Ένα υπέροχο site με χειροποίητα κοσμήματα για γυναίκες. Δείτε το προσεκτικά, παρακαλώ

 elegant2

Κάτι πολύ σημαντικό που κάναμε εδώ και δυο χρόνια ήταν και η αλλαγή στην εμφάνιση αυτού του site! Το Elegant by Nasia άλλαξε. Δείτε το ΕΔΩ στη νέα εκδοχή του... Όλοι έχουμε το δικαίωμα να αναζητούμε κάτι πιο όμορφο για τον εαυτό μας; Ακόμα και μέσα σ' αυτές τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε με την πανδημία του κορονοϊού Covid-19 ή του χειμώνα, κυρίως οι γυναίκες, έχουν την ανάγκη να αισθάνονται καλύτερα μέσα τους...

 elegant1 Αντιγραφή

selida.sulas2

Η κρίση, λένε, δημιουργεί ευκαιρίες... Και αναδεικνύει, πλευρές καλλιτεχνικές... Δείτε παρακαλώ μια ειλικρινή προσπάθεια που δημιουργήθηκε μέσα στην πανδημία,  με εξαιρετικά, πρωτότυπα και μοναδικά δημιουργήματα, σε χειροποίητα κοσμήματα με κρύσταλλα και ημιπολύτιμους λίθους, με γούστο και συνθέσεις που παραπέμπουν σε γυναίκες οι οποίες ξέρουν και τους αρέσει να φροντίζουν τον εαυτό τους. Έτσι ήταν το site στην πρώτη φάση του. Ελπίζουμε το σημερινό να σας φανεί πιο χρηστικό.


206
Το Elegant by Nasia, ένα εξειδικευμένο Site που "παίζει" στο διαδίκτυο και καθώς το περιεργάζεστε μπορείτε να βρείτε πολλές προτάσεις σε οικονομική τιμή. Δείτε το, αξίζει. Θα το διαπιστώσετε με έναν καθαρό, ευδιάκριτο τρόπο, και θα δείτε όλες τις καλλιτεχνικές δημιουργίες... Κι αν έχετε Facebook, αναζητήστε το ΕΔΩ και σημειώστε το νούμερο του έργου που σας αρέσει. Στη συνέχεια, επικοινωνήστε στο τηλέφωνο που θα βρείτε εκεί, με τον δημιουργό. Και, όλα θα πάρουν το δρόμο τους!

199
Οι τιμές είναι πολύ προσιτές και ισορροπημένες και ο τρόπος αποστολής είναι με το χέρι, αν μένουμε στην ίδια πόλη ή με το ταχυδρομείο και με αντικαταβολή. Να ξέρετε ότι, αποδεινύετε στον εαυτό σας ότι τον αγαπάτε και τον φροντίζετε πραγματικά... Μη διστάσετε να πάρετε τηλέφωνο. Τη χρωστάστε, μια παραπάνω φροντίδα, στον εαυτό σας... 

193

Κι αν δεν σας φτάνει το Site και δεν έχετε Facebook, αλλά Viber, ζητήστε μας με μήνυμα, να σας συνδέσουμε εμείς στην Ομάδα, ώστε να παρακολουθείτε όλες τις νέες κατασκευές... Στις μέρες που ζούμε, όλα είναι λίγο πιο εύκολα. Θέληση να υπάρχει! Με ένα απλό SMS στο τηλέφωνο 6932212755. Μας δίνετε τον αριθμό του κινητού  τηλεφώνου σας, που έχετε την εφαρμογή Viber... Τα υπόλοιπα, είναι δική μας δουλειά... 

211

Το καλοκαίρι είναι στο φόρτε του...

Posted in Επικαιρότητα

Ένα από τα πιο... σκληρά πράγματα το καλοκαίρι για τους κατοίκους των μεγαλουπόλεων σε καιρό καύσωνα είναι η υποχρέωση να... σταθείς στην ουρά μιας τράπεζας για να διεκπεραιώσεις μια υποχρέωσή σου. Ο.Κ. Έχουν κλιματιστικά... Και καθίσματα για να μην περιμένεις, αλλά αυτό δεν διασώζει την κατάσταση. Μικρή κρητική μουσική απόδραση, όντας στο κέντρο της Αθήνας, την Ομόνοια, όπου η άσφαλτος “βράζει” και δεν υποφέρεται...

Ιδρωμένος, ένα καθημερινό μπάνιο το χρειάζεσαι σε τέτοιες ώρες... Κι αυτή η εναλλαγή ζέστης και αιρκοντίσιον δεν παλεύεται. Του Προφήτη Ηλία σήμερα, το ξέραμε ότι θα ήταν μια από τις πιο σκληρές καλοκαιρινές μέρες καύσωνα. Δεν είναι να βγεις έξω για δουλειά. Ευτυχώς που υπάρχουν όμορφα τραγούδια σαν αυτό των Χειμερινών Κολυμβητών με αρκετή δροσιά για να μας κάνουν συντροφιά...

Η Αθήνα είναι δύσκολη αυτόν τον καιρό... Ειδικά για μένα που πρέπει να προσαρμοστώ στις νέες συνθήκες, ύστερα από την όμορφη εμπειρία του χωριού, όπου όλα κυλούσαν με πιο ανθρώπινους ρυθμούς.

Σημείωνα στην μπάρα δίπλα, στο Σημειωματάριο από την Κυριακή το μεσημέρι:

Αυτό ήταν, όλα τελείωσαν. Και τέλειωσαν ωραία... Πέρασαν σαν νερό τέσσερις εβδομάδες που ξεκίνησαν από τα μέσα Ιουνίου και έφτασαν ώς τις 17 Ιουλίου...

