Όμορφες παιδικές μνήμες ξύπνησαν μέσα μου, αυτές οι φωτογραφίες με τον πατέρα μου!

o.pateras.mu
Τις είδα ανεβασμένες στο Facebook από τον δραστήριο Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού μου, Θραψανού. Φωτογραφίες τραβηγμένες τη δεκαετία του 80, οι έγχρωμες... Ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης του Κουμαλή, "σέρνει" τη στομωσά ως μάστορας στον αγγειοπλαστικό συνεταιρισμό "Μίνωας". Το θυμάμαι αυτό το εγχείρημα. Και είναι ενθαρρυντικό ότι, παρά τα όσα πέρασε, υπάρχει και λειτουργεί, ακόμα στο χωριό.

bambas
Εδώ, ο πατέρας μου πιο νέος, τότε σίγουρα δεν υπήρχαν χρωματιστές φωτογραφίες. Είναι με συγγενείς και φίλους σε ένα τραπέζι για τον πολιτευτή της Ενώσεως Κέντρου τότε, δικηγόρο Γ. Α. Μαγκάκη... Εκείνη την εποχή, εγώ ήμουν πολύ μικρός και δεν καταλάβαινα, γιατί έπρεπε στο πρόσωπο μου να τιμωρηθεί η όποια πολιτική δράση του πατέρα μου... Μισόν αιώνα μετά, ακόμα δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό.

o.pateras.mu1
Τα πιθάρια όμως ήταν η ζωή του... Έφτιαξε ο ίδιος, εκατοντάδες σε όλη την την Κρήτη στις βεντέμες που πήγαινε από τον Μάη ώς τον Οκτώβρη, κάθε χρόνο. Και εκπαίδευσε τον αδελφό μου Κωστή, να τον ακολουθήσει μετά το θάνατο του ή λίγο νωρίτερα, όταν πια ο ίδιος είχε αποσυρθεί, φτιάχνοντας το δικό του καμίνι στο Λιγαρά και κρατώντας το σε λειτουργία μέχρι που μπορούσε. Ενέπνευσε ακόμα τον εγγονό του, Μανώλη Βολυράκη και τον γιο του, Αγησίλαο να συνεχίσουν και σήμερα την τέχνη του αγγειοπλάστη... Δεν ξεχνιέται εύκολα αυτός ο άνθρωπος!

me ti mana mou ke ton patera mou

Δημοσιογραφικά

Επίκαιροι προβληματισμοί και σκέψεις όπως θα εκτεθούν στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ

fthinoporina.xromata1
Όλα όσα ζούμε καταγράφονται μέσα στο άρθρο πασπαρτού που θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις" και αν μη τι άλλο αποτελεί αυτό μια εκτόνωση, μιας και όσα βιώνουμε δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά...
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/10/2021

Είναι πολλοί εκείνοι που λογαριάζουν να βάλουν σε εφαρμογή ένα σχέδιο μικρής απόδρασης, καθώς θα ήθελαν να εκμεταλλευτούν και την αργία της 28ης Οκτωβρίου για να εκδράμουν λίγο πιο έξω από το κλεινό άστυ. Έτσι σαν αλλαγή, επωφελούμενοι και από τον χειμώνα που από την αρχή της εβδομάδας με την απότομη πτώση της θερμοκρασίας, μας δείχνει διακριτικά τα δόντια του.

Ελπίζω να τα καταφέρατε. Με προσοχή όμως, επειδή τίποτα δεν δείχνει ότι η ιστορία με την πανδημία του κορονοϊού Covid-19 να έχει τελειώσει. Αν βέβαια είστε αρνητής, προφανώς έχετε επιλέξει συνειδητά να μην ακολουθείτε τις οδηγίες, αλλά είναι σπάνιο αυτό και να είστε ταυτόχρονα και αναγνώστης της στήλης.

Κι αυτό γιατί από την πρώτη στιγμή, σταθερά, επιλέξαμε να ακολουθήσουμε το δρόμο της λογικής, μακριά από κάθε είδους μετέωρη θεωρία συνομοσιολογίας. Μικρή παρένθεση ήταν αυτή, που στο γραφτό λόγο παίρνει λίγο μεγαλύτερο μάκρος.

Λέγαμε λοιπόν ότι υπήρχε μια μεγάλη περίπτωση να έχετε επιλέξει να εκμεταλλευτείτε αυτές τις μέρες για ένα τριήμερο ξεκούρασης στην επαρχία. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι πέρα από την προσοχή που επιβάλλεται λόγω της πανδημίας, υπάρχει και η άνεση, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας που έχουμε μπροστά μας.

