Η Ειρήνη γυρίζει τη σούβλα με το κατσίκι, τυλιγμένο στη λαδόκολλα για να μην αρπάξει. Όχι από αληθινό ενδιαφέρον, αλλά για τις ανάγκες της φωτογράφισης. Φαίνεται, άλλωστε, δεν φαίνεται; Πιο πολύ ποζάρει παρά ασχολείται με το ψήσιμο του οβελία.

Μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα. Θέλει ακόμα δυο ωρίτσες για να ολοκληρωθεί το ψήσιμο του οβελία κι εμείς πήγαμε μια βόλτα στα πηγάδια, το ποτάμι και τη Στεμνίτσα. Εδώ η μητέρα τους, ανάμεσα σε γιο και κόρη...

Ήταν όμορφο το φετινό Πάσχα στο χωριό. Ο ξαφνικός ερχομός της Ειρήνης το μεσημέρι του Μ. Σαββάτου το έκανε ακόμα πιο όμορφο. Ανάσταση λοιπόν με τα παιδιά μου στο Ελληνικό Γορτυνίας.

Ήταν κουραστικό για την Ειρήνη να οδηγήσει 220 χλμ. το Μ. Σάββατο κι άλλα τόσα για την επιστροφή την Κυριακή του Πάσχα. Το είδε όμως σαν ένα διάλειμμα κι εμείς μοιραστήκαμε τις στιγμές μαζί της σαν εκδρομή.

Πήγαμε βόλτα στο ξενοδοχείο, στο ποτάμι, στη Στεμνίτσα κι έφυγε, να πάει στο μωρό της λίγο μετά το μεσημεριανό τραπέζι. Την ώρα που εγώ ξάπλωνα να... καταλαγιάσει λίγο το λευκό ξυρό κρασί που ήπια μαζί με το οβελία, την ίδια ώρα εκείνη με τη μητέρα της έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής.

Εγώ με τον Λάμπρο μείναμε πίσω, άλλη μια μέρα. Οι δυο μας θα φύγουμε τη Δευτέρα του Πάσχα, το απόγευμα, για την Αθήνα. Δουλειά έχει την Τρίτη, δεν υπάρχει λόγος βιασύνης. Εδώ η ατμόσφαιρα είναι πιο ήρεμοι, οι ρυθμοί πιο χαλαροί, ο ύπνος πιο γλυκός και πιο ξεκούραστος.

Ίσως γι' αυτό ήταν ωραίος ο ερχομός της. Μας έχει λείψει, εδώ και ένα χρόνο, η Ειρηνούλα έχει ανοίξει τα δικά της φτερά. Είναι στο σπίτι της με τον άνδρα της. Έχει τα τρεξίματά της με τη δουλειά της. Το δικό της κόσμο πια, όπως είναι και το φυσιολογικό.

Αλλά εδώ, για λίγο, την ξαναείδα παιδί. Έπαιξε με τον αδερφό της, μας πείραξε, γελάσαμε... Η Ειρήνη στα όμορφα της...

Έπρεπε όμως να γυρίσει στον άνδρα της που δούλευε και δεν μπορούσε να έρθει. Και το έκανε με μεγάλη σοβαρότητα και ευθύνη. Αφού βεβαίως πρώτα φρόντισε στο μεσημεριανό τραπέζι στον Άρη και την Πηνελόπη, το σκύλο και τη γάτα του Γιώργου κι αφού σχολίασε και χαϊδεψε τα γατάκια της Τζούλης.

Όμορφο, αλήθεια, ήταν το φετινό Πάσχα κοντά στα παιδιά μου. Το έζησα και το χάρηκα. Και ξεκουράστηκα πολύ αν και έκανα μια εκκρεμότητα, την τελευταία που είχα αφήσει ενώ δουλεύονταν η υπόλοιπη ΦΩΝΗ. Μακάρι και του χρόνου να είμαστε έτσι...