Δεν το λέω με πίκρα κι απογοήτευση, αλλά με αγάπη. Γιατί ότι έζησα στην Κρήτη, στο χωριό μου Θραψανό, όλες αυτές τις μέρες, είχε αγάπη. Συναισθήματα απλά, όμορφα, καθημερινά που οι αστικές συνήθειες της αποξένωσης μας έχουν κάνει να τα τοποθετούμε στο περιθώριο, εδώ βρήκαν τον τρόπο να ξαναβγούν στην επιφάνεια και να αναδειχθούν στη θέση που τους πρέπει...

Ψάχνω να βρω τι είναι αυτό που μας κάνει χαρούμενους κι ευτυχισμένους στη ζωή. Και καταλήγω πως δεν είναι παρά μικρές στιγμές, πολλές στη σειρά, το μοίρασμα, η χαλαρή σκέψη και δράση και η πίστη πως το αύριο μπορεί να γίνει καλύτερο γιατί θα συμβάλουμε κι εμείς στη δημιουργία του.

Έφυγα από την Κρήτη γεμάτος, πιο ξεκούραστος από κάθε άλλη καλοκαιρινή μου άδεια. Με περιμένει μπόλικη δουλειά στην Αθήνα, αλλά καθόλου δεν με ανησυχεί. Νοιώθω ότι μπορώ να τη βγάλω με ποιότητα και αξιοπρέπεια.
Ευχαριστώ από καρδιά όσους συνέβαλαν σ' αυτό...

Αληθινά, το φετινό καλοκαίρι ήταν όμορφο. Είχε αυτά που ήθελα εγώ. Όχι ξενύχτια άσκοπα και βραδιές ρουτίνας που δεν ήξερες πώς να περάσουν. Όχι, άκρως δημιουργικό ήταν. Χαλάρωσα, αυτό χρειαζόμουν, έγραψα, εκτονώθηκα, γνώρισα ανθρώπους, το τελευταίο δεν πάψω να το λέω γιατί το θεωρώ πολύ σημαντικό.

Κι όπως έγραψα σε ένα από τα πολύ σημειώματά που δε θέλει ο άνθρωπος πολλά για να νιώσει καλά. Ήρεμο κλίμα χρειάζεται και καλή διάθεση... Και τα δυο υπήρχαν και με το παραπάνω...

Κι ένα τραγούδι των Bon Jovi με αφορμή την αποψινή συναυλία στο ΟΑΚΑ. Θα είναι εκεί η Ειρήνη με τον Χριστόφορο και τον Λάμπρο. Καλά να περάσουν, είναι η ευχή μου.

Ένας μικρός παράδεισος στην Κάτω Βρύση

Posted in Επικαιρότητα

Αυτό το πανέμορφο μέρος στο Αστρίτσι, μου το γνώρισε πριν δυο χρόνια η αδερφή μου Στασούλα σε μια βόλτα που κάναμε ένα καλοκαιρινό μεσημέρι. Έχει δροσιά. Ιδανικό για μικρές αποδράσεις, τέτοιες ζεστές μέρες...

Το καφενεδάκι που ήπιαμε τις ρακές μας... Είναι το περιβάλλον, η δροσιά, η παρέα που την κάνουν τόσο ωραία και δροσερή; Ποιος ξέρει;


Αυτή η κατασκευή καλωσορίζει τους επισκέπτες. Απλή, λιτή, όμορφη, όπως αξίζει στον υπέροχο αυτό τόπο. Κι όπως τον ζήσαμε κι εμείς το φετινό καλοκαίρι.

Η ευγένεια πάνω απ' όλα. Το πανό του Πολιτιστικού Συλλόγου Αστριτσίου με τη δική του καλή κουβέντα...

Από σήμερα στην Κάτω Βρύση, αυτό το μοναδικό φυσικού κάλλος μέρος, οι φοιτητές θα κάνουν κάμπινγκ στο χώρο με καθημερινές πολιτιστικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες. Το μέρος είναι ιδανικό για μια βόλτα, ιδιαίτερα τις μεσημεριανές ώρες. Την ώρα που σκάει ο τζίτζικας...

Ήδη πρέπει να χρησιμοποιούμε τον όρο «ήταν» και όχι «είναι», όχι μόνο γιατί τώρα είμαι χιλιόμετρα μακριά από αυτόν τον τόπο, αλλά και γιατί όπως είπα, δίνεται στους φοιτητές. Ύστερα από ένα μήνα θα ξαναδοθεί στους πολίτες.

Στο νου μου λειτουργεί σαν ανάμνηση... Όμορφη ανάμνηση. Να, αυτά είναι τα άσχημα... Ούτε βδομάδα δεν συμπλήρωσα μακριά από την Κρήτη και μιλώ για αναμνήσεις...

Αυτός ο τόπος μ' άρεσε από την πρώτη στιγμή που τον είδα. Στα μέτρα του μυαλού μου τον χαρακτήρισα «παράδεισο» και δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω πολύ... Να περπατήσω στα μονοπάτια του, να γνωρίσω τις σπηλιές του, να ανακαλύψω τις κρυφές γωνιές αυτής της μοναδικής όασης

Εδώ αξίζει να ζήσεις ώρες με τον άνθρωπό σου... Ακόμα κι η σιωπή κάτω από τα βαθύσκιωτα πλατάνια είναι μεστή από νοήματα. Κι οι ρακές της Γερμανίδας που έχει το κυλικείο σου δίνουν την αίσθηση ότι έχουν κάτι το πολύ νόστιμο.

Κάπως έτσι πρέπει να... μαγεύτηκε κι αυτή απ' ότι έμαθα. Τουρίστρια ήρθε, γνώρισε τον τόπο, τους ανθρώπους, παντρεύτηκε, έμαθε κρητικά κι έμεινε κάνοντας πράξη το όνειρό της.

Δεν υπάρχει περίπτωση, από τότε που γνώρισα την Κάτω Βρύση να κατέβω στο χωριό μου και να μην πάω από κει για λίγο. Φέτος μάλιστα γνώρισα κι ένα νέο δρόμο από τα Φιλίσια. Δεν πρόλαβα να κάνω τη διαδρομή, αλλά υπόσχομα να το κάνω στην πρώτη ευκαιρία...

Εδώ οι άνθρωποι ηρεμούν... Αφήνουν πίσω τους τις σκοτούρες και μπορούν να κουβεντιάσουν για τη ζωή, για το χθες και το αύριο. Το σήμερα μοιάζει πολύ σπουδαίο, συντροφιά με τις πάπιες στη μικρή λιμνούλα.

Με τον μικρό καταρράκτη, δείγμα της ατέλειωτης ομορφιάς που δεν χορταίνει το μάτι, βάλσαμο στην ψυχή.

Επιφανειακή Αρχαιολογική έρευνα της Πεδιάδας

Posted in Κρήτη


Οι δρόμοι πάνω στους ορεινούς όγκους είναι δύσβατοι. Δείτε και μόνοι σας τι έβλεπα μέσα από την καμπίνα του αυτοκινήτου... Αυτό όμως ήταν και το πιο ενδιαφέρον σε όλη την ιστορία της υπέροχης ξενάγησης από τον κ. Νίκο Παναγιωτάκη.

Καλοκαίρι, Ιούλιος μήνας στους ορεινούς όγκους της επαρχίας Πεδιάδος, την ώρα που περπατάμε με τον Νίκο εκεί που δεν πάει πια το αυτοκίνητο για να μου δείξει από κοντά τους Σωρούς... Εδώ καθαρίζει ο νους και η καρδιά πεταρίζει...

Φρυκτωρίες ή πιο γνωστοί ως Σωροί. Είδαμε αυτούς της Βίγλας και του Παντελή που διατηρούνται σε σχετικά καλή κατάσταση. Όπως είπαμε βοηθούσαν στην άμυνα και την επικοινωνία. Η πυκνότητα των θέσεων τους δείχνει τη σπουδαία σημασία που τους έδιναν στην αρχαιότητα.

Από τους μινωικούς χρόνους χρονολογούνται οι πρώτες φρυκτωρίες στην Κρήτη, λένε ότι βοήθησαν στο κτίσιμο των πρώτων ανακτόρων, η έκτασή τους καλύπτει περισσότερα από 800 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Τα λέει καλύτερα ο ίδιος ο αρχαιολόγος λίγο πιο κάτω...

Γιούχτας, Κόφινας, Μαλεβίζι, το νησί Ντία που και κει έχει Φρυκτωρίες, Χερσόνησος, Λασιθιώτικα βουνά όλα αυτά τα είδαμε στην ξενάγηση του αρχαιολόγου κ. Νίκου
Παναγιωτάκη. Ας είναι καλά ο άνθρωπος. Τον ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου.

Ακάματος ο Νίκος μου δείχνει κι εγώ σαν σφουγγάρι προσπαθώ να αφομοιώσω όλες αυτές τις σπουδαίες πληροφορίες. Αναρωτιέμαι πώς δεν μπήκαν στον κόπο, ήγετες του τόπου μας, να ζητήσουν μια τέτοια ξενάγηση...

Σήμερα θα αφήσω τον αρχαιολόγο κ. Νίκο Παναγιωτάκη να μιλήσει μόνος του. Ως ειδικός τα ξέρει καλύτερα τα πράγματα για τα αποτελέσματα της επιφανειακής έρευνας του στην επαρχία Πεδιάδας τα οποία μπορούν να συνοψισθούν ως εξής:

1. Εντοπίστηκαν περισσότερες από δύο χιλιάδες άγνωστες αρχαιολογικές θέσεις όλων των εποχών, γεγονός που αλλάζει τον αρχαιολογικό και ιστορικό χάρτη της κεντρικής Κρήτης. Ανάμεσα σ’ αυτές,  είναι οικισμοί, μικροί ή εκτεταμένοι, χώροι λατρείας, ρωμαϊκές κρήνες, και βέβαια ο μινωικός ανακτορικός χώρος του Γαλατά.

2. Αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά το αρχαιότερο μέχρι σήμερα στον ευρωπαϊκό χώρο σύστημα επικοινωνίας που λειτουργούσε με πυρές (μινωικές φρυκτωρίες-Σωροί). Το σύστημα της δια πυρός επικοινωνίας το αναφέρει ο τραγικός μας ποιητής Αισχύλος και αυτό χρησιμοποιήθηκε για να αναγγείλει στις Μυκήνες το μήνυμα της άλωσης της Τροίας.

Οι μινωικές φρυκτωρίες είναι μεγάλες κατασκευές (τοίχοι και χώμα) σε σχήμα κόλουρου κώνου – ήταν στην ουσία η βάση πάνω στην οποία άναβαν οι πυρές. Πρόκειται για ένα κολοσσιαίο έργο της μινωικής εποχής που μας ήταν εντελώς άγνωστο και που στο σύνολό του ανταγωνίζεται σε σύλληψη και εκτέλεση τα μινωικά ανάκτορα. Είναι ένα τεράστιο επικοινωνιακό και αμυντικό έργο που επέτρεπε στις μινωικές αρχές να παρακολουθούν τις ακτές, τους δρόμους και γενικά όλες εκείνες τις περιοχές στρατηγικής σημασίας και να επικοινωνούν γρήγορα μεταξύ τους. Μεγάλος αριθμός φρυκτωριών πιθανόν κάλυπτε όλη την Κρήτη και ένα μήνυμα μπορούσε να μεταδοθεί πολύ γρήγορα σε ολόκληρο το νησί αλλά και σε άλλες περιοχές, όπως τα νησιά του Αιγαίου. Οι φρυκτωρίες επομένως εξασφάλιζαν την επικοινωνία με τις γύρω περιοχές και τα νησιά, την ασφαλή μεταφορά των προϊόντων, και πιθανόν την ασφαλή ναυσιπλοΐα.

