Σου γράφω πάλι από ανάγκη... O Παύλος Σιδηρόπουλος στα καλύτερά του...

Ακούγεται κάπως, εμείς οι άνθρωποι της πόλης που κατεβήκαμε για λίγο στο χωριό,να πηγαίνουμε στην πόλη. Αλλά δε γίνεται αλλιώς. Κάποια πράγματα, απαραίτητα, μόνο εκεί θα τα βρεις. Ο ήλιος έχει βγάλει στην πλατεία τους ανθρώπους. Αργία σήμερα κι ένα καφεδάκι είναι ότι καλύτερο. Το μεσημέρι είναι ότι πρέπει με την παρέα. Το αδιαχώρητο.

Κίνηση και στα μαγαζιά που άνοιξαν μετά τις μία το μεσημέρι. Έτσι γίνεται τη Μ. Παρασκευή. Τα ωράρια είναι κάπως διαφορετικά...

Ψωνίσαμε. Και βρήκαμε το χρόνο με τον Λάμπρο να πάμε σε μια καφετερία, να παίξουμε ποδοσφαιράκι. Είχα καιρό να παίξω. Αλλά φαίνεται ότι είναι σαν το ποδήλατο. Άμα το μάθεις, δεν το ξεχνάς. Παίξαμε πέντε παιχνίδια και τα κέρδισα και τα πέντε. Από τα επτά μπαλάκια που είχε κάθε παιχνίδι, ο Λάμπρος έβαλε τρία στο σύνολο των παιχνιδιών. Όλα τα υπόλοιπα τα έβαλα εγώ...

Γυρίσαμε σπίτι το μεσημέρι. Στη διαδρομή είναι να τη χαίρεσαι τη φύση, έτσι ανοιξιάτικη. Χαρά Θεού κι ένας ήλιος λαμποκοπά πάνω από τα κεφάλια μας. Το μπουφάν δεν αντέχεται πάνω μας.

Το τραπέζι μας περιμένει στρωμένο. Φάγαμε, ήπια και μια κούπα λευκό κρασί και την... έκανα για ένα μεσημεριάτικο υπνάκο. Δεν είναι που θέλω να κοιμηθώ, πιο πολύ να... ισιώσω λίγο το κορμί μου θέλω. Και δεν είμαι ο μόνος. Το βράδυ έχει την περιφορά του επιταφίου, χρειάζεται λίγη ξεκούραση.

Στη ΝΕΤ έχει ειδήσεις. Μια κάποια επαφή με τη ζωή τη χρειαζόμαστε. Να μάθουμε τι συμβαίνει πέρα από το μικρόκοσμό μας. Αλλά κι εκεί αναπαράγουν παλιές ειδήσεις. Δεν έμαθα και τίποτα καινούριο. Καλύτερος είναι ο υπνάκος, το χαλάρωμα στο κρεβάτι.

Η εικόνα δεν είναι σημερινή. Πρόκειται για ένα ξημέρωμα στην Αίγινα, το περσινό καλοκαίρι, στο ξενοδοχείο "Κάβος" που το έχω βιώσει... Και η φωτογραφία έχει τραβηχτεί από το κινητό μου...

Ήταν όμορφο το ξημέρωμα στο χωριό. Δεν ξέρω πού να το αποδώσω (ή μάλλον ξέρω...) αλλά ο ύπνος εδώ είναι “καθαρός” ύπνος. Νοιώθω ξεκούραστος. Κι έχει έναν ήλιο υπέροχο έξω, που θυμίζει καλοκαίρι...

Έριξα κάτι απάνω μου, γιατί την ψυχρούλα του την έχει και κάθισα στη βεράντα να πιω το ζεστό καφέ μου και να γράψω. Μ' αρέσει να γράφω στο χέρι. Δεν γράφω στον υπολογιστή. Πιστός στο χειρόγραφο, αντιγράφω τα κείμενά μου για να... ανέβουν εδώ. Δακτυλογράφος του εαυτού μου, ένα τέτοιο πράγμα...

Κι έχει μια ησυχία φανταστική... Μόνο τα τιτιβίσματα των πουλιών ακούγονται και τα χελιδόνια που ήρθαν και σκίζουν τον αέρα με τα πετάγματα τους.

