Ένα από τα πιο... σκληρά πράγματα το καλοκαίρι για τους κατοίκους των μεγαλουπόλεων σε καιρό καύσωνα είναι η υποχρέωση να... σταθείς στην ουρά μιας τράπεζας για να διεκπεραιώσεις μια υποχρέωσή σου. Ο.Κ. Έχουν κλιματιστικά... Και καθίσματα για να μην περιμένεις, αλλά αυτό δεν διασώζει την κατάσταση. Μικρή κρητική μουσική απόδραση, όντας στο κέντρο της Αθήνας, την Ομόνοια, όπου η άσφαλτος “βράζει” και δεν υποφέρεται...

Ιδρωμένος, ένα καθημερινό μπάνιο το χρειάζεσαι σε τέτοιες ώρες... Κι αυτή η εναλλαγή ζέστης και αιρκοντίσιον δεν παλεύεται. Του Προφήτη Ηλία σήμερα, το ξέραμε ότι θα ήταν μια από τις πιο σκληρές καλοκαιρινές μέρες καύσωνα. Δεν είναι να βγεις έξω για δουλειά. Ευτυχώς που υπάρχουν όμορφα τραγούδια σαν αυτό των Χειμερινών Κολυμβητών με αρκετή δροσιά για να μας κάνουν συντροφιά...

Η Αθήνα είναι δύσκολη αυτόν τον καιρό... Ειδικά για μένα που πρέπει να προσαρμοστώ στις νέες συνθήκες, ύστερα από την όμορφη εμπειρία του χωριού, όπου όλα κυλούσαν με πιο ανθρώπινους ρυθμούς.

Σημείωνα στην μπάρα δίπλα, στο Σημειωματάριο από την Κυριακή το μεσημέρι:

Αυτό ήταν, όλα τελείωσαν. Και τέλειωσαν ωραία... Πέρασαν σαν νερό τέσσερις εβδομάδες που ξεκίνησαν από τα μέσα Ιουνίου και έφτασαν ώς τις 17 Ιουλίου...

Δεν το λέω με πίκρα κι απογοήτευση, αλλά με αγάπη. Γιατί ότι έζησα στην Κρήτη, στο χωριό μου Θραψανό, όλες αυτές τις μέρες, είχε αγάπη. Συναισθήματα απλά, όμορφα, καθημερινά που οι αστικές συνήθειες της αποξένωσης μας έχουν κάνει να τα τοποθετούμε στο περιθώριο, εδώ βρήκαν τον τρόπο να ξαναβγούν στην επιφάνεια και να αναδειχθούν στη θέση που τους πρέπει...

Ψάχνω να βρω τι είναι αυτό που μας κάνει χαρούμενους κι ευτυχισμένους στη ζωή. Και καταλήγω πως δεν είναι παρά μικρές στιγμές, πολλές στη σειρά, το μοίρασμα, η χαλαρή σκέψη και δράση και η πίστη πως το αύριο μπορεί να γίνει καλύτερο γιατί θα συμβάλουμε κι εμείς στη δημιουργία του.

Έφυγα από την Κρήτη γεμάτος, πιο ξεκούραστος από κάθε άλλη καλοκαιρινή μου άδεια. Με περιμένει μπόλικη δουλειά στην Αθήνα, αλλά καθόλου δεν με ανησυχεί. Νοιώθω ότι μπορώ να τη βγάλω με ποιότητα και αξιοπρέπεια.
Ευχαριστώ από καρδιά όσους συνέβαλαν σ' αυτό...

Αληθινά, το φετινό καλοκαίρι ήταν όμορφο. Είχε αυτά που ήθελα εγώ. Όχι ξενύχτια άσκοπα και βραδιές ρουτίνας που δεν ήξερες πώς να περάσουν. Όχι, άκρως δημιουργικό ήταν. Χαλάρωσα, αυτό χρειαζόμουν, έγραψα, εκτονώθηκα, γνώρισα ανθρώπους, το τελευταίο δεν πάψω να το λέω γιατί το θεωρώ πολύ σημαντικό.

Κι όπως έγραψα σε ένα από τα πολύ σημειώματά που δε θέλει ο άνθρωπος πολλά για να νιώσει καλά. Ήρεμο κλίμα χρειάζεται και καλή διάθεση... Και τα δυο υπήρχαν και με το παραπάνω...

Κι ένα τραγούδι των Bon Jovi με αφορμή την αποψινή συναυλία στο ΟΑΚΑ. Θα είναι εκεί η Ειρήνη με τον Χριστόφορο και τον Λάμπρο. Καλά να περάσουν, είναι η ευχή μου.