Το συγκεκριμένο σύστημα επικοινωνίας από τη χρονολόγηση των ευρημάτων χρησιμοποιήθηκε κυρίως από το 2000 π.Χ., δηλαδή την αρχή της εποχής των Παλαιών Ανακτόρων στην Κρήτη. Παρόμοιο σύστημα επικοινωνίας αναφέρεται σε γραπτές πηγές του ανακτόρου της πόλης Μάρι (2000 π.Χ.) στην σημερινή Συρία, καθώς και σε μεταγενέστερες γραπτές πηγές στην Ιερουσαλήμ, δεν έχει όμως ακόμα αναγνωριστεί στο έδαφος και εντοπιστεί στις συγκεκριμένες περιοχές.

Η επιφανειακή έρευνα Πεδιάδας, όπως τόνισε ο αρχαιολόγος Νίκος Παναγιωτάκης οφείλει πολλά στις αρχές, κοινότητες, στους ιερείς, πολιτιστικούς συλλόγους, αγροφύλακες, αγρότες, κτηνοτρόφους αλλά και στους σεβαστούς γέροντες κάθε χωριού. Όλοι οι παραπάνω βοήθησαν στην καταγραφή περισσότερων των 8.000 τοπωνυμίων στις αρχές της δεκαετίας του 1980 πολλά από τα οποία θα είχαν διαφορετικά ξεχαστεί. Βοήθησαν επίσης στο να αναγνωριστούν πολλοί από τους αρχαιολογικούς χώρους με το να του αποκαλύπτουν χρήσιμες πληροφορίες σχετικές με την γη που καλλιεργούσαν και γνώριζαν. Ευχαρίστησε θερμά και τις αρχές και τους κατοίκους της Πεδιάδας για την βοήθειά τους, αλλά και για την φιλοξενία που συχνά του παρείχαν, ειδικά τα χρόνια της δεκαετίας του 1980, τότε που η έρευνα γινόταν χωρίς καμία χρηματοδότηση.

Ο αρχαιολόγος Νίκος Παναγιωτάκης πρότεινε στο τέλος της ομιλίας του όσον αφορά την προστασία και ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς τα ακόλουθα: α) την δημιουργία ενός πρότυπου Μουσείου (αρχαιολογικού πάρκου) με ενοποίηση όλων των αρχαιολογικών χώρων της Πεδιάδας, σε αντίθεση με εκείνα των κινητών ευρημάτων. β) να γίνονται αναπαραστάσεις από τις μινωικές φρυκτωρίες - Σωρούς μετάδοσης ενός μηνύματος με φωτεινά σήματα με συμμετοχή κατοίκων των χωριών και όσων άλλων επιθυμούν.

Οι παραπάνω επενδύσεις στο παρελθόν της Πεδιάδας θα αποτελέσουν τον πραγματικό μοχλό ανάπτυξης για το μέλλον της και θα γίνει παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις ελληνικές επαρχίες.

  • Από την ομιλία του αρχαιολόγου Νίκου Παναγιωτάκη σε εκδήλωση οργανώθηκε από το σύλλογο Πρωτοβουλία Πολιτών για την Διάσωση Προβολή κ. Αειφόρο Ανάπτυξη της Πεδιάδας και τον Πολιτιστικό σύλλογο Καστελλίου στο πλαίσιο δράσεων με σκοπό την ανάδειξη των προοπτικών αειφόρου ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής της Πεδιάδας. Την ομιλία παρακολούθησαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον κάτοικοι της πεδιάδας και εκπρόσωποι φορέων. Σύμφωνα με τον κ. Παναγιωτάκη, η «Επισταμένη Επιφανειακή Έρευνα Πεδιάδας» πραγματοποιείται με άδεια του Υπουργείου Πολιτισμού (ΥΠΠΕ/ΑΡΧ/Α3/29809/443/6.6.1983, β.ΥΠΠΕ/ΑΡΧ/Α3/28766/457/25.5.1984) και εξετάζει την γεωγραφική ενότητα Πεδιάδας από αρχαιολογικής, γεωλογικής, υδρολογικής, βοτανολογικής και λαογραφικής πλευράς, με συνεργασία πολλών ειδικών επιστημών.

  • Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ μερικά δημοσιεύματα για το ίδιο θέμα.

Αυτό το μικρό αυτοκίνητο μας μετέφερε παντού, σε όλους τους τόπους με αρχαιολογική αξία που ήθελε να μου δείξει ο αρχαιολόγος κ. Νίκος Παναγιωτάκης.

Μια άλλη προσέγγιση στην κρίση

Posted in Επικαιρότητα

Και για να ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα γιατί ξαφνικά μας προέκυψε πολύ πολιτικό να σας δώσω κάτι κάτι από τον ποιητή Κώστα Σκηνιώτη...

Το άρθρο που ακολουθεί είναι του Γιώργου Παπαμάρκου συνδικαλιστή στον ΟΤΕ. Έχει δημοσιευθεί ήδη στα Site της περιοχής που γεννήθηκε, στην Κοζάνη και σήμερα μου το έδωσε να το διαβάσω. Μου άρεσε γιατί διαθέτει ένα τεκμηριωμένο πολιτικό λόγο. Ακόμα κι αν διαφωνεί κάποιος με το τα επιχειρήματά του έχει μεγάλη αξία να το διαβάσει για να δει τον τρόπο που σκέφτονται οι νέοι σήμερα, μια εποχή που συμβαίνουν μεγάλες αλλαγές και θα τους επηρεάζουν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο.

Αδιαμφισβήτητα η χώρα μας διέρχεται μια από τις πλέον κρίσιμες, ιστορικές για κάποιους άλλους, στιγμές. Το φάσμα της χρεοκοπίας απλώθηκε μπροστά μας και το παρατηρήσαμε από κάθε οπτική γωνία. Η δυνατότητα πλέον της ενημέρωσης και της συλλογής πληροφοριών είναι τεράστια και ο καθένας μπορεί να ενημερώνεται για το τι θα συνέβαινε εάν είχαμε περάσει σε αυτό το στάδιο.

Είναι άδικο για τον κοινό νου να αναλύσουμε για μια ακόμη φορά τις αιτίες που μας οδήγησαν στο σημείο αυτό, πράγματα χιλιοειπωμένα, όπως η κακοδιαχείριση, το πελατιακό κράτος, οι μίζες και άλλα πολλά. Σίγουρα δεν τα φάγαμε μαζί, αλλά πήραμε ως κοινωνία το αντίδωρό μας για να κλείσουμε το στόμα και τα μάτια σε όλο αυτό το πάρτι που γινόταν ουσιαστικά στις πλάτες των επόμενων γενιών του τόπου. Δεν πήραμε μίζες από τα υποβρύχια, άλλα δεν μας απασχόλησε ποτέ, γιατί ¨βολέψαμε¨ και την ανιψιά μας σε μια θεσούλα στο δημόσιο. Δεν πήραμε μίζες από τη SIEMENS, αλλά κλείσαμε τα μάτια, γιατί λαδώσαμε για να πάρουμε άδεια από την πολεοδομία. Δεν πήραμε οικόπεδα από το Βατοπέδι, αλλά δεν ακούσαμε τίποτα, γιατί δεν παίρναμε αποδείξεις από κάθε είδους συναλλαγή μας επιβαρύνοντας το κρατικό ταμείο και απαλλάσσοντας κάθε κακό επαγγελματία από την απόδοση ΦΠΑ, αλλά και την φορολογία εισοδήματος.

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο που έπρεπε να διαχειριστούμε το αποτέλεσμα της συμπεριφοράς μας για δεκαετίες, ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα. Εδώ λοιπόν στο σημείο αυτό μπορεί κάποιος να καταθέσει τις ενστάσεις του. Επιλέχθηκε να έχουμε άμεσα αποτελέσματα και έτσι με συνοπτικές διαδικασίες κόπηκαν συντάξεις, μισθοί, με συνοπτικές διαδικασίες προχώρησε η περαίωση, η επιβράβευση του απατεώνα δηλαδή, με συνοπτικές διαδικασίες καταργήθηκαν συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με συνοπτικές διαδικασίες θα γίνουν άλλα τόσα αύριο.

Επιλέχθηκε, ό,τι είναι περισσότερο εύκολο, αντί να παταχθεί η φοροδιαφυγή κάθε είδους και μορφής, να εκποιηθεί η δημόσια περιουσία. Αντί λοιπόν να δούμε πως θα καταφέρουμε να εξυγιανθεί κάθε προβληματική εταιρεία που το Δημόσιο έχει ποσοστό στη μετοχική της σύνθεση, προτιμήθηκε η λύση της εκποίησης των κερδοφόρων εταιρειών. Δόθηκε και επιπλέον 10% του ΟΤΕ στη Δημόσια Γερμανική τηλεπικοινωνιακή εταιρεία DTelecom για να καλύψουμε τα τοκοχρεολύσια των δανείων μας, για 9 ημέρες και 8 ώρες, πουλήθηκε για να εισπράξουμε ως χώρα 400 εκ EURO, ποσό που θα παίρναμε σε 2 χρόνια με το 20% που κατείχαμε. Δε θα αναλύσω τα εθνικά ζητήματα ασφαλείας, τη διαχείριση δορυφόρων γιατί έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Το ίδιο συμβαίνει και στη ΔΕΗ, στα λιμάνια, στο νερό παντού. Δε νομίζω πως είναι σωστό να προβώ σε χαρακτηρισμούς όπως μαθητευόμενοι μάγοι του υπουργείου οικονομικών, κυβέρνηση ανίκανων, κηπουρών και τα λοιπά, άλλωστε δε θέλω να υπουργοποιηθώ, άλλωστε δε θέλω αύριο να λέω άλλα από αυτά που σήμερα υποστηρίζω για να σωθώ σε ένα σύστημα που ή θα αλλάξει ή θα μείνει ως μαύρη σελίδα στον ιστορικό χρόνο.

Τα πάντα αλλάζουν και δυστυχώς το βάρος αυτών των αλλαγών, που δεν ξέρουμε ακόμη αν κάνουν τη χώρα μας βιώσιμη, το σηκώνει ο μισθωτός εργαζόμενος του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, το σηκώνει ο συνταξιούχος, το σηκώνει ο μικρομεσαίος υγιής επιχειρηματίας και όχι οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες του τόπου, όχι όλοι αυτοί οι μεγαλοκαρχαρίες των οικονομικών συμφερόντων και οι ¨μεσίτες¨ που τόσα χρόνια μεγαλούργησαν στο όνομα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η οποία επιχορηγούνταν από τον κρατικό προϋπολογισμό…

Αν κάποιος βέβαια από την άλλη πει πως το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας δεν έχει ευθύνες θα έχει κλείσει τα μάτια σε μια ιστορική αλήθεια. Ευθύνες τεράστιες, όχι βέβαια στο βαθμό που παρουσιάζουν τα κατευθυνόμενα από τα οικονομικά συμφέροντα του τόπου(Ελλάδα εννοώ και όχι Κοζάνη για να μην παρεξηγηθώ) ΜΜΕ. Το Συνδικαλιστικό Κίνημα πλείστες των φορών συνδιαχειρίστηκε τα λάθη, κάλυψε την ανικανότητα κολλητών και φίλων, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα όσα κατάφερε, τα όσα πέτυχε για να εξασφαλίσει το μίνιμουμ σε εργαζόμενους του αμιγούς ιδιωτικού τομέα.

