Περιήγηση σε μια από τις κορυφές τις Άνδρου. Αφήνουμε τα της επικαιρότητας και παίρνουμε τα βουνά. Στην κυριολεξία. Η αργία της Πέμπτης ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για διάφορες δραστηριότητες στη φύση, καθώς ο καιρός ακόμα το επιτρέπει. Άλλοι έκατσαν στην καφετέρια και άλλοι έτρεξαν στη φύση.


Εμείς ανεβήκαμε σε μια από τις κορυφές που βρίσκονται πάνω από τα χωριά Μωρακαίοι και Καππαριά. Παρότι γενικά στο νησί επικρατούσε ένα ευπρόσδεκτο αεράκι, στην κορυφή του βουνού η δύναμη του αέρα ήταν τεράστια. Μετά δυσκολίας στεκόμασταν όρθιοι. Αλλά μας αποζημίωσε η θέα που αντικρίσαμε από εκεί.


Ο επισκέπτης αφού περπατήσει για περίπου 15 λεπτά ανάμεσα από κοντούς θάμνους και χαμηλή βλάστηση βρίσκεται μπροστά σε μια απίστευτη θέα. Από εκεί μπορείς να δεις την Γυάρο. Αν πετύχεις μέρα που να έχει καθαρό ορίζοντα με μεγάλη ορατότητα, μπορείς να δεις και τις Κέα, Κύθνο και Σύρο.


Παρότι, όπως είπαμε είχε πολύ αέρα, μπορούσες να βρεις κάποιο μεγάλο βράχο ο οποίος θα σε προστάτευε και θα μπορούσες να ξαποστάσεις για λίγο. Εξαλλου το να κάτσεις και να αφουγκραστείς τους ήχους της φύσης μπορεί να ηρεμήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό.


Τι καλύτερο λοιπόν από μια εξόρμηση στη φύση; Στην επόμενη ευκαιρία φορέστε τα παπούτσια σας, πάρτε ένα μπουκάλι νερό και ξεκινήστε με καλή διάθεση. Πάρτε σοβαρά την πρόταση αυτή. Θα ανακαλύψετε έναν άλλον τρόπο ζωή. Τον πραγματικά αληθινό!

Όλα όσα ζούμε καταγράφονται μέσα στο άρθρο πασπαρτού που θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις" και αν μη τι άλλο αποτελεί αυτό μια εκτόνωση, μιας και όσα βιώνουμε δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/10/2021

Είναι πολλοί εκείνοι που λογαριάζουν να βάλουν σε εφαρμογή ένα σχέδιο μικρής απόδρασης, καθώς θα ήθελαν να εκμεταλλευτούν και την αργία της 28^ης Οκτωβρίου για να εκδράμουν λίγο πιο έξω από το κλεινό άστυ. Έτσι σαν αλλαγή, επωφελούμενοι και από τον χειμώνα που από την αρχή της εβδομάδας με την απότομη πτώση της θερμοκρασίας, μας δείχνει διακριτικά τα δόντια του.

Ελπίζω να τα καταφέρατε. Με προσοχή όμως, επειδή τίποτα δεν δείχνει ότι η ιστορία με την πανδημία του κορονοϊού Covid-19 να έχει τελειώσει. Αν βέβαια είστε αρνητής, προφανώς έχετε επιλέξει συνειδητά να μην ακολουθείτε τις οδηγίες, αλλά είναι σπάνιο αυτό και να είστε ταυτόχρονα και αναγνώστης της στήλης.

Κι αυτό γιατί από την πρώτη στιγμή, σταθερά, επιλέξαμε να ακολουθήσουμε το δρόμο της λογικής, μακριά από κάθε είδους μετέωρη θεωρία συνομοσιολογίας. Μικρή παρένθεση ήταν αυτή, που στο γραφτό λόγο παίρνει λίγο μεγαλύτερο μάκρος.