Ο Άρης έχει λουφάξει από χθες... Πάντα τέτοιες μέρες έχει πρόβλημα με τα βεγγαλικά που ρίχνουν οι... πιστοί. Η λάμψη, ο κρότος, τον τρομάζουν. Εδώ τρομάζουν τους ανθρώπους, θα μου πεις, τα ζώα δεν θα τρόμαζαν; “Εφεύρεση” κι αυτή... Κι εδώ, στο Ελληνικό, έχουν αναδείξει το... άθλημα σε... επιστήμη. Μ' ένα δικό τους, μοναδικό τρόπο, έχουν καταφέρει κι έχουν προμηθευτεί μεγάλες ποσότητες βεγγαλικών, από αυτά, ξέρετε, που υποτίθεται ότι είναι είναι παράνομα. Κι αυτά τα βεγγαλικά τα καταναλώνουν καθημερινά αυτές τις μέρες με αποκορύφωμα βέβαια το βράδυ της Ανάστασης. Εκεί είναι που γίνεται ο μεγάλος χαμός. Χρειάζεται να 'χεις δυνατά νεύρα και τσαγανό για να πλησιάσεις την εκκλησία. Ψυχραιμία και υπομονή...

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Πιο ήρεμος που κατάφερα να βάλω σε μια καλή σειρά τις υποχρεώσεις μου στη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ και, θεωρητικά, χωρίς δουλειά, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα να βιώνεις αυτή την... ελεγχόμενη τεμπελιά.

Παρακολουθώ τις προετοιμασίες για τον οβελία. Ο Γιώργος το 'χει πάρει επάνω του. Το αρνί (κατσίκι νομίζω, ούτε που με νοιάζει...) το 'χουν παραγγείλει και πληρώσει και τώρα ενδιαφέρονται να δουν πού θα βάλουν την ψησταριά για να το σουβλίσουν. Ευτυχώς ο καιρός είναι πολύ καλός και δεν δημιουργεί προβλήματα.

Μ' αρέσει που τα βλέπω όλα αυτά, που τα καταγράφω ήρεμα, που ζω μέσα τους. Έχει την ομορφιά της, μια τέτοια μέρα, το δίχως άλλο... Είναι πεζά πράγματα, αλλά μοναδικά για μένα που τα τελευταία 35 χρόνια ζω μακριά από το δικό μου το χωριό...

Άκουγα από το μεσημέρι στα ραδιόφωνα ότι “κορυφώνεται η έξοδος των εκδρομέων του Πάσχα”, ότι και καλά, ήταν άδειοι οι δρόμοι της Αθήνας και είχαν κίνηση οι εθνικοί δρόμοι που οδηγούσαν εκτός...

Τελικά κάτι ανάμεσα ήταν, το απόγευμα της Μ. Πέμπτης που τον περπάτησα με κατεύθυνση προς Πελοπόννησο. Εκεί, στον Σκαραμαγκά και μέχρι την Ελευσίνα είχε την κινησούλα του και το στριμωξίδι. Ύστερα “άνοιγε” ο δρόμος. Τα διόδια της Ελευσίνας των 3.10 ευρώ τα βρήκα ανοιχτά. Ήταν εκεί, από το μεσημέρι, άνθρωποι του κινήματος “δεν πληρώνω” και διευκόλυναν την ελεύθερη διέλευση...

Η υπόλοιπη διαδρομή ήταν σχετικά καλή. Όχι πως δεν είχε κίνηση από αυτοκίνητα, αλλά μπορούσες να πας με 80 χιλιόμετρα. Τα άλλα τρία διόδια ώς το τέλος της διαδρομής που κράτησε τρεις ώρες, λειτουργούσαν κανονικά. Οι ευγενικές υπάλληλοι ήταν στο πόστο τους. Και χαμογελούσαν (ή μου φάνηκε;) καθώς, μετά την είσπραξη ευχόταν “καλό δρόμο”.

Το Δεύτερο με συντρόφευε μετά την Τρίπολη όπου το σήμα του ΣΚΑΪ δεν ήταν εύκολο να το πιάσω. Άκουγα το δικό μας Βασίλη, από τις 6 στην εκπομπή του “Στιγμές”, αν θυμάμαι καλά. Και μου άρεσε. Έχει τον τρόπο του να βάζει στη σωστή θέση τα θέματα επικαιρότητας και ΜΜΕ.

Στο χωριό έφτασα γύρω στις 8.30 και είναι ήρεμα τα πράγματα. Οι άνθρωποι έχουν πάει εκκλησία. Τα 12 ευαγγέλια απόψε... Κι ο μικρός με τον παππού είναι εκεί...

Ευτυχώς είναι πίσω ο Γιώργος που φτιάχνει ψωμί στη στόφα. Κι έχει τη διάθεση να μου φτιάξει ένα ουζάκι με ελιές και φέτα, όχι και τόσο νηστίσιμη, αλλά εξαιρετική.

Η μυρωδιά του ξύλου που καίει, το σπίτι χωρίς τηλεόραση να παίζει, δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα...

Θα μπορούσε να είναι από έναν κανονικό ποδοσφαιρικό αγώνα η φάση. Μόνο που αυτός είχε μέσα του πολύ ανθρωπιά, από αυτή που λείπει στις μέρες μας...

Με πρωτοβουλία της “Hasta La Victoria Siempre”, οι παλαίμαχοι της ΑΕΚ έδωσαν φιλικό αγώνα συμπαράστασης στους κατοίκους της Κερατέας με την αντίστοιχη ομάδα του τοπικού Κεραυνού.

«Είναι αλλιώς να είσαι ΑΕΚ», λέει ένα πετυχημένο σλόγκαν της «κιτρινόμαυρης» εξέδρας! Αυτή η ατάκα επιβεβαιώθηκε για μία ακόμα φορά το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης, όπου οι παλαίμαχοι άσσοι της «Ένωσης» έδωσαν φιλικό αγώνα στην Κερατέα με την αντίστοιχη ομάδα του τοπικού Κεραυνού και έστειλαν μήνυμα συμπαράστασης στους κατοίκους, οι οποίοι δίνουν τη δική τους μάχη για να μην κατασκευαστεί ΧΥΤΑ στην περιοχή τους!

Ύστερα από πρόσκληση της ομάδας “Hasta La Victoria Siempre”, οι “κιτρινόμαυροι” έδωσαν ραντεβού στις 19:30 το απόγευμα και έπαιξαν μπάλα για τον σκοπό που σας προαναφέραμε παραπάνω.

Στον αγώνα δήλωσαν το παρών μέλη της Original Περιστερίου και Χανίων, ενώ ο Σύνδεσμος Φιλάθλων ΑΕΚ Κερατέας απένειμε από μία αναμνηστική πλακέτα στις δύο ομάδες που αγωνίστηκαν! Την πλακέτα των βετεράνων του “Δικέφαλου αετού” παρέλαβε ο πρόεδρος του συνδέσμου, Στέλιος Σεραφείδης. Φυσικά δεν μπορούσε να λείψει μία... διμοιρία (αντιπροσωπεία) της “Ηasta”, η οποία ανάρτησε πανό, το οποίο έγραφε «... Mαζί σας!».

Εκ μέρους των παλαιμάχων της ΑΕΚ μίλησε ο ταμίας του Συνδέσμου και προπονητής της ομάδας, Μιχάλης Σιμιγδαλάς, ο οποίος ευχήθηκε στους κατοίκους της περιοχής να κερδίσουν τη μάχη που δίνουν. «Δεν μπορούσαμε να μην ανταποκριθούμε στο κάλεσμα, για αυτό το φιλικό συμπαράσταστης στους κατοίκους της Κερατέας, οι οποίοι δίνουν ένα σημαντικότατο αγώνα για την μη κατασκευή του ΧΥΤΑ! Εύχομαι να βγείτε κερδισμένοι», ήταν τα λόγια του παλαίμαχοι άσσου της «Ένωσης».

Όσον αφορά το αγωνιστικό σκέλος της συνάντησης, το τελικό σκορ είχε μικρή σημασία. Για την ιστορία όμως αξίζει να αναφερθεί ότι η αναμέτρηση έληξε 3-2 υπέρ του Κεραυνού. Το προπονητικό δίδυμο των Σιμιγδαλά-Αντωνόπουλου παρέταξαν τους “κιτρινόμαυρους” με τους Νικολαΐδη Α., Πορφύρη, Σεραφείδη, Ζήση, Τάσο, Θεοχαρίδη, Σοφιανίτη, Μήτσια, Λαγινά, Βλάχο, Αρδίζογλου.