Φαντάζομαι λοιπόν μια εικόνα μετά από 5, ίσως και 10 χρόνια που ο τότε πρωθυπουργός της χώρας από την ακριτική Γαύδο ή την ακριτική Καστοριά, σε αντίθεση με το ακριτικό Καστελόριζο, θα μας ανακοινώνει πως η χώρα μας ξεπέρασε το σκόπελο. Κατάφερε να αποκτήσει ξανά ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερους του μέσου όρου της ευρωζώνης, μειώνει καθημερινά την ανεργία σε νέους και γυναίκες και τέλος πως σε μια πενταετία θα έχουμε γίνει η Ελβετία του νότου.

Εκείνη η ώρα είναι που με προβληματίζει περισσότερο από κάθε τι άλλο. Εκείνη τη στιγμή δε θα έχουμε ως εργαζόμενοι τίποτα στα χέρια μας για να διαπραγματευτούμε με την εκάστοτε εργοδοσία, είτε εργαζόμαστε σε ιδιωτική επιχείρηση, είτε σε κρατική. Μετά και από τη σταδιακή αλλά σε βάθος χρόνου ολοκληρωτική κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ο καθένας από εμάς θα διαπραγματεύεται τις ικανότητες και τις γνώσεις του δίχως την ύπαρξη ενός μίνιμουμ στην αγορά εργασίας, και ας μην ξεχνάμε το περιβάλλον που θα έχει διαμορφωθεί με την ανεργία να καλπάζει και τον κάθε εργοδότη να χρησιμοποιεί ως καραμέλα τη φράση…. ¨τόσα και αν θες¨.

Βλέπω την εικόνα μπροστά μου και με σιγουριά νομίζω πως και τότε θα πληρώνω φακελάκι στο νοσοκομείο, νομίζω πως και τότε θα πληρώνουν οι γονείς φροντιστήρια και άλλα πολλά που και σήμερα μαστίζουν την ελληνική οικογένεια και την ελληνική οικονομία.

Σήμερα λοιπόν κάποιοι αντιδρούν στις πλατείες, κάποιοι άλλοι πετάνε αυγά και γιαούρτια και στο τέλος το πολιτικό σύστημα είναι ευτυχισμένο γιατί δεν υπάρχει συντεταγμένη αντίδραση και αντίσταση. Τα συνθήματα που ισοπεδώνουν τους 300 της ελληνικής βουλής αποκαλώντας τους όλους κλέφτες είναι τελικά το τέλειο άλλοθι για όποιον από αυτούς έχει καταχραστεί την εξουσία και τα χρήματα του ελληνικού λαού. Σε κανένα πολιτικό σύστημα δεν συμφέρει να υπάρχουν συντεταγμένες αντιστάσεις και απαιτήσεις από κοινωνικούς εταίρους, παρά ένα χύμα σκηνικό που αντί να αθωώνει τους υγιείς, τους ισοπεδώνει τοποθετώντας τους στον κάλαθο των αχρήστων παρέα με κάθε μικρό ή μεγάλο απατεωνίσκο της εποχής μας. Οι γεμάτες πλατείες καταδεικνύουν το τεράστιο έλλειμμα της σύγχρονης προοδευτικής Αριστεράς όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο. Σημαίνει πως κανένα προοδευτικό Σοσιαλιστικό, είτε του τρίτου δρόμου, είτε Μαρξιστικό, είτε τραβεστί φιλελεύθερο με την ταμπέλα απλά, κόμμα δεν έχει πείσει πως μπορεί να ελέγχει και να βάλεις όρους τις αγορές και το κεφάλαιο.

Δυστυχώς για όλους όσους είχαν μερίδιο στη διαχείριση είτε οικονομική, είτε πολιτική, είτε συνδικαλιστική σε αυτή την χώρα οι καιροί τους ξεπέρασαν και δυστυχώς οι καιροί μας ξεπέρασαν όλους ως κοινωνία. Το σκηνικό θα αλλάξει, το πολιτικό, το οικονομικό το κοινωνικό και θα δημιουργηθούν νέοι κομματικοί σχηματισμοί, νέα οικονομικά τραστ, νέες κοινωνικές συμμαχίες. Αν απλά αλλάξει η ταμπέλα και ο τίτλος του καθενός μας και όχι σε βάθος η νοοτροπία και η αντίληψη των πραγμάτων απλά ο νέος κύκλος που θα ανοίξει για την ελληνική κοινωνία, θα έχει και αυτός ημερομηνία λήξης όπως και ο προηγούμενος.

Ο κύκλος της μεταπολίτευσης έκλεισε όπως πολλοί λένε, ο επόμενος που ανοίγει ας μην είναι φαύλος, ας είναι κύκλος δημιουργίας και αλλαγής νοοτροπίας για τον καθένα από εμάς. Το μόνο σίγουρο είναι πως η δική μας γενιά, των σημερινών τριαντάρηδων δεν είναι τελικά η γενιά των 700 ευρώ, αλλά η γενιά Ιφιγένεια, η γενιά που θυσιάστηκε ή θα θυσιαστεί για τις επόμενες, γιατί η άλλη περιβόητη γενιά, αυτή του πολυτεχνείου θυσίασε τα πιστεύω της στο βωμό της προσωπικής ικανοποίησης και μεγαλομανίας.