Λέγαμε λοιπόν ότι υπήρχε μια μεγάλη περίπτωση να έχετε επιλέξει να εκμεταλλευτείτε αυτές τις μέρες για ένα τριήμερο ξεκούρασης στην επαρχία. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι πέρα από την προσοχή που επιβάλλεται λόγω της πανδημίας, υπάρχει και η άνεση, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας που έχουμε μπροστά μας.

Θεωρούμε αναγκαία αυτή την αναφορά, καθώς συνεχώς παίρνουμε μηνύματα στο e-mail μας που μας προτείνουν μέρη ξεχωριστά για μικρές διακοπές. Αλλά δεν είναι καιρός για τέτοια πράγματα. Τουλάχιστον για μας.

Ο χειμώνας που έρχεται μας «λέει» ότι πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί, καθώς πέρα από τον κορονοϊό, υπάρχει και η γρίπη αλλά και οι αυξήσεις στα καύσιμα και στα άλλα είδη βασική διατροφής, τα οποία πήραν την ανηφόρα, μάλλον πρέπει να είμαστε ακόμα πιο προσεκτικοί, σε σχέση με άλλες χρονιές.

Συνέβησαν πολλά τη βδομάδα που πέρασε. Το φευγιό της Φώφης Γενηματά, χτυπημένη από τον καρκίνο μας υπενθύμισε πως αυτή η αρρώστια δεν κάνει διακρίσεις. Χτυπάει παντού. Και τα τελευταία χρόνια με μεγαλύτερη συχνότητα…

Φεύγει κι ο Οκτώβρης με αλλαγή της ώρας. Επιστρέφουμε αυτή την Κυριακή τα ρολόγια μας μια ώρα πίσω, όπως κάναμε πάντα κι ας είχε αναπτυχθεί μια ολόκληρη κουβέντα για το αν κάποια στιγμή θα αλλάζουμε ή θα μέναμε σταθεροί, είτε στην καλοκαιρινή, είτε στη χειμωνιάτικη ώρα.

Ένας νέος μήνας έρχεται, ο Νοέμβρης. Και σαν τον Οκτώβρη με τις παρελάσεις και τις εθνικές επετείους, έχουμε τις διαδηλώσεις, ενόψει του Πολυτεχνείου. Και να οι συγχρωτισμοί και να το πρόβλημα με τον κορονοϊό να μη λέει να μας αφήσει.

Κι είναι που σκεφτόμαστε κι αυτούς τους ξεσπιτωμένους ανθρώπους από τον σεισμό τους περασμένου Σεπτέμβρη στο Αρκαλοχώρι. Πού πάνε και πώς θα το περάσουν όλο αυτό το δύσκολο πακέτο; Δεν ξέρουμε, αν και το ίδιο θέμα απασχολεί και τους αρμόδιους (που θα έπρεπε) αλλά με χαρά είδαμε ότι πολλοί συνάνθρωποι μας θα φύγουν από τις σκηνές και θα μεταφερθούν στους μικρούς οικίσκους που έχουν ήδη στηθεί. Αναγκαίο όμως, αφού οι μετασεισμοί, αρκετά δυνατοί συνεχίζονται και θα συνεχίζονται για μήνες ακόμα.

Φυσικά ο φετινός χειμώνας δεν θα είναι εύκολος. Αλλά και τι έχουμε δει τα τελευταία χρόνια να εύκολο, για να είναι αυτό; Τίποτα! Ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο και αν μας μένει μια κάποια αισιοδοξία αυτό έχει να κάνει με την ελπίδα σε μια ανώτερη δύναμη και όχι πάντως στον άνθρωπο.

Αυτούς τους είδαμε, τους δοκιμάσαμε σε όλους τους χρωματικούς και πολιτικούς συνδυασμούς και ουδείς μας έπεισε πως πέρα από τις καλές προθέσεις έχει και τη δύναμη για να τα καταφέρει. Και το πετύχαμε αυτά απαγκιστρωμένοι από τις ισχυρές ανθρώπινες παραδόσεις και τα ήθη και έθιμα που σε αγκυλώνουν και δεν αφήνουν περιθώρια στη σκέψη να εξελιχθεί και να έρθει σε επαφή με τη λογική ώστε να δει πιο καθαρά.

Ο Νοέμβρης θα είναι καλύτερος μήνας για μας, αν εμείς καταφέρουμε να το δούμε έτσι. Αν εμείς αποφασίσουμε να βγάλουμε την τσίμπλα από τα μάτια μας για να δούμε πιο καθαρά αυτό που μας αφορά και τελικά είναι μπροστά μας.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Έχει το ταλέντο αυτός ο άνθρωπος να μας ξεσηκώνει κάθε τόσο με τον βουκολικό τρόπο που έχει επιλέξει να ζει με τη σύζυγο του στη βόρεια Ελλάδα. Για τον Ηλία Θεολόγου, λέω που κάθε τόσο «ανεβάζει» στο Facebook φωτογραφίες από τον κήπο του στην Αναστασιά των Σερρών με ότι καλλιεργεί. Ας δούμε τη τελευταία σοδιά του, ξεκινώντας από μια ροδιά.


‘Η τα καρύδια του, μαζεμένα με πράσινη ακόμα τη φλούδα πάνω τους. Σε λίγο, καθώς θα ξεραθούν, θα φύγει και ο ίδιος με τους φίλους του που μένουν κοντά του, θα είναι σε θέση να απολαύσουν το εσωτερικό του καρυδιού, την ψίχα που είναι τόσο νόστιμη και υγιεινή. Εμένα μου αρέσει βέβαια και σ’ αυτή φάση το καρύδι.


Και μετά, σειρά θα πάρουν τα κάστανα! Ήδη κυκλοφορούν στη λαϊκή κι εμείς τα τιμούμε επειδή μας αρέσουν, είτε βραστά, είτε ψημένα στα κάρβουνα. Αλλά εγώ τα τρώω ακόμα και ωμά. Από μικρός μου άρεσε αυτό όσο κι αν στυφίζουν λίγο και είναι σκληρά και δύσκολα τα δαγκώνεις. Ναι, τα κάστανα είναι ωραία!


Μέχρι και τα τελευταία όψιμα σταφύλια του είναι ωραία… Αλλά αυτός είναι ο Ηλίας. Ένα πολύπλευρο ταλέντο που γι’ αυτόν έχουμε γράψει πολλές φορές ως τώρα. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και όπως δείχνουν τα πράγματα, με βάση τις δραστηριότητες του, θα συνεχίσουμε να γράφουμε…


Μια από τις τελευταίες για φέτος υπαίθριες ντομάτες του. Λογικό είναι να καμαρώνει με όλα αυτά. Πασχίζει και ο ίδιος και η σύζυγος του Κατερίνα. Ο Ηλίας Θεολόγου, προκαλεί τον ενδιαφέρον των ΜΜΕ για καλό... Το site των Σερραϊκών Νέων έγραψε πρόσφατα γι’ αυτόν. Δείτε ΕΔΩ.


Και το τελευταίο για φέτος καρπούζι του. Υπέροχο στην όψη και φαντάζομαι πολύ ωραίο και στη γεύση. Αξίζουν και σε εκείνον και στην Κατερίνα πολλά μπράβο που δεν το βάζουν κάτω και καθημερινά δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, στα δέντρα, στα φυτά και τον κήπο τους. Εκείνα τους ανταποδίδουν με τον καλύτερο τρόπο…

Το θυμάσαι; Είναι παλιό τραγούδι. Μπάμπης Τσετίνης. Για να μαθαίνουν και οι μικρότεροι. "Ο,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο... είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια.". Ή επίσης ταιριάζει και το άλλο. Άκου να δεις, είναι Θέμης Ανδρεάδης.

 

"Το μακρύ- μακρύ μου χέρι, ψάχνει μέσα στο πανέρι, ψάχνει μεσημέρι βράδυ, για κανένα παξιμάδι." Θα μου πεις ότι αρχίσαμε τα ελαφρολαϊκά; Ταιριάζουν γάντι με την πετρελαϊκή κρίση των ημερών μας. Βέβαια διαβάζοντας το άρθρο θα καταλάβεις ότι δεν είναι μόνο των ημερών μας.

Ναι καλά διάβασες. Πετρελαϊκή κρίση. Γι αυτό και η τιμή της βενζίνης έχει ανέβει στα ύψη. Σύμφωνα με το newmoney.gr, "η Saudi Aramco ανακοίνωσε την Τρίτη ότι η ικανότητα παραγωγής πετρελαίου σε όλο τον κόσμο μειώνεται γρήγορα και κάλεσε τις εταιρείες να επενδύσουν περισσότερα στην παραγωγή του «μαύρου χρυσού»."

Και το άρθρο συνεχίζει και λέει πως "Χώρες με μεγάλη κατανάλωση, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και της Ινδίας, έχουν ήδη ζητήσει από τους παραγωγούς να αντλήσουν περισσότερες ποσότητες πετρελαίου.

Το έλλειμμα προσφοράς στις αγορές πετρελαίου θα μπορούσε να επιδεινωθεί το 2022 εάν η πανδημία του κορωνοϊού υποχωρήσει και περισσότεροι άνθρωποι αρχίσουν ξανά να μετακινούνται αεροπορικώς."

Τι περίμενες λοιπόν; Ότι το πετρέλαιο θα είναι ατελείωτο; Ότι θα μπορέσεις να πάρεις 100 ενώ υπάρχουν μόνο 10. Ούτε το αλεπουδάκι της γνωστής λαϊκής ρήσης δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει σε ηλικία τη μητέρα του. Και θα καταφέρεις εσύ να κάνεις πράξη τα οικονομικά σχέδια σου κόντρα στους νόμους της φύσης.

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε μάθει και συνηθίσει να τα μετράμε όλα με λεφτά. Αλλά κάποια στιγμή όλα τα καλά τελειώνουν. Τα λεφτά στο πορτοφόλι, τα γλυκά απ' το ντουλάπι, μέχρι και το πετρέλαιο από τη Γη μας.

Δίνονται εντολές για να αντληθούν μεγαλύτερες ποσότητες αργού πετρελαίου. Αλλά όπως λέει και η άλλη πιο παλιά ρήση, που τη συναντάμε στο έργο του Λουκιανού “Νεκρικοί Διάλογοι”, «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος», δηλαδή δεν μπορείς να πάρεις από αυτόν που δεν έχει. Όσες εντολές και να δοθούν από ανθρώπινη πρωτοβουλία, αν δεν έχει η Γη δεν θα σου δώσει.

Κι εδώ εισερχόμαστε σε ένα μεγάλο κεφάλαιο για συζήτηση. Λέγεται διαχείριση φυσικών πόρων. Όπως ένα σοφό άτομο κάνει μηνιαίο προϋπολογισμό για το σπιτικό του και βάζει προτεραιότητες στα οικονομικά του, έτσι και όσοι από τους κυβερνώντες διαχειρίζονται τους φυσικούς πόρους θα έπρεπε να κάνουν κάτι ανάλογο.

Υπάρχουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως ο ήλιος και ο αέρας. Αλλά η αλήθεια είναι πως το πετρέλαιο έχει πιο πολύ χρήμα. Όταν όμως ξεμείνει ο πλανήτης από αυτό, τότε αναγκαστικά θα επιλεγούν νέοι τρόποι παραγωγής ενέργειας, οι οποίοι ως "καινοτόμοι" θα χρεώνονται αναλόγως.