Θεωρούμε αναγκαία αυτή την αναφορά, καθώς συνεχώς παίρνουμε μηνύματα στο e-mail μας που μας προτείνουν μέρη ξεχωριστά για μικρές διακοπές. Αλλά δεν είναι καιρός για τέτοια πράγματα. Τουλάχιστον για μας.

Ο χειμώνας που έρχεται μας «λέει» ότι πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί, καθώς πέρα από τον κορονοϊό, υπάρχει και η γρίπη αλλά και οι αυξήσεις στα καύσιμα και στα άλλα είδη βασική διατροφής, τα οποία πήραν την ανηφόρα, μάλλον πρέπει να είμαστε ακόμα πιο προσεκτικοί, σε σχέση με άλλες χρονιές.

Συνέβησαν πολλά τη βδομάδα που πέρασε. Το φευγιό της Φώφης Γενηματά, χτυπημένη από τον καρκίνο μας υπενθύμισε πως αυτή η αρρώστια δεν κάνει διακρίσεις. Χτυπάει παντού. Και τα τελευταία χρόνια με μεγαλύτερη συχνότητα…

Φεύγει κι ο Οκτώβρης με αλλαγή της ώρας. Επιστρέφουμε αυτή την Κυριακή τα ρολόγια μας μια ώρα πίσω, όπως κάναμε πάντα κι ας είχε αναπτυχθεί μια ολόκληρη κουβέντα για το αν κάποια στιγμή θα αλλάζουμε ή θα μέναμε σταθεροί, είτε στην καλοκαιρινή, είτε στη χειμωνιάτικη ώρα.episimansis.neo

Ένας νέος μήνας έρχεται, ο Νοέμβρης. Και σαν τον Οκτώβρη με τις παρελάσεις και τις εθνικές επετείους, έχουμε τις διαδηλώσεις, ενόψει του Πολυτεχνείου. Και να οι συγχρωτισμοί και να το πρόβλημα με τον κορονοϊό να μη λέει να μας αφήσει.

Κι είναι που σκεφτόμαστε κι αυτούς τους ξεσπιτωμένους ανθρώπους από τον σεισμό τους περασμένου Σεπτέμβρη στο Αρκαλοχώρι. Πού πάνε και πώς θα το περάσουν όλο αυτό το δύσκολο πακέτο; Δεν ξέρουμε, αν και το ίδιο θέμα απασχολεί και τους αρμόδιους (που θα έπρεπε) αλλά με χαρά είδαμε ότι πολλοί συνάνθρωποι μας θα φύγουν από τις σκηνές και θα μεταφερθούν στους μικρούς οικίσκους που έχουν ήδη στηθεί. Αναγκαίο όμως, αφού οι μετασεισμοί, αρκετά δυνατοί συνεχίζονται και θα συνεχίζονται για μήνες ακόμα.

Φυσικά ο φετινός χειμώνας δεν θα είναι εύκολος. Αλλά και τι έχουμε δει τα τελευταία χρόνια να εύκολο, για να είναι αυτό; Τίποτα! Ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο και αν μας μένει μια κάποια αισιοδοξία αυτό έχει να κάνει με την ελπίδα σε μια ανώτερη δύναμη και όχι πάντως στον άνθρωπο.

Αυτούς τους είδαμε, τους δοκιμάσαμε σε όλους τους χρωματικούς και πολιτικούς συνδυασμούς και ουδείς μας έπεισε πως πέρα από τις καλές προθέσεις έχει και τη δύναμη για να τα καταφέρει. Και το πετύχαμε αυτά απαγκιστρωμένοι από τις ισχυρές ανθρώπινες παραδόσεις και τα ήθη και έθιμα που σε αγκυλώνουν και δεν αφήνουν περιθώρια στη σκέψη να εξελιχθεί και να έρθει σε επαφή με τη λογική ώστε να δει πιο καθαρά.

Ο Νοέμβρης θα είναι καλύτερος μήνας για μας, αν εμείς καταφέρουμε να το δούμε έτσι. Αν εμείς αποφασίσουμε να βγάλουμε την τσίμπλα από τα μάτια μας για να δούμε πιο καθαρά αυτό που μας αφορά και τελικά είναι μπροστά μας.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Σχόλια (0)

There are no comments posted here yet

Υποβάλετε το σχόλιό σας

Posting comment as a guest. Sign up or login to your account.
Συννημένα (0 / 3)
Share Your Location

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA