς τους νοιώθει στην καθημερινότητα τους, πόσο οσφυοκάμπτες είναι απέναντι στους δανειστές μας...

Ναι, μονόστηλο για την τιμή των όπλων ο θάνατος της 13χρονης, εξάστηλη η... αντίσταση και δήθεν διαπραγμάτευση για τις κατασχέσεις σπιτιών από τις τράπεζες; Μα, αν θυμάμαι καλά, αυτά ήταν να τα πάρουν κάποτε οι κακοί κομμουνιστές από του βολεμένους μικροαστούς που είχαν κάποιο ακίνητο στην ιδιοκτησία τους.

Τώρα που η μεσαία τάξη χτυπιέται ανελέητα από τις υπερφορολογήσεις και τις πολιτικές της λιτότητας, μάλλον δεν υπάρχει χώρος για τους κομμουνιστές. Τραπεζίτες και εθνικοί εργολάβοι έχουν βγει παγανιά και παίρνουν όχι μόνο σπίτια , αλλά ανθρώπινες ζωές...

Μέσα σ' αυτή τη συγκυρία ακριβοπληρωμένοι σύμβουλοι του Μαξίμου, της Συγγρού και της Χαριλάου Τρικούπη βγήκαν με τους δημοσκόπους να αλλάξουν ατζέντα συζήτησης. Ματαιοπονούν. Όταν υπάρχει ένα νεκρό κοριτσάκι και τόσα “γιατί” που ζητούν απαντήσεις, μόνο αυτοί στριμώχνονται στα φιλικά τους κανάλια να δουν τις κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις τους. Η αλήθεια, το ξέρουμε, είναι εντελώς διαφορετική...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο, στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.