Τανκς μπροστά στη Βουλή, σήμα κατατεθέν της δικτατορίας....

Σαράντα τέσσερα συμπληρώνονται σήμερα από το πραξικόπημα της 21η; Απριλίου 1967. ΚΙ εγώ ήμουν τότε μόλις οκτώ χρονών. Τι να θυμάμαι από την ηρεμία του χωριού που ζούσα; Τίποτα.

Μόνο, λίγο αργότερα, με τη σύλληψη του πατέρα μου για κείνο το σαμποτάζ κατά του καθεστώτος άρχισα να... ψυλλιάζομαι... Αλλά και πάλι δεν ήξερα. Έμαθα αργότερα. Όταν έψαξα μόνος μου και συνδύασα γεγονότα και πράγματα.

Δυο λέξεις μόνο από το ΑΠΕ για κείνη τη μοιραία νύχτα της 21ης Απριλίου. Έτσι για να θυμόμαστε. Η μνήμη είναι ισχυρό εργαλείο...

Εκείνο το πρωί της 21ης Απριλίου 1967 οι Έλληνες ξύπνησαν με εμβατήρια στο ραδιόφωνο και τανκς στους δρόμους.

Μόνο δύο πρωϊνές εφημερίδες πρόλαβαν να συμπεριλάβουν στην ύλη τους την εκδήλωση του πραξικοπήματος. Η «Καθημερινή» στην πρώτη σελίδα της με ένα μονόστηλο ανέφερε ότι «τη 2α πρωϊνή εξερράγη στρατιωτικό κίνημα. Συνελήφθησαν πολιτικοί άνδρες» και η «Αυγή» που πάνω από τον τίτλο της έγραφε «συνελήφθησαν από στρατιωτικούς οι Μ. Γλέζος, Λ. Κύρκος και Α. Παπανδρέου. Ασυνήθιστες κινήσεις στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων».

Το σκοτάδι διήρκεσε 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες. Οι συλλήψεις επωνύμων και ανωνύμων άρχισαν από την πρώτη κιόλας μέρα. Φυλακές, εξορίες και βασανιστήρια έγιναν καθημερινότητα. Άμεση ήταν και η συγκρότηση των πρώτων αντιστασιακών οργανώσεων. Παλιοί αριστεροί, γνώριμοι από τα πεζοδρόμια των Ιουλιανών, ή νέοι φοιτητές με προκηρύξεις, είτε αυτοσχέδιες βόμβες, έστελναν το μήνυμα της Ελλάδας, που αντιστέκεται. Το Πατριωτικό Μέτωπο, η Δημοκρατική Άμυνα, ο Ρήγας Φερραίος, η ΑΝΤΙΕΦΕΕ, η ΑΑΣΠΕ, το ΠΑΚ, η 20η Οκτώβρη και πολλές άλλες μεγαλύτερες ή μικρότερες ομάδες συνδεδεμένες με κόμματα ή ανεξάρτητες. Οι διωγμοί στρέφονταν κυρίως προς την αριστερά, αλλά δεν γλύτωσαν ούτε δεξιοί, ούτε κεντρώοι, ούτε στρατιωτικοί, που αντιστάθηκαν. Σύμβολα ηρωϊσμού ο Αλέκος Παναγούλης και ο Σπύρος Μουστακλής.

Ο «πολιτισμός» της χούντας ήταν μια φωτισμένη με «νέον» βιτρίνα μιας χώρας «ευτυχισμένης» με δαντελένια ακρογιάλια και ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα, μόνο που «πίσω» από τον ήλιο βασίλευε ο φόβος και η σιωπή, οι δύο φοβερές μυλόπετρες που άλεθαν ψυχές και συνειδήσεις, ώστε να «αναπαράγεται» εσαεί ο «παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος» που κοιτάζει την «δουλίτσα» του και δεν «ανακατεύεται».

