Ο Λάμπρος στην Κουζίνα, βοηθάει στην προετοιμασία του κοκορετσιού, υπό την καθοδήγηση του Γιώργου...

Μια ακόμη ματιά στην κουζίνα, Μ. Σαββάτο βράδυ, λίγο πριν πάμε στη λειτουργία της Ανάστασης...

Αυτό το Πάσχα ο Λάμπρος είχε την ευκαιρία να καθίσει δίπλα στο Γιώργο, το απόγευμα του Μ. Σαββάτου, να δει και να φτιάξει μαζί του το κοκορέτσι που θα φάμε σήμερα. Εδώ που τα λέμε δεν πρόκειται για κάτι απλό. Εμένα δηλαδή, που είμαι άσχετος από κουζίνα, το όλον πράγμα μου φέρνει λίγο σε... επιστήμη.

Αλλά ο μικρός είχε το κουράγιο να βάλει ποδιά και να δει πώς βάζουν στη σούβλα το κοκορέτσι. Πήρα δύο φωτογραφίες από το εγχείρημα. Να τις βλέπει κι αυτός, όταν μεγαλώσει, και να μην το πιστεύει ότι στο κοκορέτσι του Πάσχα του 2011 είχε βάλει το χεράκι του και γι αυτό ήταν τόσο νόστιμο.

Παρακολούθησα για λίγο, από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, τη διαδικασία. Πρέπει να διαθέτεις πολύ αγάπη γι' αυτό που κάνεις για να έχει επιτυχία το αποτέλεσμα. Και θέλει χρόνο, μεράκι, υπομονή και επιμονή που εγώ ακόμα δεν διαθέτω. Γι' αυτό και το τοποθετώ αργότερα να ασχοληθώ με τα υπέροχα μυστικά της κουζίνας.

Ήταν, πάντως, ωραίο να βλέπεις δυο άντρες να παλεύουν στην κουζίνα για το πασχαλινό τραπέζι. Ιδιαίτερα στο Γιώργο αρέσει το όλο σκηνικό. Τον ενοχλούν βέβαια οι παρεμβάσεις του πατέρα του, που δεν είναι και λίγες, αλλά δεν μπορεί να κάνει και διαφορετικά.

Μόνο από μια μεριά να είσαστε και να ακούτε το... διαγωνισμό γνώσεων που κάνουν πάνω σ' αυτό που ετοιμάζουν, άξιζε τον κόπο. Και φυσικά έχει τον τρόπο του να βρει ψεγάδια που του δίνουν την ευκαιρία να κάνει ακόμα μεγαλύτερο το ζήτημα ότι “εκείνος θα το έκανε καλύτερο”. Ο Γιώργος νευριάζει. Εγώ γελάω. Έχουν πλάκα, μα την αλήθεια. Για ένα φαΐ πρόκειται και κανείς πια στις μέρες μας, ευτυχώς, δεν πεινάει. Έτσι για την πλάκα μας και για το έθιμο των ημερών το κάνουμε...