Εξάλλου δεν θα υπάρχει και άλλη επιλογή στη παροχή ενέργειας ώστε να υπάρξει ανταγωνιστικότητα στην τιμή. Άρα πάλι η τιμή θα παραμείνει στα ύψη. Άρα χαμένος θα βγει ξανά ο λαός.

Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι το παιχνίδι είναι καλά στημένο. Δεν προωθούνε και πολύ τη βιώσιμη ενέργεια επειδή και καλά οι ανεμογεννήτριες υποβαθμίζουν οπτικά το πεδίο στο οποίο εγκαθίστανται και σε 30 χρόνια θα πεταχτούν ως απορρίμματα. Αλλά μόλις τελειώσει το πετρέλαιο και σε έχουν αρμέξει οικονομικά, μετά θα πάνε στη βιώσιμη ενέργεια ως τη μόνη λύση. Πάλι θα πληρώνεις μια αράδα λεφτά για την εκάστοτε μοναδική πηγή ενέργειας.

Δεν συμφέρει το κεφάλαιο να υπάρχουν πολλές διαφορετικές πηγές ενέργειας επιλέξιμες στο ευρύ κοινό, επειδή τότε θα πέφτει η τιμή της μονάδας ενέργειας. Μόλις εξαντληθεί η μία πηγή θα περνάμε στην άλλη και η τιμή θα μένει στα ύψη. Είναι σαν αυτό που κάνανε οι παλιές μανάδες και γιαγιάδες. Αγόραζαν φρέσκο ψωμί σήμερα αλλά έτρωγαν το χτεσινό.

Οπότε πάλι αύριο χτεσινό θα έτρωγες. Γιατί αν έτρωγες το φρέσκο σήμερα, το χτεσινό θα έμενε και άλλη μέρα και μετά θα το πέταγαν... Έτσι πάει και με την ενέργεια. Αν στραφούν όλοι στη βιώσιμη ενεργεία, το πετρέλαιο θα μένει απούλητο. Άρα θα καταναλώσουμε εντελώς τη μία πηγή ενέργειας και μετά περνάμε στην άλλη. Έτσι η τιμή θα παραμένει πάντα στα ύψη.

• Δείτε ΕΔΩ το δημοσίευμα του Bloomberg

Το χωριό Αλάγνι είναι ένα χωριό και έδρα ομώνυμης Κοινότητος του Δήμου Αρχανών-Αστερουσίων στην Περιφεριακή Ενότητα Ηρακλείου της Κρήτης. Βρίσκεται 25 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, στο δρόμο Ηράκλειο - Αρκαλοχώρι. Οι φωτογραφίες που βλέπετε εδώ είναι τραβηγμένες από τη φίλη μας Ζαϊρα.


Ανήκε στην επαρχία Μονοφατσίου. Οι κάτοικοι ασχολούνται κατά κύριο λόγο με τη γεωργία και ειδικότερα με την παραγωγή ελαίου και κρασιού. Μάλιστα υπάρχουν οινοποιεία και ελαιουργείο. Στο Αλάγνι υπάρχει επίσης περιφερειακό ιατρείο. Η Κοινότητα έχει 174 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.


Παρ' όλα αυτά το άλλοτε μοναδικό και ξεχωριστό χωριό Αλάγνι είναι σήμερα έτσι. Σε "πιάνει η ψυχή σου" και μόνο στο θέαμα των καταστραμμένων παλιών σπιτιών. Μια ιστορία πεθαίνει μαζί του και χάνεται ανάμεσα στους σωρούς από τα μπάζα με τις πέτρες και τα χώματα. Κι αυτή είναι μια συνηθισμένη εικόνα των χωριών της περιοχής αυτή την εποχή.