Το τείχος της αποδοκιμασίας και η διεθνής κατακραυγή από το Συμβούλιο της Ευρώπης και τα διεθνή φόρα γκρέμισαν τη χούντα, τονίζει ο Λεωνίδας Κύρκος, η ζωντανή ιστορία της ανανέωσης του Κομμουνιστικού Κινήματος στη χώρα.

"Οι καταγγελίες για διωγμούς και βασανιστήρια των δημοκρατικών είχαν ξεπεράσει κάθε όριο και όσο παρατεινόταν αυτή η κατάσταση, πύκνωναν οι διεθνείς αντιδράσεις. Σε αυτά ήρθε να προστεθεί και το Πολυτεχνείο, κορυφαία εκδήλωση κατά της δικτατορίας, και δεν μπορούσε πια να προχωρήσει άλλο. Φυσικά, καταλυτικό ρόλο έπαιξε και το προδοτικό πραξικόπημα της Κύπρου", υπογραμμίζει ο Λ. Κύρκος.

Δείτε κι αυτό το βίντεο που "ανέβασε" πριν από λίγο στο Facebook ο Ανδρέας Ανδρεόπουλος. Είναι πολύ ενημερωτικό...

Η φετινή πασχαλιάτικη κάρτα της ΠΑΣΚΕ ΠΕΤ ΟΤΕ. Προσεγμένη, είναι αλήθεια...

Η αλήθεια είναι ότι ο Μιχάλης Καρχιμάκης με θυμάται κάθε χρόνο στις μεγάλες γιορτές, Πάσχα, Χριστούγεννα και μου στέλνει τις ευχές του. Όχι μόνο σε μένα. Μαζική αποστολή κάνει ο άνθρωπος. Το ίδιο έκανε και φέτος παρότι ως βουλευτής Λασιθίου και Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ έχει επιφορτιστεί με πολύ μεγάλες ευθύνες.

Κι ενώ το μήνυμα του, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, είναι πολύ ανθρώπινο έχω μια δυσκολία να τον πιστέψω. Δεν μπορεί να είναι το ίδιο ΠΑΣΟΚ αυτό που παίρνει σκληρά μέτρα ενάντια στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους για να... σώσει από τη χρεοκοπία τη χώρα.
Δεν μπορεί, άλλο ΠΑΣΟΚ θα είναι αυτό...

Σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, στον καθένα ξεχωριστά και στις οικογένειές σας, ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η μεγάλη αυτή γιορτή μας ενισχύει με τα μηνύματα της ελπίδας και της προσφοράς, οπλίζοντας μας με αξίες και ενδυναμώνοντας την πίστη μας για να χαράξουμε μια πορεία βασισμένη στη συλλογικότητα και όχι στον ατομικισμό, προσδίδοντας στην κοινωνία μας, μια νέα και πιο ανθρώπινη ταυτότητα.

Ειδικότερα σήμερα, που η ανθρωπότητα υποδέχεται το Πάσχα μέσα από μεγάλες δοκιμασίες, όπως ο καταστροφικός σεισμός στην Ιαπωνία, όπως οι αιματηρές λαϊκές εξεγέρσεις των αραβικών λαών, ο πόλεμος στη Λιβύη και η σοβαρή κρίση χρέους στην Ευρώπη που έπληξε καίρια και την χώρα μας.

Όλα αυτά, διαμορφώνουν μια δύσκολη πραγματικότητα και συνθέτουν την σημερινή κρίσιμη συγκυρία.

Σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη καμπή, επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις στην εθνική προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας, με την πεποίθηση πως ό,τι κάνουμε τώρα θα καθορίσει την πορεία της πατρίδας μας στον 21ο αιώνα.

Με τις σκέψεις αυτές εύχομαι, το αναστάσιμο μήνυμα να μιλήσει στις καρδιές όλων μας, ώστε με δύναμη ψυχής να δώσουμε ο καθένας από το δικό του μετερίζι τους προσωπικούς και τους συλλογικούς μας αγώνες.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ

• Περισσότερα πράγματα για τον ίδιο θα βρείτε στην ιστοσελίδα του πατώντας ΕΔΩ κι αν εσείς πιστεύετε ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά και θέλετε να του το εκφράσετε πατήστε ΕΔΩ. Δεν είναι τελικά κακό να ακούνε και τη φωνή του απλού κόσμου...