Γιώργος Παπαμάρκου

Αναπλ. Γραμματέας Υγιεινής και Ασφάλειας Εργασίας

Πανελ. Ένωσης Τεχνικών-ΟΤΕ

Σκληρός ο καύσωνας του Ιούλη...

Posted in Επικαιρότητα


Ιδανική μέρα για μπανάκι σήμερα... Όμως εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε στο κέντρο της Αθήνας λόγω της δουλειάς...

Ανυπόφορη η ζέστη αυτών των ημερών του Ιουλίου κατά τεκμήριο των πιο ζεστών ημερών του καλοκαιριού. Και καλά άμα είσαι σε εσωτερικό χώρο το πράγμα αντιμετωπίζεται με τα αιρκοντίσιον. Το κακό είναι όταν είσαι αναγκασμένος να κυκλοφορήσεις, μεσημέρι, έξω στο δρόμο.

Η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική... Αλλά το χειρότερο απ' όλα είναι οι νύχτες. Αυτές κι αν περνάνε δύσκολα...

Κι αφού δεν μπορούμε να να κάνουμε αλλιώς, ας οπλιστούμε υπομονή για να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται από πάνω μας.

Η είδηση που «παίζει» για τον καιρό των επόμενων ημερών αναφέρει ότι αύριο θα κορυφωθούν οι ζέστες. Όπως τα λέγαμε, του Προφήτη Ηλία...
Τις ημέρες του καύσωνα, όπως αναφέρει το ΕΚΑΒ, πρέπει να φροντίζουμε:

  • να μην κυκλοφορούμε στον καυτό ήλιο,
  • να μην καταπονούμαστε σωματικά,
  • να παραμένουμε σε σκιερό, δροσερό και αεριζόμενο με ανεμιστήρες ή κλιματιζόμενο μέρος.
  • Τα ρούχα μας θα πρέπει να είναι ελαφρά, ευρύχωρα και ανοιχτού χρώματος,
  • το δε κεφάλι να είναι καλυμμένο με κατάλληλο καπέλο
  • και τα μάτια να προστατεύονται με κατάλληλα γυαλιά από τις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου.
  • Η κατανάλωση άφθονου δροσερού ή κρύου νερού θεωρείται επιβεβλημένη,
  • απαιτείται η κατανάλωση πολλών υγρών,
  • όχι όμως οινοπνευματωδών ποτών.
  • Τα φαγητά ενδείκνυνται να είναι όσο γίνεται πιο ελαφρά.
  • Επίσης, καλό είναι να γίνονται συχνά ντους με δροσερό νερό,
  • ενώ το κολύμπι στη θάλασσα πρέπει να γίνεται μόνο για τη δροσιά και όχι για άσκηση.

Σε δύσκολους καιρούς επιστρέψαμε στη δουλειά, αλλά ας ευχόμαστε να είναι μόνο αυτά τα προβλήματα και να μην έχουμε χειρότερα. Σε πιάνει η καρδιά σου όταν ακούς τα οικονομικά ένα γύρω... Και την ανασφάλεια που κυριαρχεί πια, παντού...

  • Δείτε ΕΔΩ τι καιρό θα κάνει σήμερα, από υπεύθυνα χείλη...

Και λίγη δροσιά για να βοηθήσουμε να "τσουλίσει" η μέρα... Υπέροχες εικόνες θάλασσας "ντυμένες" με τη μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα. Το χρειαζόμαστε...

Μια διαφορετική ξενάγηση...

Posted in Κρήτη

Στις κορυφές των βουνών ή στρατηγικών λόφων ή στα περάσματα οι Μινωιτες είχαν τους Σωρούς τους. Εδώ, φύλαγαν σκοπιές, άναβαν φωτιές τη νύχτα ή  με καπνούς τη μέρα ειδοποιούσαν τον επόμενο σωρό που ήταν σε οπτική επαφή, για το πρόβλημα.

Επικοινωνία και άμυνα στην ειρηνική εποχή των περιόδων του Μίνωα; Χρειαζόταν; Μάλλον, διατείνεται ο αρχαιολόγος Νίκος Παναγιωτάκης, δεν ήταν και τόσο ειρηνικά τα πράγματα. Συχνά επιδρομείς στόχευαν να υφαρπάξουν την παραγωγή που πήγαινε στα ανάκτορα...

Οι ίδιοι αυτοί στρατηγικού χαρακτήρα βάσεις επιλέχτηκαν και σε άλλες εποχές (Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Βενετοί, Οθωμανοί...). Ακόμα κι αργότερα οι Γερμανοί, στην κατοχή, σε πολλούς Σωρούς έβαζαν τα πολυβολεία τους. Είχαν πολύ καλό οπτικό πεδίο για έλεγχο των περασμάτων...

Πολλά από αυτά τα αρχαιολογικά μνημεία χρησιμοποίησαν και οι αντάρτες για να κρύβονται. Πάντως τόσους ορεινούς όγκους στην Πεδιάδα δεν μπορούσα να το φανταστώ ότι έχει... Κι αν δεν το έβλεπα με τα μάτια μου, δεν θα το πίστευα. Εδώ διαχειμάζουν τα πρόβατά τους βοσκοί από τον Ψηλορείτη ή τα Λασιθιώτικα βουνά.