Μερικές φορές αναρωτιέμαι πώς ζουν οι άνθρωποι εκεί, καθώς οι μετασεισμοί συνεχίζονται κι απ' ότι λένε οι ειδικοί θα συνεχίζονται για πολύ καιρό ακόμα. Σε ότι αφορά εμένα και την οικογένεια μου, αν κάτι μας προβληματίζει πολύ σοβαρά για να κατέβουμε στο χωριό μου Θραψανό, είναι και οι σεισμοί.


Κι άμα όλο αυτό το στόρι το "δέσεις" και με την πανδημία Covid-19 και την άρνηση των ανθρώπων να εμβολιαστούν προκειμένου να συνεισφέρουμε όλοι στο χτίσιμο ενός τοίχους ανοσίας, τότε επανεξετάζεις διπλά και τριπλά το ζήτημα με υπευθυνότητα απέναντι στο δώρο της ζωής που οφείλουμε να προστατεύουμε.


Σκέφτομαι τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Αυτούς τους λίγους που επιμένουν να κρατάνε τις ρίζες τους, καθώς έρχεται ο χειμώνας με τι κουράγιο και ποια δύναμη θα μπουν μέσα στα σπίτια τους στην κατάσταση που είναι για να προστατευθούν από το κρύο και την παγωνιά, όταν στον πρώτο δυνατό μετασεισμό θα πρέπει να πεταχτούν έξω.

Πριν ένα μήνα ξαναγράψαμε για τη λίμνη Κερκίνη. Αλλά οι φωτογραφίες που μας έστειλε η φίλη μας Μαρίνα ήταν πάρα πολλές. Έτσι σίγουρα θα επανέλθουμε κι άλλες φορές πέρα από τη σημερινή. Ας δούμε ΕΔΩ τι λέγαμε σε κείνο το δημοσίευμα που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...


Όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς πατώντας πάνω στο σύνδεσμο που βρίσκεται κάτω από το χρωματισμένο με πράσινο και κεφαλαία γράμματα εδώ, είδαμε πολλούς αργυροπελεκάνους που ζουν εκεί. Σήμερα θα στρέψουμε το ενδιαφέρον μας έξω κυρίως από τη λίμνη. Και θα δούμε τα ίδια πουλιά αυτή τη φορά με φόντο τεράστιες πέτρες.


Τα τελευταία χρόνια η Κερκίνη γνωρίζει μεγάλη τουριστική ανάπτυξη και με την ελεγχόμενη αξιοποίησή της βοηθά και στην ενίσχυση των εισοδημάτων των κατοίκων της περιοχής. Τις φωτογραφίες που βλέπετε τις έχει τραβήξει η φίλη μας Μαρίνα που επισκέφτηκε την περιοχή.


Οι σημαντικότερες απειλές για τη λίμνη, εκτός από τις φερτές ύλες του Στρυμόνα, είναι η ρύπανση του ποταμού, η παράνομη υλοτόμηση, η παράνομη αλιεία, το παράνομο κυνήγι, οι επισκέψεις στις αποικίες των πουλιών που έχουν αρνητικές συνέπειες στην αναπαραγωγή τους και η ανύψωση αναχωμάτων που συντελεί στην ελάττωση των ειδών των ψαριών.


Ο πυρήνας του Πάρκου περιλαμβάνει τη λίμνη Κερκίνη και τον ποταμό Στρυμόνα, από τη λίμνη ώς τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Εντός του πυρήνα υπάρχουν ζώνες υψηλής προστασίας. Μία ευρεία περιφερειακή ζώνη περικλείει τα βουνά Μπέλλες, τα Κρούσσια όρη και Μαυροβούνι και περιοχές νότια και ανατολικά από τη λίμνη.


Το κλίμα της περιοχής είναι γενικά ηπειρωτικό, με όχι πολύ ζεστό καλοκαίρι και με ψυχρό χειμώνα. Η ύπαρξη της λίμνης μετριάζει κάπως τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα. Δροσερή είναι η άνοιξη, όπως και το φθινόπωρο, εποχές με ηλιοφάνεια αλλά και με αρκετές βροχές.