Ένας άνθρωπος, ο Νίκος Παναγιωτάκης, δίνει πολλά χρόνια τη μάχη του για να αναδειχτεί η ιστορική σημασία του τόπου του. Συχνά “άκουσε” σκληρές κουβέντες όχι μόνο από άσχετους, αλλά και από συναδέλφους του. Δικαιώνεται όμως εν ζωή. Οι εκατοντάδες Σωροί που έχει ανακαλύψει είναι η μεγάλη απόδειξη ύπαρξης  για το αρχαιότερο  στον κόσμο, μέχρι σήμερα,  σύστημα άμυνας και επικοινωνίας, δηλαδή τις μινωικές φρυκτωρίες. Αλλά το θέλει η επίσημη Πολιτεία; Ιδού ένα ερώτημα...

Περπατούσαμε ώρες ατέλειωτες, έτσι μου φάνηκαν οι τέσσερις ώρες (από τις 10.30 έως τις 2.30) πότε με το μικρό αγροτικό όπελ άστρα που δοκιμάζοντας στα δύσβατα και άγρια μονοπάτια και πότε με τα πόδια, ανάμεσα στα κατσάβραχα. Ευτυχώς που είχαμε πάρει νερό μαζί μας...

Την ξενάγηση αυτή μου... τη χρωστούσε ο αρχαιολόγος Νίκος Παναγιωτάκης. Είχαμε μιλήσει τότε, πριν ένα χρόνο ακριβώς, στο σπίτι του στη Βόνη, για πολλά πράγματα σε σχέση με το αντικείμενο της δουλειάς του, την αρχαιολογία, που πάντα έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον για όσους “ψάχνονται” και αναζητούν την ιστορία μέσα από τα αρχαιολογικά ευρήματα.

Θυμάμαι, είχα περάσει δυο εξαιρετικά απογεύματα με τον Νίκο συζητώντας και μαθαίνοντας σπουδαία πράγματα για την επαρχία Πεδιάδας.

Αλλά φέτος είχα ανάγκη να ξεκουραστώ. Έτυχε να γνωρίσω και εξαιρετικούς νέους ανθρώπους, ξεχάστηκα. Και ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνό μου την Παρασκευή το βράδυ όταν είχα πια δυο μόνο νύχτες ακόμα στην Κρήτη. Είδε από το Site μου πως ήμουν στο χωριό και ήθελε να πάμε εκείνη την ξενάγηση που μου είχε υποσχεθεί πέρσι αλλά δεν τα καταφέραμε να πάμε.

Το ραντεβού μας ήταν για τις 10 το πρωί του Σαββάτου στην κεντρική πλατεία του Θραψανού. Θα περνούσε να με πάρει με το αυτοκίνητο του. Την ήθελα αυτή την εντελώς ξεχωριστή βόλτα. Πάντα ήθελα μέσα μου να γνωρίσω καινούργια πράγματα...

Ήρθε με μια μικρή καθυστέρηση. Τίποτα το σημαντικό, αν σκεφτείς ότι έρχονταν από τη Βόνη από τη Βόνη που αυτές τις μέρες, λόγω της γιορτής της Αγιάς Μαρίνας έχει δεχθεί υπερβολικό όγκο επισκεπτών και η κίνηση έχει τις δυσκολίες της.

Το ταξίδι ήταν υπερβολικά όμορφο. Τέτοιες και τόσες πληροφορίες με αρχαιολογικό ενδιαφέρον είχα πολλά χρόνια να ακούσω.

Ο Νίκος ήταν ακατάβλητος. Για τέσσερις ολόκληρες ώρες μου εξηγούσε πράγματα. Είχε την αγωνία να μάθω όσο περισσότερα μπορούσα από όσα ήξερε σχετικά με την επιφανειακή έρευνα που έκανε στην Πεδιάδα. Τις φρυκτωρίες, την επικοινωνία και την άμυνα των Μινωιτών.

Περπατούσαμε σε ορεινούς όγκους να δούμε τους σωρούς που είχαν φτιάξει πριν από 4.000 χρόνια και αισθανόμουν ένα δέος για όλη αυτή την ιστορία.

Δεν ξέρω πως είναι το σωστό να παρουσιάσω όλο αυτό το πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Θα το κάνω με φειδώ, γιατί όντως είναι αρκετό. Και, συγχωρήστε μου την έλλειψη γνώσεων. Οι λεζάντες μου, αναγκαστικά θα 'χουν περισσότερο συναίσθημα και λιγότερη επιστημονική επάρκεια. Εξάλλου δεν υπήρξα ποτέ ο ειδικός. Ως δημοσιογράφος θα προσπαθήσω να προσεγγίσω με προσοχή και σεβασμό όλη αυτή την ξενάγηση.

“Καυτή” βρήκα την Αθήνα

Posted in Επικαιρότητα

Η ζέστη, ο καύσωνας, με μια άλλη ματιά, λίγο πιο χαρούμενη...

Αύριο θα ανέβει κι άλλο η θερμοκρασία λέει... ΚΙ εγώ πέρασα μια δύσκολη νύχτα καθώς τίποτα, στην Αθήνα, δεν θύμιζε την δροσιά της Κρήτης που ένιωθες να χρειαζόσουνα κι ένα σεντόνι πάνω σου τα βράδια. Σηκωνόμουν κάθε τόσο για νερό... Κι αυτός ο ιδρώτας...

Μα, θα μου πεις, Ιούλιος είναι... Κι αν δεν την κάνει τώρα τη ζέστη του, πότε θα την κάνει; Σωστό κι αυτό. Πρώτη μέρα στο γραφείο μετά την επιστροφή από τις διακοπές. Η προσαρμογή είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο...

Καλώς σας βρήκα στα γνωστά μετερίζια...

Η καλημέρα μας με ένα υπέροχο μουσικό κομμάτι...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA